693 document(en) met "zijn" • Resultaten 461 tot 480 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Pierre Droulers speelt met dansers en knikkers • 30 maart 1995
Michel François' verhaal achter Mountain/Fountain is dat van de Japanse keizer Mikkaddo, die het bevel gaf alle voorwerpen in zijn rijk te verzamelen in zijn paleis, om er een definitieve inventaris...Dit verhaal wordt allerminst letterlijk uitgebeeld door Pierre Droulers en zijn vijf dansers...Wie al ontroerende voorstellingen als Comme si on était leurs Petits Poucets en Jamais de l'abîme van Droulers gezien heeft, zal wellicht wat teleurgesteld zijn

Myte van Prometheus tweemaal op muziek • 1 april 1995
Prometheus staat in deze voorstelling voor de man die voor zijn daden van zijn vrijheid beroofd werd, maar vooral, veroordeeld is om als buitenstaander door het leven te gaan...Zijn performers doen alle drie tegelijk...Zo maakt hij van Prometheus een ontmande lafaard, die zijn bevrijding zelf bejubelt als een grootse daad, een geschenk aan de jubelende bevolking

Maten speelt Don Carlos in sneltreinvaart • 4 april 1995
Het stuk duurt in zijn normale speelduur gemakkelijk drie tot vier uur...Uiteindelijk wordt Posa, om zijn doel te bereiken, zo verstrikt in alle hofintriges dat al zijn plannen in duigen vallen...De Donder, als een dodelijk vermoeide koning Filips, die net zijn zoon, zijn vrouw en Posa, de beste vriend van zijn zoon heeft neergeschoten, belt voor alle zekerheid even de Inquisitie op

Papa Tarahumara in wonderland • 7 april 1995
De visuele exuberantie en het raffinement ervan zijn vergelijkbaar met die van Karas, maar roepen een heel andere, meer dromerige, sfeer op...Dit beeld vat op zijn manier de hele voorstelling samen

Hertmans verkent grenzen van waanzin • 8 april 1995
Trakl had een incestueuze relatie met zijn zus, was verslaafd en pleegde zelfmoord...De vier mensen die aan het woord zijn, zijn geen trotse bezitters van het voornaamwoord "ik", dat tegengesteld kan worden aan de wereld...De mensen die Ritsema toont, zijn echter biezonder herkenbaar en alert

Slide show zonder verklaring • 21 april 1995
De betekenis van de bloemetjes of de expliciete fallusvorm van een artisjok zijn op hun manier duidelijk genoeg, maar je verwacht voortdurend een rechtstreekse illustratie van het verhaal, alsof je

Geen twee voorstellingen van "Nievelt" ooit dezelfde • 4 mei 1995
LEUVEN -- Met zijn nieuwe koreografie Nievelt gaat Alexander Baervoets verder op de weg die hij insloeg met Blauw...Hij wil, in zijn eigen woorden, dans onderzoeken als een zelfstandig en volwaardig medium...Dat wordt nog duidelijker als Baervoets zijn stijve pose plots verslapt en met zijn romp, en ten slotte zijn benen mee begint te bewegen

Fabres wereld in een notedop • 13 mei 1995
Enerzijds onderstreept ze de samenhang tussen de drie werken: het zijn drie blikken op hetzelfde, op zich besloten, half-mytische universum van Jan Fabre...centrale figuur van Helena Troubleyn zijn ook hier impliciet aanwezig...Misschien is dat wel een van de geheimen van Fabres magie: door de dwang die hij zijn dansers oplegt om net dat te doen wat hen onbekend is, ontstaat de spanning die de schoonheid van zijn

Frank Vercruyssen op zoek naar houvast in... • 20 mei 1995
Er is een akteur, met zijn lijf, nodig om die woordenbrij een samenhang te geven...En dan kan je wel denken: "het zijn zijn zaken", Vercruyssen weet zich letterlijk en figuurlijk in zo'n bochten te wringen; dat je je toch direkt aangesproken voelt, op zwakke plekken...Zijn nette pak wijst in alle geval op een respektabiliteit die haaks staat op zijn paranoia

Fijnzinnig samenspel tussen muziek en dans :... • 23 mei 1995
Daarvoor zijn de bewegingen veel te organisch, schijnbaar moeiteloos, alsof de danseres zelf helemaal niets doet...Er zijn ook veel duidelijker begin- en eindpunten aan een bewegingszin...Hun ruggen zijn op een vreemde manier van elkaar weggebogen, alsof ze elkaar met een onzichtbaar touw in evenwicht aan het houden zijn

Bronkhorst en Jongewaard buiten beperkingen mooi uit • 24 mei 1995
Met niets dan wat gezwaai van armen en benen voert de danser een travestie van het lichaam uit: hij smeedt zijn eigen botten en spieren om tot een onvatbaar, steeds wisselend objekt van verlangen...Dit zijn geen blote lichamen die zich als Chippendales te grabbel gooien...kijker zich betrapt voelt in zijn kijkdrift als hij ziet hoe de vrouwelijke dansers de mannelijke begluren, begeren en in hun macht hebben tegelijk

Needcompany in greep van vervallen leven • 26 mei 1995
Achter haar verlangen om te vluchten staat een enorme, alles verzwelgende walging voor de staat waarin ze aanbeland is. Het verhaal van Leda, die plots haar dochter blijkt te zijn, is in zekere zin...Het allerlaatste beeld dat we krijgen van Viviane de Muynck, terwijl ze de wereld om haar heen als een enorme stinkende verrotting, een smet op haar lichaam en ziel beschrijft, is zelfs, in zijn...Een pijnlijk reëel beeld, van het eindpunt van een leven dat enkel draaglijk is als er liefde zou zijn

Mooie gevoelens bieden geen garantie voor sterk... • 27 mei 1995
Dat Wegener ondanks zijn hoge leeftijd -- hij stierf op zijn 89ste -- en zijn miserie de moed blijkbaar niet liet zakken, lijkt alles te maken te hebben met zijn onwaarschijnlijke vermogen om te...Hij liet zich aanspreken als Carlo Verano, zijn "artiestennaam", en bleef zich gedragen als een gevierd kunstenaar, ongeacht zijn povere suksessen...Sporen van zijn schaarse optredens in een teater bleven zijn leefwereld bevolken, evenals de grote voorbeelden waarmee hij zich vereenzelvigde: Muhammed Ali, president Kennedy, enzovoort

Het lichaam zelf, op het podium, overal:... • 1 juni 1995
Deze stem probeert zich, in zijn poging om definitief met zichzelf samen te vallen, ook wanhopig te ontdoen van zijn laatste attribuut, zijn (moeder-)taal, wat uiteraard niet lukt...Kuyper, merk je bij die laatste nu net een soort lust in het observeren van wat zijn voeten, zijn armen en zijn hoofd aan het uitspoken zijn, hoe ze zich tegenover elkaar verhouden en tegen elkaar kunnen...De Kuyper kan zich onuitputtelijk veel dingen voorstellen bij zijn voet die zich vanuit zijn romp uitstrekt, hij kan zelfs zijn lichaam 'vieren'. En 'vieren', dat verwijst naar ritueel

Een festival van persoonlijkheden • 1 augustus 1995
Negen jury-leden, zo'n vijfentwintig à dertig produkties die per seizoen komen 'boven-drijven', ieder jury-lid zijn of haar eigen criteria...Maar toen gaf hij een draai aan zijn werk, en hij oversteeg in zijn enscenering van Tjsjechov de meester...Ik denk dat we met zijn negenen in zijn totaliteit zo'n 500 voorstellingen zien

Wervelende waanzin van Mantero • 1 september 1995
nodig zijn

Pina Bausch sluit dansers op in eeuwig... • 9 september 1995
Om onbekende redenen zijn ze daar, met enkel hun lichaam en daden...Het dansen, iets wat toch bij uitstek voor, en met anderen gedaan wordt, verdraagt hier alleen nog de leegte van een verlaten strand, zonder de aanwezigheid van anderen.Die zijn alleen als droom...Die leegte sluit de dansers ook op in een eeuwig nu: de lijnen naar de toekomst zijn voor een groot deel afgesloten, het drama heet stilstand

De Tijd vertelt Ovidius met charme • 18 september 1995
BRUSSEL -- Metamorphosen is het meesterwerk van de Romeinse dichter Ovidius, die door keizer Augustus verbannen werd vanwege zijn vermeende negatieve invloed op de publieke moraal...Elke akteur heeft zijn eigen wijze om het publiek toe te spreken, waarbij de ene nadrukkelijker een kommentator van een verhaal is en de andere veeleer akteert, in de huid kruipt van de personages...Narcissus Dirk Buyse is de verteller die het meest als persoon op de voorgrond treedt: zijn vertelling van de jonge man die het wagenspan van de zonnegod wil mennen, zit vol terzijdes en

Droeve wereld met een sprankeltje hoop :... • 22 september 1995
Hij is niet in staat om zijn geldingsdrang in een meer afstandelijke, krachtige vorm te gieten dan een hoge borst opzetten...Zoals gezegd, er zijn weinig illuzies...Daardoor zijn vreemden, zelfs islamitische gebedszangen, niet de steen des aanstoots die ze elders wel kunnen zijn

Allerminst een doodnormale vrouw • 23 september 1995
Zo heeft de tekst het voortdurend over het verlangen van deze vrouw om man te zijn, haar verlangen om zich te laten vernederen als de weg om haar "zelf" te verliezen en haar diepste zelf te vinden...En dit zijn maar enkele van de talloze paradoksen in de tekst