357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 101 tot 120 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Ballett Frankfurt ongrijpbaar tussen sneeuwvlokjes • 3 mei 1993
Het is als in je billen knijpen, om zeker te zijn dat je niet gedroomd hebt...Met alle associaties van verandering, verglijding, verheling maar ook vuil en smurrie die sneeuw oproept zou je het -- voor zover het begrip standhoudt -- de centrale metafoor van het stuk kunnen...naar psychologisch interpreteerbare scenario's, zonder enige sensualiteit, in de vreemdste vormen van lichamelijke uitdrukking waar je nauwelijks nog de ideale proporties, het ideale van ballet en dans

Foto-album van Herman Sorgeloos over Rosas • 15 juni 1993
Merkwaardig is wel dat het album alleen foto's van voorstellingen zelf bevat: van de reizen van het gezelschap, van de sfeer backstage vind je geen spoor terug...zichzelf, op een origineel standpunt, op iets wat je normaal als toeschouwer niet kan zien, maar proberen ze juist zo korrekt mogelijk te laten zien wat de koreografie zelf wil laten zien...Zelfs als je het gezelschap nooit live aan het werk gezien hebt, geven de foto's in en door hun strenge objektiviteit toch iets mee van het raadselachtige van het scenische gebeuren

Hoe Fabriaanse landschappen ontstaan • 26 juni 1993
Voortdurend probeert hij zijn akteurs uiteen te zetten waar hij naartoe wil, wat hij wil zien, wat hij bij hen wil losmaken...Maar als de film vordert en je langzaam de uiteindelijke beelden ziet ontstaan, stap voor stap en vooral detail per detail, gebaar per gebaar, begin je te beseffen dat Fabre al van bij de aanvang zeer...Je voelt ook de roekeloosheid waarmee hij werkt: als anderen het niet meer zien zitten, ziet Fabre nog wel een gat, "als we het hoofd maar koel houden". Het is Fabres voortdurend aanwezige stem die je

Het geheimzinnige leven van de objekten: Pat... • 23 augustus 1993
Wat ik zag in Théâtre National trok mij eerlijk gezegd niet erg aan, en bovendien was de teaterwereld een heel gesloten wereld, waar je moeilijk toegang toe kreeg...Je moet erop letten dat je een deel van je kinderfantazie, van je onschuld kan vrijwaren, kan koesteren...kunnen nu werken met twee deeltijdse technische krachten, al kan je ze ook manipulatoren noemen en zullen ze misschien ook wel als akteur werken, en iemand voor de administratie

Klapstuk gaat tweemaal op zoek naar onverwachte... • 14 oktober 1993
Al wordt de voorstelling daarmee wat wijdlopig en onzeker in opbouw, je blijft geboeid kijken...een ruimte waar alles eigenlijk al per definitie niet "echt" is, en het "echte" er dan ook nogal vals en/of onnozel uitziet, kan je dat niet maken...het begin zie je vijf dansers, één gehandicapt door enorme stelten, en één door een ballon aan de voeten, één ingebonden als een reusachtige worst en twee met elkaar verbonden door een web van draden

Melancholische miniaturen: Anne Teresa De Keersmaeker danst... • 1 november 1993
Na de voorgaande, grote voorstellingen als Achterland, Mozart, Erts, en zeker nu De Keersmaeker centrale gast was op een groot festival, zou je verwachten dat ze echt zou uitpakken, iets heel...De attributen en middelen van het choreograferen worden in kleine schetsen een na een gepresenteerd, je herkent fragmenten en bewegingsmateriaal, je ziet de compositietechniek, er wordt verwezen naar...andere choreografen als Paxton die ook met Bach in de weer geweest is... Nooit word je overdonderd, nooit krijgt de choreografische arbeid het dwingend karakter dat je de structuur doet vergeten als

"Exiles" een verhaal van wanhoop en wellust:... • 12 november 1993
de verhouding met zijn kind bijvoorbeeld zie je na enige tijd een onthutsende reconstructie van zijn verhouding met zijn ouders...Onderliggend voel je ook de wanhoop van de schrijver om echt vat te krijgen op die psyche van de anderen...Josse De Pauw, als de schrijver die ook de plot van het echte leven -- de ontrouw van zijn geliefde Bertha en het verraad van zijn vriend Robert -- volledig manipuleert herken je de man en de

Sprookje vol kwaadaardige grappen • 28 november 1993
Heeft zijn protest meer om het lijf dan het gezeur van een kleuter die ogenblikkelijke en totale emotionele bevrediging wil...Deze demontage van de klassieke theatraliteit is erg suggestief: je kan het beeld lezen als een groep boerenpummels die in een schuur de sprookjes naspelen waar ze in geloven, je kan er een zinnebeeld...Het resultaat is bij ogenblikken briljante, en in elk geval zeer onderhoudende voorstelling, terwijl je achteraf toch het gevoel hebt dat de finesse van Büchners tekst door "overkill" aan duiding de

Vandekeybus kan het niet laten te charmeren... • 3 december 1993
De vondsten en effekten worden zo opgestapeld dat je je zeker geen moment zou vervelen...Want telkens weer wordt na enkele sekonden een nieuwe lading klank en beelden over je uitgestort...Stel je voor dat iemand zich zou vervelen (is dat ook geen veronachtzaamde belevingstoestand

Amerikaanse Droom op zijn Vlaams • 10 december 1993
En bij gebrek aan beter wil hij daar dan maar geld uit slaan...Omdat het zo'n benauwde leefwereld is, is het feit dat Tristero alle rollen door slechts twee acteurs laat spelen geen bezwaar, eerder een troef; je beself al gauw dat de dialogen zelfs door één...acteur zouden kunnen gespeeld worden: je kan ze perfect interpreteren als het inwendige gebrom en gemopper van figuren die zich helemaal op hun eigen fantasmen teruggetrokken hebben

Mossoux speelt met dubbelgangers • 4 februari 1994
Nu eens hangen de poppen er doods bij, dan weer slokken ze de danseres helemaal op, zodat je alleen nog de bewegende pop ziet, waarachter je nauwelijks nog de manipulator vermoedt...een eerste scène zie je Mossoux als een scribent in een klooster geduldig kalligraferen...De dubbelgangster wil dat geduld niet opbrengen en kribbelt lukraak op het blad

Stan speelt politieke Ibsen in een rap-stijl • 7 februari 1994
De enige die geen verandering wil -- hij ziet zijn financieel en politiek rendement dan ook als sneeuw voor de zon verdwijnen -- is de burgemeester...De burgemeester is een schurk met "schone manieren", en dat heb je snel door...Antwerpen 94 Als je weet dat het stuk opgezet werd in het kader van Antwerpen 93 -- het DE VERE-samenwerkingsprojekt tussen Discordia, Dito'Dito' en Stan -- krijgt de teneur van het stuk een

Vawter speelt zijn eigen dood • 5 maart 1994
Philoktetes, waarvan niemand het geweeklaag wil horen of de stank wil rieken, is zonneklaar...Je bent begaan met de akteur, maar tegelijk woedend dat je verplicht wordt deze aftakeling te aanzien...Het lijkt alsof het stuk, parallel aan zijn onttakeling, ook het uiteenvallen van het menselijke in de ziekte aan de orde wil stellen

Cuarteto: een al te schone dood • 18 maart 1994
Je ziet de twee dansers evolueren op een groot, vierkant houten platform, met een donkere rand en een licht middenveld...Je blijft toeschouwer...Op een vreemde manier wordt de voorstelling zelf geraakt door de "maladie de la mort" die ze wil tonen

Kunnen jonge artiesten geholpen worden?: Dossier: de... • 1 april 1994
Daarvoor heb je toch een sympathiserende, maar kritische buitenstaande nodig, want je ziet jezelf niet bezig terwijl je werkt...Als er eens iemand een keer komt kijken tijdens het repetitie-proces, dan zal je als beginneling erg op je hoede zijn; je wil vooral niet te veel in je kaarten laten kijken, omdat je niet zo zeker van...Daaruit ontstaat gemakkelijk het gevoel dat je niet bestaat als je niet gezien wordt, als er niets over je verschijnt

Needcompany speelt Alberto Moravia • 6 april 1994
Onwillekeurig word je gegrepen door de bizarre estetiek die een onuitsprekelijk verdriet schijnt te omhullen...Als hij die toepast op een obsceen gedicht van Mallarmé voel je dat dit geen vrijblijvende denkoefening is, maar een wezenlijk tema van zijn eigen jeugd raakt: de bespieding van het liefdesspel van de...Die wil om te zien, te beheersen en te ontheiligen, voert zijn gedachten met een fascinerende, grillige logika naar een vergelijking met het speurwerk van de kernfysicus

Simpele verkeersregels : De eigenzinnige benadering van... • 21 april 1994
De eerste leden van Stan gaan er vaak uitvoerig op in. Je had er enerzijds, met docenten als een Peter Gorissen, de training in het opbouwen van een personage: de methode van Stanislavski waarbij je...probeert je zo sterk mogelijk in je rol in te leven...Toneelspelers moeten eerst en vooral samen gaan zitten met de tekst en "hun kaarten op tafel leggen". Dat betekent vooral: spreken over wat je opmerkt, wat je aanspreekt in een tekst

St. Georges, oefening met Romaanse ornamenten • 26 april 1994
Geluiden van stormen, klokken en blaffende honden en de middeleeuwse muziek van het ensemble Mora Vocis brengen je helemaal in de wondere sfeer van de romaanse kunst...Met enige kwade wil kan je zelfs beweren dat de voorstelling niet veel meer is dan verregaand onnozel, kinderlijk amusement

Dito'Dito kijkt over muurtjes in Brussel • 11 mei 1994
Als je spreekt met Willy Thomas en Mieke Verdin voel je dat de nood bij Dito'Dito erg hoog zit...Machteloos revolteert hij tegen een systeem dat hem tot een verschoppeling maakte, buiten zijn wil om

Klankbord voor danskritiek • 27 mei 1994
Behalve essays vind je in het boek ook poëzie, verhalen, interviews en zelfs een antieke dialoog...Het boek streeft geen volledigheid na, en het is ook geen ecyclopedie waarin je alle gegevens over deze of gene koreograaf zal terugvinden...het derde deel, "Als bewogen door de wil van een ander", krijg je dan weer de onverwachte korrespondentie tussen de bekende tekst van Von Kleist over het marionettenteater en Oskar Schlemmers