Archief Etcetera

575 document(en) met "Man Je" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Eigenlijk weet je niet of het fragment bewust aansluit bij het statement van Mehmet Sander...Ook eventuele ideeën over 'hoge' en 'lage' cultuur, over racisme en nationalisme, over man en vrouw, over kind en volwassene, over groep en individu en over de opbouw van een identiteit...confrontatie met dit alles, krijg je slechts terloops mee

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Het geeft je de desolate indruk van een overladen circustent die bij gebrek aan degelijke steunpalen in elkaar is gezegen...De opvoering deed je bijna het gevoel krijgen dat de voorbereidingen voor het stuk voortijdig waren afgebroken...Je hoort er het krijsen van de pasgeborene in die het hoofdpersonage op de vlucht dreef en beseft dat het heftige spel, dat eraan voorafging, niets anders was dan de echo van dat gehuil

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Als je werkt in zijn theatertraditie, zul je nooit, maar dan ook nooit doordringen tot het tragische...de tragedie maak je je volstrekt los van je eigen gegevenheden...Je kunt je goden niet achterlaten, iedereen, gelovig of ongelovig, sleept zijn leven lang zijn oude goden mee

Nr. 54, Februari 1996 • Loek Zonneveld • In memoriam Michael Carlton Matthews 1958-1996
where everything burns easily my soul turns black from smoke and ash I am home I am dead I am the little man's son Ritsaert ten Cate: 'Het is tijd om ons te...realiseren hoezeer het lachje ten afscheid, vlak voor Michael in Klaagliederen de bühne afstapte, en hij nog even omkeek, op ons netvlies gebrand moet zijn: God, zoals je 'm bij elkaar zou wensen...Het personeel probeert de blinde man tot de orde te roepen

Nr. 54, Februari 1996 • Heiner Müller • Manifest
Die werkt je zo lang op de zenuwen tot je murw wordt...Hoe snel je je verveelt, wanneer iemand je in een stuk de wereld verklaart...Staat een man 's morgens op, gaat de badkamer in, kijkt in de spiegel en zegt: 'Ken ik niet, was ik niet

Nr. 54, Februari 1996 • Wouter Van Looy • Een biotoop van zot geweld
Bovendien kreeg je vanuit je zetel macht over de communicatie met de omringende vijftig bezoekers, die je door het neerlaten van witte gordijnen uit je eigen of andermans gezichtsveld kon 'wegzappen...Als publiek voel je je voortdurend heen en weer pendelen tussen man en vrouw, tussen klankband en tekstprojecties, twee verschillende verhalen over hetzelfde huwelijk...Net als de klankband en de tekstprojecties geven ze het gevoel dat je met je neus op een intimistische situatie wordt gedrukt

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Rijk eigenlijk: je zit overal zo dichtbij dat je alles tot in de kleinste details kan observeren: van de bestudeerde plooien in het tafelkleed tot de spontane gelaatsuitdrukkingen bij het publiek aan...steeds zichzelf spelen, moest je als toeschouwer ook je eigen rol spelen voor de andere aanwezigen: de toeschouwers aan de overkant én de acteurs...Je vraag je af wie zich het meest heeft geamuseerd: de decorateur, de regisseur, de acteurs, de technieker, de geluidsman, het publiek: iedereen binnen hetzelfde gezichtsveld lijkt even geboeid en

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter T'Jonck • Peter Brook en de materialiteit van Becketts...
Het dramatische van de situatie, de man is misschien stervende, en slaagt er zelfs niet in enkele meters kruipend op zijn buik af te leggen, houdt zij op afstand door hem uit de hoogte aan te vuren...Dat is zeer merkwaardig, omdat het stuk onder andere een ontluisterend portret is van de wijze waarop een ouder wordende vrouw met haar nog oudere man een relatie heeft, of liever, niet meer heeft...De interpretatie van Hollandia van dit stuk is dan toch heel wat 'juister', al kan je ze evenmin erg geslaagd noemen

Nr. 54, Februari 1996 • Freddy Decreus • Bij open doek
Maar ook andere vragen die buiten de academische wereld liggen komen tijdens het lezen bij je op: de vraag wat goede theaterkritiek is, welk publiek je kan bereiken wanneer je over theaterprodukties...Je wil als wetenschap groot worden, autonoom en zelfstandig, maar je moet eerst zelf nog ontdekken welke weg je hierbij het best inslaat, te weten komen waar wetenschap eindigt en kritiek begint...natuurlijke lichaam snel ziet als een constructie van bepaalde culturele regels en je dus beseft dat je als toeschouwer al je culturele kennis dient in te zetten (cultuur als volledig open systeem) om

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
ze bang is! Daarom moet het ook een werkelijk en geen puur zakelijk bos zijn, want een dergelijk bos kan je wel doen huiveren maar geen angst aanjagen'. In Brussel en Amsterdam was er noch huiver, noch...Natuurlijk blijf je met dat vreemde gevoel zitten of de componist toch niet teveel belang hecht aan de banaliteit van een kort en behoudsgezind verhaal...Wil je als theaterauteur, choreograaf of componist van theatermuziek of als organisator van theatervoorstellingen meer weten over het hoe en waarom van SABAM, bel ons

Nr. 55, April 1996 • Lieve Demin • In het spoor van Laban
Want hoe hou je de betekenis van een persoon vast, wanneer de artistieke creaties herleid zijn tot vage herinneringen, wat recensies, enkele foto's en meters film...Vijf jaar, van 1935 tot 1940, geeft ze live ochtendgymnastiek op de radio, op verzoek van Gust De Muynck en Yvonne De Man geeft ze bewegingskoor aan de Arbeidersjeugd, ze geeft les aan de leerlingen...Aan de acteurs zou Lea Daan zeggen: 'En nu moet je alles vergeten, en theater spelen', maar kon ze dit ook zeggen aan haar dansers 15 jaar eerder

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
Als je vanuit het centrum van Parijs met de rer in Ivry-sur-Seine aankomt, waan je je even op de set van La Haine, de film van Mathieu Kassovitz...Pour mettre en scène la pièce, il faut que je trouve ce qui fait changer la situation de minute en minute, que je m'accroche à (...) tout ce qui fait que le rapport de force ne se reproduit jamais...Het gevaar is immers niet denkbeeldig dat je de voorstelling als een tekstlezing gaat beschouwen, enkel nog naar de woordenstroom luistert en alle interesse verliest in de personages die op de bühne

Nr. 55, April 1996 • Tuur Deevens • Kleine verkenning van een tussengebied
Als toeschouwer bepaal je zelf je kijkfragmenten...Je gaat rustig tegen de muur zitten, en kijkt en kijkt, je staat op, loopt verder, en komt terug...Dat Bauhaus-modernisme vinden we ook terug in sos,A Tender Slowness, dat strak architecturaal van vormgeving en beweging is. Tegen een muur staan een man en een vrouw; ze bewegen en gesticuleren

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
Ik herinner me alleen een paar werkjes van de Tsjechische surrealist Jan Svankmajer waar je je hand moest in steken om het werk te voelen (zonder te kunnen kijken...man van in de veertig, Filippo Brunelleschi, opdook in het portaal van de kathedraal van Firenze...De toen drieënzestigja-rige koning heeft op Rigauds doek een oude kop, je ziet zijn vermoeide ogen en ingezonken kaken (na een tandoperatie vijf jaar vroeger). Maar Rigaud heeft dat hoofd op een jong

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Je moet af en toe je wereld laten collapsen...Het boezemt angst in om voor altijd verbannen te blijven van mensen waarvan je geloofde dat ze je zouden helpen, want dan moet je het gevecht met jezelf aangaan...De moeder de verbittering, onderworpen geleefd voor man en gezin, alle hoop erin gestoken en niets teruggekregen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Je kan deze redenering echter ook helemaal omkeren...Er komt niet veel hineininterpretieren aan te pas, als je stelt dat de wereld van Duncan, een wereld waarin staatsgezag en goddelijke harmonie inwisselbare begrippen zijn, door het optreden van de...Macbeth blijft de hele tijd nuchter, hij lijkt niet echt terug te schrikken voor bloedvergieten ('Wie meer durft is geen man': het klinkt als een gemeenplaats, akelig neutraal). Het tafereel van de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
Denk je een ogenblik dat deze man het kritisch, ja zelfs ideologisch op clichés en fetisjen heeft gemunt...Ga je gang, het volgende ogenblik toont hij je, als een glanzende kers op een barokschilderij, een puur clicheetje of een kleine fetisj, offhand en liefdevol, als het ware toevallig, maar de hele...Meer nog, naarmate de dansfiguur verdwijnt en gewoon' problematische of haast gênante beweging van een man wordt, verschijnt de vluchtige, doortrapte aanwezigheid van dit dansgebeuren helemaal

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Robin Steins • Een duik onder het oppervlak
Tijdens deze projectie vergeet je haast Puccini's muziek, die hier perfect dienst doet als soundtrack voor de film...Daarenboven vergroot de flitsende lichtprojectie van een oude filmprojector op het spel van de zangers het effect dat je naar een tweedimensionale film zit te kijken in plaats van naar een...Het is Minnie die hen daarvan kan weerhouden door elke man afzonderlijk te smeken Ramerrez' leven te sparen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
De man aan het woord heeft het niét over socio-culturele verenigingen, hij heeft het over neutrale, stedelijke ruimtes...Hij wil meer stad in zijn wijk, 'avec plus de passage, de mélange'. Je wilt mensen zien, zegt hij, waarmee je kunt praten, boeiende mensen...Je hebt je vrienden en je houdt je vrienden, je wilt er geen andere kennen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
toren te herontdekken 'als een objet trouvé dat je plots intrigeert en je een hele wereld opent (...) iets dat in een onnatuurlijke context -zoals deze waarin de Martini aan de rand van de Noordwijk...Jongeheer De Kuyper zocht er naar een plek om te flaneren maar ontdekte dat de passage - het woord is veel te groot - eerder een omweg was, een labyrint zonder begin of einde dat je steevast de...Er is trouwens niets zo deprimerend als een plek die nadrukkelijk als een gonzende bijenkorf is ontworpen en er dan troosteloos bij blijft liggen'. Wel kon je er met de auto tot bij je kantoor rijden