693 document(en) met "maar" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Wooster Group herwerkt Tsjechovs stuk "Drie Zusters"... • 21 november 1991
Het stuk als geheel volgt geen dramaturgische logika, volgt dus niet de ijzeren wet van de scène, maar diverse partikuliere logika's. De dokter bij voorbeeld (Paul Schmidt) is de man die bij...De opname gebeurt ergens achterin, fysiek grijpt Schmidt nauwelijks in, Maar als er een deel van het stuk overgeslagen wordt -- teatraal zappen -- is hij het wel die uitlegt hoe het allemaal in elkaar...Ook zij is alleen video-gewijs aan het woord, in close-up, maar je ziet haar ook heel vaak op de scène, als een bevallig poppetje dat geen woord uitbrengt

Klapstuk 91: Geroezemoes na een dansfestival • 1 december 1991
ieder geval wordt het een beetje vreemd als er eigenlijk maar één soortgelijk initiatief is. Ik heb vernomen dat er plannen waren voor andere gelijkaardige initiatieven, maar dat die jammer genoeg...Maar ook dat kan je nog eens willen ontmaskeren en achter al die keuzes kleine geschiedenissen zoeken, kortom erop uitkomen dat er geen artistieke keuzes zijn, maar heeft dat allemaal wel zin...Maar misschien heeft niemand iets te vertellen

Stemmen uit het leven van een vrouw • 13 december 1991
Nu schreef Mistiaen zelf de tekst, en is de verteller geen man, maar een vrouw, Goele Derick...Maar strikt gesproken is het nooit duidelijk waar de werkelijkheid stopt en het fantasme begint, wie precies aan het woord is en zelfs niet wat het statuut van Goele Derick is: speelt ze iemand...Tema's en motieven zoals incest of het verhaal van een hoofd dat door een trein van zijn romp gescheiden voortleeft, lopen de hele tekst door, maar telkens in andere kombinaties

Comedia tempio, circus van ultieme waarheden • 17 december 1991
De mime-vorm is gewoon niet geschikt om complexe gedachten of metaforen tot uitdrukking te brengen, of zelfs maar te suggereren

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
De overgang van kind naar jong meisje, met de vreugde om de nieuwe mogelijkheden maar ook benauwenis om het verlies van een bevestigende kleine wereld zijn er op een objectieve, sterk visuele manier...Paul Gilling helpt het prinsesje zelfs weer haar torentje in, maar - en hier heb je nog eens de tweespalt tussen de situatie voor en na de eerste scène - zelf raakt hij er niet in. En ook het...Je voelt wel dat de kijker uit het stuk een voorbeeldige conclusie hoort te trekken, maar een averechtse lezing als deze is niet onmogelijk: jongens, maak de anderen snel genoeg van kant, het meisje

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Dat mechanisme, die uitwisseling komt hier het sterkst naar voren, maar structureert eigenlijk de hele voorstelling...Het lijkt nog wel een beetje op de schoolmeisjes die in Bartok/Aantekeningen op het podium stonden, maar het anekdotische is verdwenen, de pakjes verwijzen in hun details naar volwassen vrouwen...De vrouwen zijn voor heel even geen individuen, maar afsplitsingen van een raadselachtige sfinx

Dito-Dito lacht met overdreven ernst • 10 januari 1992
De toon van de voorstelling daarbij is niet die van een rekwisitoor, maar een bijna vertederde geamuseerdheid met de ijdelheid van het mannelijk vertoon...De vrouwen zijn wel lijfelijk aanwezig, maar tegelijk niet meer dan een decorstuk, en die quasi-obsceniteit is een impliciete kommentaar op de wijze waarop de mannen aan vrouwen denken...Maar het is ook een element dat tegen de (mannelijke) toeschouwer speelt: slaagt die erin zijn hoofd erbij te houden met zo'n tegelijk wat gênant en prikkelend beeld voor ogen

Dialoog met herinneringen • 14 januari 1992
De regie, gevoerd door de twee aktrices zelf, lost de problemen die er zijn met het statuut van de verschillende tekstfragmenten niet op, en laat zelfs na om, al was het maar door een goede lay-out

Ritsema houdt krachtige taal van Muller in... • 21 januari 1992
Maar hun pure aanwezigheid houdt de zaak net genoeg bij elkaar om de rode draad van het verhaal, dat in steeds nauwere cirkels om het gegeven van het verraad draait, in zijn onverbiddelijke logika te...Het is een ingreep waarmee je gemakkelijk een metaforische duiding kan geven, maar ik had niet het gevoel dat het echt veel bijdroeg tot de voorstelling...Het is sterk als ontluisterend beeld, maar struktureel verschillend van de voorgaande situaties waarin de akteurs meer vertellers waren

Broer en zus De Mey brengen staalkaart... • 23 januari 1992
Ritme en stemming van de muziek worden nauw gevolgd door een dans die uitmunt door eenvoud, zowel in de patronen als in de bewegingen (vaak verwant aan klassieke bewegingen in hun bevalligheid, maar...Niet omdat hier grenzen verlegd werden, maar omwille van de bewonderenswaardige efficiëntie waarmee vanuit de teatrale situatie (drie tafeltjes op de scène en een opgehangen bandrecorder met maar één...Het leuke van avonden als deze is dat ze aantonen hoe kunstenaars niet alleen letterlijk, zoals hier, maar ook figuurlijk als families opereren, en niet zo nauw binnen een genre of kunsttak opgesloten

Weemoed en vitaliteit bij Vandekeybus • 25 januari 1992
De voorstelling zit vol van dat soort grappige, maar spannende situaties, en het zou bijna onbegonnen werk zijn om ze alle te beschrijven...Maar helemaal bevredigen doet ze eigenlijk niet...De voorstellingen in DeSingel zijn uitverkocht, maar vanaf eind februari is "Ultima Vez" te zien op verschillende plaatsen in Vlaanderen

Preselektie voor Rencontres Choréographiques de Bagnolet • 27 januari 1992
De bedoeling was niet om een dansweek te houden, maar om een preselektie te maken voor de "Rencontres Choréographiques de Bagnolet 1992" Deze "rencontres" kennen een lange voorgeschiedenis...Maar daarnaast, en dat is uniek, geeft de organizatie ook aan andere uitvoerders op diverse wijzen ondersteuning, naargelang van de situatie van de groep...Les Ballets C.de la B., de Vlaamse afvaardiging in 1990, was bij voorbeeld geen prijswinnaar, maar kreeg wel een steun van 50.000 F.fr

Rosas plaatst in "Erts" oude tema's in... • 7 februari 1992
Een filmbeeld suggereert dat: terwijl de vrouwen vooraan staan, zie je op het scherm een man die voortdurend met zijn ogen wegvlucht, maar tersluiks toch altijd weer naar de camera terugkeert...Maar deze keer kreeg ik zelfs het gevoel dat de dansers zich hun partij nog niet helemaal eigen gemaakt hadden...Erts is veelbelovend en fascinerend werk, maar ook "work in progress". Nog te zien in de Hallen van Schaarbeek, vanavond om 20 u. Later op het jaar is de voorstelling op diverse plaatsen te zien

Gallotta goochelt met teatertruuks • 22 februari 1992
Maar onder die gedaante zit een andere, die van de ironicus die beseft dat al die verhalen maar gedeeltelijk kloppen, en dat zij elkaar perfekt kunnen tegenspreken en toch gelijktijdig bestaan...Het zit dus voortdurend op de grens van wat kan, maar precies daar is Gallotta nu ook groots in. Hij schuwt de kitsch niet, maar verliest tegelijk nooit zijn (tedere) ironie...Zoals dat gaat met kaleidoskopen, het ene beeldje is mooier dan het andere (soms zijn het te opvallende "eye-catchers"), het gaat al wel eens vervelen, en het is wat triviaal, maar dat weet de

Komplete anarchie in "Tasso" van Maatschappij Discordia • 3 maart 1992
De opbouw gaat niet via vooraankondigingen, parallellen en herhalingen naar een tragisch hoogtepunt toe, maar naar een eindpunt dat niet veel meer is dan een vrij verwarrende optelsom...Discordia handelt vrij konsekwent naar dit inzicht, en ensceneert het stuk -- op een steeds aperter manier -- als een rollenspel in het hoofd van Tasso, waarvan de uitkomst alleen maar waanzin of een...Kostuumwisselingen zijn niet van de lucht, maar meestal passen ze nauwelijks binnen de kontekst (Tasso in Napoleonkostuum) en hangen de kaartjes van het verhuurbureau nog overal aan de kostuums

Tasso, reis vol onverwachte wendingen • 6 maart 1992
En die Antonio van Sam Bogaerts is niet alleen de deugdzame, bezadigde staatsman, maar heeft minstens een cynisch trekje...En daar spreekt niet alleen het drama zelf, maar wordt op een bepaalde manier ook de konfrontatie tussen een nog jonge akteur, en een al door de wol geverfde akteur-regisseur in verrekend...onbevangen reageren altijd maar voorwaardelijk is. Er zijn dan ook momenten in de voorstelling waar de ongedwongenheid, het "verbaasd luisteren naar wat de ander zegt" op de grens van het maniertje begint te

Konijn, puntmuts en taal • 20 maart 1992
de tekst wordt een extreme zelf-ervaring opgeroepen, een toestand van verhoogde, maar passieve gevoeligheid voor het minste en geringste geluid

Goede voorstelling is nooit "af": Anne Teresa... • 1 april 1992
En zo zie je ook steeds meer dansvoorstellingen die ongelooflijk "af" zijn, maar waar je tegelijk op een gebrek aan reflektie over het werk stoot...Je kunt alleen maar dank zij, maar ook ondanks, de anderen, ongelooflijk sterk zijn op een scène...Maar als je ziet hoe dansers aan het schipperen zijn, en dan plots heel briljant worden... dingen ziet geboren worden op een scène die je wel al kent maar die gevoed zijn door alles wat in het werk

De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens • 1 april 1992
En verder omdat de spanning tussen vrouwen en mannen hier op een niet meer latente, fantasmatische manier gethematiseerd wordt maar direct aan de orde is. Samen met Walter Verdin, die ook al...de tweede helft van de voorstelling komt ze weer op het scherm, zelfde uitgangspositie, maar deze keer maakt ze van haar eigen presentatie een echte vertoning...Ze speelt samen met Vincent Dunoyer maar eigenlijk communiceert ze nauwelijks met hem, maar met de registrerende camera, en dus onrechtstreeks met de kijker

Frankenstein amusant • 25 april 1992
voet, maar wat de regisseur nog veel meer interesseert dan het griezel verhaal is de situatie waarin het verhaal ontstond Hij evoceert de wijze waarop mensen in de vroege negentiende eeuw verhalen aan...Mary Shelley schrijft het verhaal niet, maar laat het opvoeren in de villa, met de aanwezigen als akteurs...Nostalgie Maar na een tijd begin je toch vraagtekens te zetten bij de voorstelling