Bij de samenstelling van het zeer bescheiden speelprogramma van dit uitzonderlijk zomerseizoen heeft de Muntschouwburg vooreerst gedacht aan het kakelbont uitheemsche publiek, dat ter gelegenheid der tentoonstelling de hoofdstad heeft ingepalmd en ons land niet verlaten wil zonder ook eens den binnenkant van het operagebouw te bezoeken, wat thans gebeuren kan tegen een meer dan civiel prijsken. Het is best te begrijpen dat de afgetobte globe-trotters, na een welgevulden dag geen zwaren geesteskost meer verlangen en zich liever laten opmonteren bij de luchtige en mondgemeene deuntjes van een beroemde operette. Wij gunnen hun ook graag dit schuldloos vermaak dat overigens wonderwel met het gemiddeld opslorpingsvermogen van deze cosmopolitische wereld blijkt overeen te stemmen.

De anders toch steeds min of meer deftige tooneelzaal biedt thans een plezierige aanblik door de bonte verscheidenheid in kleur en vorm welke de avond-toiletten van deze heeren en dames aannemen. Zat daar niet in de eerste rijen van de orkestzetels een oude heer met een verweerden stroohoed op en een jonge man met een Lacoste-hemd? De rest navenant.

Nu die mensche bieden toch dit voordeel dat zij hun plaatsje met klinkende speciën betalen, wat hun dan ook het recht geeft te oordeelen dat "où il y a de géne, il n'y a pas de plaisir...", waarvan zij ook ruim gebruik maken.

De wederopvoering van de leuke opera-comique van Lecocq had een tamelijk wel gevulde zaal gelokt en liet den besten indruk. Eenige rollen werden door hun vroegere titularissen vervuld: voor andere kwamen enkele nieuwe figuren in aanmerking.

Zoo was mevr. De Grave een prettige [onleesbaar] terwijl mevr. Laudy, die reeds vroeger aan den Muntschouwburg verbonden is geweest, en als zangeres én als tooneelspeelster, flink figuur maakte in de rol van Mademoiselle Lange. De bonte troep rumoerige "dames de la Halle" werd met brio aangevoerd door mevr. Ballard, terwijl de schitterende groep van jonge dames in de directoire-toilette's ook flink werk in den samenzang leverde.

De heer Andrien was een elegante Ange Pitou waaraan zijn warme, wel geleide baritonstem ten goede kwam: de heer Mayer was een sympathieke Pomponnet, al bleef de uitbeelding tamelijk conventioneel. De heer Boyers zorgt voor humor en fantasie in de figuur van Larivandiere. De balletten hadden een groot aandeel in het sukses der vertooning en het applaus dat hen toebedeeld werd was ook rechtmatig: vermelden wij vooral de damens Martens, [onleesbaar], Capelle en Quérida die in gracie en lenigheid wedijverden.

Het orkest stond onder leiding van een heer J. Deveux.

Alles samen een prettige vertooning die een avond deftig verzet verschaft.