Date 2002-03-13

Publication De Tijd

Performance(s) Sand TableSchilderij9 FloorscenesMiura Verona

Artist(s) Desbazeille, MagaliRaeves, EricDeneys, AndyReiter, Magda

Company / Organization

Keywords swinnendeneysdansinstallatiesmaartmaloubegijnhofraevesdevriendtnaaktportrettenzand

Het lichaam in beeld en beweging

De jongste jaren is de provincie Limburg erg actief op dansgebied: ze bundelt en ondersteunt de activiteiten terzake van de vele culturele centra waarmee de provincie gezegend is, en zorgt ook voor een reflexief kader bij dansvoorstellingen. Een van de zichtbare gevolgen daarvan is dat de tentoonstelling De Pose van Malou Swinnen in het Provinciaal Museum voor beeldende Kunsten - Begijnhof op 15 en 16 maart geconfronteerd wordt met dansinstallaties van choreografen. Het evenement wordt ondersteund met de publicatie van het boek Tussen beeld en beweging / Between image and movement, dat in vier korte essays de relaties tussen dans en beeldende kunst aan een nader onderzoek onderwerpt.

De pose van Malou Swinnen is een reeks levensgrote fotografische naaktportretten van jonge mensen. Ze hangen in reeksen van twee tot vijf portretten van dezelfde persoon, telkens in een andere pose, zodat een zekere dynamiek ontstaat. Op 16 maart worden bovendien vanaf 22 u. de La Rocca Portraits van Swinnen geprojecteerd: portretten van exuberante jonge discotheekgangers in de bekende uitgaanstempel.

Het is bij dit gegeven inderdaad moeilijk om niet te denken aan de Etude # 31 van choreograaf Vincent Dunoyer en fotografe Mirjam Devriendt. Devriendt fotografeerde Dunoyer naakt in verschillende poses, die herinneren aan de naaktportretten in academies voor anatomiestudies. Die dias worden met negen carrouselprojectoren snel achter elkaar, op het staccatoritme van Conlon Nancarrows Study for player piano # 31 op de kijker afgevuurd. In tegenstelling tot de studies van Swinnen worden de dias echter niet levensgroot geprojecteerd: het zijn de dozen van de projectoren die, laag tegen de grond geplaatst, het projectiescherm vormen. Deze installatie is op 15 en 16 maart vanaf 20.30u. doorlopend te zien.

Zo scherp en analytisch als de portretten van Swinnen en Devriendt zijn, zo onbestendig en onbetrouwbaar lijken de lichaamsbeelden in de Sand Table van Magali Desbazeille. Dit werk werd ontwikkeld voor het Highway 101-project van Meg Stuart. De Sand Table is een doorzichtige glazen tafel waarop fijn wit zand gestrooid is. Op dat zand worden beelden geprojecteerd van dansers die je, althans in de voorstelling, eerder ook live op de grond zag liggen. Graaiend door het zand lijken dansers rond de tafel dit scherpe beeld voortdurend uit te wissen. Het duikt echter steeds weer op, zij het licht gewijzigd en vervormd door zandophopingen. Dit werk wordt op 15 en 16 maart getoond samen met de installatie Schilderij van choreograaf en danser Eric Raeves (20.30u./22u.). De jongste vijf jaar concentreert Raeves werk zich minder op de beweging dan wel op het lichaam zelf, dat hij in merkwaardige vormen herschept. Ondanks de soms onherkenbare vervorming ervan in tot het uiterste vertraagde bewegingen blijft schoonheid, zoals belichaamd in antieke Griekse beelden, de referentie in Raeves werk. De nieuwe performance Schilderij bouwt verder op deze sculpturalisering van het lichaam die eerder al tot opgemerkte performances leidde, onder andere in Interesting Bodies in het Antwerpse MuHKA in 1996.Het buitenbeentje in de reeks is de Amerikaanse choreograaf David Hernandez, die zich na zijn bijdrage aan het vroege werk van Meg Stuart en de improvisatiesessies Crash Landing in zijn eigen werk en als gastdanser in voorstellingen van anderen sterk op improvisatie toegelegd heeft. Love Letters is een van zijn laatste werken, een versplinterde voorstelling die op verschillende locaties tegelijk speelt, zodat de kijker zich ten zeerste bewust wordt van het partiële van zijn blik. Het is die voorstelling die Hernandez hier omgewerkt heeft tot een site-specific work in de tentoonstellingsruimte.

Dit werk is op 15 en 16 maart om 21.15u. te zien. De dansinstallaties zijn te zien op 15 en 16 maart vanaf 20.30u. in het Provinciaal centrum voor Beeldende Kunst - Begijnhof, Zuivelmarkt 33, 3500 Hasselt. De tentoonstelling van Malou Swinnen loopt af op 17 maart. Voor meer inlichtingen en reservaties bij deze dansinstallaties of bij de publicatie : tel. 011/29.59.60 of www.limburg.be/begijnhof .

Uit het werkhuisIn de schoot van het dansgezelschap Rosas bestaat niet alleen een dansschool, PARTS, er werd ook een aparte structuur opgericht om afgestudeerden van PARTS en andere jonge kunstenaars de kans te geven een eerste eigen werk te maken. Die Werkhuisproducties presenteren nu in de Brusselse Beursschouwburg twee korte voorstellingen van Andy Deneys en Magda Reiter. Andy Deneys danste na zijn studies aan PARTS mee met Emio Greco in diens Extra Dry, en maakte daarna met vier danseressen in 2000 een eerste voorstelling in de Beursschouwburg. 9 Floorscenes was niet echt een hoogvlieger door een overmaat aan kitsch, al zagen sommigen wel wat in de gezwollen pathos van Deneys. Misschien lukt het beter met Miura Verona, een voorstelling met Deneys zelf en Maria Garzon Garcia. Deneys citeert Michelangelos beroemde uitspraak dat het beeld reeds in de steen vervat is, en men enkel het overbodige moet weghakken. Op dezelfde manier wil hij een choreografie die reeds in de lucht hangt zichtbaar maken.

Magda Reiter is een volleerde Poolse ballerina die later ook een opleiding aan PARTS volgde en deel uitmaakte van de X-Group, een verzameling van beloftevolle jonge choreografen die door Brussel 2000 voor enkele maanden samengebracht werd. Daar creëerde zij All these apropos. Nu komt ze terug met een trio met Katarzyna Chmielewska en Radek Hewelt. Attention is geïnspireerd op het verhaal The listening King van Italo Calvino. Deze dubbelvoorstelling staat in de tijdelijke locatie van de Beursschouwburg in de Kazernestraat 37, 1000 Brussel op 15, 16 en 17 maart, telkens om 20.30u.. Reservaties en inlichtingen : 02/513.82.90 of www.beursschouwburg.be .