357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 141 tot 160 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Een festival van persoonlijkheden • 1 augustus 1995
de eenzaamheid van je werkkamer leg je vervolgens verantwoording af tegenover jezelf en je lezerspubliek...Als Vlaming herkende je niet alleen de gefrustreerde wanhoop, de benepen ideologie, de psychische verminking, maar je werd ook onmiddellijk aangesproken op de mogelijkheden je daaraan te ontworstelen...Op scherp staan Jullie selecteren wel, maar of je ook krijgt wat je geselcteerd hebt, weet je van te voren niet

Allerminst een doodnormale vrouw • 23 september 1995
Maar de overgave van Deceukelier keert dat om: haar betrokkenheid op deze op het eerste gezicht onzinnige woorden doet je begrijpen dat de ervaringen waar ze het over wil hebben, zich aan de andere...Als je ze toch wil tonen zonder obsceen te worden, kan je dat enkel op een onrechtstreekse manier doen

Jonge bewoners van Marollen spelen hun eigen... • 4 oktober 1995
BRUSSEL -- Het festival Rencontres d'Octobre prezenteerde het Living Theatre in Brussel en wil ook voorstellingen tonen waarin de erfenis van het legendarische gezelschap doorwerkt...Als je via een grote ijzeren poort het terrein opwandelt, tussen luidruchtige jongeren uit de buurt, en je een plaatsje zoekt tegen de kou in een van de wagens of de bus, ben je bijna vanzelfsprekend...Een korte film toont de wederwaardigheden van een zoon van Marokkaanse ouders die vergeefs werk zoekt, of van een jongen die beschuldigd wordt van diefstal net als hij een slachtoffer wil helpen

Klapstuk verkent grenzen van dans: Leuvens festival... • 7 oktober 1995
Een van de uitgangspunten voor deze editie luidt, dat je vlug uitgepraat bent als je dans met dans gaat vergelijken...Je kan er ook poëzie over schrijven, merkte Johan Reyniers...Als je naar recent werk van Fabre, De Keersmaeker, Annamirl Van der Pluym of Alexander Baervoets kijkt, zie je dat het zich niet meer laat analyseren vanuit criteria van de jaren tachtig

Extreme complexiteit en uitgepuurde eenvoud : Amanda... • 14 oktober 1995
Het visuele en muzikale feest waarop de Pretty Ugly Dance Company je in Two pears trakteert verwekt een sensatie die eigenlijk met geen woorden te beschrijven is, al was het maar omdat je ogen tekort...Op het eerste gezicht zie je niets meer dan gewriemel, maar na zekere tijd begin je te vermoeden dat er een logika in het geheel moet zitten, al kan je die niet zo dadelijk betrappen...Het lijkt soms wel alsof je kijkt naar een groep doofstommen, die hun gebarentaal uitvergroot en verrijkt hebben tot een grandioos discours waarvan je als gewone sterveling helaas slechts sporadisch

Bert André's machteloze clown raakt essentie van... • 18 oktober 1995
Als je vergelijkt met de tastende, haast moeizame zegging die het waarmerk was van vertolkingen van Julien Schoenaerts, zie je hier een man die scherp, duidelijk en levendig formuleert...Als kijker zit je op de scène van de KVS, op ongemakkelijke houten bankjes...Achter het half opgeheven brandgordijn zie je de zaal, waarvan alle stoelen met een laken bedekt zijn

Meg Stuart op grens van toonbaar en... • 19 oktober 1995
Pas nu zie je, zowel van de ene als van de andere, het lijf in al zijn nietszeggende massiviteit, vol vreemde en gewoonlijk onzichtbare huidplooien, rondingen, vlekjes...De "onmenselijke", puur fyieke uitgebreidheid van vlees,die je uit een soort gêne niet registreert, wordt je in het gezicht geslingerd...Als de dansers allen met het hoofd diep voorovergebogen heen en weer strompelen over de scène, ligt de betekenis van diepe droefenis en eenzaamheid zo voor de hand dat je je verbaasd afvraagt of ze

Klapstuk mediteert over ziekte en dood: Konfrontatie... • 20 oktober 1995
Je kan je blik niet meer afwenden, je kan het niet bagatellizeren...Als Hoghe dan nog brieven voorleest van vrienden die aan aids overleden zijn en krantenberichten citeert over gruwelijke aanslagen van neo-nazi's op vreemdelingen, kan je je niet van de indruk ontdoen...Als je de zaal binnenkomt, staat hij in ondergoed op de scène rond te drentelen, zodat je zijn uitgeteerde lichaam met een gezwel op de borstkas uitgebreid kan monsteren

Klapstuk '95 biedt zuiver dansfestival van jonge... • 20 oktober 1995
Ook hier een worsteling tussen materiaal (de opgelegde posities) en het elan van de dans, dat dit materiaal bijna letterlijk wil ontstijgen...Misschien is een scène geen evidente plaats en dans geen evident medium voor dergelijke kritiek , maar Real trapte niets dan open deuren in. Ondanks enkele spektakulaire gags zag je niets wat je al

Jan Fabre viert uitzinnig karnaval: "Universal Copyrights... • 27 oktober 1995
Met enige verbeelding kan je hier een soort metafoor in zien voor een uitgebluste wereld: we zijn allemaal narren, maar voor onze gekheid is geen plaats meer...Ook hier krijg je dus weer een omkering: de apokalyptische visioenen van wereldbrand, pest en slachting van Nostradamus zijn gedomestikeerd tot "vertelsels", zoals de klown, het karnaval en het spook...Die uitspraak wordt gevolgd door een prachtig slapstick-nummer waarin hij tegelijk zijn veel te wijde broek wil ophouden, zijn speelgoedsaxofoon oprapen en zijn hoed opzetten

Moeizaam teater over twee filozofen • 4 november 1995
Wars van alle gedweep en wanen van de dag wil hij op een fundamentele manier vastleggen wat wel en niet op exacte wijze kan gezegd worden...Je gaat je al snel afvragen of Wittgensteins doorgedreven perfektionisme niet een nog grotere neurose is dan de frivole spelletjes van Lady Ottoline...Zodat je je gaat afvragen of de wereld van schoonheid en kunst niet te verkiezen valt boven de dorre wereld van de logika

Intrigerende Hamlet met jonge akteurs • 24 november 1995
Net zo zal het je vergaan als je alleen maar wil huiveren of griezelen...Depressie en onmachtige woede van jonge mensen krijgen plots een gezicht, je kan het idee plots verbinden met een konkrete figuur en situatie...de grote strukturele verwantschap met vroegere regies van "compagnon de route" Jan Decorte, die gaan tot alweer letterlijke citaten uit bij voorbeeld "Kleur is alles". En dan begin je plots te

Bijtende burleske met Boris Vian als aangever • 29 november 1995
Teater in Vlaanderen wil na de exuberante experimenten van de jaren '70 en '80 al wel eens verdrinken in introspektie en subtiliteit...Wat heb je nodig voor "rough theatre" zoals Los cojones dat brengen...Vian richtte zijn pijlen vooral op het Franse establishment van rond de Tweede Wereldoorlog, maar je hebt niet veel verbeelding nodig om in deze voorstelling de parallellen met de hedendaagse "groten

Dansers brengen nieuwe kijk op Wozzeck: Bert... • 9 december 1995
Dan zie je ook het meest verwijzingen naar de toneeltekst...Je ziet hoe ze droomt van dansen met de tamboermajoor (Randi De Vlieghe), je ziet hoe ze twijfelt tussen Wozzeck (Bert Van Gorp) en de militair...Maar het blijft vooral dans, Van Gorp investeert schijnbaar meer energie in de zuivere beweging dan in het belichamen van zijn personage, vooral als je vergelijkt met Haugen

Peter Brook maakt Beckett herkenbaar en verbijsterend • 16 december 1995
Het resultaat van die oefening mag je met recht merkwaardig noemen...Het ene moment zie je zeer herkenbare tics en gedragingen, alsof je haast een sitcom-figuurtje zou zien...Het volgende moment zie je weer de onthutsend holle klank van dat vertrouwde beeld, zie je de Beckettiaanse afgrond verschijnen

"Tres" van Barkey blijft te schetsmatig • 28 december 1995
GENT -- Met Tres wil Grace Ellen Barkey een derde luik toevoegen aan een reeks . voorstellingen over "het verlangen". Na One en het ronduit ontroerende Don Quijote inspireert de regisseuze/koreografe...Het lied vertelt hoe de zangeres benaderd wil worden door een man, maar paradoxaal genoeg trekt Herault zelf haar kleren uit...Er is zo weinig verband met wat ervoor en erna komt, dat je veeleer het gevoel hebt naar een kaal schema van een scène te kijken, dan naar de belichaming van een konkreet drama

Wonderlijk ballet van sierlijke woordfiguren: Kaaiteater brengt... • 19 januari 1996
Als een op en top hedendaagse mens verwijst hij de onderhandelingssituatie naar de onwettelijkheid -- net zoals je vreemd zou opkijken als je in een supermarkt moet onderhandelen over de prijs van een...Je hoort van der Grijn met een fluwelen stem zijn zalvende aanbod doen; de woorden grijpen je als een warme hand en voeren je met zachte dwang binnen in de onbestemde wereld van de deal...En zo verlies je je helemaal in het doolhof waaraan ook de spelers ten prooi zijn

HardtMachin Group verstrikt in gags • 19 januari 1996
HardtMachin Group werkt, naar eigen zeggen, aan een vorm van teater die langs visuele en akoestische weg tot nieuwe taalkodes wil komen...Een rechtlijnige interpretatie van Heiner Müller moet je in elk geval niet dadelijk verwachten...als je tenminste afgaat op de verklaringen in het begeleidende boekje of het te leen gaan bij een "ernstig" auteur als Müller

"Quel moi est-ce que je peins" • 1 februari 1996
Als je het verschil tussen de twee Belgische kunstenaars Thierry De Cordier (1954) en Antoine Wiertz (1806-1865) in een zin zou moeten samenvatten, dan zou je misschien uitkomen bij de bedenking dat...Voor beiden gaat de slagzin van Montaigne, "C'est moi que je peins" op, maar het "moi" van De Cordier denkt als kunstenaar zijn verhouding tot de wereld totaal anders dan het "moi" van Wiertz...De Cordier spreekt over de tragiek dat alles wat geschreven wordt, alle streven, naar boven, naar de hemel gericht is, maar: "je krijgt het als een kwak terug". En terwijl hij spreekt zien we twee

Neuer Tanz-schimmen laten interpretatie open • 2 februari 1996
Wat meer is: de ruimte-ervaring wordt minstens evenveel bepaald door wat je hoort dan door wat je ziet...Je hoort het geluid van marcherende voeten, als van een leger...Als je de optelsom maakt, kan je vermoeden dat Leitz, dem nachlass verfallen de verbeelding van een ontmenselijkt lichaam is. Het in de militaire discipline ingeschakelde lijf op de klankband