Tijdloos vermaak
Het hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn. Ballet kan je ook gewoon laten wegdromen in een wereld die ver verwijderd is van de dagelijkse sleur en kan je betoveren met de sensualiteit van dansende lichamen. Dat is wat het dansgezelschap van David Sonnenbluck voor ogen staat. Sonnenbluck leerde het klappen van de zweep kennen in de Muntschouwburg, onder leiding van Maurice Béjart. Later studeerde hij aan de balletschool van Vlaanderen in Antwerpen en MUDRA in Brussel. Daarna belandde hij als danser en solist bij het ondertussen ter ziele gegane Ballet de Wallonie, om tenslotte zijn eigen gezelschap op te richten. Met dat gezelschap brengt hij nu Casanova. Deze voorstelling voor elf dansers is, uiteraard, geïnspireerd op leven en werk van de beroemde achttiende-eeuwse libertijn. Voor Sonnenbluck is Casanova niet alleen de avonturier en erotomaan waarvoor hij gewoonlijk versleten wordt. Voor hem wakkert Casanova vooral het verlangen naar schoonheid bij de mens aan. De voorstelling heeft de ambitie om tijdeloze schoonheid te tonen. Naast de dans wordt daarvoor muziek van Mozart, Vivaldi en Typsi ingezet. De kostuums voor het stuk zijn ontleend aan de film Le roi danse van Gérard Corbiau.
Casanova van Compagnie Ballet David Sonnenbluck staat van 29 mei tot en met 1 juni in het CC van Sint-Pieters-Woluwe, Charles Thielemanslaan 93, 1150 Brussel.
Inlichtingen en reservaties op 02/773.05.88 of bij Fnac (0900/00.600).
Rien de rien
Voor wie Rien de Rien, een voorstelling van Sidi Larbi Cherkaoui voor Les Ballets C. de la B. nog niet gezien heeft, is het deze week de laatste kans. De voorstelling staat op 1 juni voor de allerlaatste maal in de Theaterzaal van de Gentse Vooruit. In deze voorstelling confronteert Cherkaoui verschillende werelden met elkaar. Een 59-jarige ex-prima-ballerina van het Ballet van Vlaanderen staat er samen met een funky vijftien jaar oud meisje, een Canadees-Jamaicaanse vertelster, een blonde Marokkaan, een Sloveense Christus-figuur en een vurige schizofreen samen op de scène. Allen bezoeken zij een moskee. De voorstelling wordt begeleid door live cellomuziek, onder muzikale leiding van Roel Dieltiens.
Rien de rien, 1 juni, 20 u, Theaterzaal Vooruit, Gent.
Inlichtingen en reservaties : 09/267.28.28 of www.vooruit.be
Rosas: prijs in Parijs
De relatie tussen Anne-Teresa de Keersmaeker en haar dansgezelschap Rosas en het Parijse publiek is niet altijd eenvoudig geweest. Toen ze in de Opéra Garnier Mozart/Concertarias voorstelde was de reactie op zijn minst gemengd te noemen. Dat was nog niets vergeleken bij voorstellingen waarbij het publiek op het podium kroop of in boe-geroep uitbarstte. Maar er waren ook grote successen, zoals onlangs bij April me. Gérard Violette, directeur van het Théâtre de la Ville, die ook andere Vlamingen als Wim Vandekeybus of Jan Fabre naar Parijs haalde, bleef haar al die jaren door dik en dun steunen. Het was dan ook in zijn theater dat vorige dinsdag, na de voorstelling Repertoire-avond (speciaal geconcipieerd om 20 jaar Rosas te vieren), de grande médaille de vermeil de la ville de Paris aan De Keersmaeker uitgereikt werd. Die medaille is de hoogste onderscheiding die een Franse stad aan verdienstelijke personen kan uitreiken.De Keersmaeker bevindt zich met deze onderscheiding in goed gezelschap. Behalve aan verdienstelijke Parijzenaars, wetenschapslui of organisaties werd deze onderscheiding eerder uitgereikt aan kunstenaars als cineast Manoel de Oliveira, muzikanten James Bowman en Daniel Barenboim, beeldend kunstenaar Robert Motherwell en ook Merce Cunningham, de Amerikaanse peetvader van de postmoderne dans. In haar dankwoord beklemtoonde De Keersmaeker hoe belangrijk de relatie met het Parijse publiek voor het gezelschap steeds was, al verwees ze zijdelings ook even naar de meer turbulente momenten ervan. Violette voegde daar twee bedenkingen aan toe. Hij vond dat de Repertoire-avond op zich al reden had kunnen zijn om de onderscheiding te ontvangen. Een overdrijving die een kern van waarheid bevat: de voorstelling toont inderdaad zowel de cohesie in het oeuvre als de verbazende rijkdom aan choreografische middelen die De Keersmaeker in al die jaren ontwikkelde. Bij Violettes tweede bedenking kon de feestvreugde helemaal niet meer stuk: hij betitelde de choreografe, samen met Pina Bausch, als de belangrijkste danskunstenares van de jongste decennia.
