704 document(en) met "En-Knap" • Resultaten 501 tot 520 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Klapstuk mediteert over ziekte en dood: Konfrontatie... • 20 oktober 1995
Je begrijpt, en wel uit dat Matthews niet hoog oploopt met een soort kristelijke moraal, die in alle geneugten van het leven of zelfs maar een bepaalde levensstijl de zonde ziet, en verder heimelijk...Op de disco-single You make me feel mighty real van Sylvester kleedt hij zich uit, en gaat heupwiegend en armzwaaiend ronddraaien voor de kijkers...Na afloop had ik het gevoel dat Matthews iets wil zeggen over de ontoonbaarheid en ondenkbaarheid van de dood

Klapstuk '95 biedt zuiver dansfestival van jonge... • 20 oktober 1995
Naast Meg Stuart zien we zo Vera Mantero, Alain Platel, Lynda Gaudreau, Alexander Baervoets en Annamirl van der Pluijm terug...Baervoets, Van der Pluijm en Gaudreau beoefenen elk op hun eigen wijze "zuivere" dans...De beelden worden in een koreografie met een zeer eigen tijd- en ruimtegebruik nieuw leven en betekenis ingeblazen

Botsing van buitengewone teaterpersoonlijkheden : Improvizatieprojekten en... • 24 oktober 1995
Klapstuk trok Katie Duck aan om een improvizatieavond te organiseren met onder andere Paxton, Meg Stuart en haar dansers, Alexander Baervoets en muzikanten zoals "sampler" David Shea, die ook...Ruimte Je zag een botsing van buitengewone teaterpersoonlijkheden die hun eigen kunnen en persoonlijkheid ten volle inzetten en toch respekt bewaarden voor de "ruimte" van andere dansers...En dat was ook zo in de jaren '60 toen mensen als Paxton intensief met beeldende kunstenaars en muzikanten samenwerkten

Jan Fabre viert uitzinnig karnaval: "Universal Copyrights... • 27 oktober 1995
Fabre voert zijn dansers en akteurs ten tonele als circusartiesten: veel klowns en een rolschaats-vrouw met maar één rolschaats...Zijn teksten worden als bedsprookjes voor kinderen tussen de bedrijven door steeds weer geciteerd en herhaald door Els Deceukelier en Elsemieke Scholte...Nog te zien vrijdag- en zaterdagavond in het Luna-teater in Brussel, en later in Antwerpen

Moeizaam teater over twee filozofen • 4 november 1995
Tegelijk ontstaat er een buitenechtelijke relatie tussen Russell en de frivole Lady Ottoline Morrell (Caroline Rottier). En ook hier wordt raak geschetst hoe Russell naar het pijpen van Lady Ottoline...Wars van alle gedweep en wanen van de dag wil hij op een fundamentele manier vastleggen wat wel en niet op exacte wijze kan gezegd worden...Neurose In de marge van deze clash van ideeën werpt het verhaal ook, en zelfs vooral, vragen op over de waarde van de verschillende houdingen en zingevingen die de drie protagonisten aan het

De Keersmaeker legt haar eigen klemtonen in... • 4 november 1995
Loemy maakt zich los met enkele schuchtere passen, een hand die de grond raakt, en tolt dan plots wild en geagiteerd rond...Door de vele vrouwen die hen opnemen in duetten en trio's zijn zij niet meer "van hout". Tot zover de trouw aan Dehmel en Schönberg...De koreografie toont niet een man en een vrouw, maar vele mannen en vrouwen, met erg verschillende temperamenten en bewegingen, en ondergraaft zo het absolute idee van DE eros

Intrigerende Hamlet met jonge akteurs • 24 november 1995
Dit ruwe schema liet Peyskens dan weer vollopen met gedichten van Lodeizen en 't Hooft, en met eigen teksten die klaarblijkelijk geïnspireerd werden door gesprekken met de akteurs over wat het nu...En hier en daar wil er ook wel weer eens een regeltje van Shakespeare de kop opsteken...Depressie en onmachtige woede van jonge mensen krijgen plots een gezicht, je kan het idee plots verbinden met een konkrete figuur en situatie

Bijtende burleske met Boris Vian als aangever • 29 november 1995
Teater in Vlaanderen wil na de exuberante experimenten van de jaren '70 en '80 al wel eens verdrinken in introspektie en subtiliteit...Er gaat van alles verkeerd, maar een kniesoor die daar op let als er flink tegen de schenen van de gevestigde orde wordt gestampt en hard en uitbundig wordt gelachen...En wat meer is, dit pamflet tegen domheid, racisme, oorlog en profitariaat is onmogelijk verkeerd te verstaan

Koreografe Lucinda Childs boeit met uitgepuurde eenvoud • 1 december 1995
Kengir, vijf Sumerische liederen voor sopraan en sampler, is dat de wijze waarop Childs de gelijktijdige aanwezigheid van zang en dans op een podium oplost...En dan gaat het weer door...Nadien volgt een tweede deel waar de scène plots donkerblauw wordt en gaasdoeken neerdalen over de scène

Drama over incest lost tweespalt niet op • 4 december 1995
Een eigen wereldje, een eigen taaltje, een eigen schuilhoek ook voor de zusters Marie-Rose en Nadia, hun broer Noël en de "magazijnier" Doornaert...Doornaert ziet overal listen en lagen en herbeleeft een traumatische jeugdervaring op een kermis in Duitsland...feitelijke verwekkers van Patrickje, hebben ook hun sterke momenten waarop ze erin slagen tegelijk een verteller, een personage van vlees en bloed en de verbeelding van een mytische figuur te zijn

Dansers brengen nieuwe kijk op Wozzeck: Bert... • 9 december 1995
Ze spreekt heftig, met haast stampvoetende woede; ongeduldig laat ze het onbegrijpende, ongeïnteresseerde "kind" op haar schoot mee gebaren door zijn armen en hoofd heen en weer te snokken...de epiloog vertelt Haugen met veel zwier en verleidelijkheid, en toch vol (zelf-)ironie een verhaaltje van Pascale Platel...De klankband van Rik Van Den Broeck en Gerrit Valkenaers doet dat evenmin: flarden muziek van verschillende komponisten en kinderstemmen lopen door elkaar, maar geregeld vallen er zeer grote stiltes

Koreograaf Marc Vanrunxt zweeft tussen emotie en... • 13 december 1995
De plechtstatigheid, de nadrukkelijkheid zelfs waarmee ze alle drie voortschrijden en hun armen uitstrekken naar een afwezige, de openlijke teatraliteit waarmee eerst Vanrunxt, en later ook de anderen...Anne-Mie Van Kerckhoven ontwierp een "lichtskulptuur" voor die passage, die het besef van vluchtigheid van beweging en dans -- en bij uitbreiding van het leven -- tastbaar maakt...De lange witte gewaden worden uitgetrokken, en de drie dansers staan er nu in witte broek en hemdje

Peter Brook maakt Beckett herkenbaar en verbijsterend • 16 december 1995
Achter de zandhoop zit een man, Willie; hij spreekt nauwelijks een woord en laat ook niets meer van zichzelf zien dan een kale schedel, een krant en op een moment een obsceen postkaartje...Bij Brook is die zandhoop erg zorgvuldig vormgegeven: bijna zwartgeblakerd helmgras en aaneengekoekt zand, hier en daar met as vermengd...de manier waarop Brook de voorstelling ritmeert en accenten plaatst, en in de wijze waarop Parry als bij toverslag van gelaatsuitdrukking en intonatie kan wijzigen, gebeurt nu iets wonderlijks

"Tres" van Barkey blijft te schetsmatig • 28 december 1995
door literaire teksten (Flaubert, Cummings, Cervantes en Camus), het verlangen in al zijn gedaantes: ideale en perverse, hetero- en homo-erotische...De figuren die Barkey neerzette in woord en dans waren echte "denkbeelden": ze gaven het verlangen een konkrete, herkenbare gestalte...Ze wisselt haar miniskuul stukje textiel (in namaak schaapharen) uit voor een donkere broek en herenjas, die haar borsten net niet bloot laat, en zingt "Déshabillez-moi" (van Greco

Wonderlijk ballet van sierlijke woordfiguren: Kaaiteater brengt... • 19 januari 1996
Deze aanzwellende zinloosheid en richtingloosheid van het gesprek is een zorgvuldig geconstrueerd effekt van de tekst, en de vertaling van Patricia De Martelaere doet ze alle eer aan...En ondanks het feit dat Peter van Kraaij zich niet houdt aan de oorspronkelijke rolinvulling van Koltès, is hetzelfde waar voor de manier waarop de akteurs deze woorden in de mond nemen...En zo verlies je je helemaal in het doolhof waaraan ook de spelers ten prooi zijn

HardtMachin Group verstrikt in gags • 19 januari 1996
BRUSSEL -- De Brigittinenkapel in Brussel is de jongste jaren het toneel van teatrale, muzikale en koreografische experimenten...spelprogramma en een pastiche op een barok opera...Openingen in de panelen ter hoogte van hoofd en armen brengen de dode beelden op een tamelijk potsierlijke wijze tot leven

"Quel moi est-ce que je peins" • 1 februari 1996
Wiertz gelooft rotsvast dat de kunstenaar iedereen kan en moet aanspreken, als een voorganger de weg kan wijzen, en als zodanig deel uitmaakt van een voortschrijdende vooruitgang en verlichting...Wiertz wees met zijn "alles coverende" doeken, rechtstreeks vooruit naar de komende massacultuur van film, televisie en pers, waarin gruwel, sentiment en overdonderend spektakel om de voorrang...Een tweede kanttekening heeft te maken met de voorbeelden waar Wiertz zich op beroept: Michelangelo en Rubens, barokke kunstenaars en dus verdacht binnen het denkkader van de kunst

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
En het stuk doet dat niet door groteske symboliek of gratuite vondsten maar door in een zeer uitgekiend samenspel van stem, beeld en woord de textuur zelf van de taal en de listen van het theater aan...pijnlijk verlies, niet in de laatste plaats het verlies van tijdsbesef; de afwezigheid van werkelijke communicatie tussen haar en haar partner Willie, en tegelijk de panische angst om alleen achter te blijven...gespeeld door Elsie de Brauw sterk af te vlakken, en het naturalistische decor te vervangen door een staalkonstruktie en een hoepelrok, brengt hij echter een abstractiegraad in het stuk die het concrete

Neuer Tanz-schimmen laten interpretatie open • 2 februari 1996
De meest frappant en radikale geste die Golonka en Wölfl maken, is dat bijna de hele voorstelling zich in het halfduister afspeelt...Hun bewegingen zijn plechtig en traag uitgevoerd, al zuchtend en steunend...Af en toe storten ze in. De muziek die vaag en ver weerklinkt, is volksmuziek en later het bekende oorlogsliedje voor de geallieerden van Vera Lynn

Twee artiesten buiten kategorie • 3 februari 1996
Waaruit al mag blijken dat Laagland als organizatie en werkvorm zeer dicht staat bij wat Jansen en De Pauw zelf bezighoudt...Het nieuwe teatercircuit dat in Nederland en, met enige vertraging en eigen aksenten, in Vlaanderen ontstond in de jaren '70 en '80 dreigt immers op lange termijn zijn eigen kunstenaars dood te...voert, dwars tegen de politieke regels en kultuur in. Omdat deze mogelijkheid wettelijk nog niet bestaat, is voorlopig geopteerd voor een dubbelorganizatie met verankering in Brussel en Amsterdam, met een