Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 421 tot 440 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 37, April 1992 • Hugo Durieux • De meubels van Robert Wilson
Je stapt een grote verduisterde ruimte in die ingericht is als een soort landschap . In een hoek staat een vulkaan die de helft van de vloer met lava overstroomd heeft, diagonaal daaronder lopen de...De ruimte is zodanig schaars verlicht dat, als je in een van de brochures of stencils wil opzoeken wat je nu eigenlijk staat te bekijken, je allerlei ongemakkelijke houdingen moet aannemen om je...Natuurlijk kan je als toeschouwer een structuur die er uitziet als een stoel of een troon inderdaad beschouwen als een geometrische constructie zonder meer

Nr. 37, April 1992 • Maarten Van Steenbergen • boekbespreking /
Eén bedenking moet me daarbij toch van het hart: als je de inkomsten en uitgaven van de periode 1985-1990 optelt, blijkt dat het NTG in die vijf jaar een tekort van 13 miljoen opliep, waarvan bijna...Het essay van Vervliet sluit volledig aan bij de tweede opgave die Vermeersch formuleert : een theatervoorstelling moet een poging zijn om een vreemde wereld over te brengen naar een andere en om...Helaas moet ook hij constateren dat dat bij het NTG niet altijd het geval is : 'Via een opgeklopte sfeerschepping of een esthetiserende afstofbeurt maakt men van een klassiek werk nog geen levend

Nr. 37, April 1992 • Klaas Tindemans • De tekst en zijn varianten
Josse De Pauw). Het vertelt iets over de manier waarop taal in je hoofd zit, erin rondspookt, een eigen leven leidt dat soms kan samenvallen met een 'boodschap', en soms ook niet, het vertelt iets...Je moet erg goed de waarde van je impulsen kennen...Je moet weten of je een beetje te vertrouwen bent

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Als je het hebt over de wil om een politiek item te vertalen in een voorstelling, dan is dat voor mij een andere evolutie dan de vraag naar de sociale functie van theater...Je kan wel genieten van wat een acteur op het doek doet, maar een lijf dat op een meter of twee afstand staat, kan door de continuïteit en de gemeenschappelijkheid van het moment op een veel acutere...Etcetera: Ga je je dan niet nog meer afgrenzen met een groep van gelijkgezinden, zodat dat er nog een grotere kloof ontstaat

Nr. 38, Mei 1992 • An-Marie Lambrechts, Erwin Jans • Ignace Cornelissen
En dan duurt het een tijd vooraleer je die dingen allemaal verwerkt hebt, vooraleer je ziet hoe je daarin zelf evolueert en misschien ook wel voor je ziet dat je uiteindelijk toch een goochelaar...Het beeld hoe een acteur een voorstelling, en zeker een tragedie, moet spelen zit blijkbaar heel diep ingebakken in iemands geest...Een dagboek beschouw ik tegelijk als een vingeroefening en een manier om iets van je eigen geschiedenis vast te houden of te reconstrueren

Nr. 38, Mei 1992 • Marianne Van Kerkhoven • 'Klein Geschut': de context van Kindertheater
Cifra, Grondbeginselen, Polaroid): deze werkwijze kan beschouwd worden als een zoeken om 'je doet het voor jezelf' en 'je doet het voor de kinderen' met elkaar te verbinden...moet naar de overheid toe niet een variëteit van modellen gesuggereerd worden i.p.v...Het denken over theater moet, steeds een 'geïntegreerd denken' zijn, een denken waarin dramaturgische of artistieke vragen een intense binding aangaan met organisatorische, produktionele kwesties, en

Nr. 38, Mei 1992 • Dirk Vanhaute • Het kindertheater zit in de lift. Een...
Een centrum moet duidelijke keuzes maken of het moet een aparte regeling uitwerken met zijn subsidiënten, maar het mag niet de gezelschappen hierdoor in de kou zetten...Als reizend gezelschap moet je opboksen tegen een middelmatige programmering waar kapers tegen ongelooflijke dumpingprijzen hun waren aanbieden...Waarom is het nog steeds niet een evidentie dat je de ene week een Shakespeare-bewerking uit het avondtheater analyseert, en de andere week een nieuwe creatie in het kindertheater gaat bekijken

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Want deze is geen epigonaal monument van een overwinning, het is veeleer een woord, dat een ongebroken restant van het antieke leven moet uitbannen...Door Tasso te tonen als een dolle gek tegenover een weerloze omgeving - zelfs al doorprik je de figuur voortdurend met knipoogjes naar publiek en coulissen - krijg je weinig zicht op de beweegredenen...Er hangt een waas van vrijblijvendheid over de Tasso van Peyskens, zelfs al heb je de voorstelling maar één keer gezien en kan je niet zeggen of het drama bij een andere opvoering ook een andere

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Je zet in zoals een kind dat aan een spel begint...Op die manier zet je een onderzoek in naar het oeuvre van een bepaald auteur...Je zorgt zelf voor bloed verversing, een nieuwe stroom, zonder dat je in het wilde weg begint te plukken en te plakken

Nr. 38, Mei 1992 • Elvis Peeters • Een man kan zijn baard laten groeien,...
Ach mijn liefste, ik neem je mee naar het theater zoals je een dode mee naar het leven neemt...Een vrouw komt op, zoals een maan uit de coulissen van een donkere nacht...Dit moet een symbool zijn

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
Wanneer je kiest voor een bredere waaier van voorstellingen (wat het maken van keuzes niet uitsluit) verlies je die commentaarfunctie en heb je daardoor minder artistieke slagkracht...Van Laeken maakt een fundamenteel onderscheid tussen maatschappelijk relevante en artistiek relevante produkties: "Veralgemeend kan je stellen dat het gaat om een onderscheid tussen sociaal-cultureel...Je moet het onderscheid kunnen duidelijk maken aan een publiek zonder paternalistisch te doen

Nr. 38, Mei 1992 • Gunther Sergooris • Rudolf Werthen
Die ontbeer je, als je gebonden bent aan een instelling als de Vlaamse Opera...Zes weken voor een opera-produktie uittrekken is niet gemakkelijk, als je er rekening mee houdt dat ik jaarlijks een honderdtal concerten in binnen - en buitenland verzorg...Je moet ook zorgen dat meer mensen dan de gebruikelijke happy few een culturele manifestatie kunnen meemaken

Nr. 38, Mei 1992 • Johan Thielemans • Sexbommen en televisieschermen met ruis
Daarom wilde hij een avond waarbij een meesterwerk uit de barok gekoppeld werd aan een nieuwe partituur...Naast haar heeft hij een actrice gezet die rondzeult met een koffer (moet symbolisch zijn, vermoed ik) en acties mimeert: zij is een stomme Medea...Vanuit de ironische lezing van de Purcell-opera gezien, zou je kunnen zeggen dat ook Medeamaterial een citaat is: namelijk een typische hedendaagse opvoering vol vergezochte oplossingen

Nr. 38, Mei 1992 • Lieve Demin • Het complete antwoord van De Beweeging
Een vrouw in een donkere jurk staat aarzelend voor een netj es afgelijnd vierkant vol sneeuw...Turkse tapijten, Arabisch gekleurde muziek en een blauwachtig licht dat de lucht lijkt te verdichten, zetten de oosterse en mysterieuze sfeer in. Een jongeman begint langzaam een opzwepend stukje...De diverse scènes hebben présence, de timing is sec en alhoewel de beeldenreeks nog een tijdje had kunnen doorgaan, stopt ze op haar hoogtepunt, net wanneer je er nog wat meer van had willen zien

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
En die zijn volgens Paul Binnerts, de voorzitter van de jury, drieërlei: een voorstelling moet 'mooi' zijn, ze moet 'goed' zijn, en ze moet 'belangwekkend' zijn...Maar dan moet er tegelijkertijd, in een jururapport of in een recensie, een antwoord gegeven worden op de zelden expliciet geformuleerde vraag waartoe of voor wie de opvoering 'goed...Een ander voorbeeld: "Een acteur betrekt de theaterwerkelijkheid in zijn creatie van illusie". Om deze zin te begrijpen moet je als lezer weet hebben van een heel referentiekader

Nr. 39, December 1992 • Bruno Koninckx • Waar je bent, kan je niet meer...
Deze lichte, grappige toespraak krijgt plots een andere toon en inhoud wanneer de touroperator begint te 'filosoferen' over ergens zijn, met zinnen als: 'Daar waar je bent, kan je niet meer komen...het begin van het stuk zijn de omstandigheden tamelijk duidelijk en herkenbaar: een man en een vrouw boeken een reis en gaan op stap met een gids...Van de toeschouwer vraagt die evolutie in setting ook een verandering van houding: waar je in het begin van de voorstelling nog wel min of meer 'een verhaaltje' kan volgen, moet of kan je na verloop

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Ik heb je mond gekust, Jochanaän
Daarna volgde een Poppea (Monteverdi) die met haken en ogen aan elkaar hing: Bondy was op sleeptouw genomen door Erich Wonder, een Oostenrijks scenograaf die wat protserig aanwezig wil zijn als hij...gefrustreerde lust bij een vrouw (een thema dat rond 1900 zo onaanvaardbaar was, dat het stuk niet opgevoerd mocht worden, wat Richard Strauss niet belette om in 1903 er een opera van te maken...met een warmte, een precisie en een muzikaliteit die in dit huis zelden te beluisteren vielen

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
One for the road ondervraagt een man, een militair in een niet nader genoemd dictatoriaal regime, een gevangene, diens vrouw en kind...Ze kunnen hun eigen verhaal niet vertellen, ze maken steeds deel uit van het verhaal dat een ander over hen vertelt: "Als jij je niet wilt herinneren, dan wordt je wel herinnerd...Deze scène lijkt een echo van een scène uit Strauss' Slotkoor waarin een man tegen zijn spiegelbeeld de verschillende stappen van een pijnlijk mislukte ontmoeting met zijn grote liefde vertelt en

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Er komt een moment dat je jezelf probeert waar te maken in je wérk - voor Rijnders de kunst - en dat je de droom van de symbiose op anderen projecteert...Maar je komt met meer mensen in aanraking dan degenen op wie je je symbiose -droom projecteert, mensen naar wie je kijkt en die je verbazen, zo niet verbijsteren, die je mededogen opwekken of je...Hoewel er geen enkel probleem was om je met de afzonderlijke personages verbonden te voelen en je Titus op kon vatten als een studie in schaamteloosheid en De Hoeksteen als een studie in onvermogen

Nr. 39, December 1992 • Hugo Durieux • De tragedie van het luisteren
Wel bleef er een soort identiteit tussen verhaal en muziek: je ziet watje hoort en je hoort wat je ziet...Kortom, wie wil weten wat Prometheus komt doen in Prometeo, moet vooraf de tekst lezen als een soort sfeertekening...Als je je ogen sluit voor de theatrale aspecten --of als die er zelfs amper zijn--, en als je de tekst niet kan volgen --of als die zelfs niet uitgevoerd wordt--, kan je dan bij Stockhausen of Nono