Date 1993-02-20

Publication De Standaard

Performance(s) Bebuquin • Garga Schlink

Artist(s) Meuleman, Bart • Dermul, Guy

Company / Organization Tristero

Keywords schlink • dickicht • bebuquin • garga • städte • carl • bogaert • vandenbempt • tafel • aanzetten

Stijloefeningen met Brecht en Einstein

LEUVEN -- "Uit de studio" prezenteert nieuwe, nog kwetsbare dans- en teatervoorstellingen van 't Stuc. In februari waren de resultaten te zien van een workshop onder leiding van Bart Meuleman en Guy Dermul, met teksten van Carl Einstein, en een bewerking van Im Dickicht der Städte van een nieuw teatergezelschap, Tristero, met Peter Vandenbempt, Paul Bogaert en Barbara Van Lindt.

Tussen de twee voorstellingen zijn heel wat verbanden aan te wijzen, al was het maar omdat de mensen die eraan meewerken grotendeels dezelfden zijn, en velen van hen samen theaterwetenschappen studeerden aan de KU Leuven.

Die meer literair-wetenschappelijke achtergrond levert een soort teater op dat sterk verschilt van het gangbare, al is de invloed van illustere voorgangers als Jan Decorte en Maatschappij Discordia aanwijsbaar. Een zelfde zin avontuur en (intellektueel) experiment op scène is ook hier aanwezig.

Het samenvallen van een akteur met zijn personage, zoals dat inmiddels grondig gebanalizeerd is in tv-series, is geschrapt. Teaterkonventies worden verondersteld bekend te zijn en ze worden volop gemanipuleerd, vervormd of door elkaar gebruikt. De teatermakers proberen ook de meerduidigheid, het essentieel tekstuele van de personages naar voren te halen.

Dat kan heel ver gaan. In de workshop Bebuquin werd gewerkt met feitelijk onspeelbare, biezonder complexe teksten uit 1909 van de Duits-joodse auteur Carl Einstein. In een eerste deel worden de fragmenten opgezegd. Ze kaarten op een nogal ironische manier het probleem van het "ik" aan. Het tweede deel bevat nagenoeg geen tekst. Het bestaat uit een reeks lichtjes provocerende beelden (met als uitschieter een nogal mallotig SM-filmpje), die op associatieve manier een duiding van de teksten geven. Ze nodigen uit om de teksten zelf eens te gaan nalezen.

De parallel met Scènes/Sprookjes van Jan Decorte ligt voor de hand, al moet wel gezegd worden dat deze Bebuquin biezonder rommelig en onzeker in elkaar gezet was.

Dat is minder het geval voor Garga Schlink, de bewerking van Brechts Im Dickicht der Städte. Peter Vandenbempt en Paul Bogaert nemen alle rollen voor hun rekening, en dat zijn er een stuk of veertien. In plaats van telkens van stembuiging en houding te veranderen als ze een ander personage spelen, laten ze de naam ervan oplichten op twee borden met lichtletters. Daarvoor moeten ze zich voortdurend ophouden in de buurt van een tafel, waar twee batterijen staan.

Slechts in de langere monologen verwijderen de akteurs zich van de tafel. Dan proberen ze de plaats die ze innemen op het speelvlak te gebruiken als middel om tekstfragmenten te "onderlijnen". Ook in het gebruik van de tafel, nu eens als winkeltoog, dan weer als bureau van Schlink, zie je aanzetten tot differentiatie in de tekstvoorstelling. Maar het blijven aanzetten, losse leuke vondsten, waar klaarblijkelijk niet erg hard aan gewerkt is.

De aanpak is niet onverdienstelijk, maar het experiment is te weinig uitgewerkt om veel meer te zijn dan een amusante stijloefening.

"Garga Schlink" is binnenkort nog te zien in CC De Zyp in Ganshoren, en wellicht ook in het Nieuwpoortteater in Gent.