449 document(en) met "Wat waar" • Resultaten 61 tot 80 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Te veel teorie, te weinig teater: "Familiendialog"... • 17 november 1987
het scènebeeld is de huiskamertafel ook volledig buiten de scène, in het orkest geplaatst, als een haven die geen geborgenheid meer kan bieden tegen een onmenselijke wereld waar de zoon in geworpen...Die middelen heeft Kresnik gezocht in een expressionistisch dansteater-jargon dat wel wat verwantschap vertoont met uiteenlopende mensen als Bausch en Kantor

Psychoterapie als amusement: "Hitchock's driesprong" van "Artikelen... • 19 december 1987
Uitgangspunt van de voorstelling is een familie -- uiteraard -- waar vader en moeder afwezig zijn (vermoord of verstikt door een kolenkachel) en de (eveneens afwezige) analist Werdegang fungeert als...Manfred vemoorden zodat Lia er vanaf is. Maar daar gaat het uiteindelijk de makers niet om: wat opgevoerd wordt, is een zeer ingewikkeld ritueel, dat op een schitterende wijze gekoreografeerd is. De...Deze voorstelling blijkt dan wel zeer snel gemonteerd, lijdt op de duur wat onder herhaling en gaat niet veel verder dan haar moordende spot, maar het doet wel uitkijken naar volgende voorstellingen

Uitgesleten rituelen in dwingende symboliek: A.T. De... • 30 december 1987
Wat bij een oppervlakkige blik hermetisch en statisch spel is, bleek voor mij (bij tweede visie) een zeer intens aftasten van de naden van de tekst -- los van de vele gebeurtenissen die het Medea...verhaal vullen -- daar waar onder de doodse stilte van het zinloze bestaan ("Verkommenes Ufer") de primitiefste en meest schrijnende emoties en onlusten uitbreken...Ze weten van elkaar wat er gezegd zal worden

Adieu, was het maar waar: "A.Dieu" van... • 29 januari 1988
Afgezien van de vaagheid van de aangehaalde begrippen -- hoewel hier een zeker parallellisme kan gekonstateerd worden met de vaagheid van de koreografie -- is hier bovendien wat de lichaamstaal

José Besprosvany en Co helder en temperamentvol:... • 5 februari 1988
Bij de première eisten de zenuwen hun tol, er waren technisch aardig wat schoonheidsfoutjes te noteren, maar desondanks bleek "Temperaments" een zeer mooi gestruktureerd werkstuk dat op een moeilijk...de duetten neemt de ene danser vaak een positie van de andere over waar die in een precair evenwicht tot stilstand komt, waarna de dans gezamenlijk weer opgenomen wordt...Temperaments" is niet echt wat je noemt het definitieve meesterwerk maar toch, zeer warm en temperamentvol (sic), mooi en zwierig

Melancholisch terugblikken op een katolieke jeugd: "De... • 9 februari 1988
Op drie speelvlakken, een voorscène waar drie broers meningen over elkaar ten beste geven, een middenscène die het bos van hun jeugdavonturen voorstelt en een achterscène waar tegelijk de ouderlijke...Wat het heden tematisch aan het verleden verbindt binnen deze konstruktie, is het rooms-katolieke verleden van de broers...Daarin verschijnen filmbeelden die laten zien wat er in de huiskamers gebeurt

Danstaal als taal van waanzin: "Mercurial States"... • 12 februari 1988
Het merkwaardige van de voorstelling is, dat het je binnen de kortste keren voorkomt alsof je werkelijk begrijpt wat beide heren elkaar aan het vertellen zijn; de uitbeelding van gedachten lijkt...Het veld van uit te drukken dingen ligt in de twee talen volledig naast elkaar met slechts enkele incidentele overlappingen, op die momenten waar Booth en Sedgwick opzettelijk de beweging tot een...Voeg daarbij nog de biezondere kop die Booth heeft (zijn grote filmheld is Buster Keaton, en hij benadert zijn idool zeer dicht) en je komt tot een sensatie dat wat hier uitgedrukt wordt, zeer dicht

Taal- en akteergeweld over een geweldenaar: "Gilles"... • 20 februari 1988
Die afkeer is zeer terecht, dunkt me, maar wat hij daar met zijn regie van zijn eigen stuk Gilles, geschreven voor Jan Decleir, tegenover plaatst, lijkt mij ook niet werkelijk een na te volgen...Zodat je enigszins verbluft zit te kijken naar wat de man allemaal niet kan...Er moet echter bij gezegd worden dat heel wat mensen op de première blijkbaar veel houden van dit soort teater met uitbundige akteerprestaties, want op het einde van de voorstelling kregen, schrijver

Nicole Mossoux danst "Les petites morts": Uitzonderlijke... • 24 februari 1988
Mossoux is een van die zeldzame dansers die denkt in beweging; de beweging is wat ze is, maar heeft in haar verschijning en opeenvolging een eigen bewegingslogika, die instinktief herkenbaar is voor...Aan de basis van de voorstelling lag het beeld van een koelkast in een lege ruimte waar een vrouw inkruipt om ze leeg te eten/om er zich in te koesteren enz...Dat kontrasteert wel met de amorfe, grillige kledij van Mossoux, en met wat zij doet, maar het kontrast-effekt krijgt op zich weer te veel belang als ritmerend en strukturerend element van de

Gerhard Bohners rekonstruktie vol poëzie: Schlemmers "Das... • 26 februari 1988
De kostuums werden destijds als bij toeval gered, en er bestonden ook nog tekeningen van, en ook van de bewegingspatronen was nog heel wat informatie bewaard...Bohner zelf merkt op dat de struktuur van Schlemmer, of wat er van bewaard bleef, eigenlijk zo sterk is dat ze bij het improvizeren als het ware vanzelf de goede richting aangaf...Waar dan toch wel bij moet opgemerkt worden dat het de verdienste is van Bohner dat hij oog heeft gehad voor de kleine details die het komisch-burleske karakter perfekt laten kontrasteren met de

Gemiste kansen van Johan Boonen: "De reis... • 10 maart 1988
En die akteren vaak alsof ze gewoon niet weten waar ze het over hebben...misplaatst realisme (Willem Carpentier die doet alsof hij naar een porno-film kijkt als hij fantazeert over de hernieuwde ontmoeting tussen zijn vader en moeder). De aansluiting tussen wat de een zegt en doet...met wat de ander zegt en doet gaat volledig de mist in, je ziet werkelijk dat ze gewoon niet naar elkaar luisteren maar een vooraf uitgedokterd nummertje afdraaien

Het plezier van misverstanden: "K!T" in Beursschouwburg • 26 maart 1988
Tot Pia de scène opholt om Arne te vragen wat hij daar zit te doen...vragen waar een en ander vandaan komt

Blue Ran Dances boekt vooruitgang: "Take off... • 19 april 1988
de dans sterk schatplichtig aan het werk van Cunningham, waar Ronit Land haar dansopleiding van kreeg, de inkleding ervan met decor en kostumering en de manier waarop met de dans betekenis...De aaneenschakeling van al die vondsten heeft echter al te vaak geen noodzaak vanuit de beweging zelf terwijl de inhoudelijke definitie van wat getoond wordt te zwak is om een houvast te bieden

"Rats", een intellektueel en visueel waterhoofd: TieDrie... • 23 april 1988
Op de keper beschouwd is het een gegeven waar heel wat mee te doen zou zijn...Hier worden de teksten alle en kwasi zonder onderscheid gebruikt om een door niets meer geremd driftleven louter pro forma, in een krampachtige poging om nog iets in stand te houden van wat beschaving...Dat klusje werd geklaard door Eugène Bervoets, en het valt nauwelijks te betwijfelen dat hij en zijn akteurs redelijk wat plezier beleefd hebben aan het ineenzetten van deze voorstelling die men zich

Tweede keer, goede keer.: "Trilogie van het... • 7 juni 1988
Het stuk wordt bevolkt door afgepeigerde mensen die urenlang betekenisloos blaten over hun gevoelens en frustraties, wat het stuk enerzijds een ontstellende herkenbaarheid en banaliteit verleent, maar...waarop hun motoriek sneller en heviger is dan wat de tekst laat veronderstellen, relativeert in hoge mate het nu toch al lichtjes oubollig aandoende leed van de vroege jaren zeventig...Natuurlijk valt er heel wat af te dingen op de concrete uitwerking van een en ander, en zou er nog behoorlijk wat kunnen geschaafd worden aan de acteurs en regie

Als er iets is datje moet doen,... • 16 juli 1988
Maar je moet het zien zoals de konstruktivisten dat deden in het begin van deze eeuw in Rusland; die riepen alle mensen die iets deden, tot kunstenaar uit; dat waar je voluit mee begaan ben krijgt een...Wij waren het jaar begonnen met elke avond een ander stuk te lezen uit die periode en bij het navlooien ervan bleek wat een schat aan vergeten, goede stukken er nog bestaat...Als ik het heb over herwaarderen, dan heb ik het niet over iets positiefs, maar het perspektief wat je er door Foucault over krijgt, is veel fijnmaziger dan die ongenuanceerd sombere, drukkende

d liedje, gezongen door nieuwe mensen, met... • 8 september 1988
Waar het voor theater- en dansprogrammatie nog afwachten wordt wat de evolutie zal zijn -- je kan nl...werken, en waar een zinvol contact kan ontstaan tussen kunstenaar en toeschouwer, ongewijzigd bleef in die jaren, verloor het stilaan van zijn betekenis...Wat maakt het verschil, hoe werkt de fictie in het een en het ander, waar staat de experimentele film nu tegenover de experimentele video

Loze diepgang, loze humor: "Ballet in wit"... • 9 september 1988
Maar eigenlijk heeft Van Runxt voor een gemakkelijkheidsoplossing geopteerd: hij heeft een manier van bewegen ontwikkeld die perfekt aansluit bij wat hij kan, maar dan zonder die beperkingen te...Maar het enige dat ik daar werkelijk over kan zeggen, is dat Van Runxt beter eens wat oppervlakkiger zou worden, d.w.z...zich eens gaan bevragen over het middel waar hij mee werkt, zijn lijf, al zal dat waarschijnlijk lastiger zijn, en een minder romantisch sfeertje opleveren

Over slaapkamers, vrouwen en akteren: "Abondance" van... • 14 september 1988
Een plaats waar bezoekers uit geweerd worden, maar tegelijk het toneel van belangrijke "veldslagen" in een huwelijk, van wilde dromen en genot, groot én alledaags verdriet...Een monoloog waarin trouwens fragmenten te herkennen vallen van wat in de andere slagen als reële wrijving tussen beiden naar voren gekomen is, maar hier met zo'n zichtbaar narcisme omgekneed tot een...De enige vraag die bij mij wat bleef hangen, is hoe dat nu verder moet voor een akteur als Steemans

Scenografie als autonome kunstdiscipline: Toneelbeeld van Jan... • 15 september 1988
Bij beide is het eigenlijk steeds ambigu wat het objekt is van de tentoonstelling: het finale objekt van de architektonische bedrijvigheid is er in elk geval niet, maar in tekeningen, maquettes...Waar het gebouwde onvermijdelijk aangetast raakt in een wisselwerking met de omgeving, zelf op een niet-zichtbare wijze als het gebruik ervan of de betekenis die eraan gehecht wordt, zijn maquettes en...Overigens, precies wat Hans Hollein ook altijd doet als zijn werk tentoongesteld wordt) Dat is niet altijd even goed gelukt, maar het maakt wel duidelijk in welke mate veel van zijn decorstukken zo