693 document(en) met "maar" • Resultaten 221 tot 240 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Fabre: ascese door herhaling: "Das Interview das... • 14 september 1989
Die laatste interviewt de klankregisseur, terwijl parallel de schoonheidsspecialiste aan de ontdubbelde journaliste/omroepster de kunst van de schone schijn, de "valse" maar overtuigende perfektie uit...maar nu "gewoon" geakteerd...Want al lijkt het maar niets, door de lange duur daagt ten slotte het besef dat hier een wonderbare ascese van minutieuze herhaling, van zelfs het allerallerkleinste gebaar verwezenlijkt wordt

De kommunikatie voorbij?: Jan Fabres "Die Reinkarnation... • 29 september 1989
Maar Fabre toont dat als een vreemde, kompleet fantasmatische wereld die buiten het meisje om geen realiteitsbinding meer heeft, maar alleen nog beantwoordt aan een eigen onverbiddelijke logika...geweerd). Fabre gaat hier nagenoeg tot op de grens waar de voorstelling niet meer kommuniceert maar alleen nog het nastreven wordt van een kunstenaarschap dat erop uit is de eigen voorstellingswereld

Autentiek klassicisme: "Troiades" van Thierry Salmon • 3 oktober 1989
De bekende verhaalstof van de Trojaanse oorlog wordt hernomen, maar gezien door het oog van vrouwen die niets meer hebben, en bijeengedreven in een kamp, hun verdere lot afwachten...Maar daar staat tegenover dat elke aktrice op elk ogenblik het volledige gebeuren mee doorleeft, zodat je als het ware 26 voorstellingen ziet, die elkaar verdubbelen...verstikt, maar juist als een verheldering, via de partikuliere invulling door elke aktrice, van een bundel autentieke emotionele ervaringen

"Mikrokosmos", een scharniervoorstelling: Opening Klapstuk '89 • 6 oktober 1989
LEUVEN - Vanaf zaterdag start Klapstuk '89 definitief met de wereldpremière van O boom van "Les ballets C de la B". Maar ondertussen kon je al wel gaan kijken naar Wo bist, ist van Karlon Fonteyn, dat...Die emotie wordt dan weer sterk genuanceerd in de verdere voorstelling, maar het zijn vooral deze fragmenten die in deze collagevoorstelling opgenomen zijn...Een werk dat in Ottone en Medea voortgezet werd, maar dan zonder de luchthartigheid, het frisse dat hier nog aanwezig

"Simulation": beelden uit het dagelijkse bestaan • 7 oktober 1989
Maar ze waken er tegelijk angstvallig voor iets werkelijk te laten gebeuren of zelfs maar te laten zien...Niet brandend aktueel, maar de verdienste van de voorstelling ligt toch hier...Dat was op zich niet zo erg, omdat er wel boeiende momenten zijn, als Bonté zich maar niet ontslagen geacht had van het ontwikkelen van een teatraal argument/evenement na het schrijven van zijn tekst

Vroom verhaal maar stout teater: "O Boom"... • 10 oktober 1989
Maar de logika van de aktie is sterk genoeg om het gebeuren ook zo te volgen...Het zijn geen fresko's, maar telkens dezelfde eenvoudige blauwe figuurtjes, twee per blad, het hele boek door

Spelen met ruimte: "Lijn 9" op Klapstuk... • 12 oktober 1989
Oorspronkelijk moesten al deze gegevens nog eens verdubbeld worden met een dansuitvoering van De Smedt ter plaatse, maar door een verstuiking werd dat spijtig genoeg afgelast...Het licht versterkte geluid van stromend water, een verwelkte roos in een doosje, en een foto van een vrouw die je maar door een kiertje kan waarnemen, vervolledigen een melancholisch-mysterieuze

Sterven en herleven in "La Anqâ" van... • 13 oktober 1989
Hij was al te gast met twee voorstellingen tijdens de vorige editie van het festival maar dan als koreografenduo met Mathilde Monnier...Tot verdriet van de clown, Pierre-Maurice Nouvelle (ook in het werkelijke leven een clown en geen danser), die heimelijk verliefd op haar is, maar daar geen uiting aan kan geven...Hij slaagt er wel in de koorddanseres tot enige danspassen aan te zetten, maar dan stoot ze hem weer af

Oud verhaal, gloednieuw: "Mal Pelo" met Quarere"... • 13 oktober 1989
Maar eerst zie je Munoz met een reiszak in de hand de scène opkomen...Maar de dans draait vierkant, het evenwicht blijft voortdurend precair alsof alle lichaamsdelen zomaar wat hun gang gaan...Aan deze verkenning komt een einde, maar zelfs in dat einde vermijden de dansers het evident-patetische elkaar-in-de-armen-vallen: de emotie wordt niet meer dansend uitgedrukt, maar door zang

Foto-album van de jaren '60 • 18 oktober 1989
Maar dat doet Maheu niet; oude filmpjes laat hij een beetje sentimenteel afrollen...Maar Maheu blijft te veel aan de oppervlakte hangen, aan het plaatjes maken

"Ishi-no-hana", bijna perfekte, maar weinig zeggende voorstelling • 19 oktober 1989
Dat is ook met Klapstuk '89 het geval, maar het interessante is dat dit festival met de groep "Karas" van koreograaf Saburo Teshigawara nu eens geen butohdans in huis haalt...Fietsen Maar hij blijft een buitenstaander bij het gebeuren, de sterke struktuur waarin de mannen bewegen, wordt tegengesproken door zijn willekeurige patronen...Maar voorlopig houd ik het bij een mooie, zelfs bijna perfekte, maar weinig zeggende voorstelling

Dromen van een andere wereld: "La maison... • 21 oktober 1989
Maar de dans overwoekert in La maison des plumes vertes het verhaalgegeven volledig, terwijl bij La Anqâ het verhaal voorop stond...De keerzijde van de medaille is dan wel dat de samenhang soms wel erg ver te zoeken is, dat er veel aanzetten in het ijle blijven hangen en het soms alleen maar meer mooi en sfeervol is. Maar dat...Je ondergaat het als een wilde droom, die achteraf niet meer te rekonstrueren is, maar een prettig gevoel nalaat

Wilde dromen: "Capricieuse" van Roxanne Huilmand • 27 oktober 1989
Het publiek is er als het ware niet, het laken definieert de ruimte waarin iemand -- en je denkt aan een jonge vrouw of zelfs nog maar een meisje -- een zelfingebeeld drama lichamelijk uit...Dat is wel het tema zelf van de voorstelling, maar de opzet om het te willen tonen als had ze een volledig inzicht in het fenomeen, achterhaalt de dans zelf en ontneemt haar de luciditeit die de...de Beursschouwburg in Brussel, maar de data zijn nog te bepalen

Dierendromerijen en dierlijke energie: Het einde van... • 27 oktober 1989
Maar de cijfertjes op het doek maken tegelijk perfekt duidelijk dat het echt maar een doek is, dat het de handeling op scène is, die leven geeft aan deze oude lappen...Maar alweer is die vermomming op een vertederende manier naïef, als was het gedaan met ter plaatse gevonden rommel...De voorstelling was vroeger al te zien in deSingel in Antwerpen, maar bij deze herneming valt nog eens op wat een ongelooflijke explosie van energie, een letterlijk animale kracht Lock op de scène

In zichzelf verzonken lichamelijkheid: "Blackgraywhite" van Ariadone • 2 december 1989
Maar die tweeslachtige onschuld/prikkeling wordt volledig weerlegd door de manier waarop de vrouwen, als vreemde beesten of ontregelde mekanieken huppelen of kruipen...Door haar liggende houding beweegt het masker en het lichaam eronder volstrekt onnatuurlijk, als een mummie die tot leven komt maar niet meer beantwoordt aan de normale anatomische wetten...Maar de pronkerige glorie van het kleed wordt getoond als een loutere verpakking van een lustobjekt: de baleinen steken aan de bovenzijde door het kleed, de zoom vooraan is opgetrokken tot boven de

Landschap van Gerrit Timmers' dromen • 9 december 1989
Anders gezegd: er is wel een verhaallijn in deze voorstelling, met personages, een decor van gebogen houten panelen en rekwisieten, maar dat dient eerder als een kapstok voor (en soms naast...Vera wordt door Ray brutaal behandeld en vernederd, ging al eens op de loop voor hem, maar kan hem toch niet loslaten...Tussen al deze figuren ontstaan relaties, maar van heel wisselende aard

Lach ermee, ja, lach ermee!: "Naar Vulvania"... • 15 december 1989
Maar zo'n interpretatie glijdt van het stuk af als water

Naakte passie en machtshonger: "Morgane" van Hilde... • 19 december 1989
Maar tegelijk, door de glans van dof uitgeslagen goud en door de aflopende hoogte, ook suggestief in het verhaal...De reden daarvan is, om het met een boutade van Paul Peyskens uit te drukken, dat je geen akwarelletje kan maken op een tekenblok uit de supermarkt, maar handgeschept papier nodig hebt

Een toverdoos vol herinneringen: "Vera Cruz" van... • 1 januari 1990
Een inwendige stem die hoorbaar wordt en zich tot niemand in het biezonder richt, maar de spoken van vervluchtigde teatrale gebeurtenissen en onbetekenende herinneringen plots weer tot leven wekt...Deze voorstelling poneert geen enkele gedachte of verhaal maar wil door haar irrationele struktuur vol kleine details en onbetekenende herinneringen het publiek prikkelen om mee te fantazeren, eigen

Johan Leysen is goede illusionist: "Van Wagner"... • 16 januari 1990
Maar vooral na de pauze wordt duidelijk dat niet die strikte biografie hen bezighoudt, maar veeleer de verbanden tussen zijn oeuvre, zijn leven en de tijd waarin hij leefde...wat ze zeggen interessant is, of niet wil ik hier in het midden laten; de inzet van de voorstelling is immers niet historisch-teoretische akkuratesse, maar de teatralizering van het groepsgesprek...Maar als zo vaak, als de inzet hoog is, als het om essentiële mekanismen gaat, houd je bij een mislukking niets dan een ongewild komisch effekt over