Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 581 tot 600 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Freud is daarin uiteraard een spilfiguur: als je echt een persoon wil worden, zegt hij, moet je jezelf leren kennen, moet je die hele miserie van denken/ doen/ beslissingen nemen ontrafelen...De grootste tegenstelling is wellicht dat je terwijl je het gevecht voert voor je eigen persoonlijke en politieke emancipatie je dat ook doet binnen een maatschappelijke context waarin je mee...Het stuk moet daarom nog niet over politiek gaan, maar toch heb je op een podium een politieke verantwoordelijkheid

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Het enige wat mij heeft geleerd om daarmee om te gaan, is een vroegtijdig besef dat je de dingen die je denkt, ook al zijn ze nog zo erg, moet uitspreken, dat zal ongetwijfeld ook een heel erg...Als je vroeg een schrijfmachine hebt, weet je niet meer hoe je met 10 vingers moet typen, het gaat wel maar je voelt het niet meer als typen...Aan de ene kant moet je kijken naar de wereld om je heen en als je dan ziet wat je daar allemaal voor moet doen, dan komt je de deur niet uit

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Het was het mooie an sich, zoals in de abstracte plastische kunsten, of in poëzie, waar je aan de tekens geen betekenis moet koppelen, maar die je gewoon op je af moet laten komen...Het was op een zondagmiddag, en bij het binnenkomen voelde je al dat dit mis zou gaan...Hasselt heb je vaak een inleidend woordje bij een voorstelling, en daarmee vermijd je al heel gemakkelijk een kermissfeertje

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
De bewegingen ('krachtlijnen' noemen Vlamingen dat, met een mooier woord) in het werk van Gerardjan Rijnders zijn beslist andere dan 'je ergens bij neerleggen'. Zeker: ze concretiseren zich op...Eén ding staat wel vast: met kunst kun je in ieder geval niet uitwijken naar een sociaal gebonden moraal...bijeen gehouden door 'de formele dingen'. Dat leidde tot een uitgebreid 'onderzoek' naar wat je nu nog kan doen met oude teksten - van zeer speelbaar (Hamlet, Medea), tot onspeelbaar geachte teksten (Androma

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Ik geef toe, deze woorden zouden net zo goed door Phil Bosmans geschreven kunnen zijn, maar als je een schip als de BMCie wil sturen, moet je uitgaan van grote dromen, ideale omstandigheden...Maar omdat te kunnen moet je je pantser durven afleggen en daarvoor heb je vertrouwen nodig...Zo beland je als ar- De Meeuw, Blauwe Maandag Compagnie / Bie Peeters tistiek leider onvermijdelijk in de praktische werkelijkheid en probeer je een compromis

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Het moet toch mogelijk zijn om respectvol te spreken, ook over een voorstelling die je niet mooi vindt...En: wat is "kwaliteit"? Je weet vaak pas of een produktie kwaliteit heeft, wanneer-ie voorbij is. In reflectie op een kortlopende traditie kun je bepalen of iets van belang is geweest...Arthur Sonnen: 'Daarvoor moet je bij een man als Peter Stein zijn, de regisseur van Tsjechov's Drie zusters, en het derde bedrijf van De kersentuin

Nr. 51, Augustus 1995 • Hildegard De Vuyst • Tussen duivelskunstenaar en zwarte activist
Deze laatste lijn levert een genadeloze ontmaskering op van zijn gasten (sjablonen als een milieu-activiste, een onderwijzer, een dokter, een industrieel) die in een pervertering van Agatha Christie...Ze berust op het nog weinig opgeld makende 'doen alsof'. Van een bruine pop moet je geloven dat het een kind is, van iemand die op haar duim zuigt, moet je geloven dat ze een penis afzuigt...Über Allen Gipfeln... krijg je een soort status-quo van de zelfgenoegzaamheid voorgeschoteld, die alleen mogelijk is doordat de personages systematisch de (politieke, historische) realiteit negeren

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Het wordt tijd voor een debat en plein public, voor de verdediging van een verklaring, voor een zaal die meepraat, voor een toneel dat aangeraakt mag worden...Misschien moet ik eens met Toneelgroep Amsterdam praten, die nu dat nieuwe theater mogen bouwen, wat een moderne zwarte doos dreigt te worden, zo'n ouderwets modern theater waarin natuurlijk niet alle...Enkele tiende procenten van het Bruto Nationaal Produkt zijn al onderwerp van discussie en dan nog moet een belangrijk deel daarvan in het 'donorland' besteed worden

Nr. 51, Augustus 1995 • Lineke Kortekaas, Tom Van Dijck • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Gekleurd zand in levensgrote trechters produceerde een geluid dat je de rest van je leven doet verlangen naar regen...Een goede voorstelling moet sowieso gemaakt zijn met kennis, intuïtie en puur genot voor degenen die spelen...En theater is voor mij een ervaring van het moment: als je buitenkomt is het weg

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Maar: moet je een kleine dictator zijn om dat op te lossen...moet je een systeem verzinnen dat de acteurs allemaal snappen waar ze in staan...Je moet het wel straat noemen, maar als het echt een straat wordt en je beseft niet meer wat eronder zit, en je krijgt er een probleem mee, dan kun je het niet meer oplossen

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Dat zijn uiteindelijk de vereisten die je aan een criticus moet stellen: niet dat hij, zoals Rudi Laermans vraagt, eens duidelijk stelt of de besproken voorstelling nu 'kwaliteiten' heeft of niet...Dat is althans het gevoel dat je krijgt (zoals ook Laermans aanhaalt) wanneer je ziet dat een theateressay naar Vlaamse normen al gauw verzandt in een zo volledig mogelijke voorstellingsanalyse...Een goede kritiek van een goede voorstelling laat voelen dat dat niet zomaar kan (en als dat kan, dat er dan misschien wel iets aan de voorstelling schort). Enerzijds moet de criticus tonen wat

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
je nog echt onder de indruk raakt van weer maar eens een portret door een verwante geest (zoals het dan heet), in dit geval de Roemeense filosoof Emil Cioran, wil ik betwijfelen...Het lijkt me een distorsie zoals je er wel meer ontmoet in annotaties van bevriende, niet geheel van dweperij gespeende 'lotgenoten'. Ik vraag me dan af welk goed doel zo'n getuigenis dient in een...Beckett is immers een schrijver, en een schrijver moet het met woorden doen

Nr. 52, Januari 1995 • Kurt Lannoye • Podiumkunsten en management
Voor wie zich een weg moet zoeken in de administratieve en juridische kant van de podiumkunstenpraktijk is het een uitstekend hulpmiddel, schrijft Kurt Lannoye...Zoals in de inleiding van het boek gesteld wordt, is er een dringende noodzaak aan een eenvoudiger juridisch kader binnen een internationale context, wat de situatie van kunstenaars en...de twee laatste delen van het boek behandelt Paul Corthouts het opstellen van een begroting en het maken van een boekhoudstructuur

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Hans van Manens Live was een duet voor een videocamera en een danseres; een subtiel artistiek statement, waarin Van Manen de tijdgeest feilloos bleek aan te voelen en bovendien ook naar de toekomst...Nu moet niet de indruk ontstaan dat de geschiedenis van de na-oorlogse dans in Nederland er louter een van bloedige strijd, vendetta's en politieke statements was, want dat was niet het geval...Waarom niet, Nederland is een klein land, je kan altijd nog naar huis rijden na een voorstelling en de sociale uitkering kwam toch wel binnen

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
Je kan wel in de opera een tekstschrijver samenbrengen met een componist en een beeldend kunstenaar en een regisseur, je zal nooit meer krijgen dan een optelsom van voorbije kunstvormen...Je zou kunnen stellen, mèt Dick Raaijmakers, dat dit een voorbeeld is van een gigantisch verlies op het punt van eeuwenoude verworvenheden, namelijk van de idee dat je als publiek in ieder geval...Daartegenover staat dat wanneer je complexiteit serieus neemt als uitgangspunt van dit nieuwe muziektheater, je altijd alleen maar fragmenten van een werk zal herkennen - tenzij je het werk net zoveel

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
Als je dat alles in het programmaboek leest, vraag je je af of achter de naam Cassius niet de Ed Wood van de Amerikaanse filmavant-garde schuilgaat...Het lijkt zo een wonderlijk verhaal, dat je zelfs even gaat denken dat Raaijmakers Cassius gewoon bedacht heeft...Ook hij moet ten onder gaan, of Vallen' (een begrip waar Raaijmakers graag mee speelt). Deze Mexicaanse beelden doen de filmliefhebber denken aan Eisensteins filmproject Que Viva Mexico

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Kafka's werken worden het menselijk leven en de maatschappij een labyrint, een absurditeit waaruit niet meer te ontkomen is, een wereld die je achtervolgt en waarop je geen vat krijgt...Kafkaësk is datgene in het leven dat je onafwendbaar bedreigt, als een buraucratisch noodlot, als een maatschappelijk fatum, als een onmenselijk Schicksal in een aards pandemonium...Voor mij moet theater een mengeling zijn van grotesk absurdisme en een flinke brok realisme

Nr. 52, Januari 1995 • Toon Brouwers • In Memoriam
verongelukte Marina Deweer te Chamonix, tijdens een bergtocht die bedoeld was als voorbereiding tot een beklimming van de Mont Blanc, de hoogste berg van Europa...Natuurlijk moet je belezen zijn, en wat theoretische en praktische kennis verzameld hebben...Maar je moet vooral bezeten zijn van het theater

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Hoe kan je bijvoorbeeld uitmaken of een initiatief als Stadslandschappen van het Kaaitheater er ook zou gekomen zijn zonder twee festivaledities die een heel discours rond 'Brussel' met zich...een waarschuwing aan het adres van de toeschouwer, dat hij zich hier niet moet verwachten aan een 'gewone', afgewerkte produktie...Als je het dan toch over een 'beschermende cocon' wil hebben: de continuïteit van een dagelijkse werking biedt de beste context voor de ontwikkeling van het oeuvre van een kunstenaar

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Er wordt een appèl gedaan op je reactievermogen, hoe zich dat ook uit: engagement, anarchisme, vernietiging...Er wordt een tegensprekelijk gesprek gevoerd, waarin er ruimte is voor je eigen stem...Het menselijk kwaad is een werkelijkheid die onderkend moet worden, maar nooit volledig kan uitgezuiverd worden