704 document(en) met "En-Knap" • Resultaten 641 tot 660 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Danser laat zichzelf (niet) zien • 22 januari 1998
Bril, hemd en schoenen volgen, en we zien de danser met naakt bovenlijf...Hernandez voert zijn lichaam door een reeks exercities, die van onwennig en voorzichtig naar krampachtig lopen, alsof hij geleidelijk aan de ware mogelijkheden en driften van zijn lichaam ontdekt...een lang avondkleed en mét zenuwachtige vingers frunnikt aan dit gewaad dat zijn lichaam onbereikbaar maakt; een man ten slotte die, gelegen onder een glazen tafeltje, een boek leest dat er omgekeerd

Kruisbestuivingen tussen hiphop en dans: "Via" van... • 28 januari 1998
Je ziet vijf mannelijke dansers, die alle een of andere achtergrond hebben in de breakdance, en twee vrouwen: de klassiek geschoolde ex-Parts-studente Anabel Schellekens en de compleet ongeschoolde...De bijdrage van een klassiek geschoolde danseres als Schellekens bijvoorbeeld wordt nauwelijks overgenomen door de anderen, terwijl zij - met vallen en opstaan - wel de basistrucs van de anderen...Hush Hush Hush speelt nog op 20 maart (CC Hasselt), 27 maart (CC Lommel), 23 en 24 april (De Vooruit; Gent) en 15 mei (Westrand, Dilbeek

Aan de andere kant van de Muur • 28 januari 1998
Nu regisseert hij de volledige tekst voor het Kaaitheater, in een nieuwe vertaling van Patricia De Martelaere, en met een keur van Vlaamse en Nederlandse acteurs: Josse De Pauw, Jos Verbist, Robijn...De bedoeling is dat de kijker door deze tekst en de enscenering, ook zonder daarom alles te begrijpen over de precieze omstandigheden, door een ervaring gaat, iets gaat begrijpen van het drama en de...Brussel, Kaaitheaterstudio's, O.-L.-V. van Vaakstraat 81, van 4 tot en met 7, van 11 tot en met 14 en van 18 tot en met 21 februari om 20.30 uur, 02-201.59.59

Rijk zijn is ook niet alles • 31 januari 1998
Ze verkopen het bedrijf, strijken de erfenis op en gaan elk als kunstenaar hun eigen weg...De realiteitswaarde van dit stuk zit dan ook in de taal, en niet in het spel...En dat is dus niet veel

Neuer Tanz in de experimenteerkooi • 31 januari 1998
Soms is ze briljant en grappig, soms vervelend en zoutloos, omdat een pointe lijkt te ontbreken...Het zijn de zaklampen die aan hun armen en benen bevestigd zijn die het werkelijke ballet uitmaken: een choreografie van lichtstralen die de ruimte doorpriemen en verleiden om de oorspronkelijke bron...Op een bepaald ogenblik lijkt de scène bijvoorbeeld de weergave van een onbegrensd heelal, waarin een ijzeren raam een willekeurige oriëntatie uitzet en diepte vooral gesuggereerd wordt door het

Monniers radicale breekbaarheid • 2 februari 1998
Arrêtez, arrêtons, arrête" van choreografe Mathilde Monnier en schrijfster Christine Angot is een vervolg op het buitengewone 'L’atélier en pièces', dat vorig jaar al in Gent te zien was, en nu ook...Net als bij L’atelier en pièces wordt "en rond" gespeeld: het publiek zit op banken die rond het speelvlak staan en deel uitmaken van de scenografie van Annie Tolleter...Hier krijg je af en toe beelden die als vanzelf de namen van schrijvers als Beckett ("I wil go on"!) of Michaux oproepen, en die blijken achteraf inderdaad inspiratiebronnen geweest te zijn

Speelvlak als focus van energie: Steve Paxton... • 5 februari 1998
Ik werd helemaal zó (laat zijn schouders hangen alsof hij verschrompelt) en ik zocht een manier om ook zó te kunnen zijn (schouders en rug kaarsrecht)." Flat, het derde stuk, dateert al uit 1964...Men herleidt de zaak vaak tot louter techniek, en gaat voorbij aan de nodige opbouw van concentratie en inzicht...De improvisatie met Katie Duck en Meg Stuart op het Klapstuk, enkele jaren geleden, was zo'n magisch moment waarop je plots elektriciteit in de lucht voelt, bij dansers, muzikanten en publiek

Bittere ontmoeting van mens en geschiedenis: Peter... • 6 februari 1998
Het hangt er maar van af vanuit welke invalshoek je leest, en waar je voor jezelf klemtonen en leestekens plaatst...Regisseur Peter van Kraaij hanteert deze tekst daarom erg behoedzaam: zijn benadering is te omschrijven als het voorzichtig plaatsen van kaders en leestekens, net zoals de inleidende film een kader...Vooral omdat je merkt dat de vertellers er steeds naar op zoek zijn hun verhaal zoveel mogelijk te laten kloppen, om alle inconsistenties, toevalligheden en morele twijfels weg te moffelen tegenover

Rui Horta structuurloos maar vol verleiding • 21 februari 1998
Khôra is een begrip, ontleend aan Plato dat Horta aanwendt om het te hebben over (de evo- lutie van) vormen en structuren en over de verschillende manieren waarop we daarmee omgaan...De voorstelling opent met haast martiale stappen en zwaaien in een cirkel en een lijn, waarin het unisono op subtiele manieren tegelijk onderstreept en doorbroken wordt door een enkeling...Op andere momenten veroveren alleenstaande dansers met geraffineerd-simpele en bevallige pirouettes en sprongen het toneel

Staalkaart van jong danstalent uit Israël • 24 februari 1998
Een stuk dat het vooral moet hebben van leuke dans- en theatervondsten en de bravoure van de dansers...Na dit beginbeeld worden eerst door de mannelijke dansers, daarna door de hele groep een reeks bewegingen en lijnen aangezet, die vervolgens - en dat is erg merkwaardig om te zien - op een bijna...beide delen weet Naharin uit de verbinding van muziek en dans beelden te puren die door hun meerduidigheid zeer intrigerend en beklijvend zijn

hedendaagse architectuur: Ie bouwwerken • 26 februari 1998
op het beroep en welke ndirecte invloed dat heeft op de ceuze van wat al dan niet architec- inir is - en dus in dit boek voor- coiftt...Kritiek, hoe objectief ook, die niet werkt met scherpomlijnde begrip- pen en argumenten, is geen kritiek en leidt ook niet tot enig begrip...EVEN onduidelijk is de keuze van de gebouwen en de archi- tecten die Steele vermeldt

Oogverblindende bouwwerken: Een ambitieus kijkboek over hedendaagse... • 26 februari 1998
Kritiek, hoe objectief ook, die niet werkt met scherpomlijnde begrippen en argumenten, is geen kritiek en leidt ook niet tot enig begrip...En als het dan de bedoeling is om, door de nevenschikking tekst-beeld, de theorie aan de praktijk te toetsen, waarom zijn er dan geen plannen, sneden en ontwerpschetsen opgenomen (wat vaak het inzicht...De ironie van dit boek is dat het door de combinatie van (overigens zeer taai leesbare) tekst en foto-materiaal een belangrijke bijdrage levert aan het in de inleiding zo verfoeide "consumentisme" van

Als spreken tot niets leidt: Pieter T'Jonck... • 1 maart 1998
De muren zijn roze, de kasten zijn roze, de flesjes bier en wijn zijn wit, en zelfs de kledij van de personages bestaat uitsluitend uit de meest schreeuwerige combinaties, van knalturkoois over...En hoewel deze aanblik op het eerste gezicht behoorlijk potsierlijk en lachwekkend is - we zien maar al te goed het futiele van deze mensen en hun daden - is dat ridicule de suiker waarmee een zeer...De soaps waarin ze spelen zijn immers, in hun triviale en eindeloze ontwikkeling, op een paradoxale manier de ondersteuning ('mothers little helper') en de ontkenning van wat hier zo open en bloot te

Ingehouden kracht van Charmatz • 4 maart 1998
De eerste beweging is van een verbazende, on-dansante simpelheid: de ene danser sleept de andere naar het midden van het podium, en rolt hem heen en weer als een opgerold tapijt...dit middendeel onwikkelt de dans zich vanuit de zwaarte naar een soms grote snelheid en virtuositeit...Telkens weer blijven ze dan voor een ogenblik door hun zwaarte en logheid aan de grond genageld

Tweemaal bevreemdende lichamen • 5 maart 1998
Op een oorverdovende Metal Machine Music van Lou Reed maken Rosa Hermans, Marie-Anne Schotte, Ineke Schrijvers en Vanrunxt zelf hun opwachting op de scène...Met dit verschil: gelaatsuitdrukking ontbreekt nagenoeg totaal, en ook de band tussen deze vier figuren blijkt bij nader inzien zeer bizar...Met variaties en uitbreidingen komt dit beeld steeds weer terug, en je realiseert je na zekere tijd dat de fascinatie die ervan uitgaat zeer bijzonder is. Er ontstaat immers op een kort interludium na

Dansersbestaan in een notendop • 10 maart 1998
Het tweede deel kent een meer gelijkmatig verloop en wordt begeleid door de muziek van Jean-Jacques Benailly...Het derde deel heeft opnieuw een uitbundiger toon, met verbazende en vrolijke sprongen en uithalen, die naar het eerste deel verwijzen...Uit de bijzonder persoonlijke signatuur van veel bewegingen en de wijze waarop ze geordend werden zou je wel kunnen afleiden dat Charmatz en Chamblas met die wat raadselachtige formulering verwijzen

Simone Sandroni tornt aan onzichtbare grenzen • 11 maart 1998
En inderdaad, plots springt Sandroni de scène af en gaat, met een iets of wat opzichtige galanterie, een meisje een bloem aanbieden...Het gaat natuurlijk over bloemen en liefde geven, belangeloos en ongevraagd, en dan (soms) ook het deksel op de neus krijgen...Plots begrijp je ook de muizenvallen op de rand van de scène, Terwijl er druk op en af de scène gelopen wordt, wordt een val geraakt en als een rij dominostenen klappen ze een na een dicht

Thomas Hauert levert veel zuiver kijkplezier • 17 maart 1998
Een bundel metaalkleurige draden vertrekt van boven het publiek en eindigt, als een brede waaier vluchtstrepen of perspectieflijnen, boven de achterrand van de bühne...Soms gebeurt dat erg zachtaardig, zoals wanneer Ludi tussen van Wissen en Hauert in staat, en uiteindelijk nog slechts op kleine tikjes en stootjes reageert om telkens iets nieuws te doen...Het prettige aan deze voorstelling is dat hier op een zeer ontspannen en zelfs bijna achteloze manier een onwaarschijnlijke hoeveelheid bewegingsmateriaal en -patronen bij elkaar gebracht wordt

Van de vloer af omhoog: Choreograaf William... • 25 maart 1998
Die bracht hem ertoe de klassieke bewegingstaal te deconstrueren en reconstrueren (en dit is in eerste instantie letterlijk, en niet filosofisch te begrijpen). Ook andere scèneconventies over...Met woordspelletjes en soms werkelijk absurde beeldcollages ondergroef of deconstrueerde hij (en [...] lijnde betekenissen die met een theatrale voorstelling verbonden zijn...Je kunt letterlijk en figuurlijk insnijden op details, je kunt monteren en zo betekenissen en sensaties opwekken die op de scène onmogelijk zijn

Forsythe meester in beperking: Ballett Frankfurt met... • 27 maart 1998
De zwarte body met doorschijnend bovenstuk die ze dragen zet, ondanks de gelijkenis door het kostuum, de verschillen tussen de ranke, magere Regina van Berkel en de iets kleinere en rondere Allison...Hun dans zit op eenzelfde thema van eenheid en verschil van figuren, die zich soms verstrengelen, soms spiegelen en soms unisono verlopen...Je wordt gedwongen te kijken naar de articulaties van ledematen en lichamen in beweging vanuit die beperkende positie, en dat is op een soms griezelige, en elders weer erg grappige manier fascinerend