347 document(en) met "De Vrouw" • Resultaten 101 tot 120 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


"Moeders" van René Eljon geraffineerd én dolkomisch • 17 april 1991
Bertha, een ongetrouwde vrouw die al heel haar leven voor haar moeder zorgt, verjaart en werd bedacht met een uitzonderlijk geschenk: de vier anderen kochten het vakantiehuisje voor haar...De ruitjes werken als de schutkleuren van huisvrouwen -- ook zij hebben wat te verbergen -- en zetten de konstruktie van het verhaal, het spel-element in de verf, en niet het leedvermaak of de meer...Die manier van doen is bovendien een weerspiegeling van het maakproces van de voorstelling: de akteurs regisseerden zichzelf en de voorstelling zou je in menig opzicht als een biezonder genoeglijk

Hoe clichés met mythen verward worden • 18 mei 1991
Juister gezegd, de (structuur van de) tekst wordt door een overmaat aan kabaal en enscenering naar de achtergrond verdrongen...Op dat moment kan Jules aan niets anders meer denken dan de liefde bedrijven met zijn vrouw...Wat daarbij het meest stoort, is de stuntelige, en compleet overbodige manier waarop dingen getoond worden, die je alleen kan suggereren op toneel; een van de trieste hoogtepunten is een woeste

Jan Ritsema bedenkt vernuftige kunstgreep • 23 mei 1991
De vernuftige, maar schijnbaar achteloze dialogen, de eenvoudige plans en de ongekunstelde speelstijl doen je het oog van de camera vergeten...George Alexander van Dam, Jeroen Robbrecht en Takashi Yamane vervullen de rol van pianospelende De Pauw en Rijcman, en de rol van cd-speler...En ze maken er goed gebruik van: ze reageren aandachtig op elkaar, ze brengen de replieken op de juiste toon, met de juiste snelheid en de juiste pauzes

Het muffe van teaterspelen • 28 juni 1991
een vervallen achterzaaltje van een herberg in een godvergeten oord ergens in de Oostenrijkse Voor-Alpen braakt de gedesillusioneerde auteur-akteur Bruscon zijn afkeer en walg van het teater, zijn...Tevergeefs, want een brandje aan de pastorie door een blikseminslag zal alle publiek vlak voor de vertoning uit de zaal lokken...De baas wordt de belichaming zelf van de paranoïede kijk van Bruscon op het leven; we zien hem in feite door Bruscons ogen, als een attribuut van zijn monoloog

Kindersprookjes van Pierre Droulers • 27 september 1991
dit geval is het materiaal niet alleen de tekst, die een laag van de voorstelling vormt, maar ook de fysieke werkelijkheid van de akteurs en de verbeelding van de regisseur Droulers...De kleinste vrouw, de Amerikaanse Amy Garmon en de grootste, Simonne Moesen, verschillen bijna een hoofd, en als de vier dan op een rijtje ziet staan, ga je inderdaad al snel denken aan Klein Duimpje...De tekstuele fantazie van een vrouw die over haar vroegere geliefde spreekt, wordt bij voorbeeld nooit uitgebeeld, maar blijft over de handelingen van de akteurs zweven als een motor van hun

Wereldkreatie van Meg Stuart • 18 oktober 1991
het duister van de scène lichten twee in de lucht zwevende onderbenen op boven een liggende vrouw...Het hoofd van de vrouw probeert zich op te richten om de voeten te raken, om zich ertegenaan te vleien...De vingers vertonen een merkwaardig ongevoelige verkramping als was de rug een ding dat niet helemaal te vertrouwen is. De andere hand weert af als het achterwerk te dicht genaderd wordt

"Après-midi", beweging uit stilstand • 23 oktober 1991
De struktuur van de voorstelling is ascetisch; twee mannen, Eric Lamoureux en Eric Affergan, en een vrouw, Hela Fattoumi zijn aanwezig op de scène, zonder meer...Het voor de hand liggende kontrast, de "kontakt-spanning" tussen man en vrouw kan je registreren in de verschillen van kracht en elegantie, maar zelfs in de duetten is er niets meer: gewoon briljant...De duur van de voorstelling wordt geritmeerd door de sublieme verschuiving van de belichting over de gebroken reliëflijnen van de panelen: de zon gaat op en onder en er gebeurt niets dan het spel van

Compania Nadir: wondermooie dromerij • 5 november 1991
LEUVEN -- De laatste grote voorstelling op Klapstuk 91, tegelijk met de hoogtepunten Ottone, Ottone, de schitterende video-dokumentaire van Walter Verdin en Anne-Teresa De Keersmaecker van de...Een spel waarvan de regels blijkbaar nogal vaak wijzigen, naargelang de ene of de andere de overhand haalt in de aktie...De jongen begint daarmee, maar het wordt definitief een tema als de vierde, een vrouw, -- iemand die lichtjes anders aangekleed is, en er ook meer verstild, evenwichtig en volgroeid uitzien -- erbij

Wooster Group herwerkt Tsjechovs stuk "Drie Zusters"... • 21 november 1991
Bij de Wooster Group is het net omgekeerd: het gaat je op de duur verwonderen dat je het verhaal nog kan volgen, ondanks alle "overbodige details", de parallelle video-montage, het gedoe aan de tafel...Als Beatrice Roth, een oudere vrouw, de jonge Irina speelt, dan blijf je dat voelen, ondanks de tekst...Indrukken van een reis naar Japan zijn in de voorstelling, in de kledij van Valk, de prezentatiewijze als van de verteller bij stomme Japanse films, in de filmfragmentjes van oude Japanse films

Stemmen uit het leven van een vrouw • 13 december 1991
Nu schreef Mistiaen zelf de tekst, en is de verteller geen man, maar een vrouw, Goele Derick...De suggestie dat het om zo'n geschiedenis gaat ontstaat, vooral doordat een vrouw in haar lichaam alle stemmen verzamelt die in de tekst opdoemen...Die stemmen spreken alle over een gelijkaardige geschiedenis, samen te vatten als het levensverhaal van een oude vrouw die terugkijkt op haar leven, van de eerste seksuele fantazie tot het laatste

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
Haar capriolen, een vrouw die haar grote opwinding, uitgelatenheid, de vrije loop laat, vormen een vreemd contrast met de quasi-heilige poses van de videobeelden...Omdat ze dan ook nog enkel als groep van betekenis zijn, gaven de stukken met de mannen de indruk vooral entr'actes te zijn tussen de scènes met de vrouwen...dagen in de Hallen werd er druk gesleuteld aan de volgorde van de muziek, aan de keuze van het videomateriaal en aan de opeenvolging van de verschillende choreografieën

Dialoog met herinneringen • 14 januari 1992
De regie, gevoerd door de twee aktrices zelf, lost de problemen die er zijn met het statuut van de verschillende tekstfragmenten niet op, en laat zelfs na om, al was het maar door een goede lay-out...Toch is de voorstelling geen absolute mislukking, precies door de momenten waarin de herinneringen echt gaan leven...Een regie die er niet voor terugdeinst de tekst aan te passen aan de spelervaring en meer rigoureuze verdelingen in de speelruimte aan te brengen, zou de voorstelling enorm aan kwaliteit kunnen laten

Gallotta goochelt met teatertruuks • 22 februari 1992
ANTWERPEN -- De Compagnie Emile Dubois, het gezelschap van de Franse koreograaf Gallotta, is te gast in de Antwerpse Singel met La légende de Roméo et Juliette...Het zit dus voortdurend op de grens van wat kan, maar precies daar is Gallotta nu ook groots in. Hij schuwt de kitsch niet, maar verliest tegelijk nooit zijn (tedere) ironie...Het verhaal eindigt net omgekeerd als die andere beroemde, gelijklopende romance West Side Story, Het is de vrouw die er het eerst aan moet geloven

De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens • 1 april 1992
De houding van de dansers en de globale opzet wachtten toen als het ware op de confrontatie met een publiek om de werking van het gebeuren scherp te stellen, precies op de manier waarop vertoon...Onder de veelkleurige jasjes blijkt telkens een zelfde vrouw in een zeer nauwsluitend zwart pakje, met glanzend zwarte benen eronder, te schuilen...De opgehitste theatraliteit van de video is afwezig op de scène als Million de teksten van de video live inspreekt, telkens net iets voor je ze op het scherm te horen krijgt

Frankenstein amusant • 25 april 1992
BRUSSEL -- Frankenstein, of de landschappen van de ziel is een teatervoorstelling van de Nederlander Rieks Swarte (de man achter Potters beesten). Het stuk volgt het verhaal van Mary Shelley op de...voet, maar wat de regisseur nog veel meer interesseert dan het griezel verhaal is de situatie waarin het verhaal ontstond Hij evoceert de wijze waarop mensen in de vroege negentiende eeuw verhalen aan...Bij voorbeeld: een rijke vrouw bezoekt de arme weduwe met vier kinderen, de zoon verlaat de familie om naar de universiteit te trekken, dit alles overgoten met het nodige geweeklaag

Keuzen van klein teaterfestival • 22 mei 1992
Het publiek deelt volledig in de gestelde dilemma's. De opwinding van de intrige wordt door de muzikanten extra ondersteund, niet alleen door hun tamboerijn en snaarinstrument op spannende ogenblikken...Dat wordt ook sterk in de verf gezet: je ziet de troep de scène opzeulen met het materiaal in karretjes, dat ze onder het brengen van een inleidend praatje en strijkje met veel geharrewar opzetten...Uiteindelijk, en vooral door de vastberadenheid van zijn vrouw, legt hij zich neer bij de situatie

Intrigerende momenten in flauw verhaal • 23 mei 1992
Vreemd genoeg is wellicht niet die duidelijkheid, maar de briljante en bizarre bewegingstechniek, en meer algemeen het geraffineerde estetisme van de voorstelling de oorzaak van de grote impact ervan...En ook de dans heeft een potentieel aan betekenaars van de ervaring van het lichaam die de "inhoud" van de voorstelling ver te buiten gaat...Nog te zien vanavond in Brussel, in de studio van het Kaaitheater, Onze-Lieve-Vrouw van Vaakstraat 83

Bij de dood (van een broer) • 21 november 1992
een metafoor voor de spanning tussen een onbestemd verlangen en de eigen beperktheid om daar óók op in te gaan...Uit wat hij oproept,, met de herkenbaarheid, bij voorbeeld in het oog dat hij heeft voor het onbetekenende detail, spreekt een autenticiteit die de biografische juistheid irrelevant maakt...Nog te zien in de studio van het Kaaiteater, O. L. Vrouw van Vaakstraat 83 te 1000 Brussel op 21, 25, 26, 27, 28 november 1992, telkens om 20 u 30

Anne Teresa De Keersmaeker: 'Veel van wat... • 1 december 1992
Pieter T'Jonck sprak met haar, in drie bewegingen: na de première van Mozart/concertaria's in Avignon, voorbije zomer, na de herneming van Achterland in De Munt en later de vertoning van de video van...Ze gaan alle over het afscheid nemen van elkaar, elkaar verlaten, over de eenheid die er kan bestaan tussen man en vrouw ondanks de scheiding, de fysieke afwezigheid...De vrouwen in Erts gaan vaak op in de totaliteit van de groep, de individualiteit van elk van de vrouwen wordt in dit stuk veel meer getoond door de video dan door de beweging

Nieuwe dans op oude vormen • 15 december 1992
Een speciaal soort dubbele body, die delen van het achterwerk en de liesstreek onthult omdat de twee helften niet precies overlappen, trekt op een bijna obscene wijze de aandacht op de schaamstreek...Op die hoogte treffen we de enige danseres aan die ook als vrouw gekleed is. Alle anderen, mannen en vrouwen, zijn met gelijkaardige, historizerende wambuisjes en broeken uitgedost...De wisselende relaties tussen de dansers onder en de vrouw boven, de kontakten die ze hebben op de begane grond, vormen zowat de leidraad van de voorstelling