357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 61 tot 80 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


"Sigmaringen (France)" is staaltje vakmanschap van Daniel... • 21 april 1990
Je verveelt je werkelijk geen moment...Subtiel Hoe goed en professioneel het allemaal ook gedaan is, toch moet je vaststellen dat het procédé intellektueel niet echt eerlijk is. De regisseur wil zijn kijkers overdonderen, overtuigen...Je moet wel gek zijn als je een van de protagonisten sympatiek vindt

Koreograaf Galotta wil uit getto breken • 27 april 1990
Hoe zou je de evolutie van de groep tot nu omschrijven...Je kan dit deel nog het best vergelijken met de manier waarop kinderen zonder overgang van de ene aktiviteit op de andere kunnen springen, eerst cowboy spelen, dan heel serieus een boek lezen, en dan...Dan is er plots een breuk, een beetje alsof je op televisie plots je ouders zou zien, en daardoor emotioneel werkelijk betrokken raakt op wat je ziet

Bruzzle: intiem, exuberant en onderkoeld • 25 september 1990
Veel merk je niet van dat verhaal in de voorstelling, de verklaring verbaasde mij zelfs...Haar sprankelende verbeelding, het trefzekere detail en de zin voor humor kleuren een prachtig vormgegeven voorstelling in. Je beleeft het scènegebeuren als een droomwereld met 18de-eeuwse...Met een beetje kwade wil kan je Floor dances ook zien als een handige truuk om veredelde stretching voor hoge kunst te laten doorgaan, door qua symboliek -- een heksenkring van ruwe rotsblokken is het

Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
die tekst en zijn enscenering). Maar het is ook een positieverklaring: je krijgt Decorte niet waar je hem misschien hebben wil, in het hoekje van het "serieuze" teater

Sterk teater naar Natalia Ginzburg • 12 januari 1991
Uitwisseling kan je deze gesprekken trouwens niet noemen, eerder kruisende monologen, vragen die niet beantwoord worden...Hij houdt van plaatsjes bij het meer, charmeert vrouwen met zijn tekeningen en is voor de rest met allerlei "bezig", alsof hij een innerlijke leegte wil stofferen zonder er ooit in te slagen iets

Discordia speelt Shakespeare-komedies • 5 februari 1991
Want Angelo wil alleen toegeven als Isabella met hem naar bed wil...Je kan Angelo gemakkelijk zien als 's hertogs Mr...De pacifikatie die uitgaat van een reeks door de hertog verordende huwelijken is als de bezegeling van een officiële moraal, een pax romana waarachter je zonder enige moeite de genadeloze strijd

Tweemaal hevige verlangens • 23 februari 1991
Je kan het teatrale hier zonder meer zien als een metafoor voor het willen aandacht trekken, het koketteren met het eigen lichaam...Bovendien heb je meer dan eens de indruk dat Huilmand leentjebuur gespeeld heeft bij Rosas...En precies dat kwetsbare element kan je maar uitspelen als je het erg goed struktureert, wat hier niet gebeurt

Acteurs spelen zichzelf in "Transformatie compleet" • 22 april 1991
Je wilt als kijker al te graag je verborgen hartstocht uitvergroot zien...Ze ligt in details en onverwachte spanningen en contradicties tussen wat je ziet en wat je hoort...Soms heb je het gevoel dat Peyskens theater maakt zoals Rohmer films

"Infante": hard, precies en meer dan levensgroot • 29 april 1991
tussen wat je hoort en wat je ziet spelen...De suggestie van gewichtloosheid en vloeiende elegantie ontbreekt echter, de sprongen zijn telkens duidelijk afgetekend, de beweging valt telkens even stil en je ziet de dansers hun spieren spannen...Alleen is het dan ook zo perfekt (al zijn er wel fouten) dat je er wat geblaseerd tegenaan gaat kijken, dat je het kontakt met het gebeuren bij de twintigste salto kwijt bent

"Rouge Adagio" van Ganase niet evenwichtig • 24 mei 1991
Rouge Adagio heeft een narratieve struktuur, je herkent voortdurend beelden en situaties die direkt verwijzen naar een beginnende, maar teleurstellend aflopende liefde tussen twee mensen...De twee dansers stormen er het podium op, Kovac probeert Ganase te overmeesteren, zij wil van hem niet meer weten...Pas dan komen scènes waarin je de twee dansers langzaam naar elkaar toe ziet groeien

Laub gebruikt scène als scherm en spiegel • 7 juni 1991
Zodoende krijg je het eigenaardige gevoel dat je door de ogen van die vrouwen in een spiegel kijkt, en dat de scène het virtuele beeld is van de vrouwen die er voor staan...Je bent verplicht te blijven kijken zoals de regisseur het wil...En precies die frustratie geeft een inzicht in wat je doet als je al "zappend" naar tv kijkt: je wil wel geprikkeld, maar zeker niet betrokken worden

Pat Van Hemelrijck knutselt vrijblijvend objectentheater • 3 september 1991
Dat je het wel degelijk zo moet begrijpen blijkt uit een inleidend kaderverhaal over een vader die zijn zoontje beveelt geen lastige vragen meer te stellen en voort te doen...Die bijna kinderlijke-onbevangen omgang met de dingen, het vermogen om er iets anders in te zien dan dat waarvoor ze eigenlijk dienen en om ze tot leven te brengen, vind je ook in de huidige...Zelfs in die mate dat je de indruk krijgt dat het verhaal niet meer dan een schaamblad is voor zijn ongebreidelde bricoleursinstinct

De keuzen van een festival • 11 oktober 1991
Bruno Verbergt, algemeen leider van het festival, verklaart nader: "De Klapstukformule bleek bij de vorige editie nog succesvol, al constateer je dat de dansrage van het voorbije decennium over...Je kan dat een moralistische benadering noemen, maar ze is belangrijk voor mij...Klapstuk wil niet alleen gevestigde waarden, maar ook nieuw jong talent tonen en koesteren

Bevalligheid en kitsch • 25 oktober 1991
Ook de bewegingen zijn eenvoudig, en te verdelen in twee groepen: de echt "dansante" delen, die met verve en kracht gedanst worden en hun materiaal ontlenen aan uiteenlopende bronnen waarin je een...En al kan je een verwantschap zien met de onstuimigheid van het werk van Wim Vandekeybus (waarmee Angels samenwerkte), als geheel gaf de voorstelling een vreemd déjà-vu-gevoel: ze deed me voortdurend...toont dat je met het lichaam argumentaties kan ontwikkelen die veel verder gaan dan het bevallige

Compania Nadir: wondermooie dromerij • 5 november 1991
Als je drie personages daarachter schichtig van het ene doek naar het andere ziet lopen, wordt die indruk nog versterkt...Zodra de akteurs het achterplan verlaten, wordt het minder verstoppertje spelen, en gaan ze eerder elkaars lichaam uitproberen: hoe kan je tegen elkaar opspringen, welke figuren kan je met twee...Ik zat mij daarbij wel voortdurend af te vragen wat de inzet van dit soort voorstelling nu eigenlijk is. Het wil iets oproepen, dat is duidelijk, maar de estetische perfektie staat daarbij in de weg

Wooster Group herwerkt Tsjechovs stuk "Drie Zusters"... • 21 november 1991
Bij de Wooster Group is het net omgekeerd: het gaat je op de duur verwonderen dat je het verhaal nog kan volgen, ondanks alle "overbodige details", de parallelle video-montage, het gedoe aan de tafel...Het lijkt allemaal chaotisch, maar als je de verschillende gebeurtenissen afzonderlijk volgt en analyzeert, merk je dat die elk op zich een logika hebben...Door het isoleren van tekstfragmenten word je er meer bewust van, en ga je ze ook meer als aparte statements, op hun eigen intrinsieke waarde, of in kontrast met wat er verder nog gaande

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
Daar zie je een niet-demonstratieve, maar toch bevreemdende lichaamstaal, terwijl wat ze wil zeggen daar zuiver gescheiden naast staat...interpretatie, maar tenminste mogelijk is, en een voorstelling van Steve Krieckhaus, waar je niets over kunt vertellen, tenzij je probeert exact de bewegingen te beschrijven die je hebt gezien...Het is, zo je wil, een post-postmoderne voorstelling, omdat ze niet gewoonweg fragmentair is, maar het gegeven van de fragmentatie juist thematiseert, onderzoekt, er een lijn in probeert te krijgen

Stemmen uit het leven van een vrouw • 13 december 1991
Als kijker kan je niet anders dan of afhaken, of mee instappen in de oneindige en veelzinnige ruimte die door de tekst uitgezet wordt...Ga je chargeren, dan vertrappel je de tekst onder een nutteloze tweede tekst, die eigenlijk zegt dat je er niets mee te maken wil hebben, dat het gekkenpraat is. Speel je het te sec, dan lijkt het ook...Goele Derick raakt daarin een heel eind op weg, al voelde je bij de Leuvense première wel een onwillekeurige afweer: oogkontakt met het publiek werd bij voorbeeld geweerd, als stond er een muur tussen

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
De valstrik van die gedachte is dat je stereotypen voor universaliteit verslijt, dat je gebrek aan specificiteit in de theatertaal gaat verslijten voor symboliek, en dat je er van uitgaat dat een...combinatie van die twee kenmerken sprookjesachtig is. Terwijl je natuurlijk sprookjes niet zomaar kan uitvinden, en de kans wel heel groot is dat je een morele fabel à la Andersen aan het vertellen bent...De choreografie eet wat uit alle ruiven die je je kan inbeelden, en dat gaat van dans die sterk schatplichtig is aan diverse gevechtstechnieken (gewoon worstelen bij de mannen, oosterse

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Als je de evolutie van haar werk volgt, zie je dat het podium hoe langer, hoe meer te klein wordt voor wat ze wil tonen...Als je binnenkomt, krijg je Johanne Saunier in beeld, die je recht aankijkt van een veelheid aan schermen tegelijk...Vind je mij zo mooi, verleidelijk, lief, lijkt ze te vragen; terwijl je vlak onder dat uiterlijk vertoon toch ook uitdaging voelt, iets als: hoe lang kan ik dit spelletje hier nog rekken voor je er