Archief Etcetera

896 document(en) met "Het Publiek" • Resultaten 421 tot 440 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 37, April 1992 • Johan Thielemans • opinie /
Het heette dat het publiek recht had op standpunten en duidelijke keuzes...al die tijd in Nederland aan het gebeuren was (we willen de pijnlijke geschiedenis rond De Blauwe Maandag hier zelfs buiten beschouwing laten). Het kan toch niet, dat het Theaterfestival, wat hoort een...Je durft het woordje dienen niet schrijven, want dat ligt in de cultuursector niet goed in de markt). Daarom is het nodig dat de sluiswachters scherp in het oog worden gehouden, want het publiek heeft

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • editoriaal /De wilde loop van de wereld
het voorbije decennium heeft het theater in Vlaanderen niet alleen aansluiting gevonden bij de moderne ontwikkelingen in het buitenland, het heeft ook zijn eigen waarde ontdekt...dit nummer heeft Frank Vercruyssen het over de noodzaak aan een individuele stellingname op de scène waarmee het publiek geconfronteerd wordt...het afsluitend essay heeft Hana Bobkova het naar aanleiding van de taken van de criticus over een drievoudige verantwoordelijkheid: ten opzichte van de kunst, ten opzichte van het publiek en ten

Nr. 37, April 1992 • Ludo Abicht • La Muette de Portici was geen grote...
proberen wetenschappelijk-objectief te zijn, te argumenteren en te demonstreren, maar hij had dat nooit overtuigend kunnen doen zonder een flinke dosis catharsis en identificatie vanwege het publiek...zoveel van de omstandigheden, de auteur, het gezelschap, het publiek en de nieuwsberichten af dat je die genres of modi (modes) nooit streng van elkaar kan scheiden en onderscheiden...moet het moderne theater ons psychisch ontroeren door ons binnen te leiden in het puinlandschap van een door racisme en onverdraagzaamheid getroffen mensheid, door ons, Brecht vergeve het mij, zo hard

Nr. 37, April 1992 • (advertentie)
Zo verschijnt op een dag het allerbeste op de planken...Zo fascineert op een dag kuituur het grote publiek

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Erwin Jans • Luk Perceval
Ik zoek sowieso een 'teken'. Ik ga niet zo extreem te werk dat het een oefening wordt die ontdaan is van alle tekens en die het publiek totaal isoleert in zijn wetendheid of onwetendheid...Perceval: Ja, hoewel ik dat groepsgevoel niet met het publiek deel...De vraag is: van wie is het publiek ? Van de kunstenaar of van de programmator ? Perceval: Het is een bijzonder complex probleem

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • De andere gevoeligheid van Immer das Selbe
Het is de melancholische en nostalgische aanwezigheid van Carlo Wegener die een zekere 'verinnerlijking' van de sensibiliteit suggereert, veeleer dan de choreografie van Vandekeybus, ook al gaat het...gevaarlijk dicht in de buurt van het publiek van danser naar danser geworpen terwijl het licht dimt en de toeschouwers op de eerste rijen onrustig worden...Het zijn best amusante momenten die een publiek voor zich weten te winnen , net zoals de half vertelde verhaaltjes die we ook uit vorige voorstellingen kennen, maar tegelijk laten ze een onbevredigd

Nr. 37, April 1992 • Pieter T'Jonck • De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens
Bij Stella voelde je zowat op elk moment dat de dansers het probleem om 'het te maken', het vertoon, met een ongeziene direct-heid aanpakten, zonder zich af te vragen of het wel klopte...De houding van de dansers en de globale opzet wachtten toen als het ware op de confrontatie met een publiek om de werking van het gebeuren scherp te stellen, precies op de manier waarop vertoon...Toch blijft de vraag of het opportuun was om de voorstelling te vertonen terwijl ze nog niet echt af is, en het gezelschap klaarblijkelijk volop aan het evolueren is qua bezetting en middelen

Nr. 37, April 1992 • Gunther Sergooris • De apotheose van de diva, de ondergang...
Zij is zich steeds bewust van de aanwezigheid van het publiek dat zij voor zich wil winnen...toneelrand, staat dan langzaam op en begeeft zich meer naar het midden en richt zich daarbij expliciet naar het publiek...Zijn granieten bariton,die op het einde van het eerste bedrijf gemakkelijk boven het Te Deum-koor uitstijgt, klinkt misschien nogal Germaans, maar past bij het personage zoals het hier getekend wordt

Nr. 37, April 1992 • Hana Bobkova • De criticus en zijn verantwoordelijkheden
Sinds de opkomst van de consumptiemaatschappij spreekt men van een "op de consument georiënteerde kritiek", die dienstbaar is aan het publiek en advies verstrekt over hoe men zijn geld het best kan...Kritiek helpt het publiek het werk van de kunstenaar te begrijpen...Hij moet de technieken van het schrijven kennen en moet op de hoogte zijn van de psychologie van het publiek

Nr. 37, April 1992 • Hugo Durieux • De meubels van Robert Wilson
het andere geval krijgt het geheel de betekenis dat verdere interpretatie zinloos of overbodig is. Met het geluid bij ROBERT WILSON MR...Ja, het past wel bij het landschap: overwegend stoelen en tafels, lijkt het, maar die zouden net zo goed torens en gebouwen kunnen voorstellen...Dan maak je het je publiek wel moeilijk als je in de jaren tachtig herhaaldelijk met teksten van Heiner Müller gaat werken

Nr. 37, April 1992 • Marcel Otten • 'Waarom kijken we niet gewoon naar de...
Met het langzame verglijden van het landschap wordt de geschiedenis van de mens in perspectief gebracht: de mensheid in haar geheel als onbeduidende factor en het individu als toeschouwer der...gefascineerd kind van alle x kanten bekijkt, het daarna doelloos in de hoek gooit en het welwillende bezoek in verbijstering achterlaat...Soms mondt dit uit in een hilarische interactie met het publiek: "Ik verlaat de lift als hij weer stopt (...) en zonder opdracht sta ik op een dorpsstraat in Peru...", Muller als komedie -schrijver

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries • De Opdracht theatrale kaalslag
die constante, onoplosbare tegenstelling tussen het verlangen naar individueel genot en het geluk van het collectief, schrijft Heiner Müller zijn traject in het leesspoor van Lautréamont en Baudelaire...een tafel en een paar stoelen: een repetitieruimte waar de acteurs het publiek uitnodigen tot wat op het eerste gezicht niet meer lijkt dan een lezing...De tekst gaat op die manier aangenaam dansen tussen acteurs en publiek in. Op een tweede niveau duidt een dergelijke tekst- en rolbenadering ook op de multiperspectiviteit van het stuk: de standpunten

Nr. 37, April 1992 • Klaas Tindemans • De tekst en zijn varianten
het tweede theaterschrift neemt het Kaaitheater de eigen praktijk als uitgangspunt voor een aantal algemene beschouwingen over de moderne omgang met teksten Het is eerder een onbestemd gevoel...vergissing'. Zo wordt, in het eerste Theaterschrift, over het ontbreken van psychologisch coherente personages in het nieuwe, het andere acteren gezegd:' De naturalistische traditie (...) wordt hier grondig met de...Deze polarisatie gaat waarschijnlijk perfect op, als je het werk van het Kaaitheater met de 'mainstream' van het Vlaamse drama en de consumptiecultuur bekijkt, maar het lijkt mij onjuist te beweren

Nr. 37, April 1992 • ERwin Jans • Arne Sierens Gent en de wereld
De kracht van Sierens stukken is voor een belangrijk deel het vermogen om het dramatisch conflict te laten groeien uit het zelfstandige leven van zijn personages...Ze bouwt zich een fantasiewereld op met haar pop Quichot waardoorheen al haar dagelijkse ellende voor de lezer (en het publiek) zichtbaar wordt:' Ge hebt mij vergeten zeggen dat 'k een tuuter moest...het verhaal van de moord op Lahaut zoals het door Boste wordt verteld). Ook in Mouchette en in Koste zitten nog een aantal epische passages waarin de personages 'vertellen', maar het aandeel van de

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Dat blijft voor mij de lijfelijke aanwezigheid van de speler tegenover het publiek en de mogelijke interactie die daaruit volgt...Dat wordt overgelaten aan het publiek...Hoe het publiek tegenover mijn spel staat is hun zaak

Nr. 38, Mei 1992 • An-Marie Lambrechts, Erwin Jans • Ignace Cornelissen
Ik betrap mezelf erop dat ik begin rekening te houden met het feit dat een produktie als Wintersprookje het erg goed doet bij zeer grote groepen publiek...Zo doet het mij erg veel plezier dat Oedipus zowel een gesofisticeerd publiek als een doorsnee theaterpubliek kan bekoren...Cornelissen: Er zijn nu eenmaal weinig goede teksten voor een jong publiek in het Nederlandse taalgebied

Nr. 38, Mei 1992 • Marianne Van Kerkhoven • 'Klein Geschut': de context van Kindertheater
gekozen voor die stroming in het kindertheater waarin de kunstenaar gelooft dat hij door het opeisen van zijn eigen autonomie een veel vruchtbaarder communicatie met zijn publiek kan bereiken, dan wanneer hij...La Cifra, verliezen zowel kunst als pedagogie elke vorm van 'opzettelijkheid'; wat blijft is een zeldzaam intense theaterervaring voor de kunstenaars/ spelers én voor het publiek, en die zich in feite...afwachting van een publiek debat, lijkt het ons nuttig enkele vragen te formuleren bij de ideeën die vandaag leven in het jeugdtheater wat over kinderkunstencentra: - wordt er niet te veel

Nr. 38, Mei 1992 • Dirk Vanhaute • Het kindertheater zit in de lift. Een...
Vrije voorstellingen Vrije voorstellingen (op een woensdag, tijdens weekends en vakanties) zijn belangrijk, misschien wel het belangrijkst, zowel voor het publiek als voor de theatermaker en...Het openstellen van de schoolvoorstellingen voor een ander publiek kan ook positief werken...Als programmator bouw je op deze manier geen relatie op met je publiek en werk je niet aan het kijkgedrag bij kinderen

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Op die manier is het zinvol om het park van Goethe in Weimar én zijn Torquato Tasso te beschouwen als relatief bewuste pogingen om de antieke erfenis, het heidendom dat onze cultuur tot op het merg...Zij vertrekken bij de 'toevalligheid' dat Goethe Torquato Tasso afwerkte in 1789, het revolutiejaar, en de even betekenisvolle anekdote dat het stuk zijn toneelpremière beleefde toen Napoleon het...Waarbij het overigens de vraag is of de houding die Decorte tegenover het theater aannam (en aanneemt) dood is, dan wel of het een onzichtbaar geworden verworvenheid is. Maar Peyskens neemt Torquato

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Dat is een laf reddingsmiddel om het publiek een beetje boven water te houden...Het klinkt paradoxaal, ik weet het, maar dat is het ook...Pol Dehert kende het werk van Lugn al omdat hij het produceerde toen hij artistiek leider was in De Voorziening