Date 1990-01-27

Publication De Standaard

Performance(s) Liqueurs de chair

Artist(s) Angelin Preljocaj

Company / Organization

Keywords liqueurs • suggestief • openingsbeeld • chair • angelin • erotiek • erotisch • mantels • weggesleept • lendedoekje

Ongelijke voorstelling over erotiek: "Liqueurs de chair" van Preljocaj

ANTWERPEN - Liqueurs de chair, een dansvoorstelling over erotiek van Angelin Preljocaj, een Frans-Albanese danser, opent schitterend. Een beeld van enkele minuten roept suggestief alle vluchtige emoties op die met erotiek samenhangen. En alhoewel de voorstelling achteraf nog een paar verdienstelijke momenten heeft, en de organizatie van de negen dansers, vijf vrouwen en vier mannen, in groepsbewegingen een uitgekiende "vanzelfsprekendheid" heeft, wordt die opening nooit meer geëvenaard.

Een man staat naakt, op een lendedoekje na, met doorgezakte knieën en gekruiste armen, in het halfduister van de scène. Hij lijkt met zijn scheefhangende hoofd in een diepe letargie verzonken, bijna een standbeeld.

Twee vrouwen in lange zwarte mantels waaronder ze enkel ondergoed dragen zweven de scène op, en cirkelen rond de man. Eerst beroeren ze zijn lichaam voorzichtig met hun mond, maar na een tweede rondje worden ze al driester en zuigen aan een vinger van elke arm. De pose van de man wordt verbroken.

Plots verandert het beeld ook van inhoud. De man kantelt, nog steeds half verstijfd, en wordt als een gekruisigde door de twee vrouwen op hun schouders van de scène weggesleept.

Dit erg eenvoudige beeld is desondanks zeer dubbelzinnig, en roept op geen tijd verschillende interpretaties van de situatie op. De rest van de voorstelling doet dat jammer genoeg niet of slechts in heel geringe mate. Wel laat Preljocaj vrij uitgebreid allerlei mogelijke vormen van seksualiteit de revue passeren, maar de uitbeelding is vrij stereotiep.

Perversies als sado-masochisme of exhibitionisme worden bij voorbeeld op een geijkte manier gedemonstreerd (vijf vrouwen gewikkeld in leren riemen, vier mannen die onder hun overjas niets dragen). Waar het openingsbeeld intrinsiek erotisch werkt, blijft de koreograaf hier aan de buitenkant staan, en dat is eerder klinisch dan suggestief erotisch.

Nu is dit ook wel het dieptepunt van de voorstelling. Tussen de uitersten van het openingsbeeld en dit fragment zijn er veel goede momenten. Bij de aanvang van de voorstelling zijn er mooie duetten, die ontstaan uit een groepsbeweging.

Preljocaj laat zijn dansers daarbij bewegen in ingewikkelde, maar vernuftig gekonstrueerde patronen, vol snel afwisselende deelsymmetrieën, met onverwachte kombinaties van bewegingen. Op het einde van de voorstelling laat hij een solo van een danseres in een zwart jasje, die bijna als een pop aan draadjes met langoureuze gebaren over de scène zweeft, andermaal evolueren tot zo'n mooi groepsportret.

Het decor en een wanstaltige machine (die plots op een nog nauwelijks suggestief te noemen wijze blijkt te funktioneren als mannelijke geslachtsdelen) zijn erg verzorgd en mooi uitgevoerd, maar voegen eigenlijk weinig toe aan de voorstelling.

Dat doet nog sterker het vermoeden rijzen dat Preljocaj eigenlijk niet meer wist wat met zijn eigen onderwerp aan te vangen. Een overmaat aan inkleding, en een collage van op zich mooie dansfragmenten moeten dat ondervangen. Maar precies daardoor mist de voorstelling de scherpte en pertinentie die door het openingsbeeld beloofd worden.

Van Angelin Preljocaj is vanavond nog "Noces/Trait d'union" te zien in deSingel in Antwerpen om 20 u. Reservaties op 03- 216.28.77.