357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 221 tot 240 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Genieten van verandering • 1 maart 1999
Je zou evengoed kunnen zeggen: ik wil altijd kind zijn...Wat je weet kan je niet uitwissen, de ervaring die je hebt opgedaan kan je niet wegcijferen...Etcetera: Je hebt in je werk vaak gebruik gemaakt van andere media, in het bijzonder film en video, en je maakte alleen of met anderen ook diverse registraties van je choreografieën

De innerlijkheid verschalken: Het belang van de... • 1 maart 1999
Het risico dat ze op voorhand al neutraliseren, recupereren, zelfs 'onteigenen' wat je wil laten zien...Wil je ze tonen, dan komt het er daarom op aan deze innerlijkheid te verschalken: choreografie als een steeds snellere cyclotron die onzichtbare, zelfs onbekende deeltjes dwingt hun sporen te laten...Het kent ook strenge compositorische regels, waar je niet zomaar de hand mee licht, en het legt een sterke nadruk op lichtheid, waar bij Anne Teresa De Keersmaeker zwaarte en vallen terugkerende

Genadeloze strijd om niets: Rosas en Stan... • 6 maart 1999
Die dans heeft iets intimiderends, als je ziet hoe Frank Vercruyssen aan de rand van de plankenvloer woordeloos en stokstijf staat toe te kijken, alsof hij wacht op zijn audiëntie...Daarmee wil hij Mertueuil treffen

Annamirl van der Pluijm: de dans als... • 19 april 1999
Dan moet je pedagoog zijn, duidelijk maken wat je wil, het heft in handen nemen...Als je voorstellingen zo verbonden zijn met je eigen persoon, lijkt het mij niet makkelijk om in de sleur van de herhaling de oorspronkelijke bezieling niet te verliezen...Je maakt klaarblijkelijk een onderscheid tussen het bewegings- en het acteeraspect van je stukken

Tamme Wilde • 30 april 1999
Anders gezegd: je ziet hier de neergang van de toenmalige hoge burgerij al voorafgebeeld...Maar ze doet dat op de houterige, ongemakkelijke manier van iemand die licht beschonken is en zich toch een houding wil geven...De hele enscenering speelt op een makkelijke manier met klassieke theatercodes, roept netjes Wildes tijd op, maar wat heb je aan zo'n vrijblijvend vakmanschap

Bedrieglijk zelfportret • 6 mei 1999
Zoals ze zelf vertelt, wil ze zichzelf tonen in haar werk...Maar al snel blijkt hoe bedrieglijk die ogenschijnlijke eenvoud is. Aanvankelijk zie je haar, zittend op een boomstronk, terwijl ze, strak voor zich uitkijkend, bladert in een boek...En dat ondanks het feit dat je kunt zien dat het "hekserige", of het "natuurgebondene", "aardse" waarvan Van der Pluijm zelf gewaagt, inderdaad een soort basismotief is waarbinnen spanningen en

Ritsema stevent af op eindpunt • 7 mei 1999
Je weet immers werkelijk niet welk statuut de teksten of de bewegingen van de acteurs hebben...Het wil niets herleiden tot een hiërarchisch verband, wil juist wisselende verbanden en onverkende mogelijkheden openlaten...Desondanks en ten slotte wil dit werk deze ervaring van een totale openheid toch delen met een publiek

Chaos werkt bij Amanda Miller vooral verwarrend • 27 mei 1999
Wie de schepping wil begrijpen en tot inzicht wil komen, mag daarom geen dwaling uitsluiten...Hoewel de invloed van haar leermeester Forsythe duidelijk te onderkennen blijft, zie je dat zij de klassieke taal toch op een onmiskenbaar eigen wijze naar haar hand zet...Het lijkt wel een poppetjesmechaniek waar je naar zit te kijken

Avonturen in Warhol-land • 7 juni 1999
Als je de zaal binnenkwam, zag je, liggend, hangend en zittend in zeteltjes, een groep figuren die zo uit Warhols "Factory" weggelopen konden zijn...Merkwaardig hoe weinig je dertig jaar later nog geraakt wordt door dit soort provocatie...plaats van trivialiteit en schokeffecten, wil De Soto peilen naar diepe en belangrijke zaken in dans en muziek

Als politiek commentaar mislukt "Kasimir en Karoline" • 29 juni 1999
Hij wil nog geloven in een rechtvaardige wereld en menselijke waardigheid...Een regisseur, of minstens een coach, had wonderen kunnen doen: als je het leven als een naargeestig circus wil voorstellen, dan is een uitgekiende timing immers primordiaal, en dat gaat nu regelmatig

Het verraad van het fotoboek : De... • 29 juli 1999
Het schijnt zich te beperken tot een vakkundige toepassing van modernistische of, zo je wil, ,,minimalistische'' formules...De biografische data blijven beperkt tot wat de man er zelf over kwijt wil in een eigen bijdrage over zijn parcours als architect...leest, en je bestudeert de projectdocumentatie, dan krijg je stilaan een idee van de originele wijze waarop Taniguchi zich tot die krachten verhoudt

Kroniek van een aangekondigd afscheid • 1 september 1999
Die werd op 27.5.1999 gerealiseerd in de studio's van het Kaaitheater, je verliest wel de suggestieve kracht van het toneelbeeld, maar in ruil krijg je een veel beter inzicht in de complexe structuur...Hij wil sterven, maar constateert wat verbaasd dat dat toch langer duurt dan gedacht...Meer nog, zonder beeld heb je letterlijk veel meer oor voor de expressiviteit van De Pauws stem, de kracht van het verhaal en de subtiele wijze waarop de muziek dat verhaal niet alleen inhoudelijk

De wereld door de zeef van je... • 1 oktober 1999
Ik kan in zeker opzicht vrij goed op zijn manier dansen, maar het is zo'n beetje als fietsen,' merkt ze op, 'in beginsel weet je wel hoe dat moet, als je wandelt bijvoorbeeld, maar daarom doe je het...Toch heb je de indruk dat ze heel precies weet waar ze op uit is. Alleen lijkt het alsof ze voor de precisie van haar voorstelling van wat ze wil doen, geen bevredigend equivalent vindt in woorden (en...Etcetera: Is dit je eerste werk, of maakte je tevoren al eigen choreografieën

Gluren met Alain Platel op Klapstuk • 20 oktober 1999
Achter de volkse gezelligheid voel je een bikkelharde strijd en dodelijke afgunst tussen de "zangers''. Daarnaast is er het verhaal van de kleine Colette (Marlies Tack), verwaarloosd door haar moeder...Dat gaat zover dat je soms het gevoel bekruipt dat je voor het raam van een café aan het gluren bent naar het drama dat zich binnen afspeelt...Als je uit de zaal komt, zie je de opnames die tijdens de voorstelling gemaakt werden op een videoscherm, maar nu begeleid door oldies van de Bee Gees en anderen

William Forsythe gaat te ver in ontregeling:... • 23 oktober 1999
Af en toe bots je op Forsythe zelf die heen en weer loopt om het gebeuren te volgen, of je zit plots mee aan de klanktafel waar componist Thom Willems ritmische klankpatronen fabriceert...Vooreerst besef je al snel dat de burgerlijke wens om "alles te zien" en dus waar voor je geld te krijgen, gewoon onmogelijk is. Zodra je dat aanvaardt, wordt het gebeuren echter -- alweer -- licht...Maar eerst sla je daar geen acht op, gefascineerd als je raakt door de extreem heldere compositie

"Endless House" heeft twee locaties nodig: William... • 23 oktober 1999
Af en toe bots je op Forsythe zelf die heen en weer loopt om het gebeuren te volgen, of je zit plots mee aan de klanktafel waar componist Thorn Willems ritmische klankpatronen fabriceert...Vooreerst besef je al snel dat de burgelijke wens om ''alles te zien'' en dus waar voor je geld te krijgen, gewoon onmogelijk is. Zodra je dat aanvaardt, wordt het gebeuren echter – alweer – licht...Maar eerst sla je daar geen acht op, gefascineerd als je raakt door de extreem heldere compositie

Klapstuk '99 laat ongemakkelijk gevoel na • 4 november 1999
Enerzijds wil je er een aantal brandende kwesties of belangrijke tendensen zichtbaar en bespreekbaar maken...Anderzijds wil je ook (jonge) kunstenaars een context bieden waarin ze zich op een waardige manier kunnen meten met anderen...Niets van, je wordt gewoon, door een uitgekiende actie op je zintuigen, tijdelijk geherprogrammeerd om in een bepaalde stemming te komen

Stan-marathon opent met tirade van markies • 25 november 1999
Terwijl de markies zich zo vergaloppeert in allerlei bespiegelingen, die veel verraden over zijn archaïsche en ronduit pessimistische kijk op de samenleving, ga je ook begrijpen dat er toch iets meer...Los van die anekdotische elementen krijg je ook het gevoel dat de markies staat voor een samenleving die heel moeilijk los kan komen van archaïsche denkbeelden en oude trauma's. Dat het stuk vlak na...Als je de constanten in zijn litanie enkele keren na elkaar aangehoord hebt, raak je zodanig vertrouwd met de denkwereld van de markies dat het personage een verhevigde werkelijkheidswaarde krijgt

Klapstuk '99: over intuïtie en concept: Pieter... • 1 december 1999
Als je op die werkelijkheid een ingreep wil plegen, bijvoorbeeld een artistieke of een essayistische, dan is het niet zo evident waar en hoe je daarmee zou beginnen...Soms voel je gewoon aan je klompen aan dat er 'iets' aan de hand is bij een voorstelling, maar je krijgt het gewoon niet gezegd of op papier gezet...alle geval wil ik je bij deze hartelijk danken voor je reactie, hoewel ik het heel vaak oneens blijf met je stellingnames

In afwachting van het grote werk • 11 december 1999
Als je alleen naar uiterlijkheden kijkt, zie je niet zoveel overeenkomsten tussen het werk van Fabre en deze jonge Japanse...Maar ook bij Takahashi is performance de basis van haar werk, en zie je zowel een uitgesproken conceptuele benadering van het theatermaken als een streven naar schoonheid...Hoewel deze voorstelling niet echt een hoogvlieger was, heb je toch het gevoel dat deze Japanse wel eens meer in haar mars zou kunnen hebben