Archief Etcetera

826 document(en) met "JE NOG HOE ZE" • Resultaten 541 tot 560 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Ongehinderd ook door het feit dat ze moeten produceren, dankbaar dat ze mogen (mee)spelen...Bij die burgermannetjes en -vrouwtjes die uit verveling naar een 'belangrijk' stuk als De Hamletmachine gaan zien en zich daarbij nog meer vervelen dan ze al deden...Je vraag je af wie zich het meest heeft geamuseerd: de decorateur, de regisseur, de acteurs, de technieker, de geluidsman, het publiek: iedereen binnen hetzelfde gezichtsveld lijkt even geboeid en

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter T'Jonck • Peter Brook en de materialiteit van Becketts...
Naarmate ze verder wegzinkt en haar stem valer en toonlozer wordt lijkt het vrouwelijke trouwens steeds verder terug te wijken voor een geslachtsloos, deerniswekkend, niet gespecifieerd menselijk...Als Willie uiteindelijk, in de allerlaatste momenten, op Winnie toekruipt, hervat ze weer moed, ziet ze weer gelukkige dagen opduiken...De interpretatie van Hollandia van dit stuk is dan toch heel wat 'juister', al kan je ze evenmin erg geslaagd noemen

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
Hoe dankbaar ik ook ben om deze prijs, hoe vol oprechte verwondering ten aanzien van het vertrouwen dat de jury in mijn werk stelde, ik kan er slechts onwennig tegenover staan en herhalen wat ik...Maar ingrijpender nog is de maatschappelijke mentaliteit die studies als bijvoorbeeld theaterwetenschap als economisch niet nuttig beschouwt; men wil ze eerder afbouwen dan opbouwen...Niets hebben ze gemeen

Nr. 54, Februari 1996 • Freddy Decreus • Bij open doek
Neem nu gewoon zijn aanstelling in 1978 tot hoogleraar Theaterwetenschap aan de UIA, de eerste full-time aanstelling in Vlaanderen op dit gebied en je weet meteen hoe moeizaam en laattijdig...Je herinnert je opnieuw hoe moeilijk het is geweest autonomie voor deze wetenschap te bekomen aan alle instituten, hoe moeilijk het was om los te komen uit de departementen Germaanse...Je wil als wetenschap groot worden, autonoom en zelfstandig, maar je moet eerst zelf nog ontdekken welke weg je hierbij het best inslaat, te weten komen waar wetenschap eindigt en kritiek begint

Nr. 54, Februari 1996 • Didier Wijnants • Het oor en de smeer
de pers, die overigens twijfelde of ze nu de jeugdredacteur of de specialist voor hedendaagse muziek moest sturen, werd achteraf geno- Symfonie voor verloren...Als je dan nog bewust kiest voor hedendaagse muziek dan ontstaat snel het risico dat je vijandige reacties oproept, een houding van verzet bij het publiek...Eén ding is zeker, tijdens Oorsmeer word je verrast, door geluiden die je niet verwacht en misschien ook door geluiden die je wel verwacht (...) Oorsmeer is een project voor jonge bezitters van

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Je hebt de indruk dat ze voor het eerst 'traditioneel' werkt, namelijk als een choreografe die de emotionele structuur van de muziek wil duidelijk maken...ze bang is! Daarom moet het ook een werkelijk en geen puur zakelijk bos zijn, want een dergelijk bos kan je wel doen huiveren maar geen angst aanjagen'. In Brussel en Amsterdam was er noch huiver, noch...Wil je als theaterauteur, choreograaf of componist van theatermuziek of als organisator van theatervoorstellingen meer weten over het hoe en waarom van SABAM, bel ons

Nr. 55, April 1996 • Bruno Koninckx, Kurt Melens • De tering naar de nering gezet
Je hebt een behoorlijke repetitieruimte nodig, en je moet je kunnen permitteren om een lijn uit te werken...Tijdens het opstellen van het nieuwe dossier, waarbij je een gedetailleerd plan moet opstellen voor 1997, is gebleken hoe onmogelijk dat voor Stan is. Bovendien boeken de meeste theaters en...Op die momenten, als je er alleen voorstaat, laat de buitenwereld zien hoe meedogenloos hij is. Het opleggen van hoge kwantitatieve normen heeft als logisch gevolg dat de gezelschappen hun

Nr. 55, April 1996 • Gunther Sergooris • Verboden en vergeten
Na de oorlog speelden ze de vermoorde onschuld: nooit hadden ze aan politiek gedaan...Hoogstens kregen ze een paar dagen cachot, ze werden naar een andere eenheid overgeplaatst of ze werden zelfs een paar dagen met verlof gestuurd, om van hun 'overspanning' te genezen...De wetten waren er wel, maar ze werden niet toegepast of ze werden omzeild

Nr. 55, April 1996 • Lieve Demin • In het spoor van Laban
Want hoe hou je de betekenis van een persoon vast, wanneer de artistieke creaties herleid zijn tot vage herinneringen, wat recensies, enkele foto's en meters film...Ze blijft actief waar de theorie en filosofie van de Ausdrucktanz nog wel voor vernieuwing kan zorgen: bij de vorming van acteurs...Aan de acteurs zou Lea Daan zeggen: 'En nu moet je alles vergeten, en theater spelen', maar kon ze dit ook zeggen aan haar dansers 15 jaar eerder

Nr. 55, April 1996 • Adri De Brabandere • Toonladders van de beweging
Toonladders van de beweging Dans en organisatie van de ruimte, dans en ruimtebeleving; ze zijn niet los te koppelen van elkaar...Ze is niet bestemd om virtuositeit te verwerven...Drie, vier- of vijfdimensioneel houdt nog maar weinig verschil in. De ruimte heeft opnieuw haar overzichtelijkheid en doorzichtigheid verloren

Nr. 55, April 1996 • Paul Derksen • Manifest
Het geloof in een strikte scheiding van een uiterlijke vorm en een innerlijk leven is overigens filosofisch ontmaskerd: hoe kan het stoffelijke immers met het onstoffelijke interageren als ze van...Nu technologische ontwikkelingen medische transplantaties en grafische manipulaties mogelijk hebben gemaakt, klinkt scherper dan ooit de vraag hoe we dan nog onze identiteit kunnen ontlenen aan ons...Hoe beïnvloedt de omgeving je eigen leven

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
Soms programmeerde en bezette hij ze nog voor hij ze had gelezen...Daarbij komt nog dat ze heel vaak geen referent meer kent in de realiteit...Deze indruk werd nog versterkt door de uitgesproken stilering van de twee momenten van fysiek contact tussen dealer en klant: ze stonden in feite volledig los van de tekst

Nr. 55, April 1996 • Tuur Deevens • Kleine verkenning van een tussengebied
het internationale vraagt tijd, en het duurt natuurlijk nog langer voor je er rendement van ziet...Tergend langzaam draaien ze hun voeten en glijden ze van een stoel, roeren ze in een kopje en houden elkaar in de gaten, heel traag, maar heel intensief en op het scherp van de snee...Een zwarte en een rode ronde vilten doek draperen ze in een driehoek om hun lichaam, spreiden ze uit tot een cirkel, vouwen ze tot een kegel

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
Ze hebben geen identiteit meer, je moet ze al intiem kennen om ze te herkennen...Ze sprak ook over haar werkwijze en benadrukte hoe ze in haar dansstudies de natuurlijke beweging uiteenhaalde, via herhaling, via het werken met tijd...Hoe beter een handeling opgedeeld, en ingeoefend is, hoe sneller ze kan uitgevoerd worden: daaraan dankte niet alleen het Pruisisch leger van Frederik De Grote zijn overwinningen in de 18de eeuw, maar

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Dirk Vanhaute • Signaal '96 uit de bocht
Hoe hard ze ook gewerkt heeft, het juryrapport was niet interessant...Als FeVeCC dan niet de nodige bescheidenheid aan de dag legt, en Signaal ook nog beschouwt als uithangbord voor haar eigen werking, kom je na de sympathieke startjaren voor onoverkomelijke problemen...Je voelt ook dat je telkens in een wat amateuristische omgeving binnenkomt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Het boezemt angst in om voor altijd verbannen te blijven van mensen waarvan je geloofde dat ze je zouden helpen, want dan moet je het gevecht met jezelf aangaan...Je ziet ze naar eikaars schoenen zoeken...Toen ze stierf heb ik thuis nog maanden rondgesloft in haar pantoffels

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Deze Lady Macbeth, en de verdringing van haar lijden door Macbeth zelf -de présence van Viviane De Muynck ontdoet hem bovendien van elke misplaatste mannelijkheid - toont hoe de wereld zonder God, die...Ik geef het toe, het is een wat geforceerde interpretatie, maar ze is uitgelokt door dat éne krachtige moment in de Macbeth van Needcompany: de dissectie van de waanzin, in een beeld dat nooit in één...Ze is natuurlijk ook zonder grond, onontkoombaar én onbegrijpelijk, maar machthebbers - ridders in het feodale Schotland en politici in een slecht zittend maatpak - kunnen het (gelukkig) niet nalaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
Ja, maar hoe moet hij of zij dat dan weten, en als hij of zij toch komt, hoe moet er dan gekeken worden om alsnog dans te zien...Ga je gang, het volgende ogenblik toont hij je, als een glanzende kers op een barokschilderij, een puur clicheetje of een kleine fetisj, offhand en liefdevol, als het ware toevallig, maar de hele...Hier wordt ons getoond hoe dubbelzinnig elke eerlijkheid eigenlijk wel is, hoe ze zichzelf te kijk zet en daar verantwoording voor moet afleggen en tegelijk aan haar paradoxale doortraptheid niets kan

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
Ik ben natuurlijk geen camera die door mijn verbeelding glijdt, maar ik zie wel vaak personages tegenover elkaar staan, ik hoor ze praten en door de manier waarop ze daar staan weet ik hoe ze kijken...Met Juul heb ik het gevoel nog verder te kunnen gaan: aan de vormgeving (foto's van kunstwerken van Koen Vanmechelen) kan je aflezen dat het mijn bedoeling was om meer dan zomaar een tekst over pesten...elk geval lijken ze nog een hele tijd in de diffuse tuin van de taalspelen te zullen vertoeven

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Vanhoutte, Marleen Baeten • De ingevroren theatertijd
Voor nieuwkomers is er geen plaats buiten de centraliserende tendensen van het beleid; ofwel zullen ze zich noodgedwongen moeten laten absorberen door de structureel uitgebouwde canoncultuur, ofwel...Kunstenaars die al langer aan het werk zijn, vinden binnen de strikt institutionaliserende hoofdtendens bovendien nauwelijks nog ruimte om herbronningsmomenten in te lassen...Je kan je afvragen waar de kritische opinie het geduld blijft vandaan halen waarmee de uitblijvende vernieuwing binnen de stadstheaters wordt afgewacht, hoe men zich blijft blindstaren op enkele