704 document(en) met "(7)Een" • Resultaten 501 tot 520 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Klapstuk mediteert over ziekte en dood: Konfrontatie... • 20 oktober 1995
Hem een tweede keer op dit festival programmeren is meer een statement dan een artistieke keuze...Het resultaat is een show die nu eens grotesk, dan weer ondoorgrondelijk ironisch is. Een voorbeeld van groteske is het bezoek van zijn bewaarengel, gespeeld door Will Kruyver, die een gek...Je begrijpt, en wel uit dat Matthews niet hoog oploopt met een soort kristelijke moraal, die in alle geneugten van het leven of zelfs maar een bepaalde levensstijl de zonde ziet, en verder heimelijk

Klapstuk '95 biedt zuiver dansfestival van jonge... • 20 oktober 1995
De beelden worden in een koreografie met een zeer eigen tijd- en ruimtegebruik nieuw leven en betekenis ingeblazen...De manier waarop Van der Pluijm, gekleed in een nauw hemdje met daaronder een enorme transparante hoepelrok in gouddraad, deze figuur interpreteert, is niet van een zekere ironie gespeend...Vier danseressen proberen op een sokkel te dansen, maar blijven toch tot de statische positie van een beeld veroordeeld

Botsing van buitengewone teaterpersoonlijkheden : Improvizatieprojekten en... • 24 oktober 1995
Na de experimenten van Cunningham met improvizatie binnen zijn koreografieën trad in de jaren '60 vooral in de Verenigde Staten een generatie dansers aan die van improvizatie niet alleen een metode...Een van de allermooiste momenten in de eerste van vier sets was een duet tussen Meg Stuart en Steve Paxton: de idiosynkratische manier van bewegen die ze er elk op nahouden groeide stilaan naar een...Na een solo-improvizatie op gitaar op "standards" en muziek van John Zorn door Ribot zelf, volgde een bijna twee uur durend koncert

Jan Fabre viert uitzinnig karnaval: "Universal Copyrights... • 27 oktober 1995
Met enige verbeelding kan je hier een soort metafoor in zien voor een uitgebluste wereld: we zijn allemaal narren, maar voor onze gekheid is geen plaats meer...Vooral als karnavalszotten zetten zij het idee van de revolutie als een tijdelijke waanzin, een "omwaarding van alle waarden" sterk in de verf...Waar herhaling vroeger een belangrijke meerwaarde gaf aan Fabres werk, omdat ze de kwetsbaarheid en de pure lichamelijkheid van de dansers zichtbaar maakte in de opgelegde oefeningen, is dat hier niet

Moeizaam teater over twee filozofen • 4 november 1995
BRUSSEL -- Na Journalistiek werk, een eigen reeks stukken over erotiek en seks, pakt het gezelschap De Parade uit met een nieuwe eigen reeks over het tema Wetenschap en Fiktie...Zo krijg je vrij snel een inzicht in de verhouding tussen de jonge Wittgenstein (Pepijn Lievens) en zijn leraar, Russell (Willem Carpentier zelf). Russell raakte al snel gefascineerd door de...Op 11 november is er een benefietvoorstelling voor "The Foundation". Op 9 november is er een inleidende lezing door prof

De Keersmaeker legt haar eigen klemtonen in... • 4 november 1995
een opvoering, die een buitenbeentje is in haar oeuvre, legt de koreografe eigen klemtonen...Pappano trekt een geluidsmuur op voor het scènegebeuren, die je als kijker helemaal opgeslorpt in een nevel van klanken waarachter het woud opduikt...De koreografie toont niet een man en een vrouw, maar vele mannen en vrouwen, met erg verschillende temperamenten en bewegingen, en ondergraaft zo het absolute idee van DE eros

Intrigerende Hamlet met jonge akteurs • 24 november 1995
En dat laat Peyskens een van de akteurs ook met zoveel woorden zeggen: wie komt kijken om te zien wat hij al weet, zal van een kale reis terugkeren...Lichamen Zo lijkt Pepijn Caudron, die Hamlet speelt, sprekend op een verlegen Kurt Cobain, en is Sofie Segebarth niet haar zoete, wat wijsneuzige lieftalligheid een perfekte hedendaagse...Depressie en onmachtige woede van jonge mensen krijgen plots een gezicht, je kan het idee plots verbinden met een konkrete figuur en situatie

Bijtende burleske met Boris Vian als aangever • 29 november 1995
BRUSSEL -- Het vieruurtje van Los cojones del toro, een groepje rond Arnaud Jacobs, brengt een hier bijna vergeten teatergenre aan de orde...Die vindt op grond van een nonsensikale redenering over evenwichten in de ekonomie dat een oorlog onvermijdelijk is. In overleg met Russen, Chinezen en Amerikanen vindt men Algerije en -- waarom...Deze hele waanzin wordt slechts op een moment door de werkelijkheid doorsneden: op een klein tv-toestel zien we enkele soldaten in loopgraven, met een uitdrukking van oneindig lijden in hun ogen

Koreografe Lucinda Childs boeit met uitgepuurde eenvoud • 1 december 1995
De danstaal zelf is vrij eenvoudig en sluit in haar opbouw vanuit een rechte romp dicht aan bij de klassieke bewegingstaal...Dat leidt tot biezondere beelden, zoals een zeer eigenaardige, maar bevallige wijze om het hoofd weg te draaien van de zin van de beweging...Nadien volgt een tweede deel waar de scène plots donkerblauw wordt en gaasdoeken neerdalen over de scène

Drama over incest lost tweespalt niet op • 4 december 1995
Een eigen wereldje, een eigen taaltje, een eigen schuilhoek ook voor de zusters Marie-Rose en Nadia, hun broer Noël en de "magazijnier" Doornaert...Suspense Je krijgt dus een stuk dat voortdurend kantelt tussen zeer herkenbare situaties met volkse figuren uit een niet zo ver verleden, en een tweede plan waarop "eeuwig-menselijke" problemen...feitelijke verwekkers van Patrickje, hebben ook hun sterke momenten waarop ze erin slagen tegelijk een verteller, een personage van vlees en bloed en de verbeelding van een mytische figuur te zijn

Dansers brengen nieuwe kijk op Wozzeck: Bert... • 9 december 1995
het eerste vertelt de Noorse Liv Hanna Haugen als Marie, met Randi De Vlieghe als een kind op schoot, een intriest verhaaltje over een kind dat nergens nog vervulling vindt na de dood van zijn ouders...Op een bepaald ogenblik is het niet moeilijk om in zijn snel gehuppel en zijn gejongleer met een baseball-knuppel een wat potsierlijke hanigheid te herkennen...Eerst laat hij een stoeltje op een poot ronddraaien, later draait hij rond zijn as tot hij dronken neerzakt en nog later holt hij schokkend en hobbelend achterwaarts in een grote kring rond Marie

Koreograaf Marc Vanrunxt zweeft tussen emotie en... • 13 december 1995
Je ziet er gemakkelijk een vlucht terug in de moederschoot of een verlangen naar hermetische afsluiting van alle ellende van de wereld in. En als reaktie op verdriet of angst voor de dag des...Het kan op de duur alles en niets betekenen, suggereert een mysterie zonder een sleutel voor een oplossing...De eigenaardige, onontwarbare mengeling van die effekten met diepe emotie en een niet te miskennen streven naar een eigen danstaal, vormen het waarmerk van Vanrunxts werk

Peter Brook maakt Beckett herkenbaar en verbijsterend • 16 december 1995
Gelukkige Dagen voert Beckett een vrouw ten tonele die tot haar middel in een grote zandhoop ingegraven zit onder een verschroeiend licht...Achter de zandhoop zit een man, Willie; hij spreekt nauwelijks een woord en laat ook niets meer van zichzelf zien dan een kale schedel, een krant en op een moment een obsceen postkaartje...Op het eerste gezicht zet Brook via Natasha Parry een karikatuur van een ordinaire kletstante neer, die dan nog op een overdreven manier aandacht zoekt bij een - hoogst onverschillige - partner

"Tres" van Barkey blijft te schetsmatig • 28 december 1995
Rood namaakleer, een hoge barkruk voor een "crooner" op een rood tapijtje, schminktafeltjes, kralen en goedkope sierlampjes tekenen de sfeer van een bordeel...Een bijzonder oninteressant objekt trouwens, want op de achtergrond zijn Nordine Benchorf en Claude Godin ondertussen een diskussie aan het uitvechten, die haar al povere "act" helemaal torpedeert...Er is zo weinig verband met wat ervoor en erna komt, dat je veeleer het gevoel hebt naar een kaal schema van een scène te kijken, dan naar de belichaming van een konkreet drama

Wonderlijk ballet van sierlijke woordfiguren: Kaaiteater brengt... • 19 januari 1996
Een andere betekenisvolle verschuiving is dat de klant niet door een man, maar door een vrouw (Frieda Pittoors) gespeeld wordt...De figuur van een verdwenen vorm van handel drijven, die uitgaat van een -- arbitrair aangenomen -- wederzijdse erkenning van koper en verkoper als "gelijkwaardige partners in een spel, bepaalt het...Soms verlies je de draad van de vele verwijzingen, dwaalt je denken even af, om dan plots weer bij te komen door een plotse uitspraak, een wisseling van spreekhoogte, een verandering van positie

HardtMachin Group verstrikt in gags • 19 januari 1996
Regisseur Denis Bernard laat een zanger (Sébastien Jacobs) en een meestal zwijgende aktrice (Isabelle Bats), met de glamour-allures van een tv-presentatrice, optreden in een vreemde mengeling van een...Het spelelement van het stuk zit vooral in de scènes waarin de akteurs achter grote panelen met pseudo-historische afbeeldingen van een man en een vrouw gaan staan...De nodige postmoderne effekten ontbreken evenmin: een verdubbeling van de aktie op de scène door een aktie op een scherm van halfdoorzichtige plexiglazen panelen bievoorbeeld, of het gebruik van

"Quel moi est-ce que je peins" • 1 februari 1996
Wat komt er allemaal niet samen in één oeuvre: gruwelbeelden (een vrouw die haar kind vermoordt of een levend begravene), mythologische beelden met een ongekend overhitte verbeelding (van Patroklos en...Twee ramen, een uitgewerkt als perspectiefraster, een als vierkantraster, om een accurate tekening van de buitenwereld toe te laten, hernemen op een expliciete manier de ongecomplexeerde verhouding...manier tot een soort lichaam - het huis wordt een huid, een kwetsbaar, bovenop de eerste huid gekweekt en eelterig vel waardoorheen een omineus Buiten gaten priemt... (...) Maar noch de optrekjes, noch de

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
Maar het toonde ook dat een tekstgetrouwe interpretatie van het stuk geen loutere invuloefening is, maar wellicht een van de moeilijkste opgaven waar een regisseur en een actrice zich ooit voor...Dat mag dan wel in mindere of meerdere mate waar zijn, het neemt niet weg dat een aandachtige lezing van bijvoorbeeld Happy Days op een zeer pertinente manier een waarheid over ons leven aan het licht...gespeeld door Elsie de Brauw sterk af te vlakken, en het naturalistische decor te vervangen door een staalkonstruktie en een hoepelrok, brengt hij echter een abstractiegraad in het stuk die het concrete

Neuer Tanz-schimmen laten interpretatie open • 2 februari 1996
Maar om dat mogelijk te maken, moet het een veld uitzetten, een inzet aangeven waarbinnen vragen kunnen ontstaan...Een maal slaat een danseres een oneindig aantal keer als een pop een rad...Nog zo'n merkwaardig doods lichaam treffen we aan in een scène waarin een danser een zware overjas aantrekt; Een andere danser naast hem manipuleert een vrouw die op zijn rug hangt, zodat de

Twee artiesten buiten kategorie • 3 februari 1996
Stichting Dansproduktie, waar Tom Jansen de spelregie deed, niet zo overvloedig gelauwerd werd, is het wel een voorstelling die in elk overzicht van de Nederlandse dans opduikt als een referentiewerk...Laagland wordt door Josse De Pauw een beetje meesmuilend-ironisch als een "gezelschap-nieuwe-stijl" betiteld...Naast die inspanning blijven weinig tijd en middelen over om het voorbereidende werk te honoreren, noch om een langere, meer vruchtbare levenscyclus van een stuk te garanderen