Archief Etcetera

430 document(en) met "Zelfs de Dood" • Resultaten 241 tot 260 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 54, Februari 1996 • Luk Van den Dries • In memoriam
De ene zijn dood is de ander zijn brood...De Opdracht vormen de naweeën van de Franse Revolutie de achtergrond voor de vraag naar het aandeel van de enkeling in de strijd voor meer vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid...Een extra graf in het grote kerkhof dat de aarde is. Of ook nog, de eeuwige bijslaap, het orgiastische verlangstuk van de kleine dood in een eeuwig niets

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
Vandaag lijkt deze studie theaterwetenschap in precaire toestand te verkeren; door de plotse dood van Dina Hellemans van de VUB en door de ziekte van Carlos Tindemans van de UIA werd het...Gebaseerd op de mythe van Leda en de Zwaan vormt de tekst het tweede deel van The Snakesong Trilogy, waarin de zoektocht naar de macht van sex en erotiek centraal staat...96 p. - 400,- BF Met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, Montagnes Russes* Filip Vanluchene Eens in de zeven jaar vormt de

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
De twee flierefluiters worden de laan uitgestuurd, en het zoontje van de familie besluit met de zin: 'Wat zijn dat, moderne mensen...De luisteraar heeft sterk de indruk dat dit bijna overladen muzikaal materiaal in scherp contrast staat tot de lichtheid van het gegeven, temeer daar de partituur het uiterste van de vier solisten...Wat de librettist voorschrijft getuigt van weinig smaak, maar de componist beantwoordt dat met één van de meeslependste orkestrale bladzijdes uit de hele operaliteratuur

Nr. 54, Februari 1996 • Jan Goossens • Is kunst genoeg?
Met de hete adem van Hitler en Goebbels in de nek stelde Hindemith daarin een vraag aan de orde die ook Sellars achtervolgt: waarin bestaat de verantwoordelijkheid van kunstenaars in de maatschappij...Het lijkt allicht bij de haren getrokken om de omstandigheden waarin kunstenaars tijdens de jaren '30 in Duitsland werkten te vergelijken met die in de VS tijdens de jaren '90...Bovendien lijkt zelfs Peter Sellars daardoor in slaap te zijn gewiegd: ondanks zijn gepraat mist deze produktie absoluut de scherpte en trefkracht om het zelfgenoegzaam publiek in dit zogenaamd

Nr. 55, April 1996 • Adri De Brabandere • Toonladders van de beweging
het aforisme waarin de dood van God wordt verkondigd laat Nietzsche de dwaas de volgende hallucinante woorden uitroepen: 'Wie gaf ons de spons om heel de horizon uit te wissen...Scala's De ruimteleer van Laban is vooral bekend door de scala's. Als een architect deelt Laban de ruimte die iemand inneemt (de kinesfeer) in volgens de drie dimensies...Als iemand die de moderniteit voltrekt, maar die tegelijk door de consequentie van de gekozen techniek tegenover de negatieve gevolgen van de modernisering van de maatschappij een utopie van

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
Een dubbelzinnige instelling, waar men alles van dood en stofferigheid wat er aan de benaming 'museum' kleeft - het museum als de eeuwige rustplaats voor kunstwerken die uit hun tijd- en...Dat dit soort esthetische abstrahering geapprecieerd en zelfs gewild wordt, blijkt bijvoorbeeld uit de (licht negatieve) reacties van de recensente van De Morgen op Interesting Bodies: ze stoorde zich...Pierre Beauchamps, de dansmeester, codificeerde als eerste de voetposities van de klassieke ballettechniek (de danse d'école). Niet alleen dat discipline-matig opdelen van de realiteit in autonome

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Onverschilligheid is het pantser van de vreemdeling: koel en afstandelijk lijkt hij in zijn diepste wezen onbereikbaar te zijn voor de aanvallen en de afwijzingen die hij niettemin voelt met de...Ze ziet eruit zoals de Barnes van de foto's. Dan is er de gestalte: de jeugdige Miranda (Roos Ouwehand), de zwijgzame, een witte bruid die zich voortsleept tussen gemaskerde en theatrale figuren...Liefde staat gelijk aan dood, Miranda', zegt de moeder

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Natuurlijk voegt de dood van Macbeth niets toe aan het bloedbad dat al werd aangericht - Macbeth geeft dit ook impliciet toe - maar de nieuwe contradicties in een wereld die zich naïef verheugt over...De indruk ontstaat zelfs dat heel de machtsontplooiing van Macbeth, alle doden die er vallen, op o zo fraaie wijze - wie sterft smeert wat bloed aan zijn gezicht, wast het af, gaat even aan de zijlijn...Na de dood van Macbeth en met het aantreden van koning Malcolm ziet het land (Schotland en Engeland, pas herenigd) er helemaal anders uit, de feodale idylle van Duncan is uiteengespat: dat is de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Josse De Pauw De zondvloed Ook de Griekse zondvloed was de bestraffing van een menselijk geslacht, dat de eerbied voor de goden verloren had...Geen enkele sterveling is in staat te begrijpen dat hij dood gaat en de dood onder ogen te zien...Zij zullen weten, dat de grote goden, de Olympiërs, hun dood willen, maar dat wij evenals zij, evenals de kleine beesten, tenslotte het leven zijn, de aarde, het ware dat telt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
Verschaffel beweert niet dat het Sublieme niet bestaat, hij verwijst zelfs met de regelmaat van de klok naar de gedachte van Pascal dat de mens in het universum verloren is tussen het oneindig kleine...ideale lichaam in de extreme situatie van de liefde en de dood, of nog beter het liefdesoffer opvoert, en daarin diepe waarheid meent te vinden...En het antwoord luidt laconiek: 'De achterkant van de wereld is niets (dus: geen sublieme afgrond à la Pascal, nvdr), de dood is geen waarheid

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
vatten artefact dat de stad is. Het theatrale is dan echter, samen met de stad, al op sterven na dood, of toch minstens zo grondig gewijzigd dat hetzelfde begrip twee wel heel verschillende dingen aanduidt...Wat dat laatste betreft is Brussel trouwens uniek: niets, zelfs geen project van beperkte omvang, is in de loop van de Belgische geschiedenis ooit helemaal tot een goed einde gevoerd in onze hoofdstad...Die historiciteit wordt echter in de huidige city marketing, en zelfs in de ervaring van de toevallige gebruiker, de niet-bewoner, platgedrukt tot een beeld

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Dan herdenken de sjiieten in Iran, Irak en Libanon de dood van Hassan, Houssein en hun vader Ali...Pierre Abi-Saab: In de eerste helft van de twintigste eeuw waren er de kediven, de door de Ottomaanse sultans aangestelde leiders van de 'provincie' Egypte...De groeiende commercialisering herleidde de acteur tot een 'ster'. Voeg daarbij nog de nationalistische demagogie waardoor Egypte zich afsloot van de wereldcultuur en dus ook van de Europese avant

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
Zjenovatsj kiest er zelfs voor de 'stream of consciousness' tot leven te wekken door de helden uit de talrijke verhalen van de personages in levende lijve op scène te brengen...Ons interesseert niet de mens, maar wel wat er achter hem schuilt, niet het lichaam en zelfs niet de ziel, maar de geest...Zo ontdekte Joechanov op een bepaald moment dat de tuin met zijn bewoners de slachtofferrol vertolkt en op die manier de geschiedenis herhaalt van Orsmund, Osiris of Christus, de geschiedenis van dood

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Zelfs geen ondertitel die mij vertelt dat het de auteurs om dans als te onderscheiden theaterdiscipline gaat en wel in de jaren sinds de Eerste Wereldoorlog...Nog altijd moet de Vlaamse theaterdans een naslagwerk met repertoire- en 'tableau de la troupe'-overzichten, choreologie en zelfs een bibliografie of register ontberen...Door een vertraagde verwerking van de jaren vijftig en zestig hebben de Vlamingen pas na 1980 aan grenzen openbrekende daadkracht gewonnen, zelfs veel meer dan de immer leentjebuur spelende

Nr. 58, December 1996 • Herman Asselberghs • Theatrical Correctness
het sociaal ontvlambare klimaat in de Verenigde Staten van de jaren '6o groeit de zaak van de Soledad Brothers (zeker na de dood van Jonathan Jackson) uit tot een politiek gebeuren van formaat...De Golfoorlog was toen de directe aanleiding voor een voorstelling over de onmacht van het individu, niet in het minst tegenover de leugens van de media en tegenover de macht van het getal...Deze journalist, voormalig Black Panther en medestander van de links-radicale beweging move is wellicht de bekendste ter dood veroordeelde in de Verenigde Staten en de laatste jaren ook tg Stan

Nr. 58, December 1996 • De Grootinquisiteur • Manifest
Ha, 'echtheid' op de scène, 'authenticiteit' voor de ogen van honderden toeschouwers, ha, de levensgrote decors, de echte rekwisieten, het echt lopend water, de flakkerende vuurtjes en (al even...Want de reactiesnelheid van het menselijk gedrag, de opmaat, suspens, pointe van de vertelling, de timing van het komische en de spanningsboog van de tragiek zijn van altijd...De beat van de hartslag, het andante van de wandelpas, de frasering van de ademhaling, de sprong van verbazing, de epidemische werking van emotie, de zoete schokgolf van de lach, al die onstuitbare

Nr. 59, Maart 1997 • Daniël Biltereyst • Een bijziende zoektocht naar legitimiteit
Gelijkaardige geluiden hoort men bij (alternatieve) filmdistributeurs die klagen over de tanende en recent zelfs helemaal opgedroogde belangstelling van de Vlaamse openbare omroep voor hun films...Dit lijkt natuurlijk een stokoude analyse, maar de ontwikkelingen in de Vlaamse media- en cultuurindustrie bevestigen haar stelselmatig en zelfs op een karikaturale wijze...En hiermee zijn we opnieuw beland bij het centrale leidmotief van de klantvriendelijkheid dat de nieuwe brtn-directie overal wil gaan invoeren, en bij de gevolgen daarvan voor de te voeren

Nr. 59, Maart 1997 • Kurt Vanhoutte • Wat doe je na de begrafenis?
De zeggingskracht van de voorstelling van Dood Paard is dan ook simpelweg onverenigbaar met de morele categorieën van de traditionele kritiek...De affirmatieve esthetiek van Dood Paard is die van het exces, van de maximalisatie van de voorgevonden chaotische realiteit èn van de theatrale middelen waarmee die vorm gegeven wordt...De situering 'in het midden' slaat dan evengoed op de tijdspanne waarin de voorstelling zich afspeelt, met name tussen de dood en de begrafenis van de ouders

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Het verdwijnen
Naar mijn gevoel gaat Eidos:Telos heel intens over de dood; niet de aardse dood - alhoewel: wat doe je met die danser die zijn benen onder het danstapijt steekt, alsof hij in de aarde wil verdwijnen...naar de Amor Constante más allá de la muerte, die niet-eindigende liefde die zelfs voortduurt aan gene zijde van de dood, van de Spaanse barokdichter Francisco Gomez de Quevedo y Villegas (1580-1645...Het is een gravure in een oude uitgave van Jules Vernes De reis naar de maan in 28 dagen en 12 uren: de hond Wachter, die de gezellen in het ruimtetuig op hun tocht begeleidt, gaat dood en wordt

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Deze werkwijze neemt veel druk van de ketel,' zegt Forsythe nog, 'dit zijn geen keuzen op leven en dood...Zo sijpelt de dag de werkruimte toch nog binnen aan de hand van de ochtendkoffie, later een club, een doughnut of frisdrank met een rietje...Nu, dat kan er alleen maar op verbeteren als de dansers de structuur van de compositie beter beheersen en zich beter kunnen oriënteren in de relatief nieuwe voorstelling die Eidos nu nog voor hen