Archief Etcetera

671 document(en) met "MAAR ZIT-TEN" • Resultaten 401 tot 420 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
Het zijn geen schokkende lezingen, Claus zullen ze zeker geen geweld aandoen, maar verdienstelijk is het wel...Dat bedoelt hij wellicht niet als een te smeden legering die tegengestelde invalshoeken hecht verbindt, maar eerder als een fabrikaat van uiteenlopende maar ook in elkaar overlopende gegevens, visies...Het is nu een beetje voorspelbaar geworden, maar de Claus-enscenering die dit seizoen het meest indruk op mij heeft gemaakt is het scholierenproject Impressies van Claus, dat in november op het

Nr. 50, Juni 1995 • Amos de Haas • Het lichaam in beweging
Een wereld waar niet de mens zelf, maar het lichaam de maat is van alle dingen...Allicht dat ze het op een andere manier zullen verwoorden, maar de wens dat beweging voor zichzelf spreekt, zoals in de poëzie de woorden voor zichzelf spreken, klinkt in beide voorstellingen...De mime moet steeds maar weer zoeken naar omstandigheden waarin de beweging en de beelden op dat moment kunnen spreken

Nr. 50, Juni 1995 • Etienne Decroux • De mime onder een glazen koepel
Duizenden manieren zijn mogelijk, een oneindigheid zeg maar...Maar komt hij er écht wel uit...Maar als de arm zich opheft uit zichzelf, als een autonome, onafhankelijke beweging, dan stelt zich de vraag: is het dat wel wat gedaan moet worden

Nr. 50, Juni 1995 • Dirk Lauwaert • Het schot in de spiegel
kan meester maken: het is een vorm van hallucinatie, die zich weinig aan de objecten gelegen laat, maar te maken heeft met dat exquise vermogen zichzelf te exalteren...Zonder het modieuze geen kritische activiteit; maar er bestaat anderzijds alleen kritische activiteit tegen het modieuze in. Zit de mode verankerd in de doxa, in de ideologie - de kritiek zit...de prikkel die de slaap van hetzelfde alleen maar versterkt

Nr. 50, Juni 1995 • Erwin Jans • Out, out, brief candle
gewaarwording, niet alleen van het feit dat het verleden voorbij is, maar ook van zijn tegenwoordigheid; (...).' Eliot poneert niet alleen het belang van het 'historisch besef', maar ook en vooral het niet...Uiteraard is dat moment een bijzonder moment geweest in de recente Vlaamse theatergeschiedenis, maar het is voorlopig nauwelijks beschreven in zijn historische en maatschappelijke context...Er zijn vele oorzaken te bedenken waarom de Vlaamse theaterkritiek in een permanente crisis zit

Nr. 50, Juni 1995 • Pascal Gielen • Kritische verhoudingen
De invloed van de laatste is uiteraard meer tastbaar in het artistieke proces dan die van de criticus, maar ook deze heeft zijn aandeel...Verschillende dramaturgen, maar ook programmatoren, videasten, theatermakers, enz...Maar het is de veelzijdigheid van dit soort zijwegenkritiek die de theater-, dans- of film-apaat misschien toch nieuwsgierig kan maken

Nr. 50, Juni 1995 • Steven Humblet • Onvruchtbare krenterigheid
van het gebeuren daar ver beneden hem). Zijn doel is niet meer het publiek deelgenoot te laten worden van het mysterie van zijn liefdesbetovering, maar deze of gene lezer te voeden met een 'stukje...Niet het nieuwe op zich is belangrijk voor de criticus, maar wel de wijze waarop dit nieuwe optreedt in en werkzaam is binnen een traditie...ons om dragen geworden, nog wel ombuigen naar andere en zonnigere oorden en een 'terugkeer' eisen naar het serieuze (maar niet het zware), naar het ernstige (maar niet het verstikkende), naar het

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
Maar laat iemand zijn slaap om toch maar te weten te komen wie de mens is die de tickets verkoopt, die de hapjes bereidt, en die de toiletten schoonmaakt...Ik weet dat de medewerkers veel meer met de kunstenaars in contact staan dan ik die achter mijn bureau zit, hoewel ik ook wel geregeld in de zaal zit...Maar zeker geen zuiver informatieve koppen, geen "KNS brengt knappe Strindberg", maar iets om te lokken, om de aandacht te trekken

Nr. 51, Augustus 1995 • Paul Slangen, Veerle Van Bun • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar tot nu toe waren hun stukken altijd té kort om te programmeren, of wat té vreemd van vorm voor een breed publiek...Met Een Tartuffe doen ze wat ze al altijd gedaan hebben, maar nu ook voor een breed publiek, zonder dat het plat en commercieel is. Ik heb me die avond van de voorstelling heel goed geamuseerd, en...Ik wil vernieuwend werken in deze Noordlimburgse landelijke grensgemeente, maar ik wil ook niet egotrippen met 5 toeschouwers in de zaal, integendeel: ik wil zoveel mogelijk mensen bereiken

Nr. 51, Augustus 1995 • Frieda Pittoors, Colette van Wees • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Hij gaat maar door...Hij zit naar het plafond te staren, wil mij niet zien...Maar iedere keer komt die ene, overweldigende scène uit het volwassenentheater op de voorgrond

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Ontbinding, (1993) en De Pijl van de Tijd (1994). Maar niet daarom was het even wennen in de nieuwe zaal van het ro Theater, op het eerste gezicht behoorlijk groot uitgevallen voor een produktie van Cassiers...Zijn betrokkenheid is er niet minder om, maar zijn instrumentarium verschilt...Al de mensen in Angels in America worden geconfronteerd met een verleden, met een cultuur, met een samenleving, waar ze in het begin denken een eenheid mee te vormen, die voor hen reëel is, maar waar

Nr. 51, Augustus 1995 • Willy Westermann-Klep, Griet Van Laer, Martien Langman • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar die ene seconde waarin het lezen overgaat in het levend horen en zien, daar zit ik iedere keer op te wachten...Eigenlijk zag ik er wat tegen op om zo lang in het theater te gaan zitten, maar na een tijdje begon ik de pauzes vervelend te vinden...Angels in America had ook zijn schoonheidsfoutjes, maar ik vind het een fantastisch dat je mensen een hele dag in de zaal kan houden zonder dat ze zich gegijzeld voelen... een gevoel dat je soms al

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Maar ik begreep het niet en het verhaal van die man - één van die miljoenen verhalen uit de wereld van pijn, onderdrukking, armoede en oorlog - liet mij niet los...Om maar één en een politiek voorbeeld te noemen: de Commune van Parijs was zo'n eilandje; het hield 72 dagen stand en werd in 1871 op bloedige en radicale manier van de kaart geveegd...maar geen alfabet; je moet je eigen woorden maken

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Ik heb me daar natuurlijk ook veelvuldig aan bezondigd, maar nu dacht ik, ik moet dat dan maar doen, onvoorbereid opgaan in een serie van monologen, dan moeten het ook maar echt monologen zijn...Om nog maar te zwijgen van het feit dat het om een perversiteit gaat die al 1000 jaar oud is. Toneel is een duizenden jaren oude perversiteit, maar waar de mensheid verzot op is. En waarom zo stapel...Maar omdat mijn vader schreef en ook wel toneelstukjes schreef voor ons op zolder, in eerste instantie alleen maar monologen, want mijn broertjes waren te klein om mee te doen, waarvan ik mij nog

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Je kan natuurlijk zeggen dat het stuk zelf genoeg moet hebben om de kinderen en het publiek in de ban te krijgen, maar in zo'n rommelige toestand beginnen, maakt het wel heel moeilijk...Maar dé voorstelling van het jaar was toch De vertellingen van 1001 Nacht van de Firma Rieks Swarte...Als het iets oplevert dat te maken heeft met hoe de wereld nu in elkaar zit, dan is dat mooi meegenomen

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
De stilering zit hem vooral in de vertraging...omschreven werd als 'een blik waar alles in zit zit: wijsheid en argeloosheid, almacht en zwakte, geloof in het leven en kennis over de grenzen van het leven...fonteintje" / Konden jullie toch nog om me lachen / Jullie haatten me / Ik ook / Ik haatte mezelf / Ik schold jullie uit / Sloeg / En pakte een borrel / Toch maar liever een borrel meer / Dan iemand dood slaan

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Maar aan het eind van de rit blijkt heel vaak dat er van die 25 alweer snel voorstellingen afvallen...Maar ik heb wel vragen...Maar dat was zeker en vast sterk beïnvloed door het kleine aantal meters tussen mij en Peter de Graef

Nr. 51, Augustus 1995 • Hildegard De Vuyst • Tussen duivelskunstenaar en zwarte activist
Maar een interventie van de duivel, die als zijn spiegelbeeld verschijnt, verhindert zijn zelfmoord en lanceert hem over een dubbel parcours...Ze worden geëtaleerd, zo lijkt wel, niet omdat men die beaamt en verlangt maar omdat men ze op een afstand wil houden...Het kunstwerk lijkt wreed maar het bevrijdt juist op die manier de wereld van een reële wreedheid

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
cultuur gebakken zit...Maar helaas, de wereld is te groot en wij zijn te klein, wij verkeren in meelijwekkende toestand...De toeschouwer is niet langer op zoek naar de waarheid, maar hult zich in de schijngestalte van machteloosheid en gaat schuil achter een wolk van zelfbeklag

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Bands die nog maar net begonnen zijn - eigenlijk hebben ze niet zo veel te vertellen, en kunnen ze amper een gitaar vasthouden, maar ze willen wel heel graag...noemen het wel straat, maar de aarde zit er gewoon onder hoor...Je moet het wel straat noemen, maar als het echt een straat wordt en je beseft niet meer wat eronder zit, en je krijgt er een probleem mee, dan kun je het niet meer oplossen