28 document(en) met "pose naar pose te" • Resultaten 1 tot 20 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Steve Paxton: De esthetiek van de zwaartekracht • 1 juni 1985
boven op hem liggen en sluit de hand zich rond hem) of stuntelig beweegt (een stoel manipuleren, een grote hoop papier proberen bijeen te vegen). Als een fil rouge markeert deze hand de voorstelling en...het begin zijn er ook sporen van het vroeger werk van Paxton te merken: het verslepen van planken dat al in Bound te zien was, het om elkaar cirkelen van de dansers uit Contact Improvisation...Het maakt evident hoe moeilijk het is het complexe spel van evenwicht, kracht, impuls tijdens de beweging zelf te betrappen, je er rekenschap van te geven

Amerikaanse dans heeft meer oog voor lichaamsbeheersing:... • 15 oktober 1985
Aanleiding is "Doublé Duo", in première voor België te zien op het Klapstuk, dat mee deze voorstelling produceerde...Ik beweeg op een onzekere, onstabiele manier vooruit, eerder dan van pose naar pose te gaan, waarbij het ritme af en toe tussen haakjes geplaatst wordt...een andere manier om op scène te staan, een verschillende geestesgesteldheid

Een heel leven in zes dagen: Vrije... • 12 november 1988
Dat neemt niet weg dat de regie van Pousseur er vaak in slaagt op een lucide manier de beklemming van Kafka's werk tegelijk op te roepen en -- door de verbinding met biografische, historische en...Dat heeft veel te maken met de (moeilijk te definiëren) manier waarop deze aktrice telkens weer een energie schijnt te kunnen mobilizeren om haar verschillende verschijningen volledig te belichamen...Heel wat akteurs slagen er niet in die energie op te brengen en blijven steken in een gezwollen pose die voortdurend het karakter van een ritueel spel van levende mensen op een scène, dat de

Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
Een pose die voor velerlei uitleg vatbaar is. Het is een steek in de richting van publiek dat over steeds diepere en grotere betekenislagen dooremmert (met en passant een volledig gebrek aan inzicht...Het brengt tegenover de Aids-trilogie dan wel niet zoveel meer bij, zodat de tijd dat elke voorstelling van Jan Decorte hoe dan ook een teaterevenement was, voorlopig tot het verleden lijkt te behoren...Nog te zien in de Beursschouwburg te Brussel, A. Ortsstraat 22 tot het einde van het jaar

Dans wikkelt zich om muziek in "Mozart/Koncertaria's" • 1 augustus 1992
Meer dan eens kwam je gewoon ogen te kort om het hele schouwspel te overzien...Een verwijzing tegelijk naar Esher (niets is wat het lijkt, een patroon kan zomaar in een ander omslaan) en naar het Schönbrunn-paleis...bewegingen (dartel rondhuppelen, rollen, lopen, heupzwaaien) worden eindeloos doorgewerkt, met telkens kleine variaties in ritme en pose, overlappingen en verschuivingen en kostuumwisselingen

Nieuwe Fabre is echte Fabre • 21 december 1992
Alleen de aanwezigheid van een twintigtal vastgeketende katten, en de zwijgende trompettist tegen een zijmuur, verwijzen nog naar de wonderlijke wereld van bij voorbeeld Das Glas im Kopf wird vom Glas...Hij bestaat bijna helemaal uit "geleende" beelden, de verwijzingen naar Magritte, Broodthaers, Duchamp, Rops en mogelijk Panamarenko (de papegaaien) overwoekeren de finale boodschap...Ze ziet er gewoon te goed uit om te kunnen zijn wat ze speelt, het blijft een pose, ook haar rol is een voelbaar citaat

Melancholische miniaturen: Anne Teresa De Keersmaeker danst... • 1 november 1993
Het werk van Anne Teresa De Keersmaeker is er in veel opzichten om ons een frame te bieden waarin we konden leren kijken naar Fumiyo Ikeda, Johanne Saunier, Nathalie Million, Vincent Dunoyer, Marion...Iets dat in deze tijd teloor lijkt te gaan, maar waar ze toch terug naar verlangt...De choreografe schuift de muziek naar voor als het belangrijkste waar zij schatplichtig aan is, alsof ze zeggen wil dat ze er misschien niet zoveel aan toe te voegen heeft

Verstilde poses van Piet Rogie • 4 maart 1994
Het subtiele gebruik van de stilering en de pose, het afgewogen zelfportret, zonder psychologisering, bij de twee vrouwen, tegenover de verlorenheid bij Rogie, is een interessant, en niet zo vaak...Ze dansen net iets te netjes, met iets te weinig aanwezigheid en overtuiging...De band waarbinnen timing, snelheid en heftigheid van bewegingen varieert, is net iets te klein, de overgangen van tafereel naar tafereel zijn net niet scherp genoeg aangezet

L'Esquisse piekert over nakende rampen • 22 februari 1995
Om het publiek alvast in de juiste stemming te brengen wordt daarom een stevig beroep gedaan op het middel om emotie over te dragen: muziek en klank...Daarna springt ze naar Obadia toe, die haar rondzeult vlak boven de grond, heft en verwerpt...Het staat niet slecht om heden ten dage als kunstenaar te tonen dat je je zorgen maakt over het geweld in de mens

Geen twee voorstellingen van "Nievelt" ooit dezelfde • 4 mei 1995
Die heterogeniteit wordt ook ingezet om bepaalde dimensies van het gebeuren duidelijk te maken...Als hij die arm dan nog heen en weer beweegt voor zijn bewegingloze lichaam, lijkt de hand wel los te staan van het lijf waar ze aan vasthangt...Dat wordt nog duidelijker als Baervoets zijn stijve pose plots verslapt en met zijn romp, en ten slotte zijn benen mee begint te bewegen

Fabres wereld in een notedop • 13 mei 1995
Als geen ander weet Fabre de spanning tastbaar te maken tussen de klassieke bewegingstaal en de dansers die zich ermee meten...Bij Valentine is het net andersom: ze moet een grote inspanning doen om zich af te zetten tegen de taal waarmee ze vergroeid is om het wankelmoedige toe te laten...Nog te zien op 18 en 19 mei in het Lunateater in Brussel om 20.30 uur

Fijnzinnig samenspel tussen muziek en dans :... • 23 mei 1995
Het zakt naar de grond en plooit zich dan plots weer helemaal uit, waarbij alle ledematen hun gangetje schijnen te gaan...Toch geeft dat niet het gevoel alsof je naar de vreemde kapriolen van een plooibare ledepop zit te kijken...Soms gaan de dansers zich in een bepaalde pose opspannen, om dan vanuit het élan van de muziek plots in beweging te schieten en een hele lijn te doorlopen

Pina Bausch sluit dansers op in eeuwig... • 9 september 1995
ANTWERPEN -- De titel van Pina Bausch' koreografie Das Stück mit dem Schiff, die deze week te gast was in deSingel, zegt precies wat in dit dansstuk te zien is: een, minutieus-realistisch nagebouwde...Net als bij een vuilnisbelt is er ontzettend veel en niets te zien, niets te begrijpen...Ook naar hun verhaal heb je het raden

Klapstuk '95 biedt zuiver dansfestival van jonge... • 20 oktober 1995
Annamirl van der Pluijm exploreert de danstraditie in korte solo's. Zij zet overbekende foto-beelden van roemruchte dansers en koreografen, naar haar hand...De dansfiguur komt pas aan bod in de volgende twee solo's. Karakteristiek is de motoriek van de dansers, die erg schichtig en snel van een pose naar een andere overgaan...Platel was op Klapstuk trouwens te gast met een teatervoorstelling, het uitstekende Moeder en kind

José Navas tolt in alle richtingen • 9 april 1997
Hij is vaak op het oude continent te zien, zoals voor deze vier solo's bij Kaai...Op andere momenten, en die zijn in de meerderheid, lijkt zijn bewegen eerder het gevolg van een nauwelijks in te tomen innerlijke kracht...Sterile fields wordt bijvoorbeeld aangekondigd als "een solo die het lichaam onderzoekt als een overgang naar een ander leven". Of Postdata: "niets meer dan het drama van het leven, de innerlijke

Danser laat zichzelf (niet) zien • 22 januari 1998
Het eerste beeld van de voorstelling toont een man die met merkwaardig verdraaide voeten in schoenen met plateauzolen pver de scène hobbelt, het lichaam versteven in een rigiede pose...Hernandez voert zijn lichaam door een reeks exercities, die van onwennig en voorzichtig naar krampachtig lopen, alsof hij geleidelijk aan de ware mogelijkheden en driften van zijn lichaam ontdekt...Op zich niet echt een bezwaar, ware het niet dat de retoriek van deze pose erg zwaar gaat doorwegen

Onvoldragen werk • 24 oktober 1998
Jonge choreografen hebben niet de middelen om een avondvullende choreografie te maken...Tête à tête: solo een', van Elisabeth Maesen, had heel wat minder te bieden...dit stuk zit zo weinig zelfreflectie en zoveel pose dat je de maakster wel moet verdenken van naïviteit, ofwel een overmaat aan navelstaarderij

Annamirl van der Pluijm: de dans als... • 19 april 1999
Wat de dans betreft denk ik dat alweer de pose, de persoonsschildering in bepaalde gevoelens, alles bepaalt...Als je voorstellingen zo verbonden zijn met je eigen persoon, lijkt het mij niet makkelijk om in de sleur van de herhaling de oorspronkelijke bezieling niet te verliezen...Je kan het vergelijken met de manier waarop acteurs rollen naar zich toetrekken, door de overeenkomsten tussen de rol en hun eigen persoon te zoeken

Schoppen tegen de beklemming van muren • 10 mei 1999
Die eerste "ik" staat aan het begin van een lange reeks geboden en verboden die hem opgelegd worden, en waar hij zich gaandeweg op een paradoxale manier mee identificeert door ze alle te overtreden...Het gevolg is merkwaardig: plots verschuift de focus van het stuk naar de frustratie van jonge mensen over de dwang die ze ervaren...Engelse uitspraak gecorrigeerd wordt door Ursula Robb, begint al dat geschreeuw verdacht veel op een pose, niets anders dan een te spelen rol, te lijken

Onderhuids graafwerk bij PARTS-studenten • 11 januari 2000
Op een fijn melodietje, gespeeld op kinderinstrumenten, komt hij naar voren, sluit zijn ogen, en begint vervolgens te dansen op de muziek...Zuckerman maakt er een sport van om op hysterische wijze haar geslacht en borsten te betasten en aan te wijzen terwijl ze ronddolt op het podium...Hij vertrekt wel van menselijke bewegingen, maar is geneigd die te stileren, om een zekere afstand tussen de oorspronkelijke emotie en de kijker te plaatsen