704 document(en) met "(7)Een" • Resultaten 101 tot 120 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Claustrofobie van de dissident: "Largo Desolato" door... • 27 februari 1987
Dat uit zich in een licht schizofrene houding in zijn spreken en doen; hij slaagt er niet meer in nog iets werkelijk te zeggen, het overgrote deel van zijn uitspraken blijkt een monotoon repeteren te...Dat lag misschien aan een vrij verdienstelijke, maar nogal fletse vertolking van Netelmans door Rense Royaards, misschien ook wel aan de soms iets te ver uitgemolken regievondsten van regisseur Peter...een sombere, perspectivisch zeer sterk vervormde ruimte met een holte in het plafond, die reminisceert aan expressionistische tekeningen van grauwe woonkazernes -- dat "juist" is, maar net iets te veel

"De bacchanten" blijft bij te veel geode... • 10 maart 1987
heel dit stuk gedraagt deze laatste zich als een bijzonder wraakzuchtige mens, een geniale manipulator van de zwakten van zijn opponenten en volgelingen...Door een overdaad aan middelen, een overdreven willen aanvullen van de tekst, gaan de laatste aangrijpende bladzijden van het stuk, waarin de dood van Pentheus door de wachter, Kamos en Agave betreurd...worden, de mist in. Het ziet er met deze enscenering vooral naar uit dat ze nog onaf is, eerder een eerste gooi naar een mogelijk goede uitvoering met een aantal goede acteerprestaties van Bart Slegers

Blauwe Maandaag speelt kommentaar bij Oidipous • 14 maart 1987
BRUSSEL -- In het verhaal van Oidipous heerst van bij het begin een onheilszwangere sfeer, veroorzaakt door het feit dat iedereen wéét wat er aan de hand is, maar het moment van openbaring eindeloos...Een tweede overweging is dat de houding van het volk tegenover de koning voor de achterdochtige en cynische hedendaagse mens iets te braaf en gemaakt is. Een braafheid die een moordende sensatiezucht...Hij slentert, gekleed in een zeer modieuze smoking en lakschoenen met hoge hakken, met een sigaret losjes in de mondhoek, voorbij de zitbankjes, en daagt dan plots, met heel zachte stem, de

Dansprojekt toont werk van jongere koreografen • 18 maart 1987
ANTWERPEN -- "Dansprojekt" is een groep jonge dansers en koreografen die werken onder leiding van Aimé de Lignière, eigenlijk als het ware een jonger of tweede plateau van het Ballet van Vlaanderen...Naar mijn gevoel is die eenduidigheid in de dans echter eerder een nadeel dan een voordeel, want dans wordt precies boeiend waar hij doet wat niet met woorden kan verteld worden...nogal naar uitzag dat de dans te veel een andere intensiteit en frazering had dan de muziek, maar het is dan ook wel aartsmoeilijke muziek om een goede koreografie op te maken

Boeiend onderzoek, ook voor buitenstaanders: Studenten teaterwetenschappen... • 20 maart 1987
Om teatermaken aan den lijve te ervaren voeren de studenten teaterwetenschappen aan de KU Leuven elk jaar, na een vrij grondige dramaturgische analyse, een stuk op...Er zijn enkel een aantal "namen" (personages zou al teveel gezegd zijn, want de protagonisten hebben een sterk wisselende en nauwelijks gedefinieerde psychologie) en een aantal "uitspraken". Deze...Maar dat heeft een zekere charme, omdat de worsteling met het eigenaardig soort realisme van Rijnders, waar geen enkele situatie korrespondeert met een vooraf gegeven teatrale kode, en toch mits

Adriana Boriello speels en intiem: "Allegro, vivace... • 4 april 1987
Zonder uitgesproken verhalend motief in de voorstelling, is deze toch gevat tussen een openings- en slotbeeld dat een stiekem dansplezier van drie meisjes op een verlaten plaats suggereert...Een sonate voor cello van Zoltan Kodaly klinkt op tussen de stille fragmenten van dit spel, en is telkens als een soort zweepslag die een nieuwe dynamiek geeft aan de verhoudingen op de scène...De dissonante klanken geven de soms vrij hermetische voorstelling een biezondere sfeer, die tegelijk heftig en ontstuimig en gracieus-bevallig is. Het is een soort voorstelling die een sterke

Orkater komt met "Onder het melkwoud": Betoverende... • 23 april 1987
De akteurs/muzikanten/zangers zitten in een boog vooraan op de scène, tegen de achtergrond van een groot doek, een gezicht op zee met rotsen en klippen die wazig opdoemen uit de mist...Het verhaal beslaat de duur van een nacht, een dag en weer een nacht, en door een ingenieuze belichting zie je de zee langzaam opdoemen uit de duisternis, in heldere dag en dan weer tegen de...Nooit wordt ergens een typetje definitief uitgetekend, nooit ook is iemand echt solo aan het spreken; zelfs als maar een akteur aan het woord is, voel je, misschien door het musiceren tussendoor

Burleske vermening van tv en teater, macht... • 24 april 1987
Op een nogal intuïtieve manier worden een aantal gedachten in een nogal humoristische vorm gegoten...Regels uit de dialogen worden nu eens, als een teatrale cut-up-techniek, volledig uit hun verband gelicht en op aanwijzing van een toneelmeester stuntelig opgezegd door een rijtje akteurs; bij de dood...een heel sterk beroep op het associatieve vermogen van de kijker, maar Jan Lauwers houdt het geheel wel biezonder onderhoudend; de voorstelling zou zelfs uitsluitend als een lange serie gags te

Nachtmerrie als een visuele tuin der lusten:... • 8 mei 1987
Maar, er is echt wel een maar... Eden opent met een allegorische voorstelling van Adam en Eva, die onwennig, tegen de achtergrond van een immense, verweerde en zwarte baksteenmuur kleren...De allegorie is de aanloop voor een voorstelling die de struktuur van een nachtmerrie heeft...een schitterend duet tussen een man en een vrouw die, bijna als twee slangen, in een langdurige omhelzing om elkaar heen blijven slingeren -- staan min of meer los van elkaar, als afzonderlijke

Extravagante cocktail van woorden en emoties: "Pick-up"... • 9 mei 1987
Zelf merkte hij toen op dat de omstandigheid, dat twee mensen samen op een podium staan, de schrijver verplicht een bepaalde tijd met woorden te vullen, omdat twee mensen die liggen te vrijen teatraal...het midden ligt een reusachtig puzzelstukje, vooraan staat een reusachtige orchidee uit metaal en plastiek, met ernaast één scherm in plexiglas...Maar veel later in het stuk, als niemand dat nog verwacht, begint de orchidee plots een deodorant te verspreiden, door middel van een klein motortje aan de voet van de steel

Deelder praat onevenwichtig • 19 mei 1987
het programma schopt Deelder wild om zich heen, duiken zijn obsessies voor oorlogsgebeurtenissen steeds weer op in de verhalen die hij vertelt, en dat in een hels spreektempo...Zijn Verhaal over de "Yellow rose of Texas" is dan weer een goede illustratie van de manier waarop hij rond een pietluttig gegeven een hele fantazie in geuren en kleuren weet op te bouwen...Daar de voorstelling in Brussel een ingekorte versie van de Nederlandse is, is het best mogelijk dat heel wat "slap tijdverdrijf" tussen twee goede teksten uit de voorstelling geschrapt zal worden

Sophocles knap vertaald naar Amerikaanse politiek: "Ajax"... • 25 mei 1987
Het gaat niet om een enscenering van de oorspronkelijke tekst van Sophocles, maar om een vrij grondige bewerking ervan door Robert Auletta...Je ziet Ajax in een kooi van plexiglas, pletsend in een vijver van bloed na zijn gruweldaden...De manier waarop hij het koor voorstelt, als een stel zwarte soldaten van Ajax' troepen die met een heel ritmische, bijna gospelachtige zegging, gezang en getrappel het gebeuren begeleiden, is een

Beckett kan prettig zijn: "I'll go on"... • 20 juni 1987
Als Molloy dan de winden telt die hij gemiddeld laat per minuut ("extraordinary how mathematics help you to know yourself") en zijn uiterst ingewikkeld gejongleer met 16 keitjes, waar hij een na een...De toon is daarmee gezet voor het heel wat minder prettige tweede deel, waarin we een stervende Malone op een graftombe zien liggen, die dan zonder enige merkbare breuk muteert in de enkel nog...Het decor fungeert daarbij in hoofdzaak als een vrij neutrale achtergrond: zes gemarmerde panelen die een vervormd diepteperspektief geven, en de speelruimte tot een driehoek reduceren

Een zeer verstaanbare Tsjechov, in het Hongaars • 2 juli 1987
Op de indrukwekkende internationale affiche prijkt ook een relatief onbekende Hongaarse groep, het Katona Jószef Theater met een voorstelling van Tsjechovs Drie zusters...De voorstelling van het Katona Jószef theater nu, is -- met de uiterlijke verschijning van een zeer klassiek-realistische voorstelling -- een zeer ver doorgedreven oefening in het "tussen de regels...wel of niet in de ogen krijgen, een vrij goed beeld van wat daar (niet) gebeurt

Paul Peyskens op de Vlaamse Zomer: De... • 24 augustus 1987
Het klinkt als een lichtironische titel van een intimistisch huiskamersprookje...Op het ogenblik dat Leóntes een affaire tussen Polixenes en Hermione begint te vermoeden, zit zij met prins Mamillius in het paleis, en vraagt hem een, liefst vrolijk, verhaaltje te vertellen...Op een heel amusante manier vertelt Peyskens een sprookje over een gevoel van "is het maar dat", over hoe er van die wilde droom, dat geweldig idee waarmee je aan iets begint, niets meer overschiet

"In Eden" komt niet tot eenheid • 26 september 1987
gelukzaligheid, en anderzijds de armzaligheid van het dagelijks leven waarin op een stumperige manier een fraktie van dat geluk doorbreekt als een plots ogenblik van ontroering...Een materie dus die in onze tijd moeilijk nog met een "flou artistique" kan benaderd worden...Een nogal onevenwichtige voorstelling dus, die een grote bereidheid vergt om mee weg te dromen, en er niet echt in slaagt om disparate invloeden (van Maguy Marin tot misschien zelfs Butoh-dans) en

Dansen en musiceren met volle overgave: Rosas... • 3 oktober 1987
BRUSSEL -- Kaaitheater, niet langer een festival maar een heel het jaar doorlopend programma in Brussel, ging donderdagavond (na "voorloper" Ajax van Peter Sellars) definitief van start met een...Ter wille van het muzikale karakter van de voorstelling werd achteraan in een grote doos, met een vaal-vlekkerig behang, een estrade aangebracht waarop de muzikanten prominent aanwezig zijn...Een eerst rivalizerend/bevaderende verhouding tussen de twee (de een gaat telkens voor de ander staan) verglijdt langzaam naar een erotisch spel van aantrekken en afstoten, ingezet door Saunier die

BKT opent met bijna onspeelbare Becketts • 8 oktober 1987
Wat waar en zeker Ohio Impromptu zitten op de grens van wat nog "speelbaar" is. Katastrofe opent met een lege scène waarop een man in zwarte kamerjas met breedgerande zwarte hoed op een sokkel...Een vrouw komt binnen, en uit de opmerkingen die ze naar achter roept over de belichting, maak je snel op dat dit een scène of een filmset moet zijn...Ohio improvisatie is er eigenlijk geen gegeven meer, behalve dat een man in een dik foliant zit te lezen, waarvan de ordening door elkaar gegooid is. Zijn perfekte dubbelganger zit stilzwijgend naast

Fabres 'onvoltooide': Danssekties uit "Das Glas im... • 9 oktober 1987
Maar de bewegingen zijn deze keer niets anders dan een reeks klassieke "positions", gekombineerd tot een korte bewegingszin die een eindeloos aantal keren herhaald wordt...De danseressen stellen zich daarbij steeds op in een rigied symmetrische kompositie, en schrijden dan in een zeer langzaam tempo, telkens met een veelvoud van twee naar de voorzijde van de scène en...Daarna loopt een jongen met een uil op de schouder over de scène terwijl hij een lied zingt voor de vrouw boven de scène

Episch verhaal over driehoeksverhoudingen: Gallotta opent Klapstuk... • 16 oktober 1987
Twee driehoeksverhoudingen, zoals de koreograaf Christopher Lemm ze zich herinnert, tekenen zich af tegen het decor van een vervallen stad, als was het een soort Pompeji...Les Louves, zo noemt de danser Cyril Lussac (Pascal Gravat) zijn twee vriendinnen in het eerste stuk; de ene een vamp met de allure van Lisa Minelli in Cabaret (Muriel Boulay), de andere een verdacht...tegenbeeld, wordt de tegenstelling, maar tegelijk ook de verbondenheid tussen de twee rivalen tot een hoogtepunt gevoerd, dat eindigt in een dolle stoeipartij met drieën op een groot bed