53 document(en) met "van Brown" • Resultaten 1 tot 20 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Trisha Brown Company fascineert op Klapstuk: Vier... • 29 oktober 1987
De "Trisha Brown Company" brengt op Klapstuk een programma met vier premières voor België, Set and reset, Opal Loop, Accumulation with talking plus watermotor en het laatste, en zeer recente werk van...Set and reset is dat met muziek van Laurie Anderson (die een zelfstandig leven leidt tegenover beelden en dans), in Opal Loop, waar Brown deze werkwijze voor het eerst uittestte, is er geen muziek en geen...Accumulation with talkin plus watermotor is een solo van Brown, waarin ze al dansend een grappig verhaal vertelt, dat eigenlijk handelt over het ontstaan en de evolutie van het stuk zelf

Steve Paxton en Lisa Nelson besluiten Klapstuk... • 3 november 1987
Trisha Brown maakt in de vergelijking tussen haar werk en dat van Paxton b.v...Het is typerend dat beide bij het einde van PA RT naar elkaar buigen als bij het beëindigen van een oosters gevechtsritueel, waar de onthechting van het "denken" van primordiaal belang is. Het...Deze voorstelling, al is het dan een zeer intimistisch en kleinschalig spektakel, is van een uitzonderlijke betekenis die misschien zelfs die van Trisha Browns werk overtreft omdat de onmiddellijkheid

Stephen Petronio is dansfenomeen • 19 november 1987
Het werk van deze jonge koreograaf is sterk verwant met dat van Trisha Brown en Steve Paxton (hij werkte trouwens samen met beiden), die een kleine maand geleden al te gast waren op Klapstuk...De drie stukken die hij bracht zijn een verbluffende demonstratie van de mogelijkheden van de denkbeelden over dans die door Brown en Paxton ontwikkeld werden in het kielzog van Merce Cunningham...Petronio maakt bovendien gebruik van vrij complexe muziek (in deze voorstelling van Lenny Pickett en David Linton) en van decors die extra informatie leveren, zonder dat er werkelijk tijd is om het

Associaties met beeld en klank: "Stukken I... • 31 januari 1990
Stukken II ontstond uit de samenwerking van regisseur Guy Cassiers, componist John Gilbert Colman en choreografen Mary Fulkerson en Jaap Flier van de Arnhemse Opleiding Nieuwe Dansontwikkeling...Er zit geen zo'n strikte ontwikkeling in, eerder kun je spreken van in elkaar geschoven voorstellingen, een muziekvoorstelling, het voortdurend parafrazeren in beeld en tekst van het vooroorlogs...De acht dansers zijn duidelijk geïnspireerd door het werk van mensen als Steve Paxton en Trisha Brown, waarin de nadruk ligt op de eigen "logica" van het lichaam in beweging, hoe het via snelheid

Trisha Brown in Antwerpen • 5 oktober 1990
haar werk koncentreerde ze zich altijd op experimenten met de natuurlijke bewegingstaal van het lichaam, in al zijn mogelijke vormen, bevrijd van alle dogma's over wat, letterlijk en figuurlijk, kan...De bewegingen worden nagenoeg poses, tegen een achtergrond van felgekleurde doeken en bevreemdende, harde geluiden van Donald Judd...Set and reset, met beelden van Rauschenberg en muziek van Laurie Anderson is totaal anders, snel, wervelend, bijna gewichtloos

De "minimalistische" choreografie van Lucinda Childs • 8 oktober 1991
ANTWERPEN -- Lucinda Childs debuteerde in 1963 bij de Judson Group, een avant-garde ensemble van de jaren '60, waartoe onder andere Trihsa Brown, Steve Paxton, en Yvonne Rainer behoorden...Toch blijft de basis van haar werk het onderzoek naar de waarneming, al gebeurt dat voortaan door manipulatie van de dansstructuren zelf...Deze gigantische productie van een uur op muziek van John Adams met een bijzondere scènestructuur in twee platforms van Frank Gehry en een verbluffende verlichting van Beverly Emmons met 400 (!) spots

De keuzen van een festival • 11 oktober 1991
Een van de belangrijkste momenten van Klapstuk 89 vond ik dat, waarop Pep Ramis het haar van Maria Munoz kamt in de Mal Pelo-voorstelling Quarere...Toen ik vorige editie namen zocht, ontdekte ik bij de generatie die opkwam in het zog van Childs, Brown en Paxton weinig oorspronkelijk talent en veel epigonisme...Veel van de gebreken van haar voorstelling zijn alleen daaraan te wijten

Melancholische miniaturen: Anne Teresa De Keersmaeker danst... • 1 november 1993
Soms leek het zelfs alsof de samenstelling van het gezelschap, met danseressen als Nadine Ganase, een verveelvoudiging was van de fysieke verschijning en de bijzondere, nogal bruuske motoriek van de...De esthetiek van Trisha Brown of Steve Paxton, met zijn grillige lichaamslogica die de klassieke positie laat voor wat ze is, lijkt dan zeer dichtbij...geduldig omzetten ervan in een structuur van bewegingen en looplijnen, het opbouwen van een spanning tussen deze twee analoge structuren, het inbouwen van verwijzingen naar het dagelijks bewegen en naar

Koreografe Trisha Brown te gast : Overzicht... • 9 november 1993
Ook in later werk zie je Brown steeds weer de grenzen van de teatrale ruimte uitdagen...Brown laat de "equipments" voor wat ze zijn, en ontwikkelt dansvoorstellingen die bestaan uit een optelsom van bewegingen die telkens vanuit een ander lichaamsdeel starten...De eigen stijl van Trisha Brown is ogenblikkelijk herkenbaar maar biezonder moeilijk te beschrijven

Papa Tarahumara in wonderland • 7 april 1995
Al wordt ze nooit zo onwezenlijk gewichtsloos als bij Trisha Brown, toch brengt ze een indruk van lichtheid, en soms zelfs dolle lichtzinnigheid over...De lichtheid ervan is die van een wereld die niet gebonden is aan zwaarte en verschil, bij voorbeeld van geslacht, maar oneindige transformaties van abstrakte vormen toelaat...Los van het puur vormelijke opbouwen van beelden ontbreekt het ze aan richting, spanning

Fijnzinnig samenspel tussen muziek en dans :... • 23 mei 1995
BRUSSEL -- Samen met De Munt brengt KunstenFESTIVALdesArts de wereldpremière van een koreografie van Trisha Brown...Vooraf danst Trisha Brown een solo, If you couldn't see me uit 1994, naar een idee en op muziek van Robert Rauschenberg...Dat betekent echter niet dat Brown op een of andere wijze geprobeerd zou hebben een hedendaagse variant van barokdans te bedenken

Baervoets gaat op zoek naar vrijheid :... • 24 april 1996
De sterkte van postmoderne Amerikaanse dans heeft veel te maken met het vermogen van deze dansers om de gebeurtenissen op een scène "as such" te bekijken...Gill en Mc Donnell brengen het er niet slecht van af, maar op een of andere manier voel je in hun bevallig gehuppel niet de rijpheid en achtergrond van Baervoets...die zin lijkt de dans een curieuze mengvorm: een klassieke danser die de vloeiende bewegingsstijl van Trisha Brown wil uitproberen, maar zijn kaarsrechte houding niet kan vergeten

Oerschreeuw van Teshigawara bedolven onder effecten • 21 mei 1996
zijn nieuwe voorstelling, die tijdens het Kunstenfestival in première ging, zien we naast de Japanse cast twee dansers van het Ballett, Emio Greco en Allison Brown...deze voorstelling treffen we van bij de opening een wit speelvlak aan, omringd door zwarte doeken, en dat blijft zo de hele eerste helft van het stuk...Tenminste, ik vermoed dat dat de bedoeling is. Onafgezien van de loodzware pathos van de beelden, vroeg ik mij al snel af hoeveel van deze scènes overeind zou blijven zonder de klankeffecten

Magic & Dissolve • 20 november 1996
De gemeenplaats dat enkel kunstenaars van tweede garnituur veel praatjes hebben, en dat de ware groten de eenvoud zelve zijn, gaat zeker op voor de Amerikaanse choreografe Trisha Brown...Dat stuk is het tweede deel van een cyclus waarin Brown haar werkmethodes confronteert met het werk van grote klassieke componisten...Brown is geen vrouw van veel woorden: al probeert ze nauwgezet te antwoorden op vragen, je ziet dat ze haar woorden wikt en weegt als ze haar werk wil duiden

Tintelende performance van twee dansers • 25 januari 1997
die zin in is het gezelschap van de zwarte Amerikaan Derrick Brown en de blanke Nederlandse Anne Affourtit, beiden geen choreografen maar dansers, een voorloper...Affourtit danst al sinds 1975 in tal van gezelschappen, vooraleer zij met Brown van wal stak...Maar de delicate duetten die Affourtit en Brown in Mddosems ten beste geven, zijn misschien wel precies daarom het minst bevredigende deel van een interessante performance

Twee dansboegbeelden in deSingel • 17 september 1997
een gesprek herinnert Brown zich hoe ze in het prille begin van de jaren zestig, na haar ervaringen met de improvisatielessen van Ann Halprin in San Francisco, een reeks improvisaties ten beste gaf...Merkwaardig is ook hoe Brown in de loop der jaren emotionele motieven, uitdrukkingen van karakter en stemming toegelaten heeft in haar oorspronkelijk zuiver abstracte artistieke credo...Ter voorbereiding van haar regie van Orfeo van Monteverdi volgend jaar in De Munt ging Brown onderzoeken hoe ze kon choreograferen op gegeven muzikale structuren

Universum van klank en lichamen : Choreografe... • 20 september 1997
Antwerpen -- Het programma waarmee de Trisha Brown Company in deSingel staat, geeft een heel mooi beeld van de manier waarop zij probeert te choreograferen op muziek...Brown is altijd een meester geweest in het opbouwen van vernuftige structuren...Al deze patronen worden ondersteund door een vernuftige belichting van Spencer Brown

Steve Paxton verrast met een ontroerend verhaal • 24 september 1997
Antwerpen -- Na Trisha Brown is Steve Paxton, een tweede belangrijke figuur in de geschiedenis van de postmoderne dans, te gast in deSingel voor een lange reeks voorstellingen...Je ziet gekke combinaties van alle mogelijke vormen van beenpassen en tolbewegingen van het hoofd onder een kaarsrechte romp...Terwijl we het hele verhaal van de dood en de begrafenis van zijn vader, met alle ontroerende momenten maar ook de wrang-komische, toevallig mislopende voorvallen horen, beweegt Paxton volgens een

Forsythe meester in beperking: Ballett Frankfurt met... • 27 maart 1998
Daarbij groeit de overtuiging dat dit maar het topje is van de ijsberg van zijn mogelijkheden...Je aandacht wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen het uitrafelen van een motief en het volgen van de grote lijnen, die vanuit een ruggelings liggende positie omhoog gaan...een titel als een uitspraak van een stotteraar, vertrekt weer van hetzelfde basisgegeven van twee gelijk geklede, maar fysiek nog veel sterker verschillende wouwen, Christine Bürkle en Jone San Martin

De reünie van dans en ballet • 3 juni 1998
Deze "deconstructie" van de klassieke ballettaal voert tot soms verbluffende passages: het lijkt wel eens alsof je, zoals in een kubistisch schilderij, de lichamen van de dansers van alle kanten...Die moest de danser bevrijden uit een keurslijf van regeltjes om terug op het spoor te komen van de essentie van wat bewegen betekent, al dan niet in het teken van een exploratie van het "zelf". Na...Terwijl in het zog van Cunningham voorlopers als Trisha Brown en Steve Paxton, en bij ons Anne Teresa De Keersmaeker, bleven doorwerken aan een eigen "systeem", een eigen benadering van het fenomeen