'Elke kunstvorm heeft zijn
codes en regels, als een taal'
Poni maakt totaalevenement met rock als kapstok
(tijd) - Poni is een groep van dansers, beeldend kunstenaars, schrijvers en muzikanten uit verschillende windstreken die opereert vanuit Brussel. De Brusselaar Frank Pay bracht de groep samen. Hij licht de opzet toe. 'Een totaalevenement waarbij ritualiteit, identiteit en taal centraal staan, dat is wat 'Poni' wil brengen.'
Poni staat niet afkerig tegenover gespierde taal. In een tekst stellen de leden: 'We gebruiken de vorm van een rockconcert als grondlaag voor onze multidisciplinaire performances. Nu onze punkrockband er staat, zijn we volop bezig met de deconstructie van die band en ontwikkelen we daaruit installaties, objecten, tekeningen, sculpturen, teksten, dans en video.' En voorts: 'Het werk speelt als een schimmel spelletjes op het skelet van de kunst.'
Wat betekent deconstructie van een rockband? Frank Pay: 'Rockconcerten zijn onze kapstok om dingen te tonen. We brengen een concert, maar wel op een ongewone manier. Door accenten te verschuiven stellen we de vraag wat zo'n concert maakt tot wat het is. Dat kan gaan van de betekenis van rondslingerende kabels tot het imago van een rockster of de materialen en bewegingen die ingezet worden. We werken vanuit improvisaties in uiteenlopende media als performance, installaties, video, enzovoort. Een concreet resultaat is dat we ons concert niet op het podium maar tussen de toeschouwers brengen.'
Ritueel
De Poni-leden spreken over ritualiteit, identiteit en taal. Is een concert dan een ritueel waarmee je vragen stelt over identiteit en taal? Pay: 'Een rockconcert kan inderdaad een ritueel zijn. Waarom identificeren mensen zich met bepaalde muziek? We willen echter anekdotiek vermijden. We vertellen geen verhaaltje over rituelen, maar proberen zelf als performers in een ritueel op te gaan. Performancekunst heeft voor mij een sterk rituele kant. Je zet je eigen lichaam in als instrument, vaak ten koste van een zekere opoffering, zoals in primitieve rituelen. Los van zijn inhoud brengt performance je zo in een hoge staat van concentratie. Daar proberen we dan vorm aan te geven, bijvoorbeeld in dans. Het bijzondere is dat we werken als een collectief, waarin iedereen op elk terrein inzetbaar is. Daar moet je heel wat zekerheden voor opzijschuiven. Je kan geen identiteit ontlenen aan het feit dat je een zanger of een danser bent. Eigenlijk deconstrueren we dus minder de vorm van een rockconcert dan ons eigen artistiek bezig zijn. We proberen tot hoe ver je kunt gaan in het aanpassen van jezelf. Dat is onze kunst.'
Is wat overblijft het skelet van de kunst? Pay: 'Ik bedoel niet dat de kunst dood is. Ik denk echter dat elke kunstvorm zijn regels en codes heeft, als een taal die je onder de knie moet krijgen. Pas als dat je lukt, kun je je aan woordspelletjes wagen. We trekken dus niet alleen aan onze grenzen, maar ook aan die van de kunst. Pas dan wordt het boeiend.'
PTJ
'Project 1 (The Bacterial Tour)' van Poni staat op 28 mei om 20.30 u. en 29 mei om 24u. in Monty, Antwerpen (03/238.91.81 of www.monty.be ) en op 4 en 5 juni om 20.30 u. in de Kaaitheaterstudio's, Brussel (tel.: 02/201.59.59 of www.kaaitheater.be ).
