693 document(en) met "maar" • Resultaten 201 tot 220 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Subliem minimalisme: "Wittgenstein Incorporated" • 11 februari 1989
Wel als je akteren begrijpt als een bijna arrogante, maar door zijn koppige gedrevenheid ook betoverende, manier om aandacht op te eisen, niet voor de kunstjes die je gaat vertonen, maar voor wat je...Minimaal akteren dus, nauwelijks meer dan wat zoekende armgebaren alsof de denkinspanning voorlopig nog wat ongericht een uitweg zoekt of alsof het nodig is de maat van het spreken aan te geven, maar...die zin is Wittgenstein Incorporated minstens evenzeer een denkoefening over akteren, niet abstrakt en op afstand maar op een konkrete manier, als een poging om de toeschouwer in te voeren in de eigen

Virtuoze klassieke passen in een complexe struktuur • 18 februari 1989
Maar door die klassieke kode kan je hem ook niet zonder meer onderbrengen bij de moderne dans, hoewel precies dat element het enige is wat hem ervan onderscheidt...Maar het essentiële element erin, de reden ook waarom je uiteindelijk blijft kijken, lijkt mij de dans, en die is van een uitzonderlijk niveau, moeiteloos sierlijk en zeer snel...Nog meer dan het andere werk van Forsythe vraagt het erg aandachtige toeschouwers, maar de kwaliteit van de dans is dan ook zeer hoog

Tekst van Lowry heeft geen "teater" nodig:... • 23 februari 1989
Dat is op zich vreemd, als je bedenkt dat in het boek uiteindelijk maar één verslaafde, Plantagenet zelf, optreedt...Maar na een tijd moet je dat opgeven, die lijkt er niet of nauwelijks in te zitten...een scène die leeg is. Maar pijn aan de oren van dat geloei roept zeker niet de konnotaties op die Lowry eraan gaf

"Badeloch": gelul aan de zelfkant • 27 februari 1989
te) zijn "slap gelul". Hun probleem is dat ook de werkelijkheid maar slap gelul is. De manier waarop ze ongegeneerd en direkt kommuniceren met het publiek is grandioos

Snel, hard, opwindend: "Les porteuses de mauvaises... • 1 maart 1989
Een hommage aan Beuys denk je misschien, maar uiteindelijk blijkt het niet meer dan een bevroren nat hemd, dat later op de voorstelling hardhandig van de laatste ijsklonters ontdaan wordt...Maar dat zijn als het ware secundaire tema's naast de puur vormelijke bewegingsdrift waarachter je een hecht groepsverband kan vermoeden...Maar daarin is de voorstelling dan wel uitstekend geslaagd

Onafwendbaar labyrint: "Nachtwake" van De Blauwe Maandag... • 15 maart 1989
Wat zich aandient als een mogelijke, maar dan wel biezonder wreedaardige konfrontatie tussen vier mensen, is vooraf al een rituele handeling, de nachtwake bij de urne van de overleden moeder...Maar essentieel vormt die opeenstapeling van tekst een labyrint waar de personages, Monica en misschien John uitgezonderd, onmogelijk uit kunnen raken...laat aanvoelen waarom het zo'n labyrint is, hoe het komt dat geen van de personages echt zuiver te plaatsen is maar de perceptie ervan meer verschuift met de dialoog

"Ward Comblez" door Josse de Pauw • 22 maart 1989
Misschien heeft het iets te maken met de nauwe financiële schoentjes waarin Kaai geprangd zit, maar het leverde in elk geval pareltjes van voorstellingen op...Het antwoord geeft hij nooit, maar het is "aanwezig" in zijn verhalen over de mensen en de gebeurtenissen in de plaatsen die hij aandoet...Je kan er iets in proeven van een soort gegeneerd geluk, alsof hij tegelijk zeer gelukkig is met wat hem overkomt, maar ook niet goed weet wat met dat geluk aan te vangen

Over een meisje dat engel wilde worden:... • 5 april 1989
Nu is Jan Lauwers er de man niet naar om zo maar een rechtlijnig verhaal neer te zetten over neerslachtige mensen; zelfs niet om een verhaal neer te zetten...Maar, niet onbelangrijk misschien, dit decor is ontstaan door een graftombe open te klappen, terwijl Grace Ellen Barkey en Claude Godin als Aïda en Radames uit Verdi's Aïda dialogeren, over schoonheid...krijgen van deze gaandeweg intrigerender voorstelling, maar een sluitend verhaal is er niet rond te bouwen; de meeste fragmenten kunnen trouwens bijna op zich staan, en hebben ook zo betekenis

Avant-garde op een zijspoor: "On wings of... • 12 april 1989
wings of art gaat nog steeds over hetzelfde onderwerp, maar het verhaal is sterker naar voren gehaald en werkt als een kapstok voor wat Gerrit Timmers en Mark Warning (ook én teatermaker én beeldend...Want wat je te zien krijgt, is nog altijd niet echt een rechtlijnig verhaal, maar een bespiegeling, met veel zin voor zelfrelativering, over het kunstenaarschap...wings of art geeft niet het definitieve antwoord op de vraag wat "kunstenaar zijn" is, maar blijft door zijn benadering van die vraag wel lang nazinderen

"L'horloge en folie": leven ontsnapt aan film • 4 mei 1989
Maar dat maakt er niet dadelijk een goede voorstelling van, precies omdat het allemaal net iets te bedacht is. In een dansvoorsteling verwacht je veeleer dat het dansen zelf de intenties van de...Maar in L'horloge en folie is het precies alles wat "erbij komt" dat uiteindelijk de intenties van de maker verduidelijkt, terwijl het dansen zelf nogal selvallig van kwaliteit is, en niet zo akkuraat...De voorstelling was daardoor wel zeer genietbaar, boeiend zelfs af en toe, maar liet achteraf een nogal onbevredigd gevoel, omdat het medium dans hier op een oneigenlijke wijze gebruikt wordt

Onbezoedeld verlangen: 't Stuc-dansproduktie "Bei mir bist... • 20 mei 1989
De energie die ze uitstralen, is maar half bewust, gericht op het indruk maken, maar dan wel met de meest grove middelen...Maar de kwaliteit van de observaties, de verbeelding van die clichés is vaak ontzettend grappig en sensueel tegelijk...Maar er is nog een tweede verhaallijn, die de breekbare en heel tijdelijke gewichtloosheid van deze danspartij in de verf zet: de aanwezigheid van de dienstbode, bij wie Fonteyn zelf voegt, ook

Slechts schijnbaar een toneelstuk: "Op de hellingen... • 2 juni 1989
Maar, of het psychosomatisch is of niet, hij stoot vrouwen af door stinkende huidaandoeningen...Op de achtergrond is de moeder voortdurend aanwezig -- als een spookbeeld want ze grijpt nergens rechtstreeks in de aktie in. Maar de haast militaire wijze waarop ze haar denkbeelden over opvoeding...Maar boeiend is dat niet bepaald

Dito' Dito' met leuke Ibsen, maar loodzware... • 29 juni 1989
monoloog ook ontroerend of zelfs maar verhelderend is. Dat is Jan Roets dan ook niet gelukt: de tekst doet zich niet voor als een samenhangende verwoording van die interne konflikten die tot de kunst en tot de...Je begrijpt wel dat dit niet om te lachen is, maar de ontroering die hierbij ontstaat, kan hooguit van een nogal syntetische, plichtmatige soort zijn, omdat de opgeroepen beelden niet passen in een...Allicht heeft zij iets meer achtergrondinformatie over leven en werk van Salomon, maar uiteindelijk kan zij met deze tekst ook niet veel meer doen dan er de passende beelden tot gepaste ontroering bij

Kan iemand zeggen wat repertoire eigenlijk is?:... • 4 juli 1989
Velen meenden hier een beschuldigende vinger te moeten uitsteken naar politici, omdat zoiets hier niet kan, maar... op dat ogenblik kon je je als toeschouwer al niet meer van de indruk ontdoen dat...Praktijken ontstaan vanuit een geloof dat teater een belangrijke pedagogische en/of representatieve waarde heeft -- het "moet" -- maar waarbij de essentie -- het artistieke "het moet" -- weinig aan de...Misschien waar, maar hoe komt het dan, werd opgemerkt, dat buitenlanders de indruk hebben dat het teater hier springlevend is, al zijn de gezelschappen waardoor zij die indruk krijgen, precies niet

Een ander repertoire • 4 juli 1989
Kaaiteater is een produktiehuis dat gewoonlijk niet met repertoire, maar met avant-garde geassocieerd wordt...De enorme buitenlandse bijval kan dat alleen maar bevestigen

Discordia met kritische lezing van "Oom Wanja":... • 5 juli 1989
Maar de realistische, inlevende stijl -- die na Stanislavski een eigen leven is gaan leiden, en via Amerikaanse films onze manier van kijken uiteindelijk drastisch beïnvloed heeft -- wordt hier met...Psychologie Alsof ze duidelijk willen maken dat die alom bekende psychologische speelstijl inderdaad een goede basis is om Tsjechov te spelen, zolang je maar blijft beseffen dat de psychologie een effekt van de...Maar een effekt dat wel zeer doeltreffend is om een vertederd-ironische, soms zelfs cynische kijk op het menselijk handelen weer te geven

Akteurs missen rijpheid: "Het heengaan" van Jan... • 7 juli 1989
De fantastische ruimte die zo geschapen wordt; is nagenoeg onbegrensd, maar evengoed nagenoeg nihil; het hangt er maar van af hoe je kijkt, hoe je de eenvoudige kompositie van licht, kostuums, mensen...Het heengaan is zeker geen onverschillig werk: je voelt de hand van een gedreven regisseur die op een essentiële manier met teater bezig is. Maar -- en dit is zeer subjektief uiteraard -- voor mij...Dat kan aan omstandigheden buiten de voorstelling liggen natuurlijk, maar ik vermoed dat het hiermee te maken heeft: deze jonge mensen -- hoe fascinerend die jeugdigheid soms ook is -- hebben gewoon

Dehollander, Van Dijck en Turbiasz spelen Gombrowicz:... • 13 juli 1989
BRUSSEL - "Bruzzle '89" loopt bijna ten einde, maar je kan nog gaan kijken naar een eigen produktieopdracht van dit festival: Marche funèbre pour chat van het trio Dirk Van Dijck, Ryszard Turbiasz en...Maar het is typisch voor de struktuur van dit stuk dat niets daarvan wordt opgehelderd, al kan je wel allerlei dingen vermoeden...Marche funèbre pour chat is geen onverdienstelijke voorstelling, maar zit nogal onevenwichtig in elkaar

Halvering aantal akteurs verdubbelt komisch effekt: "Private... • 15 juli 1989
Maar in ruil voor dit experiment met komedie -- een versnijding van twee stukken van Marivaux om de essentie van de "marivaudage" te tonen -- brengen ze voor een derde keer Private Lives van Noel...vragen te stellen over hun vroegere relatie, als willen ze zich ervan verzekeren dat "de andere" in de fout ging, en zij de voortreffelijkste partner getroffen hebben die je je maar kunt wensen voor een...Maar dat doet er op dat ogenblik niet meer toe, omdat de bespottelijke voorspelbaarheid van het gebeuren op dat ogenblik al zijn climax bereikt heeft

"Das Interview das stirbt" jeugdwerk in gerijpte... • 9 september 1989
En dat is niet verwonderlijk, alleen al omdat wat hij maakt moeilijk te duiden is, maar tegelijk door die ondoordringbaarheid, de precisie en de bijna monomane ontwikkeling van steeds weer dezelfde...en Die Reinkarnation Gottes duren minder lang, en hebben ook een hoger ritme, maar delen weer in de specifieke interesse van Fabre voor precisie en symmetrie...Als inleiding zegt dit natuurlijk niet erg veel, Fabre kan je eigenlijk alleen maar begrijpen door hem zelf te ondergaan