285 document(en) met "nooit" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Een niet te missen droom van betovering:... • 28 januari 1989
De scène die je ziet, is dan ook een eigenaardige schimmenwereld: in de diepte twee voor elkaar geschoven doeken, waarop in vale kleuren een landschap geschilderd is. De belichting komt nooit boven

"Ward Comblez" door Josse de Pauw • 22 maart 1989
Het antwoord geeft hij nooit, maar het is "aanwezig" in zijn verhalen over de mensen en de gebeurtenissen in de plaatsen die hij aandoet

Avant-garde op een zijspoor: "On wings of... • 12 april 1989
museumbewaarplaats van de NMBS, is het decor van een gesprek tussen twee kunstenaars die nooit de erkenning kregen waar ze zo lang naar getracht hebben

Lach ermee, ja, lach ermee!: "Naar Vulvania"... • 15 december 1989
Ze houdt nooit echt steek, je kan Decorte nergens op vastpinnen, zelfs niet op het feit dat hij niet kan spelen

Ongelijke voorstelling over erotiek: "Liqueurs de chair"... • 27 januari 1990
vanzelfsprekendheid" heeft, wordt die opening nooit meer geëvenaard

Associaties met beeld en klank: "Stukken I... • 31 januari 1990
De geagiteerde Zegveld slaagt er nooit in om Turbiasz te raken, en spuwt vooral op zijn eigen ruitje, Turbiasz daarentegen elke keer raak

"As you like it" zoals je het... • 6 maart 1990

Blauwe Maandag Compagnie rekonstrueert Amerika 1928 • 19 april 1990
Een figuur als Sam Evans, de man van Nina Leeds, die furore maakt in de zakenwereld eens hij een kind heeft van zijn vrouw (onbewust dat het kind door een ander verwekt werd), komt in zijn tekst nooit...Dat verklaart ook dat de voorstelling nooit echt diep snijdt, en op geen enkele wijze kritisch of verhelderend werkt ten opzichte van de tekst

"Sigmaringen (France)" is staaltje vakmanschap van Daniel... • 21 april 1990
Een groep toeristen die in 1990 het kasteel bezoekt, botst er op een suppoost die Fransman blijkt te zijn, een veteraan van het Sigmaringen-regime die nooit naar Frankrijk terugkeerde

Maatschappij Discordia ondervraagt traditie • 22 september 1990
Viviane De Muynk overtreft zichzelf als nooit tevoren in de belichaming van Ubu als een kwaadaardige, monsterlijke en benepen pad die zich in zijn fauteuil opblaast tot mytische proporties

De hand van de meester • 1 december 1990
Al halen ze vaak halsbrekende stunts uit, dat gebeurt nooit met de bijna onwerkelijke vanzelfsprekendheid die je bij een Broadwaygezelschap kan aantreffen

Sterk teater naar Natalia Ginzburg • 12 januari 1991
Te laat konstateert ze dat het een droom was waarmee ze huwde, en dat haar man nooit zei dat hij van haar hield...Maar uit een onbestemde vrees of uit gewoontedwang neemt hij nooit een beslissing om definitief te vertrekken

Discordia speelt Shakespeare-komedies • 5 februari 1991
Ze spelen ze nooit echt voluit, maar houden altijd als het ware een slag om de arm, zigzaggen tussen de verschillende teksten als bedreven en begeesterde voorlezers

"Palermo, Palermo": verlangen naar Italië • 18 mei 1991
En dat ondanks het feit dat de truuks, de attributen, de precieze timing, de passie ook van het "maakwerk" nooit weggestopt worden...Heel merkwaardig is bij voorbeeld dat er nooit een rechtstreeks kontakt is tussen mannen en vrouwen

Hoe clichés met mythen verward worden • 18 mei 1991
De suggestie dat zij altijd op een extreem bezitterige manier van haar zoon hield, is overigens nooit zo ver weg

Jan Ritsema bedenkt vernuftige kunstgreep • 23 mei 1991
nooit totaal kunnen zijn

Kindersprookjes van Pierre Droulers • 27 september 1991
De tekstuele fantazie van een vrouw die over haar vroegere geliefde spreekt, wordt bij voorbeeld nooit uitgebeeld, maar blijft over de handelingen van de akteurs zweven als een motor van hun...De verwijzingen zijn daarbij nooit klakkeloos, maar zoals bij het verhaal van Roodkapje, heel grappig: aanvankelijk lijkt het erop alsof de jongens het kleinste meisje verleid hebben om doktertje te

Julien Schoenaerts volgt Samuel Beckett nauwgezet • 1 oktober 1991
Je zou zelfs kunnen argumenteren dat die dubbelzinnigheid, dat de akteur nooit met zijn tekst samenvalt en hem dus altijd wel op een of andere manier reduceert, "stukleest", een biezondere

Bevalligheid en kitsch • 25 oktober 1991
Echt verhalend wordt dat nooit, het blijft een kijkspel met kleuren en vormen, met een aanstekelijke geestdrift gebracht

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Het kan best zijn dat Bruno houdt van dat soort van esthetiserende, gladde, zachte voorstellingen - waarin nooit iets van de grauwheid van een Fabre of een De Keersmaeker om de hoek komt kijken - maar...De scène is nooit leeg geweest, het is nooit stil geweest...Behalve bij Meg Stuart hebben we nooit dat soort onderzoekingen gezien