Archief Etcetera

1100 document(en) met "ZE D" • Resultaten 681 tot 700 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 43, November 1993 • Johan Thielemans • Lezing zonder titel of: De vleugels van...
de rol moet ze volwassen zijn en teder, fel en wanhopig, en, zegt Gomperts: "Dat was ze helemaal". Cor van der Lugt-Melsert had bij Van Faassen zich verbaasd afgevraagd hoe men er toe gekomen was om...Boodschap hadden ze er niet aan, want aansluiting vonden ze niet...vanzelfsprekend geacht, terwijl ze omdat ze zonder veel onderscheid overal op toegepast wordt, precies een problematische categorie wordt

Nr. 43, November 1993 • Jan Goossens • Aeschylos en de Golfoorlog
oktober loopt ze op Sellars' eigen Los Angeles' Festival, en daarna is ze nog te zien in Parijs en Berlijn...Je moet ze tegenover mekaar plaatsen en ze hanteren als mekaars toetssteen...Tot op zekere hoogte zijn ze 'hedendaags', maken ze deel uit van 'onze' leefwereld, maar dat wil niet zeggen dat ieder spoor van het oorspronkelijke, klassieke werk eruit verdwenen is. De laatste

Nr. 43, November 1993 • Pieter T'Jonck • Melancholische miniaturen
Meer zelfs, als de choreografe al bekend staat als iemand die erg vrij met de marges van het dans-genre omspringt, en ze zelfs meer dan eens expliciet uitdaagde, dan kleurt ze hier wel zeer precies...Plots schijnt alle kracht even weg te vlieden, in dat moment van controleverlies zijgt de vrouw neer en laat ze zich rollen over het scènevlak tot haar rollende lichaam zoveel momentum krijgt dat ze...De choreografe schuift de muziek naar voor als het belangrijkste waar zij schatplichtig aan is, alsof ze zeggen wil dat ze er misschien niet zoveel aan toe te voegen heeft

Nr. 43, November 1993 • Tuur Devens • Van poppenkast tot figurentheater
De pop draagt, zoals ze nu geëvolueerd is, alle sporen in zich van theateropvattingen uit het begin van deze eeuw en van het interbellum...Als marionetten draadloos worden, zijn ze als engelen...acteurs personages en spelen ze dat ze spelen

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • Roemeense nachtmerrie in full-color
Tamora blijkt het vertrouwen en het hart te winnen van de nieuwe keizer Saturninus, met wie ze trouwt...Als Lavinia met haar rug te dicht bij het doek komt wordt ze gegrepen en lost ze langzaam in het doek op, met op haar gelaat een hallucinante uitdrukking van angst...Wij hebben geleerd hoe wij die ideeën moeten bewaren en hoe we ze waar kunnen maken, beter dan zij die aan de andere kant van de deur leven

Nr. 43, November 1993 • Gunther Sergooris • Een mogelijke onmogelijkheid
De vier nieuwe creaties die in mei in deSingel werden getoond zijn misschien geen meesterwerken, ze halen de opera wel uit zijn zelfgenoegzaamheid, aldus Gunther Sergooris...Ze zijn de produkten van een met valse piëteit benaderde traditie die een eigen leven zijn gaan leiden...opportunistisch als de tijd waarin ze ontstaan zijn

Nr. 43, November 1993 • (advertentie)
dacht die ze verdient

Nr. 43, November 1993 • Marc Reynebeau • Met twee woorden spreken
Ze wordt zelfs in een dienende functie gedrukt, dienstbaar aan de exportpromotie...Kunst en cultuur worden erin niet gewaardeerd om wat ze intrinsiek betekenen, maar omwille van wat ze kunnen betekenen als reclamevehikel...Ze werd zelfs officieel van overheidswege bevorderd, zeker door de toenmalige, liberale minister van cultuur Patrick Dewael

Nr. 43, November 1993 • Marleen Baeten • Een repertoire van het kijken
De tentoonstelling die Wilson presenteerde werd zodanig gewaardeerd door bezoekers en museummedewerkers dat ze dubbel zo lang heeft gelopen als oorspronkelijk voorzien

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
Hij trouwt met Su-zanne (ze houden allebei van Leonard Co-hen), dochter van Achiel, die ooit (rond 1944) in de leeuwekooien van de Antwerpse Zoo zat...Maar zijn joodse leeftijdgenoten, geëngageerde studenten verwerpen hem als goj, verwerpen het Jiddisch als taal van de diaspora — in Israël spreekt men Hebreeuws —, ze verwijten hem zijn akelige naam...Op het paleis vinden ze Assenoester te weinig chique

Nr. 43, November 1993 • Gerardjan Rijnders • State of the Union
Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat die foldertjes en krantjes etc er alleen maar zijn omdat ze er moeten zijn, dat die artikeltjes geschreven worden omdat dat ze nu eenmaal geschreven...marketing, het is er, ergens, en toevallig raken er een aantal toeschouwers in verzeild, ze weten nauwelijks waarin, want programma's zijn er natuurlijk ook niet, laat staan een reisschema, want de voorstelling...reist niet, en die toeschouwers kijken en huilen en lachen en ze vertellen aan vrienden en kennissen over wat ze hebben gezien en die komen dan natuurkijk ook weer kijken en die vertellen weer enz

Nr. 44, Februari 1994 • Dorine Cremers, Rezy Schumacher • Hoezo repertoire?
Ze zijn streng, rigoureus en consequent tot het bittere einde...Ze geven geen vertroosting of antwoorden op de vragen...Ze pogen slechts de structuren helder te maken, meestal vanuit een extreem gedetailleerde situatie, in een hyperrealistische stijl, zodat iedereen daaruit zijn eigen antwoorden kan formuleren

Nr. 44, Februari 1994 • Ignace Cornelissen • Hoezo repertoire?
Ik moest er maar eens over nadenken en ze zouden me binnen enkele dagen opnieuw contacteren...Afhankelijk van hoe mijn moeder zotteke tegen me zei, bedoelde ze ofwel 'lief kindje van mij' ofwel 'vervelend ventje'. Wij waren creatief met taal zonder dat we het zelf wisten...Ze mooier maken dan ze in werkelijkheid zijn

Nr. 44, Februari 1994 • Marianne Van Kerkhoven • De weg is deel van de bestemming
De kritiek echter heeft toen deze intenties niet opgepakt en geconfronteerd met het getoonde: zij bleef naar die avonden kijken als naar 'gewone voorstellingen' en ze ook beoordelen met 'gewone...Werkelijkheden', schreef Rilke, 'zijn langzaam en onbeschrijflijk uitvoerig'. Ze zijn langzaam, maar ze veranderen en het vraagt om een aandachtig, nauwkeurig en voortdurend werk om hun kleine...De obsessie van de superlatieven ook; je ziet ze op alle muren van de stad: de beste, de mooiste, de voordeligste, de opwindendste... In de openbaarheid hebben superlatieven vandaag elke

Nr. 44, Februari 1994 • (advertentie)
nodigen ze uit in Café des Arts...Ze laten zich even in de ziel kijken

Nr. 44, Februari 1994 • Cecilia De Moor • Kunst en recht: kan het ene zonder...
Kunstenaars worden, of ze het nu willen of niet, zoals anderen opgescheept met de administratieve en juridische omkadering van hun beroep...Zij worden beschermd tegen een aantal risico's via de sociale zekerheid en dragen zij hiervoor bij, ze sluiten overeenkomsten, ze betalen belasting op hun beroepsinkomsten, ze zijn eventueel

Nr. 44, Februari 1994 • Tuur Devens • Het theaterpretpark van Pat Van Hemelrijck
Ze vangen een bromvlieg, ze spelen voetbal en Roodkapje...De handen manipuleren de wereldbol, knoeien en stoeien met de spaghetti, knippen de slierten, doen ze om zich heen, en zijn weer de hoofdjes van in het begin...De handen zijn handen maar spelen ook hand, ze manipuleren objecten maar vormen ook zelf een objectpersonage

Nr. 44, Februari 1994 • Marleen Baeten • Doink!
Kleuters hebben helemaal geen behoefte aan een lineaire verhaallijn, maar als die er is willen ze ze kunnen volgen...Noodzaak Ik heb bij lang niet alle genoemde voorstellingen het gevoel dat ze ontstaan zijn uit een artistieke noodzaak van de makers...Ronduit ergerlijk is de manier waarop de mooie zangpartijen in De dagen worden 'ingepast'. Het kan niet anders dan dat ze op de lachspieren van de kinderen werken

Nr. 44, Februari 1994 • Luk Van den Dries • Het betere theater voor kleine mensen is...
De Signaaljury is zelf veel competenter: ze hebben ongetwijfeld langdurig met elkaar gebakkeleid over het wel en wee van de kinderkunst, daarbij zorgvuldig afwegend wie wel en niet in aanmerking komen...gat op de cultureel-pedagogische markt, en de jeugdtheaterfestivals floreren zodanig dat ze op hetzelfde tijdstip kunnen doorgaan...theater voor jongeren gemaakt is. De festivals hebben op dit moment te veel een regionale functie, en krijgen daardoor niet de allure en de werking die ze eigenlijk verdienen

Nr. 44, Februari 1994 • An-Marie Lambrechts • Column
groot is dat ze opnieuw een volkomen vanzelfsprekendheid ademt