693 document(en) met "zijn" • Resultaten 201 tot 220 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Virtuoze klassieke passen in een complexe struktuur • 18 februari 1989
ANTWERPEN - William Forsythe opende in deSingel de eerste van een reeks voorstellingen die hem met zijn Ballett Frankfurt voor de eerste maal naar België brengt...Een eenduidige interpretatie kan je hier niet dadelijk voor verzinnen, het werkt meer als een totaalbeeld dat door zijn ondoordringbaarheid als totaalbeeld een vreemde fascinatie oproept...Daarnaast zijn er voortdurend scherpe kontrasten in de klankband (de kombinatie van gekrijs en elektronische klanken met Bach). Het geheel krijgt iets grappigs door die eigenaardige kombinaties

Tekst van Lowry heeft geen "teater" nodig:... • 23 februari 1989
BRUSSEL -- Maanzuur (Lunar caustic) van Malcolm Lowry is een indrukwekkend taalbouwsel dat subjektief verslag uitbrengt van de omzwervingen van de alcoholicus Bill Plantagenet en van zijn verblijf...Op de klankband wordt het leven van de stad New York, waarvan de ziekenhuispatiënten uitgesloten zijn, opgeroepen door het loeien van stoomboten in de haven en het opklinken van jazzmuziek...Door hun zweterige uiterlijk, hun holle ogen en hun verfomfaaide kleding begrijp je dadelijk dat we hier te maken hebben met drie alcoholici, of toch minstens geesteszieken, al zijn die dan nogal

"Badeloch": gelul aan de zelfkant • 27 februari 1989
te) zijn "slap gelul". Hun probleem is dat ook de werkelijkheid maar slap gelul is. De manier waarop ze ongegeneerd en direkt kommuniceren met het publiek is grandioos...En dat wordt het verhaal van de verloedering van Amsterdam, met zijn troosteloze satellietsteden waar de vier uit afkomstig zijn

Snel, hard, opwindend: "Les porteuses de mauvaises... • 1 maart 1989
Je merkt dat de spelers op elkaar ingesteld zijn, en een enorm vertrouwen in elkaar hebben, want een misstap zou algauw ernstige verwondingen kunnen opleveren door de snelheid waarmee de akrobatieën...Maar dat zijn als het ware secundaire tema's naast de puur vormelijke bewegingsdrift waarachter je een hecht groepsverband kan vermoeden...Edouard Lock met Louise Lecavalier in Lalala Human Steps doet zijn de vormelijk spanningen tussen muziek, tekst, beweging en scènebeeld niet echt sterk genoeg om meer dan een snel overwaaiende

Onafwendbaar labyrint: "Nachtwake" van De Blauwe Maandag... • 15 maart 1989
Luk Perceval neemt de rol van John voor zijn rekening, Els Dottermans speelt zijn tweede vrouw Charlotte en Mark Rietman is Johns broer en Monica's echtgenoot Alan...Hij wil/kan niets doen aan haar desintegratie, terwijl door zijn cynische afstandelijkheid ook zijn huwelijk met Charlotte op de klippen loopt...Joosten wordt zowel door zijn scenograaf -- Niek Kortekaas maakte een ruimte die, ondanks de duidelijke verwijzing naar trendy behuizing en meubilair, zeer hiëratisch aandoet -- als door zijn akteurs

"Ward Comblez" door Josse de Pauw • 22 maart 1989
Een akteren waar de verrteller door zijn precisie het denken bij de kijker een voetje voor blijft versus een akteren dat met zijn overrompelende emotionaliteit je ertoe dwingt de gapende leegtes...fragmenten, huist hij in een piepklein dorp bij een ezeldrijver en zijn vrouw, van wie de kinderen het eiland verlaten hebben...Op gevaar van zijn eigen leven stormt hij naar het dorp om alarm te slaan, tevergeefs

Over een meisje dat engel wilde worden:... • 5 april 1989
FRANKFORT - Als je iemand vraagt hoe het ermee gaat en het antwoord is "ça va", dan kun je al vermoeden dat het misschien niet zo best gaat, dat er op zijn minst van een zekere lusteloosheid sprake...Nu is het leuke aan Ca va dat Jan Lauwers zich al doende ook zelf zit te verbazen over de manier waarop dat soort beelden zijn emotionele impact bereikt, en vooral hoe kijkgewoontes manipuleerbaar...Er zijn bijvoorbeeld dansfragmenten in de voorstelling waarvan Lauwers zelf zegt dat ze er "zo maar" zijn

Avant-garde op een zijspoor: "On wings of... • 12 april 1989
Zelfmoordgedachten bekruipen Timmers op dat ogenblik; zijn zelfbeeld lijkt helemaal in te storten...wings of art geeft niet het definitieve antwoord op de vraag wat "kunstenaar zijn" is, maar blijft door zijn benadering van die vraag wel lang nazinderen

"L'horloge en folie": leven ontsnapt aan film • 4 mei 1989
Het is een grauwe en stoffige troep waar het oog van de regisseur een verhaal moet mee filmen dat het publiek zal verrukken met zijn schone schijn...Meer zelfs, hij vergroeit met de camera, die hij op zijn hoofd plaatst, zodat zijn personage helemaal samenvalt met dat van de nuchtere observator...Het leven en het verlangen zijn niet te registreren of te verklaren, en op het einde kan de kineast geen ander resultaat tonen dan een lege pellicule

Onbezoedeld verlangen: 't Stuc-dansproduktie "Bei mir bist... • 20 mei 1989
hangt tegen de achtergrond in een rij van zeven kaders waarvan er zes omgedraaid zijn, zes opnamen van dezelfde oude vrouw blijkt later...Soms wordt de realiteit van de situatie plots uitvergroot, als een verwijzing naar wat er komen zal als de spelletjes niet meer zo onschuldig zijn

Slechts schijnbaar een toneelstuk: "Op de hellingen... • 2 juni 1989
Voor Leopardi heeft ze alleen een soort geestelijke affektie over, terwijl blijkt dat de dichter zelf tot niet meer dan een cerebrale verliefdheid in staat is. Zijn mismaaktheid en zijn klaagzang...Met een ontwijkende blik blaast hij snel de aftocht, en hier vallen de figuur van de akteur en die van zijn personage samen, beiden schuldig aan het hopeloos opblazen van futiele gevoeligheden...Als een kleine, betrapte jongen veegt hij nog snel even zijn voeten af voor hij in de coulissen verdwijnt

Dito' Dito' met leuke Ibsen, maar loodzware... • 29 juni 1989
Grof geschetst komt het hier op neer dat Arnold Rubek, een groot beeldhouwer, zijn tweede vrouw niet kan bieden wat hij haar voorspiegelde toen ze huwden, omdat hij met zijn gedachten te veel bij zijn...En terwijl zijn tweede vrouw er, op zijn oude dag, met een berejager (!) vandoor gaat, beleeft hij in zijn dromen een hereniging met zijn oude geliefde Irene, en worden alle onuitgesproken konflikten...Door een potsierlijke inleiding van Guy Dermul, door het gebruik van stereotiepe maskers, en doordat bijna alle gesprekken van Rubek met de anderen op klankband opgenomen zijn (hij laat ze afspelen

Kan iemand zeggen wat repertoire eigenlijk is?:... • 4 juli 1989
Daarbij bleek de afwezige Jan Decorte, jàren na zijn Tasso en Lear, nog steeds de horzel te zijn die het geweten van de teatermensen teistert...Dat betekent niet dat er geen meningsverschillen zijn in die groep, wel dat ze voor een zekere periode vruchtbaar werken, tot ieder weer zijn eigen weg inslaat...Misschien waar, maar hoe komt het dan, werd opgemerkt, dat buitenlanders de indruk hebben dat het teater hier springlevend is, al zijn de gezelschappen waardoor zij die indruk krijgen, precies niet

Een ander repertoire • 4 juli 1989
Discordia en individuele kunstenaars als Josse De Pauw, Steve Paxton en sinds dit jaar ook Johan Leysen (de opsomming is niet volledig) zijn onder onze neus bezig een corpus teaterwerk te bouwen van...Het kan op termijn konstitutief zijn voor onze manier van teater kijken en begrijpen, en het vertoont een grote interne artistieke samenhang en logika...En als toch klassieke auteurs gespeeld worden, hoeft dat niet op 19de-eeuwse wijze om repertoire te zijn

Discordia met kritische lezing van "Oom Wanja":... • 5 juli 1989
Nu zijn weinig auteurs als Tsjechov zo beladen met traditie, die bijna even oud is als de eerste opvoeringen van zijn werk...Want dat belet dat het verhaal een zoveelste versie wordt van de myte van de passionele liefde waar een publiek heerlijk in kan wegdromen; nee, precies deze interpretatie doet het gebeuren met al zijn...een pincet gehanteerd, alsof de spelers willen zeggen: "Kijk, dit zouden nu bijvoorbeeld de handelingen kunnen zijn die je in dit geval, met deze lezing van de tekst, had kunnen stellen

Akteurs missen rijpheid: "Het heengaan" van Jan... • 7 juli 1989
De koncentratie van publieke aandacht op een akteur doet -- eens de "valse pretenties" geschrapt zijn -- een verhoogd bewustzijn van het daar-zijn van zijn lichaam ontstaan...een buitengewoon akteur, omdat hij een tastbaar inzicht heeft in zijn aanwezigheid op de scène en de spanning tussen publiek en akteur perfekt kan hanteren...Als je de akteurs in het eerste kwartier een na een ziet opkomen en kriskras ziet rondwandelen, elk tegen zijn eigen tempo, ingehouden, statig of nerveus, met zijn eigen motoriek, is de link met

Dehollander, Van Dijck en Turbiasz spelen Gombrowicz:... • 13 juli 1989
Blijkt dat er op zijn minst een van de drie lichtjes gek is, en dat er vreemd-morbiede gruweldaden gebeuren rond het huis: allerlei kleine dieren worden er opgehangen aan een ijzerdraad aangetroffen...Het stuk eindigt met een monoloog van Dirk Van Dijck, waarin hij uitlegt hoe hij zijn begeerten steeds verborgen kon houden voor zijn medemensen, steeds op de loer om hem te betrappen op een misstap...gevaarlijke pcrvert uiteenzet hoe hij op de duur zelfs lust kon opwekken door zijn oor te strelen

Halvering aantal akteurs verdubbelt komisch effekt: "Private... • 15 juli 1989
BRUSSEL - Te elfder ure zijn de voorstellingen van Marivaux, die Maatschappij Discordia wou brengen op Bruzzle '89, afgelast...Op het einde veroorzaakt dat een soort teatraal gekkenhuis: als de vier protagonisten samen zijn, switchen ze voortdurend van de ene persoon naar de andere, met een halsbrekende spreeksnelheid, tot je...Maar dat doet er op dat ogenblik niet meer toe, omdat de bespottelijke voorspelbaarheid van het gebeuren op dat ogenblik al zijn climax bereikt heeft

"Das Interview das stirbt" jeugdwerk in gerijpte... • 9 september 1989
BRUSSEL - Jan Fabre is een beeldend kunstenaar-teatermaker, die in de loop van het tiental jaren dat hij zijn werk exposeert/toont een steeds groeiende faam verwierf, maar ook steeds meer controverse...De (vrij schaarse) tekst wordt dan ook in het Duits gespeeld, al zijn het oorspronkelijk Nederlandstalige teksten, die Fabre zelf schreef tussen 1975 en 1978, tussen zijn zeventiende en twintigste...Woord voor woord ontstaat een tekst, die pas aan het einde in zijn geheel gezegd wordt

Fabre: ascese door herhaling: "Das Interview das... • 14 september 1989
van de regisseur, anderzijds degene die op een schijnbaar objektieve manier de regisseur bevraagt over de ernst van zijn kunst...Zo krijg je een vormelijke verbinding tussen de klankregisseur die tevergeefs probeert uit te leggen hoe zijn futiele "spel" met klanken ook het enige is dat werkelijkheid kan maken, Karl Böhms...op zich vrij allegorische figuren en in de pijnlijke wachttijd naar de eindscène die alles samenbalt, ontvouwt Fabre zijn kijk op de wereld en de kunstenaar