693 document(en) met "zijn" • Resultaten 181 tot 200 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


De afwezigen hadden ongelijk: "Groupe Emile Dubois"... • 29 november 1988
ANTWERPEN - Jean-Claude Gallotta is met zijn "Groupe Emile Dubois" al weer het land uit, na een volle week optredens in DeSingel...De dansers zijn zichzelf en dat is veel minder eenvoudig dan het lijkt, en heeft een veel grotere rijkdom...dat die er niet zijn, dat het alleen maar op die manier had kunnen verteld worden

Dood-vervelend: "Baa-de" door Tie Drie • 30 november 1988
sprekend op hem gelijkt, symbolizeert zijn doodzijn...De aanwezigheid van dit personage, dat afwezig hoort te zijn, weegt zwaar op het spektakel

Woud betovert in betoverende dans: "Je ne... • 1 december 1988
Zo vertelt Kenigsberg plots een verhaaltje aan een van de "bomige" dansers, die verder murmelt zonder acht te slaan op deze outsider die de magie van het woud met zijn geklets op een potsierlijke...Geleidelijk trekken de twee akteurs zich dan ook terug in hun eigen wereldje, waarin ze op een knullige manier kunstjes uithalen, die een zwakke reflektie zijn van de magie van het woud...Veel nauwer valt het eigenlijk niet te omschrijven, omdat de voorstelling een te kaleidoskopische opbouw van impressies biedt die niet dadelijk in woorden om te zetten zijn, zonder de betovering ervan

"Cerceau" als een late Tsjechov: Intrigerende kennismaking... • 1 december 1988
Op uitnodiging van Petoesjok komt een groep veertigers, zijn ex-vrouw, zijn baas, een historicus, een Zweed die Petoesjok toevallig ontmoette, en een jongere vrouw, Nadja, samen in een datsja die hij...geërfd heeft van zijn oudtante...Als Nadja dan verschijnt in een oud kleed dat ze op zolder gevonden heeft, herkent de oude man haar als zijn vroegere geliefde Lizanka

Een lach en een traan, wat wil... • 3 december 1988
Hoewel je, zoals steeds bij Discordia (en het inleidend praatje van Lamers terwijl de akteurs het publiek monsteren, verhoogt dat effekt), de scheiding tussen de akteur en zijn personage duidelijk

Dialoog tussen danser en pianist: "Goldberg Variations" • 9 december 1988
En tegelijk is hij een van de meest "herkenbare" dansers door zijn eigenaardige manier van bewegen...Soms lijkt het of hij bijna willekeurig elk deel van zijn lichaam onafhankelijk kan laten bewegen van de andere delen, terwijl daar toch een soort (ongeziene) logika in de totale beweging uit...De afzonderlijke en precieze artikulatie van alle onderdelen van zijn lichaam geeft aan Paxtons dans een grote expressieve rijkdom

Müller- bewerking niet geloofwaardig • 10 december 1988
Een wereld die zich aan een definitieve verklaring onttrekt, maar waarin steeds verschillende lagen aan te boren zijn...Dat kan interessant zijn, maar het is een drastische amputatie van de rijkdom van de tekst...Maar de zakken zijn te klein en je ziet hoe de kinderen alle moeite van de wereld hebben (al zijn ze "dood") om in de zak te blijven zitten

Kamagurka gaat vervelen • 21 december 1988
Het verschil is enkel gradueel: hier zit je niet in een pub, en de grappen worden niet ter plaatse verzonnen maar zijn min of meer voorbereid...Absurd Kamagurka en Herr Seele zijn geen maatschappijcritici in de konventionele zin van het woord

Dertigers toveren tienerfantazieën: "L'amour, la mort" van... • 21 december 1988
koppeltje dat zijn handen niet meer thuishoudt...Allerlei tema's worden aangesneden, maar de virtuositeit belet niet dat, eens het beeld is opgebouwd, het ogenblikkelijk vergeten is. Dat hoeft niet echt een bezwaar te zijn, maar het wekt dan toch...Zo sterk "plakt" het dus duidelijk niet "aan de ribben". Vergeleken met de talloze voorstellingen die dat evenmin doen, maar dan ook nog vervelend, slecht geakteerd en vreselijk rechtlijnig zijn

Mishima in het BKT • 6 januari 1989
Markies de Sade bracht het grootste deel van zijn leven door in gevangenissen en gestichten, o.a...door toedoen van zijn familieleden...Zijn vrouw bleef hem trouw tot het ogenblik dat hij vrij kwam

Tragi-komedie van de wanhoop: "Tulpen Vulpen" van... • 10 januari 1989
een trilogie over "relaties en ander leed". Deze voorstelling gaat vrij uitgebreid op toernee in Vlaanderen; de akteurs zijn weer Titus Muizelaar en Lineke Rijxman, al te zien in Pick-up, het tweede...je op, zoals tegen mijn vader, maar die praat nog gewoon tegen zijn hond...Hij zit onder de kankers, maar als zijn hond kwispelt, zegt ie 'Dag Stompie' of zo

Flip side van Steve Paxton • 12 januari 1989
Maar wat deze kreatie zeker belangwekkend maakt, is dat Paxton hier voor de eerste maal een aantal narratieve gegevens in zijn werk probeert te betrekken, om na te gaan hoe die de beweging inkleuren

Hoe vertel ik een verhaal?: "Plots/z" door... • 19 januari 1989
Als hij die verliest, fixeert hij zijn blik op een onbetekenend detail en kan voor niets anders meer aandacht opbrengen...Die kennismaking is zo heilzaam dat Frans (Guy Dermul) zijn bril niet meer behoeft: door zijn droeve levensrelaas aan Robert te vertellen raakt hij bevrijd van zijn opgekropte frustraties, waardoor...Tot Frans plots trouwt met Liza en Robert, vereenzaamd, zijn toevlucht zoekt bij Anna (Mieke Verdin). En van dan af gaat het bergaf met de verschillende personnages

Kritische benadering van gruwelijke spelletjes: "Madame de... • 21 januari 1989
het stuk zijn zes vrouwen aan het woord...Wreedheid De vijf vrouwen zijn, ondanks de schijn van dialoog, alleen met zichzelf bezig; tussen hun lange monologen merk je nauwelijks kontakt tussen hen...De vrouwen zijn heel goed bij hun verstand, al zijn ze gevat in een spel van redeloze erotiek

Nieuwe ontwikkeling in Paxtons oeuvre: "Flip side"... • 23 januari 1989
BRUSSEL -- Door zijn herhaalde verblijf in België, zijn vele optredens en gesprekken heeft Steve Paxton, de Amerikaanse koreograaf, de jongste jaren onrechtstreeks veel invloed gehad op de dans hier...Als geen ander kombineert hij een scherp teoretisch inzicht in de eigenheid van beweging, ontstaan door een toetsing van wetenschappelijke en literaire informatie aan zijn eigen ervaringen als danser...Het respekt en de gevoeligheid waarmee dat gebeurt -- er zijn enkele prachtige pas de deux -- op een manier die de improvisatorische oorsprong van de dans nog duidelijk laat aanvoelen, staat in een

Hoogst vermakelijk alkohol-delirium: "De eeuwige fietser" van... • 25 januari 1989
De truuks zijn al van de periode van de stomme film bekend, maar doen het hier geweldig goed door de ver doorgevoerde naïeve absurditeit waarmee deze effekten (uit afgedankte rommel) te voorschijn...Wat te voorschijn getoverd wordt, zijn niet alleen effekten maar ook voorwerpen die door de samenstelling uit bekende onderdelen vertrouwd aandoen, maar aangewend worden voor de konstruktie van...De ondersteuning van zijn zang door de drie agenten als een gedateerd mannenkoortje van dertig jaar geleden, zet de licht ironische, maar ook lichtjes weemoedige toon -- heimwee naar de tijd waarin

Een niet te missen droom van betovering:... • 28 januari 1989
Nadj omschrijft zijn koreografie als een verwerking van de verhalen die zijn grootvader vertelde, tijdens zijn doodsstrijd, over de oorlog...En die doos braakt ondertussen in zijn plaats allerhande woorden en bevelen uit...De antipoden in deze scènes zijn de twee priesters en de symbolen die ze mee ronddragen (een valk op het hoofd b.v

Knappe dansers in valstrik van futiele koreografie:... • 7 februari 1989
Dansers zijn Avi Kaiser en Naomi Bloch, Ronit Land koreografeert...Twee dingen vallen op: de irritante verkleedpartijen met bizarre sf-pakjes in glanzende stof uit de eerste versie van Take off time zijn voor een groot deel verdwenen...Al blijft het duister waarom ze überhaupt nodig zijn: de verhaallijn is te zwak, zelfs nagenoeg onbestaand om ze te rechtvaardigen, maar estetisch zijn de pakjes dan weer niet zo biezonder dat ze het

Over een Duitse kladschilder en een joodse... • 9 februari 1989
Want de komedie is uiteindelijk maar een dun laagje vernis over een stuk waarin de tekst, door zijn struktuur van citaten, ook twee visies op de wereld uiteenzet: de joodse en de Duitse (Westerse) en...de vraag stelt zich hoe in de aanraking tussen die twee één van de grootste wandaden uit de geschiedenis zijn grond vond, terwijl ze uiteindelijk -- in hun nadrukkelijk toekomstperspektief -- niet zo ver...Herzl, de centrale figuur, gespeeld door Gijs de Lange, slaagde er niet echt in de tekst van Tabori die draagwijdte te geven die zijn instorting op het einde aanvaardbaar maakt

Subliem minimalisme: "Wittgenstein Incorporated" • 11 februari 1989
geluiden in aangrenzende kamers, over de figuren die het kleine luisterpubiiek van Wittgenstein uitmaken... Al die opmerkingen spreekt Johan Leysen ook uit, en hij neemt daar rustig zijn tijd voor, bedachtzaam...Wel als je akteren begrijpt als een bijna arrogante, maar door zijn koppige gedrevenheid ook betoverende, manier om aandacht op te eisen, niet voor de kunstjes die je gaat vertonen, maar voor wat je...aardige wijze waarop Wittgenstein, door de konfrontatie met zijn toehoorders ad hoc, zijn gedachten voortdurend bleef bijstellen