4 document(en) met "van Emil Hrvatin"


'Collect-if' danst zonder choreograaf: Zeven ervaren dansers... • 19 november 2003
De Sloveen Emil Hrvatin, performance-kunstenaar en de auteur van 'Herhaling, Discipline, Waanzin', een uitstekende introductie tot het vroege werk van Jan Fabre, stond met een simpele vraag aan het...Hrvatin: 'Het gaat ons niet om de nostalgie naar een verloren idee van collectiviteit...Uiteindelijk is het pas als een hinderlijke vreemdeling in de achtertuin van de verlichte westerse burger de rust verstoort, dat er sprake is van contact

De zin van het zinloze • 21 november 2003
De zin van het zinloze 'Collect-if by Collect-if' 19 november Minardschouwburg Gent 'Collect-if by Collect-if' is het werkstuk van een ad hoc samengestelde internationale groep performers...Het representeert de ontstaansgeschiedenis van deze voorstelling, de moeilijke beslissingsprocessen, de onverenigbaarheid van verschillende media en invalshoeken, en zelfs de spraakverwarring...Emil Hrvatin formuleert dat scherp in een ontroerende monoloog over moedeloosheid op het einde van het stuk

Niet langer onbekend en onbemind: Vijfde editie... • 10 december 2003
Denis Van Laeken van Monty relativeert het begrip ook dadelijk: 'Ooit produceerden wij een voorstelling met Marina Abramovic, Michel Laub en Charles Atlas...Trots tonen Petit en Deverre hun scenografie, een intrigerende verzameling van doorschijnende beertjes van kleefband, blonde pruiken en allerlei kleedjes...Daar vond ze onderkomen bij kunstencentrum 'Maska' van Emil Hrvatin

Improviseren als denkproces: XAVIER LE ROY EN... • 1 januari 2004
Op Emil Hrvatin, auteur en directeur van het Sloveense theatercentrum Maska, en dramaturge Bojana Cvejic na, hebben alle deelnemers er een min of meer lange carrière in grotere gezelschappen als...Een van de 'geweigerde' scènes is een voorstel van Emil Hrvatin om voor deze voorstelling te vertrekken van de 'erfenis' die elk groepslid meedraagt van zijn vroegere werkomgeving...Emil Hrvatin formuleert dat scherp in een ontroerende monoloog over moedeloosheid op het einde van het stuk