Archief Etcetera

1006 document(en) met "Je" • Resultaten 721 tot 740 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Als je vroeg een schrijfmachine hebt, weet je niet meer hoe je met 10 vingers moet typen, het gaat wel maar je voelt het niet meer als typen...Ik kan je in een middag uitleggen waar het over gaat en als je dat onthoudt, dan weet je dat je hele leven...Aan de ene kant moet je kijken naar de wereld om je heen en als je dan ziet wat je daar allemaal voor moet doen, dan komt je de deur niet uit

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Het was het mooie an sich, zoals in de abstracte plastische kunsten, of in poëzie, waar je aan de tekens geen betekenis moet koppelen, maar die je gewoon op je af moet laten komen...Noem het voor mijn part theaterdiscipline, maar als je ergens van wil genieten, kan je niet met andere dingen bezig zijn...Hasselt heb je vaak een inleidend woordje bij een voorstelling, en daarmee vermijd je al heel gemakkelijk een kermissfeertje

Nr. 51, Augustus 1995 • Adel Salem, Paul Sochacki, Mieke Dus • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Wanneer je als danser de bewegingen van een choreograaf overneemt en instudeert, vervalt immers de spontaniteit...Maar wat doe je als je blind bent, en geen bewegingen van een choreograaf kunt overnemen...Dan werk je alleen via het gehoor, en dat is een wonder

Nr. 51, Augustus 1995 • Lex Prinzen, Pierre Van Diest • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
De 'pas-op-achter-je' voorstellingen in de poppenkast (met Jan Klaassen & Katrijn) lijken ver achter ons te liggen...Je radertjes moesten continu achteruit draaien omdat het verhaal andersom verloopt...Dan zeg je: Vlaams is de schoonste taal die er

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Ze vraagt: je bent kwaad, maar hoe lang is je woede...Kies per seconde wat je denkt en wat je voelt en wat je wilt laten zien...Niets dan buitenkant, uiterlijk vertoon waar je tegenaan kunt kijken, maar die je niet aan het denken zet

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Je probeert uit je fouten te leren en je stelt jezelf de vraag: Waar kom ik vandaan en waar ga ik naartoe...Maar omdat te kunnen moet je je pantser durven afleggen en daarvoor heb je vertrouwen nodig...Accident Over het lastige leven tussen droom en daad schrijft Stefaan De Ruyck: 'Je kan wel verlangen naar die andere wereld, je kan hem proberen op te roepen - bijvoorbeeld in je werk als

Nr. 51, Augustus 1995 • (advertentie)
Heb je nood aan concrete informatie over subsidies, sociale wetgeving, werken in het buitenland, auteursrecht, begroten, dan kun je vanaf eind april terecht in het Handboek Theaterbedrijfsvoering (Red

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
de eenzaamheid van je werkkamer leg je vervolgens verantwoording af tegenover jezelf en je lezerspubliek...Op scherp staan jullie selecteren wel, maar of je ook krijgt wat je geselecteerd hebt, weet je van te voren niet...Je komt van school, je maakt een belangwekkende voorstelling, en je staat op het festival naast Rijnders, Simons, Van Hove, Tanghe

Nr. 51, Augustus 1995 • Hildegard De Vuyst • Tussen duivelskunstenaar en zwarte activist
Ze berust op het nog weinig opgeld makende 'doen alsof'. Van een bruine pop moet je geloven dat het een kind is, van iemand die op haar duim zuigt, moet je geloven dat ze een penis afzuigt...Über Allen Gipfeln... krijg je een soort status-quo van de zelfgenoegzaamheid voorgeschoteld, die alleen mogelijk is doordat de personages systematisch de (politieke, historische) realiteit negeren

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Regisseurs en acteurs, allen lijders aan dezelfde kwalen als waar hun personages aan lijden, halen hun hart op aan het nutteloos gewentel in het bekende, in wat allemaal terug te voeren is tot het je...Je zin niet krijgen...Met dergelijke voorzieningen alleen heb je natuurlijk nog geen goed theater

Nr. 51, Augustus 1995 • Adinda De Wit, Luc Dhooghe, Roos Werckx • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Dat is een esthetiek, maar gaat verder dan dat: het is een ervaring die in je hoofd de ruimte creëert om te zien wat je voorheen niet zag...De toeschouwers zitten in fauteuils, teken van rijkdom en comfort - je bent een beetje gezeten', 'snob', en in die zin ook medeplichtig aan een ingewikkeld spel, waarin je op de duur niet meer weet...Betty Schuurman speelde haar met een ongelooflijke energie - niet als de femme fatale, maar in een soort corset, waardoor je je afvroeg 'gaat ze er nu uit barsten of niet

Nr. 51, Augustus 1995 • Lineke Kortekaas, Tom Van Dijck • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Voor de niet-ingewijden: de bovenzaal bereik je niet via de lift, maar via twee brandtrappen aan de buitenkant van het theater...Gekleurd zand in levensgrote trechters produceerde een geluid dat je de rest van je leven doet verlangen naar regen...Dat meedragen is dus tijdelijk; je leeft verder met steeds verse ervaringen

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Maar als je heel druk bent met theater, dan stop je met lezen...Niet dat hij het publiek naar de mond wil praten, dat niet: 'Het is alsof je tegen iemand praat en je merkt dat je woorden anders overkomen dan bedoeld...Je moet het wel straat noemen, maar als het echt een straat wordt en je beseft niet meer wat eronder zit, en je krijgt er een probleem mee, dan kun je het niet meer oplossen

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
geloof dat de keuze niet die is tussen 'duim omhoog' of 'duim omlaag', maar wel tussen die tientallen verschillende manieren die je kan kiezen om duidelijk te maken wat je wil zeggen...Dat is althans het gevoel dat je krijgt (zoals ook Laermans aanhaalt) wanneer je ziet dat een theateressay naar Vlaamse normen al gauw verzandt in een zo volledig mogelijke voorstellingsanalyse...Dat andere waarnaar je -zoals naar de omringende werkelijkheid - kan grijpen, maar dat je nooit ten volle zal be-grijpen

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
Kunst is er van oudsher om te ordenen, maar hoe ga je in hemelsnaam de grote wanorde ordenen...je nog echt onder de indruk raakt van weer maar eens een portret door een verwante geest (zoals het dan heet), in dit geval de Roemeense filosoof Emil Cioran, wil ik betwijfelen...Je houdt van haar rake manier om Becketts fulmineren tegen taal in een accuraat historisch perspektief te plaatsen

Nr. 52, Januari 1995 • Kurt Lannoye • Podiumkunsten en management
Cecilia De Moor beschrijft gedetailleerd alle directe en indirecte belastingen of taksen die je als kunstorganisatie zowat tegenkomt...John Zwaenepoel toont vanuit de praktijk aan waartegen je je best verzekert

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Waarom niet, Nederland is een klein land, je kan altijd nog naar huis rijden na een voorstelling en de sociale uitkering kwam toch wel binnen...het Nederlands Dans Theater en het Scapino Ballet, die tezamen nog altijd het overgrote deel ontvangen van de totale Rijkssubsidie die voor dans beschikbaar is. Als je bedenkt dat de rest van het

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
Je lijdt gigantische verliezen op het punt van eeuwenoude verworvenheden', meent Raaijmakers, 'en zolang je blijft denken in termen uit de oude kunst zal dat een probleem zijn...Je kan wel in de opera een tekstschrijver samenbrengen met een componist en een beeldend kunstenaar en een regisseur, je zal nooit meer krijgen dan een optelsom van voorbije kunstvormen...Daartegenover staat dat wanneer je complexiteit serieus neemt als uitgangspunt van dit nieuwe muziektheater, je altijd alleen maar fragmenten van een werk zal herkennen - tenzij je het werk net zoveel

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
Als je dat alles in het programmaboek leest, vraag je je af of achter de naam Cassius niet de Ed Wood van de Amerikaanse filmavant-garde schuilgaat...Zoals bij veel avantgarde-kunst geldt ook hier de regel dat je al of niet kunt deelnemen aan het spel...En omdat je met dit schouwspel vele kanten uitkan, lijkt het me volstrekt legitiem dat ik beschrijf hoe ik de voorstelling beleefd heb, en langs welke weg het mij plezier heeft bezorgd

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Daarom ga je schrijven, en dat ga je dan vertellen, en je krijgt de mensen ermee plat...En ja, als zo iemand iets tegen je zegt, dan ben je weg...verhalen kun je dat goed uiten, en al spelend kun je dat brengen