Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 561 tot 580 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 49, April 1995 • Peter De Jonge • Privé-domein
Dit is het dilemma van de voorstelling: iets doods, het verleden, moet verbeeld worden op een steeds nieuwe manier, ontleend aan het moment zelf...Hoogstens kan je spreken van een parcours met enkele vooraf vastgelegde bakens waarlangs het publiek gegidst wordt door gastheer Lamers - een gastheer in grijze smoking...Na een half uur hapt zijn vogelkopje naar adem en moet een pauze ingelast worden

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
Alles waar je een authenticiteit achter voelt, al sluit dat geen beïnvloeding uit...En dat allemaal zonder labeur, zonder dat je psychologisch moet gaan graven...De Volder: 'Neen, dat ruikt naar museum terwijl het levend is. Dat verleden kom je tegen op zoek naar wie je bent, wat je plek is, welke opdracht je doorgegeven is in diegenen uit het verleden die je

Nr. 49, April 1995 • Stef Ampe, Geert Opsomer • Over kannibalisme en verscheidenheid
kun je, zonder te vervallen in een soort politiek theater van weleer, zelf mee helpen om daar iets aan te doen...Je leert er alles over de mise-en-scène van het dagelijkse leven, over de 'dramaturgie van een stad' (cfr...onmiddellijk te tonen aan een publiek, gebonden aan een plek, een buurt, een toren of een minaret

Nr. 49, April 1995 • Dieter Lesage • Niet alleen theater
Het is een beetje aan hen te zien dat ze, zoals de vreemdeling over zichzelf zegt, 'niet helemaal van hier zijn': 'Je n'aime pas ce qui vous rappelle que vous êtes étranger, pourtant, je le suis un...Een efficiënte bestrijding van het racisme moet over een problematisering van het klassieke gebruik van deze concepten heen...die zin kan er op termijn een gezelschap groeien [...] Wat wij willen doen moet structurele gevolgen hebben

Nr. 49, April 1995 • Marleen Baeten • Redactioneel
moet er een verband gezocht worden tussen thema en publiek...Van een collectief bewustzijn kan je in de jaren '90 moeilijk nog spreken...Een keuze die hand in hand gaat met een andere keuze: je programma — en dus ook je identiteit — helemaal zelf bepalen of ook (onbekende) anderen daar een stem in geven

Nr. 50, Juni 1995 • Herman Asselberghs • Polemiek: Brief van Herman Asselberghs
Nu zou ik jullie nooit die bij uitstek partij-politieke kwaliteiten aansmeren, maar ik moet toegeven dat ik een en ander in 'Over kannibalisme en verscheidenheid' ook naar nestbescherming vind neigen...Met verwisselbaarheid is natuurlijk niks mis, maar je moet er in deze tijden toch voorzichtig mee zijn...Dat die manier niet meer moet worden uitgevonden, maar heel gewoon is voor wie via ervaring én kennis, kortom via een leerproces, beelden heeft leren lezen, voor wie de vertrouwde context waarin die

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Maar Edwards citatenkunst is volstrekt aanvaardbaar, omdat er ook een subtiele dosis zelfspot in steekt en je er alle kanten mee op kunt...een perfect braakmiddel tegen de hysterische gedachte dat hedendaags theater vooral van een multimediale aanpak moet getuigen). Adaptaties van Conscience en De Coster tot vlotte massaspektakels wekken al...Het is geen komedie, zodat het mij als lezer niet op een afstand moet houden en met een cynisch genoegen laat toekijken

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
Bij het NTG hebben ze dat zeer goed begrepen: naast een tekst van dramaturg Wim Van Gansbeke worden een vijftal gedichten van Claus afgedrukt en bovendien krijg je nog, geheel in kleur, reprodukties...Het is erg maar hetzelfde moet gezegd van de Blindeman waarmee de KNS zijn seizoen opende; uiteraard in een Aantwaarpse versie want als Antwerpenaar kun je toch moeilijk naar een Gents stuk gaan...Je zou denken dat een groot theaterhuis Claus geen grotere dienst kan bewijzen dan dat men hem een keer op een sobere manier zou ensceneren, zonder al te nadrukkelijk drama, maar neen: de hele

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Simons is trouw gebleven aan zijn adagium dat een opvoering ongemakkelijk moet zijn...Waarom om deze ene zwaar getroffen vrouw wenen, als je tot de bittere conclusie moet komen dat lijden de regel is. Als toeschouwer van dit schitterende stuk begrijp je achteraf niet waarom het...Op die manier kan Johan Doesburg nog een ander punt van Shakespeares donkere visie onderstrepen: het maakt niet uit welk kamp je onder ogen neemt

Nr. 50, Juni 1995 • Paul Demets • Het gedanste Voorland
Vluchtig gefantaseer over een dansvoorstelling krijg je bij een toeschouwer pas indien het denken in beelden niet gestimuleerd wordt: door zwakke choreografische taal, overdreven esthetisering of het...Op een ritmische, sterk afwisselende compositie van Michael De Roo zie je veel getrek en geduw, gooi- en smijtwerk op een zwarte vloer met daarin zes rode rechthoeken...Toch herken je op een voorspelbare manier een battle of the sexes: de mannelijke slagwerkers proberen aanvankelijk met machtig geroffel de meisjes te imponeren, waarop de meisjes hen met een cheergirl

Nr. 50, Juni 1995 • Etienne Decroux • De mime onder een glazen koepel
Ander beeld: Michelangelo raadt het volgende aan: 'Zorg ervoor dat je standbeeld zo gemaakt is dat, als het van de helling van een berg zou afrollen, het helemaal beneden geraakt zonder dat er ook...De acteur moet zijn eigen beeld veranderen onder zijn transparante, glazen stolp zoals een hemel van vorm en kleur verandert...Maar als de arm zich opheft uit zichzelf, als een autonome, onafhankelijke beweging, dan stelt zich de vraag: is het dat wel wat gedaan moet worden

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Hoge eisen uit eerbied
Uit die eerste recensies kan je nog een erg aan traditie gebonden theaterpraktijk afleiden: er wordt nog in strikte genres geprogrammeerd, er wordt nog geregisseerd in termen van mise en place...En opnieuw moet Tindemans vaststellen dat de uitgangspunten van Brechts episch theater hier totaal weggemoffeld worden in een poging om Brecht in psychologisch-realistische trant te spelen...brief voor een grotere mildheid: 'ik vind het jammer dat je het gevaar loopt, de mensen die je kunt bereiken en voor wie het een weldaad zou zijn als ze naar je konden luisteren, tegen je op te zetten

Nr. 50, Juni 1995 • Pascal Gielen • Kritische verhoudingen
Ook Van Kerkhoven vindt dat je een voorstelling niet als een op zich staand gegeven kan bekritiseren...Wanneer je dan als criticus op een relevante voorstelling stoot, moet je het verleden terug in balans brengen...Een kritiek is iets anders dan reclame, en ze moet dan ook op die manier gelezen worden

Nr. 50, Juni 1995 • Christoph De Boeck • Durven springen
Die opleiding moet ook bepaalde maatstaven hanteren, maar als je in de praktijk belandt, moet je kleur durven bekennen, af en toe tegen de muur lopen en op je bek gaan...Je moet een standpunt innemen, net zoals de theatermakers dat doen, mét een wereldvisie...En je moet beschrijven wat er leeft, wat er ontstaat, niet uitsluitend wat je al kent

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
Er is een soort dogma gegroeid dat wanneer je over Jan Fabre schrijft je per definitie kwaliteitsjournalistiek bedrijft, en dat je met het schrijven over het MMT per definitie populistisch wordt...Binnen die 40 lijnen moet de recensent een evenwicht zoeken tussen de contextualisering van een voorstelling en het gezelschap, een samenvatting van het verhaal, en een korte (des)appreciatie...Het gevaar bestaat dat je op een bepaald moment voor je bronnen gaat schrijven, dus ook voor het theatermilieu, en dat je hun jargon, interesse en leefwereld gaat reflecteren

Nr. 50, Juni 1995 • Marleen Baeten • Mene-tekel
Helaas, ik moet met pijn in het hart bekennen dat wie voor Etcetera schrijft ook maar een aalmoes ontvangt: 500 Bf...Hij moet een vlotte pen hebben en een kritische ingesteldheid...Alleen, hoe realiseer je ze in combinatie met een voortdurende strijd om te overleven

Nr. 51, Augustus 1995 • Paul Slangen, Veerle Van Bun • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Paul Slangen, publiciteitsmedewerker Theatergroep Hollandia Afgelopen seizoen ensceneerde De Trust een nieuwe versie van Faust, op een tekst van Gustav Ernst...Het publiek moet willen begrijpen, waarom een kunstenaar zich uit op de manier die hij gekozen heeft...De toeschouwer moet de communicatie aangaan met een kunstenaar, zich een verhouding zoeken tot het wezen van diens uitingsvorm

Nr. 51, Augustus 1995 • Frieda Pittoors, Colette van Wees • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Woorden die je een houvast geven, omdat je ze zelf - na een lange voorbereiding - hebt kunnen kiezen...Een ouderwets schouwtoneel met pluche theatergordijnen vormt het kader van de aria Casta Diva (gezongen door Maria Callas). Een meeslepende aria die uit volle borst door een live optredende, wulpse...Een omslag van totale passiviteit naar een bestaan vol passie

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Het nadeel is dat je vertrekt vanuit een illusie: kunstenaars die samen denken rond een constructie...Blok: 'Wat ik van het begin af aan heb gevoeld: als je een vast verband aangaat, dan gaan dingen in de weg staan...Het verschil is, als je je kwetsbaar opstelt, krijg je het stigma: dat is kennelijk een organisatie die mag mislukken

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
De Morgen 23/1/93) Een realistische, sociaal-politieke mokerslag als Faust van De Trust moet je van Cassiers niet verwachten...Al de mensen in Angels in America worden geconfronteerd met een verleden, met een cultuur, met een samenleving, waar ze in het begin denken een eenheid mee te vormen, die voor hen reëel is, maar waar...dat opzicht is heel dat stuk een nadenken over hoe je als individu tracht te overleven binnen een context die je langs alle kanten wordt opgedrongen