Het gegeven moge nogal gemakkelijk en oppervlakkig uitvallen, toch is de centrale figuur Emmanuel Denis van aard om onze aandacht levendig te houden, want dit type ontstijgt zeker het peil van middelmatige levensteekening waarop Benjamin zich hier met losse luchtigheid beweegt.

Het minst geslaagde tooneel is precies dit waardoor de toeschouwer het onbedaarlijkst aan 't lachen wordt gebracht, nl. de universitaire zitting. De ironiseering der droogstoppelige profs werd daar stellig niet naar den juisten omvang der mogelijke geestigheden uitgemeten. Dat kon stormachtig grotesk worden. Het is gemoedelijk en onschuldig gebleven.

Deze dichter dus, heeft het toeval als levensnorm koninklijk verklaard en ontwapent al zijn omstaanders door zijn onverwelkbaar goed humeur. Hij weet dat alles zijn onafwendbaren loop krijgt al wemelt de levensbaan van onvoorziene verrassingen.

Dergelijke rol was natuurlijk een kolfje naar de hand van Jan Cammans, die eens te meer de glinsterkernen van zijn vindingsrijken geest kon doen oplichten. Hij spreidde daarbij het animo ten toon dat ons van uit den glorietijd onder Dr. de Gruyter nog bekend was.

De heer Gorlé was een brave doctor die 's dichters, paradoksale zetten met beminnelijkheid aanhoorde, evenals zijn vrouw (H. de Vreker), E. Van Camp (Antoinette) zorgde voor een Xantippe op klein formaat.

Het driemanschap der profs liet een onvergetelijken indruk van plastische groteske na, en het is maar jammer, dat de auteur hun tekst niet met hun verschijning in verhouding wist te brengen,

Bij de hoofdfiguren vermelden wij nog met uitzonderlijk genoegen den zaalwachter van W. Benoy, een homerisch type op zichzelf en de bestuurder wist na de verklaring voor de rechtbank een welverdiend opendoekje te oogsten.

De bijbezetting kweet zich naar behooren van haar taak. d. w. z. als we in acht nemen, dat ons gezelschap om de week met een nieuw ingestudeerd stuk moet paraat staan, dan is een resultaat als dit, zeer bevredigend en verdient de spelleider Joris Diels onvermengden lof.

Als er met dit stuk geen publiek opdaagt is het om te wanhopen.

V.J.B.