449 document(en) met "Wat waar" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Vernuftige charme • 9 februari 1991
ANTWERPEN -- Alles wat Philippe Découflé in Triton voortovert is ontleend aan het circus, van de struktuur met korte nummers tot de bonte kostumering, van de marionet-achtige gestiek tot de akrobatiek...Die zekere brutaliteit is bij Découflé vervangen door een ironische vertedering; wat blijft is de speldrift...De aktie is ook telkens een koreografie op zich, waar de pointe, het effekt vaak ontbreekt

Tweemaal hevige verlangens • 23 februari 1991
Vier van de vijf danseressen/aktrices ontlenen stukken tekst en gebaren aan film en literatuur (Stella van Goethe, Rashomon van Kurosawa en A streetcar... van Williams) wat paradoksaal genoeg hun...manier de grenzen afgetast werden van wat nog toonbaar is aan emotionele intensiteit -- vertelt de voorstelling nu als het ware moeiteloos haar "verhaal". Iets wat in feite niets anders is, lijkt mij, dan...Het zijn nog steeds vijf konkrete vrouwen die op zoek zijn naar middelen om zich "waar" te maken (op scène), en je kan alleen maar vaststellen dat ze daar op een onwaarschijnlijke manier in slagen

"La pluie et l'ennui": teloorgang van pril... • 21 maart 1991
Het lichtvoetige spel met clichés van de eerste twee delen, waarin een verliefd jong stel en een pasgehuwd paartje ten tonele gevoerd werden, krijgt in het derde deel, waarin we een wat ouder koppel...Het zijn nog steeds cliché-beelden waar de dansers gebruik van maken, maar de toon is veranderd

Als het licht van een uitgedoofde ster:... • 1 juni 1991
Het theater verheerlijkt de stad, het getheatraliseerde Rome verheerlijkt de wereld". Wat getheatraliseerd wordt doet er daarbij niet toe - Rome is de absolute smeltkroes van werkelijk alles, en...Dit vorstelijk schouwspel vindt zijn meest volmaakte uitdrukking in het paleistheater, waar de vorst zijn hovelingen aan beide zijden verzamelt en schouwt...Jullie kijken naar iets wat al lang niets meer betekent, zegt hij, in ettelijke afleveringen

Laub gebruikt scène als scherm en spiegel • 7 juni 1991
De zes mannen in de voorstelling lopen daar doorheen, zoals je ook als kijker wat verloren loopt in het schouwspel...Een man, een droevige en wat slome dompelaar, vertelt tussendoor gelijktijdig over wat hij op televisie ziet en over zijn vroeger lief...De kijkhouding is in beide gevallen dezelfde: een soort moedeloosheid bij zoveel verleiding waar hij tussen kan "zappen", zonder echt te weten wat hij wil of wat de betekenis is van wat hij ziet

Het muffe van teaterspelen • 28 juni 1991
Wat gereprezenteerd wordt is het vermolmde cafézaaltje, maar de muffe werkelijkheid ervan en de abominabele verlichting kan je voortdurend zelf aan den lijve ervaren...Dat is komisch en tragisch tegelijk; voortdurend zit Bruscon op de rand van het patologisch discours, maar tegelijk is wat Berhard schrijft vaak onontkoombaar pertinent...Waar ik zelf evenwel steeds minder mee kan lachen, en het is een belangrijke schoonheidsfout aan deze anders uitstekende voorstelling, is dat Lamers het gewoon vertikt zijn tekst van buiten te leren

Teater zonder teater • 3 juli 1991
En precies in die realiteit van de taalverschillen merk je het scherpst dat wat gebeurt geen "teater" is maar een reëel proces, met reële mensen in reële tijdstermen...Een laatste aspekt van de voorstelling, waar Jan Lauwers, als beeldend kunstenaar dan, rechtstreeks aanwezig is, is het enigmatische scènebeeld met zeven houten panelen met de afbeelding van een vis...Geen dramatische verheviging van het leven, maar een totaal ondramatische demonstratie van de veelvormigheid, de onbeslistheid ervan, ongeacht de ingrijpende beslissing tot zelfmoord waar de teksten

Portugese dansers met fantazie • 29 oktober 1991
Met de plechtigheid van een zatlap stelt hij vervolgens retorisch de vraag wat we in deze tijd anders moeten doen dan behoudend de loop der geschiedenis aanschouwen...De scène is een vierkant, afgebakend door vier olielampen waar wassen voetjes boven hangen die in de loop van de voerstelling door de hitte van de lamp langzaam wegsmelten...En precies daarom is wat je ziet ook zeer fascinerend

Compania Nadir: wondermooie dromerij • 5 november 1991
Ik zat mij daarbij wel voortdurend af te vragen wat de inzet van dit soort voorstelling nu eigenlijk is. Het wil iets oproepen, dat is duidelijk, maar de estetische perfektie staat daarbij in de weg...Er is geen weerhaak waar je aan blijft hangen

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Wat bezielt hen, wat houdt hen bezig...De kracht van de scène Verschaffel: "De scène wordt vaak uitgebuit als een metafysische ruimte waar al wat je doet 'iets heeft' door de kracht van de ruimte waarin het gebeurt...Maar een vlakke hand die voor de ogen wordt gehouden, wat betekent dat, wat zegt dat

Stemmen uit het leven van een vrouw • 13 december 1991
Het gaat ook in deze voorstelling niet om een rechtlijnig verhaal, al kan je wel min of meer een familiegeschiedenis rekonstrueren uit wat gezegd wordt...Maar strikt gesproken is het nooit duidelijk waar de werkelijkheid stopt en het fantasme begint, wie precies aan het woord is en zelfs niet wat het statuut van Goele Derick is: speelt ze iemand...De sterke samenhang van alle losse stukken tekst suggereert dat iemand met volle overgave haar gedachten vertelt, wat er zich ook aandient, of het een taboe is of niet

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
Eerst waren er twee figuren, een prins en een prinses, en twee objecten, de pompoen en de toren, alle bekleed met een heel precieze plaats in een onwrikbaar, onomkeerbaar proces, waar geen greintje...Zonder dat ze zich daarom al te veel bekreunen om wat de prinses daarvan denkt...De choreografie eet wat uit alle ruiven die je je kan inbeelden, en dat gaat van dans die sterk schatplichtig is aan diverse gevechtstechnieken (gewoon worstelen bij de mannen, oosterse

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Veel dansvoorstellingen drijven op het eenvoudige principe dat, als je eenmaal op een podium staat, al wat je doet gewoon geacht wordt een betekenis te hebben...Schaerbeek waar de voorstelling in première ging nog enkele toestellen opgehangen aan de overlopen rond de publiekstribune...hij geïntimideerd door wat zich onder zijn ogen (de dansvoorstelling) aan het afspelen is. Pas als hij begint te praten, een overigens onverstaanbaar verhaal, komt er leven in zijn uitdrukking, en

Ritsema houdt krachtige taal van Muller in... • 21 januari 1992
Afstandelijk Al is er op de regie van Jan Ritsema ook wel wat af te dingen, op zijn minst zijn hij en zijn drie akteurs, Bea Rouffart, Dirk Roofthooft en Dries Wieme erin geslaagd deze valstik...Ontluisterend Een tweede punt waar de voorstelling soms wat over struikelt is de afstand tussen de akteurs en hun tekst, die er soms erg dik wordt opgelegd

Gallotta goochelt met teatertruuks • 22 februari 1992
Dat gaat zo ver dat je je op den duur wel gaat afvragen waar hij met de voorstelling naartoe wil, wat de inzet nog is van deze verbluffende demonstatie van alle mogelijke teatertruuks...Het zit dus voortdurend op de grens van wat kan, maar precies daar is Gallotta nu ook groots in. Hij schuwt de kitsch niet, maar verliest tegelijk nooit zijn (tedere) ironie...Zoals dat gaat met kaleidoskopen, het ene beeldje is mooier dan het andere (soms zijn het te opvallende "eye-catchers"), het gaat al wel eens vervelen, en het is wat triviaal, maar dat weet de

Komplete anarchie in "Tasso" van Maatschappij Discordia • 3 maart 1992
van de dichter Tasso, nemen ook steeds meer akteurs de rol van Tasso waar...het gevecht Muizelaar-De Koning op het einde, en je hebt bij benadering een beeld van wat de Tasso te bieden heeft

Tasso, reis vol onverwachte wendingen • 6 maart 1992
Maar hij is ook een begenadigd kunstenaar, en iemand die minstens door de prinses bemind wordt om wat hij is. Precies die tegenstrijdigheden, de momenten van verdwazing en mateloze...onbevangen reageren altijd maar voorwaardelijk is. Er zijn dan ook momenten in de voorstelling waar de ongedwongenheid, het "verbaasd luisteren naar wat de ander zegt" op de grens van het maniertje begint te...zwaarwichtige antwoord op wat gebeurt, maar als dat antwoord niet gevonden wordt, zie je plots een prutserig, dun en flets akteren

Titanic negentiende-eeuws, Wagneriaans totaalspektakel • 7 maart 1992
Nog meer dan bij de vorige voorstelling van Plan K, waar de Munt ondersteuning bood, The fall of Icarus, merk je een gespletenheid in het opzet...dilemma van onze moderne maatschappij, waar kunst en techniek pal tegenover elkaar staan" behandelt...Een schommelende boot met televisies op beide uiteinden en een dans met ijskasten, waar televisies in verscholen zitten moeten de dienst uitmaken

Goede voorstelling is nooit "af": Anne Teresa... • 1 april 1992
En zo zie je ook steeds meer dansvoorstellingen die ongelooflijk "af" zijn, maar waar je tegelijk op een gebrek aan reflektie over het werk stoot...Juist in het werk kun je vragen stellen naar de relevantie van wat je aan het doen bent...Hoe blijft die natuurlijke exuberantie waar u van spreekt bewaard op een scène, waar alles meer gekontroleerd en vastgelegd is. Hoe laat u die overkomen naar een publiek zonder te etaleren, te behagen

De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens • 1 april 1992
met wat ze op het podium staan te doen...Wat onduidelijk omschreven is aan het dansen wordt intrigerender door de andere informatie die vanaf de video komt en omgekeerd...Wat nu nog moet komen is een dwingende vorm, waar alle elementen en alle dansers hun plaats vinden