704 document(en) met "(7)Een" • Resultaten 681 tot 700 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Bach dansen met klasse • 1 oktober 1998
Choreograaf en danser Alexander Baervoets mag de spits afbijten met een improvisatie van een half uur op 'Das Wohltemperierte Klavier'. Wie Bach en improvisatie zegt, denkt uiteraard aan het werk...Zijn momentane ingevingen en stemmingen tijdens het beluisteren worden ogenblikkelijk in beweging omgezet - dans als een seismograaf van de perceptie van en reactie op een specifieke situatie...Al vanaf zijn eerste werken zie je een systematisch onderzoek naar de wijze waarop de postmoderne dans zich als een autonome kunstvorm ontwikkelde

Hoe moeilijk is het om de anarchie... • 1 oktober 1998
De recente voorstellingen die ze elk voor zich maakten, Iets op Bach, een danstheatervoorstelling van Platel, en De broers Geboers, een tekst van Arne Sierens in een regie van Johan Dehollander, laten...En een grootmoeder die als enige een zekere wijsheid heeft, alle familieleden als aangespoeld wrakhout onderdak biedt in haar veel te kleine sociale woning en met een bijna hartverscheurende...de Renaissance begon het theater door een plein in de stad af te sluiten, om voor een uitverkoren publiek een gewaardigde, ideale blik op de wereld weer te geven

Spoorloos verdwenen herinneringen • 8 oktober 1998
De centrale figuur in de Engels gesproken voorstelling is Simon Versnel, een schrijver die vertelt dat hij in zijn dromen een prachtig boek leest...Simon Versnel filmt op gezette tijden een solo-moment van een danser van nabij...Op het eind zie je die opnames nog eens op een rijtje, als het samenraapsel van fragmenten dat ze in werkelijkheid zijn

Stan geeft treffend beeld van Tsjechovs chaos • 10 oktober 1998
Stan geeft treffend beeld van Tsjechovs chaos Van onze medewerker ANTWERPEN -- De jongste jaren staat de groepsnaam van een gezelschap steeds minder voor een vaste personeelsbezetting...Een veelbelovende, briljante geest, die zijn studies niet afmaakte en veroordeeld werd tot een bestaan als plaatselijke schoolmeester...Ze doet dat door de chaotische structuur van de tekst op een kale, precieze manier te demonstreren

Bert Van Gorp op de dool • 13 oktober 1998
Gorp aansnijdt, leent zich niet zo makkelijk om vertaald te worden in een voorstelling die hoofdzakelijk op dans en mime gestoeld is. Het gevaar van een louter anekdotisch presentatie van de boze gedachten...Eerder dan een soort inzicht in wat hier gebeurt -het failliet van een bepaalde levenskeuze- krijg je een reeks min of meer grappige en potsierlijke situaties voorgeschoteld...Maar anderzijds maakt het geheel een wel erg belegen indruk, alsof je naar een reeks priester-en nonnenmoppen zit te luisteren

Minder wordt meer (of te veel): Het... • 15 oktober 1998
Het gebouw bestaat uit een onderste, half verzonken etage in gewapend beton, die, van de straat af gezien, de bijna onzichtbare sokkel vormt voor een volledig beglaasde open ruimte...Het lijkt wel alsof in dit werk een totale onthechting spreekt, enkel begaan met een uiterste economie - een minimum aan middelen en materiaal voor een maximum aan nog ongeformuleerde mogelijkheden...Hier stoot je op een paradox: het streven van Mies naar een totale openheid, vormgegeven in de ontwikkeling van een type dat "alles" toelaat, blijkt uiteindelijk voor "nauwelijks iets" geschikt te

Onontwarbare wereld van Pirandello • 17 oktober 1998
Pirandello was een van de eersten om de vraag op een scherpe manier te stellen, maar zijn stukken worden nog weinig opgevoerd...de oorspronkelijke tekst van Pirandello wordt een repetitie van een stuk onderbroken door de komst van zes "personages" die door hun auteur in de steek gelaten zijn, temidden van een (drakerig) drama...Merwaardig genoeg eindigt deze verwarring over echt (acteur) en onecht (personage) in een schokkend "echt" feit, namelijk de zelfmoord van een jongetje op scène

Een oeverloos vagevuur: Vandekeybus kampt in Pasolini-project... • 19 oktober 1998
Dat blijkt twijfelachtig: wie niet bijzonder goed op de hoogte is van 's mans leven en werk, kan amper een touw vastknopen aan deze voorstelling...De combinatie van een cerebrale, tekst-georiënteerde inbreng van Marijnen enerzijds, en de intuïtief-lichamelijke aanpak van Vandekeybus anderzijds, kon een mooie weerspiegeling zijn van het vat vol...Het is een lange uitgestrekte ruimte, waarin aan de lange zijde een tribune staat

Desperate monoloog van Black Panther • 23 oktober 1998
De basis daarvan was de stichting van de Black Panthers, maar ook zijn onterechte opsluiting voor een aanslag op een politieagent en zijn nogal exuberante gedrag droegen daartoe bij...Zo'n politiek omstreden figuur - voor de enen een vrijheidsheld, voor de anderen de baarlijke duivel - op scène zetten in een monoloog is een hachelijke onderneming...Het antwoord wordt gegeven door de voorstelling zelf: eerst en vooral blijkt Roger Guenveur Smith een zo geraffineerde acteur te zijn dat hij erin slaagt een treffend beeld, meer dan een intellectueel

Onvoldragen werk • 24 oktober 1998
De solo mankeert wel spankracht: een duidelijke spanningsboog, relatie met de scène-ruimte of de toeschouwer ontbreken nagenoeg volledig...Je ziet een jonge vrouw die voor een tafel met een vaas bloemen een lange reeks sterk geposeerde bewegingen aaneen breit...een eerste deel brengen ze samen, in voortdurend nauw lichamelijk contact, een soort verbasterde versie van "contact-improvisatie": lichamen die over elkaar heen rollen en elkaar voortdurend als

Treurmis voor de marginale mens: Duitse theatermaker... • 5 november 1998
de voorstelling Meinwärtswerd het leven geëvoceerd van een Duits-joodse, in een Zwitsers kamp overleden zanger...Dat de al genoemde stukken, plus een nieuwe choreografie en een documentaire avond over zijn werk in het Kaaitheater te zien zijn, is geen toeval...Het is niet "iets spelen", net zoals een priester tijdens een misviering ook niet "speelt". Ik hoop dat mensen in mijn voorstellingen op een bepaalde manier iets delen

Dansen op een vlot • 7 november 1998
de eerste betekenis een egge, bij uitbreiding ook poortgrille met pinnen, een hekwerk om te dreggen, een staketsel en zelfs de constructie van bovenlichten op de theaterscène...Hun speelvlak is een verheven rechthoek van piepschuim, waar een willekeurige tweede rechthoek uit weggesneden is, afgewerkt met metalige platen die een witte boord zichtbaar laten...Een vrouw die haar voetzolen afveegt, alsof het contact met de vloer onaangenaam is, een andere die verkrampt met getrokken schouders rondstapt: het lijken wel ruimtevaarders op een onbekende planeet

Jan Fabre pakt oorlog aan: Jan Decorte... • 16 november 1998
Jan Decorte, een van de belangrijkste theatermakers van de jaren tachtig, neemt samen met zijn levensgezellin Sigrid Vinks een belangrijke plaats in deze productie in - na een jarenlange afwezigheid...Niet als een modern technologisch bedrijf ("God, I hate the twentieth century"), maar als een eeuwig weerkerend mannelijk gevechtsritueel, een onontkoombare drift...Fabre gebruikt daarvoor zelfs een erg mooi beeld: de kostuums die in de rekken opgestapeld liggen, worden in de loop van de voorstelling op een hoop in het midden gegooid en gaan een eigen leven

Tijdeloze duurzaamheid: De gebouwde dromen van Charles... • 19 november 1998
Het wil zeker meer zijn dan een gelegenheidsboek over het theater: ruim de helft ervan is een beknopte oeuvrecatalogus, aangevuld met enkele korte (vreemd genoeg uitsluitend Engelse) toelichtingen...Dat (de droom van de) architectuur voor Vandenhove ook een noodzaak is, niet zomaar een meesterlijk kunstje...Hoe onorthodox dit idee ook is, het lijkt mij een boeiend uitgangspunt voor verdere overwegingen, maar het argument had mijns inziens veel gewonnen bij een meer precieze formulering

Hoghes vrouwbeeld • 24 november 1998
Het allereerste beeld lijkt daardoor een archetypische voorstelling van een moeder met haar kind...Dat het beeld tegelijk ook het slotbeeld van de twee geliefden op weg naar een betere toekomst uit Chaplins Modern Times oproept, veroorzaakt een dubbelzinnigheid die de hele voorstelling zal blijven...een scène waarin de twee dansers een naïef Italiaans liefdesduetje lippen, zie je echter hoe dubbelzinnig die naïviteit en romantiek is. Zowel Hoghe als Engelkes scheppen plezier in zingen en dansen

Lissabon enthousiast over De Keersmaeker: "The Lisbon... • 30 november 1998
Een programma van drie choreografieën, twee bestaande van William Forsythe en het speciaal voor het gezelschap geschreven The Lisbon Piecevan De Keersmaeker, moet ook programmatisch een...Het stuk opent met een korte prelude, in een blauwig schemerduister...Een boven de scène zwevend, mysterieus glanzend veld werpt een patroon van kris kras door elkaar lopende lichtlijnen -- waarvan de willekeur enkel bij nader toezien een ingenieus geometrisch patroon

Optelsom van leuke vondsten • 5 december 1998
Een na een maken ze hun opwachting, met attributen die vooral op rommelmarkten opgescharreld lijken...Later ontstaat dan een zekere choreografie, al moet je ook hier weer eerder van een optelsom van nummers en vondsten spreken...Een uitgekiende muzikale score, een collage van muziek van onder meer Peter Vermeersch en Don Cherry, smeden al die nummers aan elkaar tot een dansfeest

Jérôme Bel sterk in theatrale rebus: Franse... • 9 december 1998
Je bent natuurlijk niet gewoon om zo te kijken naar een voorstelling, en zeker niet naar een dansvoorstelling, waar richting en ruimte, tempo en bewegingsmotieven doorgaans als geheel naar een...Niemand zal elke aparte beweging van een choreografie interpreteren als een teken voor een begrip, zo dat alle tekens samen letterlijk een mededeling vormen...Een man die opkomt, zegt "je suis Jérôme Bel", hij stelt een wekker op zijn polshorloge in en bij het eerste tijdsignaal vertrekt hij weer, zonder een spier te verrekken

Verloren in de twintigste eeuw: Mossoux en... • 11 december 1998
Het duo schoof met elke nieuwe voorstelling verder op naar het centrum van de cultuurproductie; dat het Théâtre National hun al een tijd een podium biedt, is daar een blijk van...Uitgangspunt is een schilderij van Piero di Cosimo, die Simonetta Vespucci voorstelt, met ontblote boezem en een slang rond de hals die op het punt staat in haar eigen staart te bijten...En een spiegel is waar deze verdwaalde tijdreizigers dringend naar op zoek zijn, om zichzelf een houding te geven

Acteurs van "Amado Mio" verbeelden liefde treffend:... • 15 december 1998
En er is het acteren dat slechts een lichte verheviging is van het gewone handelen, waarin de acteur door zijn manier van zijn en doen een specifieke kleur en inhoud verleent aan een tekst...vroegere ensceneringen bleek al zijn belangstelling om een ideeëngoed, een figuur of een fenomeen te documenteren op quasi-journalistieke manier...een scène waarin een oudere vrouw een jonge man tegelijk provoceert om zijn liefde voor haar te bekennen, maar daarna op wrede wijze de boot afhoudt, is daarentegen de combinatie Wils- Stijn