357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Het laatste woord over begeerte is niet... • 17 juni 1994
Als je bij het einde van deze reeks stukken van iets doordrongen bent, is het vooral dat er ontzettend veel over begeerte geschreven en gepraat is, en vooral, dat het laatste woord uiteindelijk nooit...Zonder een teoretische uiteenzetting te geven, krijg je toch een idee van de werking en de teorie van de psycho-analyse...De verwijzingen hangen in het luchtledige, en je moet naar het programmaboekje grijpen om enige toelichting te krijgen bij de keuze om ook het nazisme te belichten

Forum voor jonge koreografen in feeëriek parklandschap • 26 augustus 1994
Bij de ene merk je nauwelijks nog beweging, maar wordt veel gebruik gemaakt van video of schilderkunst, bij de andere is het een en al beweging, nog een andere lijkt veeleer een teatervoorstelling te...ECF is niet het enige initiatief dat jonge koreografen wil helpen om van de grond te komen

De Keersmaeker danst en kijkt toe :... • 6 september 1994
Je ziet zo de verwantschappen...Je herkent historische dansvormen, maar merkt ook de persoonlijke inbreng van de dansers, de invloeden die het gezelschap onderging...Net als Saunier in het eerste deel opent zij hier met een elegische, bedachtzame solo, en het lijkt wel alsof je in de trage passen, de enkele sprong, mee kan beleven hoe het werk zijn vorm aan het

Inventaris zonder begin of einde : "Oefening... • 22 september 1994
Nu eens vermoed je dat het een stapel oude luiers zijn, dan weer een stel lakens, later dienen ze ook als lijkwade of meubelstofthoezen in het huis van de gestorven vrouw...Als de zoon zijn emoties ten opzichte van zijn moeder wil uitdrukken komt hij niet verder dan een lange opsomming van woorden als been, olifant, peer, stoel... Dat is minder gek dan het lijkt...Toch blijkt tegelijk dat hij haar overweldigende macht wil indijken

De erotiek van een pas die danspas... • 1 oktober 1994
En dat zowel als je het wil hebben over een individuele voorstelling als wanneer je probeert de essentiële betekenis en werking van het fenomeen te betrappen...Als je een voorstelling ter sprake wil brengen bijvoorbeeld, is het wellicht essentieel om duidelijk de aard en de opeenvolging van de bewegingen, het ruimtegebruik en de dynamiek van de dansers voor...Nu mag je als lezer van bovenstaande gedachten denken wat je wil - en ik geloof zelf dat er bijvoorbeeld heel wat vraagtekens te plaatsen zijn bij de lichaamsmystiek die in de dans ultieme

Tristero op drift in chaotische "Garga Shlink" • 15 oktober 1994
De inzet van de strijd si op het eerste gezicht allerminst duidelijk, al kan je in Garga en Shlink wel twee maatschappijmodellen zien...Met het laatste geld van Shlink wil hij zijn geluk gaan beproeven in New York...Je ziet een snelle opeenvolging van scènes, waarin de herkenbaarheid van het gegeven, met veel tics en overdrijvingen in het spel, zeer sterk de overhand haalt op duiding en inleving

Autentieke emoties in "Witte nachten" • 26 oktober 1994
Aan die kleine dingen merk je dat ze de tekst bloedserieus nemen: het akteren wil de emotie zo onvervormd mogelijk overbrengen op de toeschouwers...En dan kom je al snel uit bij een soort grootste gemene deler, een typisch handelen...Je voelt een autentieke emotie bij de tekst, helaas blijkbaar zo sterk dat de akteurs vergeten zijn zich grondig te bevragen over de teatrale vorm die deze emotie juist kan weergeven

De Keersmaeker kijkt door kaleidoskoop : "Amor... • 2 december 1994
Je krijgt dus als het ware twee complexe reeksen, een muzikale en een koreografische, die tegenover elkaar uitgespeeld worden...Ook in de kostuums krijg je een voortdurend verloop, zodat de dansers bijna letterlijk steeds nieuwe gedaantes aannemen...Zo wordt gesuggereerd.dat het werk van de groep beantwoordt aan dezelfde liefdeswet die het stuk aanschouwelijk wil maken: het gaat in dit werk steeds om hetzelfde, maar tegelijk is er een konstante

Leven in een kartonnen doos • 20 december 1994
Daarop zie je mensen in een kring rond de moeder stilzwijgend eten...Je merkt alleen dat de rest van de familie er wat verloren bij loopt...haar wil registreren

Hyperventilatie in ontheemde wereld • 23 december 1994
De vervreemding die daaruit ontstaat, doet je voorbij de konkrete omstandigheden van de personages luisteren naar de eksemplarische aard van hun geachten...stemverheffing toch de emotionele onderstroom van de woorden wil verduidelijken...het algemeen krijg je echter het gevoel dat er nog wat gesleuteld zal moeten worden aan het akteerwerk

Herontdekking van de negentiende eeuw: Gerenoveerde theaters... • 1 februari 1995
Aan de ene zijde tref je de gipskrullen-esthetiek van het oude zaaltje, aan de andere de kale strengheid van grijze betonblokken...dit theater kan je 'en rond' spelen, twee tribunes tegenover elkaar opstellen, het oude zaaltje als decor gebruiken als het publiek op de 'scène' zit, of gewoon, zoals in Minards tijd, de hele zaal...Het gebouw heeft daarbij zo'n afmetingen en is zo complex, dat je je levendig kan voorstellen dat voorstellingen zoals L'ymagier singulier van Thierry Salmon die destijds bracht in oude Brusselse

Jan Fabre worstelt niet ballet : Nieuwe... • 14 februari 1995
De centrale figuur van de lijmstokman bij voorbeeld vind je ook in het zelfportret van Jan Fabre in het Stedelijk Museum...De sterke bezieling en koncentratie die het waarmerk zijn van Fabres voorstellingen, zeker de laatste twee, lijkt hier te ontbreken, alsof het balletgezelschap niet mee wil in zijn gekte...Voor een keer wacht je niet vanuit je veilige zetel in spanning af wanneer het fout zal gaan, maar word je deelgenoot van de enorme koncentratie en wilsinspanning die de danseres in haar konfrontatie

L'Esquisse piekert over nakende rampen • 22 februari 1995
Niet een biezondere oorlog, maar de gemoedstoestand die "de" oorlog en "het" geweld veroorzaken wil het koreografenduo dus portretteren in een teatrale vorm...Dat is geen eenvoudige opgave, zeker niet wanneer je het gesproken woord niet gebruikt, maar de emotie direkt wil overbrengen via de aanblik van lichamen...Het staat niet slecht om heden ten dage als kunstenaar te tonen dat je je zorgen maakt over het geweld in de mens

Mime brengt schilderii van Delacroix tot leven • 8 maart 1995
inspireerde, wil dat Sardanapalus, wanneer hij in de oorlog het onderspit dreigt te delven, het bevel geeft alle wezens die hem plezier verschaften te vermoorden...Veel van die situatiehumor zie je helaas al van ver aankomen, zodat de grap meestal haar effekt mist

Pierre Droulers speelt met dansers en knikkers • 30 maart 1995
Bij voorbeeld een uitgebloeide paardebloem die haar pluisjes maar niet wil verliezen, ook al hoor je op de klankband iemand er uit alle macht tegen blazen...Al van bij de eerste solo van Barbara Manzetti word je gefascineerd door de vreemde, bijna mechanische logika van haar handelen...Dat effekt zie je telkens weer: er lijkt in de handelingen van de dansers iets te ontbreken, een of ander voorwerp dat de strakke, bijna gymnastiekachtige precisie en zelfverzekerdheid van de vreemde

Maten speelt Don Carlos in sneltreinvaart • 4 april 1995
Persoonlijk heeft ook de koning wel oren naar Posa's boodschap van menselijke waardigheid en goed staatsbeheer (een twee-eenheid bij Schiller), maar hij kan of wil er, in zijn positie, niet op ingaan...Op veel momenten is de vaart van de voorstelling zo groot dat je de intrige nauwelijks nog kan volgen, zelfs al heb je ze min of meer in je hoofd...Het zijn vaak de attributen die duidelijk maken met wie je te doen hebt bij de dubbelrollen

Geen twee voorstellingen van "Nievelt" ooit dezelfde • 4 mei 1995
Hij wil, in zijn eigen woorden, dans onderzoeken als een zelfstandig en volwaardig medium...Pas na enige tijd merk je dat hij langzaam vooruit gaat, en zo het tijdsverloop van de dans van de vier vrouwen belichaamt...Het is een nauwelijks . merkbare subtiliteit, maar ze is er wel oorzaak van dat je aandacht op het ene moment wegglijdt, en op het andere volledig opgeëist wordt

Frank Vercruyssen op zoek naar houvast in... • 20 mei 1995
Soms gaat hij even door de knieën, alsof hij een sprong wil maken naar iets dat hij in het voorbijgaan wil vatten...En dan kan je wel denken: "het zijn zijn zaken", Vercruyssen weet zich letterlijk en figuurlijk in zo'n bochten te wringen; dat je je toch direkt aangesproken voelt, op zwakke plekken...Het is net als wanneer je door een gek aangesproken wordt: je voelt je verveeld om de opdringerigheid, maar daaronder zit altijd ook wel machteloosheid en zelfs angst

Needcompany in greep van vervallen leven • 26 mei 1995
het tweede deel krijg je een mytische setting, waarin een koningin-moeder, een professor en Leda en de zwaan zelf aanwezig zijn...De koningin, dodelijk, vermoeid, wil zich aan deze bevraging onttrekken door een vlucht in drank...Je voelt je daar ongemakkelijk bij worden, en zeker in het laatste deel kreeg ik het af en toe behoorlijk op mijn zenuwen

Het lichaam zelf, op het podium, overal:... • 1 juni 1995
De blik van buiten af, die zegt dat je tanden scheef staan of je haar verkeerd zit, reduceert dit mystieke lichaam tot een schamel object...Het laatste deel is een tegelijk dramatisch en uitzinnig-lachwekkend verhaal van een stem die zijn 'zelf' helemaal wil afronden, uitputtend wil beschrijven...Je ziet zo dat hier een illusie van diepgang wordt opgewekt, waar eigenlijk alleen oppervlakte is. Je ziet zo dat de lichamen gemystifieerd worden als veruitwendigingen van een diep mysterie, waar