693 document(en) met "maar" • Resultaten 241 tot 260 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Ongelijke voorstelling over erotiek: "Liqueurs de chair"... • 27 januari 1990
Eerst beroeren ze zijn lichaam voorzichtig met hun mond, maar na een tweede rondje worden ze al driester en zuigen aan een vinger van elke arm...Preljocaj laat zijn dansers daarbij bewegen in ingewikkelde, maar vernuftig gekonstrueerde patronen, vol snel afwisselende deelsymmetrieën, met onverwachte kombinaties van bewegingen...Het decor en een wanstaltige machine (die plots op een nog nauwelijks suggestief te noemen wijze blijkt te funktioneren als mannelijke geslachtsdelen) zijn erg verzorgd en mooi uitgevoerd, maar voegen

Associaties met beeld en klank: "Stukken I... • 31 januari 1990
Toch krijg je tweemaal erg boeiend spektakel te zien, vooral omdat het maar zelden meer gebeurt dat theatermakers met zoveel flair experimenteren met niet-textuele theatrale middelen...Het verhaal dat je ziet, is eigenlijk maar een bijproduct van de ontwikkelingsgang van die beelden, en is dan ook eigenlijk niet na te vertellen...Maar het is wel een voorstelling met een groot potentieel

Sireuil: "Marianne" is afscheid van mijn jeugd:... • 8 februari 1990
Met het bericht is Marianne niet opgezet, maar in de jeugdige brutaliteit van Octave ziet zij wel wat...een sterk zinnelijk verlangen, maar ontsnapt volkomen aan het begrip van de mannen...Claudio wordt aanvankelijk dan ook wat belachelijk voorgesteld, net zoals de Musset dat doet, maar in de loop van het stuk krijgt ook hij een tragische dimensie

Leuke dansfantazie: Gertrud en James/Mister and misses... • 17 februari 1990
door een kleine verandering van snelheid, richting, zelfs maar gezichtsmimiek plots een andere intensiteit of betekenis krijgt...Bovendien is de beweging duidelijk ingestudeerd en nauwkeurig getimed, de dansers bewegen niet volgens een innerlijke impuls maar op een uitgedokterd stramien...Maar toch, "vaut le détour", precies omdat de voorstelling dan ook niet de geringste zelfinbeelding of -overschatting heeft

"As you like it" zoals je het... • 6 maart 1990
Maar ook een verheven deklamatie van de verzen, met bijpassende historische kostuums, zal te pletter lopen op de tekst...Dansen Maar ook in het spel heerst een vrolijke anarchie...En tenslotte is het een kommentaar op het stuk: dit is een zottekesspel en probeer je daar als akteur maar eens een houding in te geven

"De linkerhand van Meyerhold" van Karst Woudstra... • 13 maart 1990
Maar die in dezelfde beweging afschermt van wat dé realiteit is van het theater, dat daar mensen staan die met elkaar en de toeschouwer een interactie aangaan, dat iedereen met iedereen op een...Op zich is daar misschien niets tegen, maar er is een medium dat veel beter dit lijstenmechanisme kan exploiteren dan theater, cinema...Maar juist de kwaliteit van het werk laat goed zien dat het een doodlopende weg is voor het theater

"Stella" van Rosas weergaloos • 22 maart 1990
dronkenschap of oeverloos gebabbel en verklaringen... het zit er allemaal in, maar het wordt niet samengehouden door een verhaal; hoogstens kan je spreken van een soort anekdotiek, en dan nog...onmiddellijk kontakt, een bijna griezelige nabijheid tussen dansers en publiek ontstaat, op een manier die ik nog maar zelden zag...Voorwerpen uit vorige voorstellingen, sanseveria's, een pompoen, zwarte kleedjes, zijn weer aanwezig, niet als een tic of een handelsmerk, maar als voorwerpen met fetisjwaarde, vergelijkbaar met de

Blauwe Maandag Compagnie rekonstrueert Amerika 1928 • 19 april 1990
Maar de luciditeit waarvan zij blijk geven is niet de hunne, maar die van de auteur...Hij geeft zijn personages geen tekst, maar een script...Als Katelijne Damen uit de bol gaat, voel je dat er iets niet klopt: dit is geen akteren, maar leentje-buur spelen, de rekonstruktie van sterke emoties aan de hand van bekende modellen, de suggestie

Michèle-Anne De Mey maakt autentieke Sinfonia Eroica • 20 april 1990
Maar dan wel op een onnadrukkelijke, terloopse wijze...element is de relatie tussen de twee meisjes Olga de Soto en Françoise Rognerud, die af en toe een uitstapje maken naar één van de mannen, maar als duo blijven samenklitten...Maar niet alle momenten hebben dezelfde spanning, zodat er al eens een vervelend soort wijdlopigheid optreedt, waarin je begint op te merken dat ook de pure beweging, het dansen zelf gestoeld is op

"Sigmaringen (France)" is staaltje vakmanschap van Daniel... • 21 april 1990
een gesprek met een jongeman rakelt hij eerst weerspannig, maar dan met steeds grotere overtuiging, oude herinneringen op...Dat meisje, met de ridikule artiestennaam Edith Lamour (Martine Logier)kan zowat model staan voor alle mensen die in de oorlog niet zo goed wisten wat nu "juist" en "verkeerd" was, maar niet wezenlijk...Wat niet wegneemt dat de voorstelling zeer de moeite waard is, al was het maar omdat je dit soort grootschalige produkties, gebracht met uitstekend vakmanschap, maar zelden ziet (en dan ook vergeet

Koreograaf Galotta wil uit getto breken • 27 april 1990
begonnen experimenteel, maar van bij het begin wilde ik een "appetijtelijke" vorm aan dat experiment geven...Het ziet er nu naar uit dat van de hele golf nieuwe dans maar weinig zal overblijven, en dat de ruimte om iets te doen ook steeds kleiner wordt...Dat betekent niet dat de betekenis ervan een afgerond geheel is. Er zijn nog altijd nieuwe lagen en betekenissen die ik er zelf in vind, die niet expliciet bedoeld waren maar uit het werkproces zelf

Gallotta brengt wervelend karnaval • 28 april 1990
Het is een beroesd spel van imitaties, elkaar onderzoeken, uitdagen, ruiken, zonder doel of inzet, maar wel met een voortdurende onderhuidse erotische spanning...Tussendoor blijft de voorstelling in een hoog tempo beelden genereren, maar ze worden meer gestruktureerd en uitgewerkt

Nieuw West speelt perverse Pygmalion • 11 mei 1990
Maar de beteuterde vaststelling dat hun speeltje er nu niet meer is, verdrinken ze dadelijk in weer nieuwe litanieën over het leven na de dood

Een allegorie van macht en waanzin • 1 juni 1990
ANTWERPEN -- deSingel sluit zijn dansseizoen af met La mort de l'empereur van de in Parijs gevestigde Hongaar Josef Nadj en zijn "Théâtre Jel". Het klinkt oneerbiedig, maar dit is een evenement waar...Een verteller becommentarieert de gebeurtenissen, maar wel in een onbegrijpelijke taal (Hongaars...Voortdurend wendt Nadj sterke symbolen en beelden aan voor macht, deugd, gekte, maar hij profaneert ze ook, maakt er (soms letterlijk) een marionettenspel van

Collage met mystieke voorstellingen • 15 september 1990
Geleidelijk merk je ook dat de bewegingen zelf weliswaar vertrouwd aandoen, maar eigenlijk niet thuishoren in een of ander bestaand dansvocabularium...Ze zijn dan ook afgeleid van diverse bekende bronnen, zoals middeleeuwse heiligenbeelden, maar ook "mystieke" handelingen zoals oosterse meditatie-oefeningen...Maar je hoeft dat eigenlijk niet te weten om van de voorstelling te genieten omdat de abstrakt-koreografishe kwaliteit ervan, je zou zelfs kunnen gewagen van een transparante lichtvoetigheid, veel

Akteurs en niets meer dan dat • 18 september 1990
BRUSSEL -- Bruzzle, het kunstenfestival in Brussel is nog maar enkele dagen oud, maar toch kon je al vijf teatervoorstellingen zien...Niet als iemand die op een al dan niet verbluffende manier verdwijnt in/achter zijn rol, maar gewoon als iemand die niet in de zaal zit, maar er voor staat...Een echte revelatie was voor mij Goud van Truus Bronkhorst: eerder werk van deze solo-danseres kon mij maar matig bekoren

Maatschappij Discordia ondervraagt traditie • 22 september 1990
Het resultaat is allerminst een panoramisch-didaktisch overzicht van moderne dramaturgie, maar een gevoel van veelheid en verwarring, nog kracht bijgezet door de onortodoxe muziekkeuze

Bruzzle: intiem, exuberant en onderkoeld • 25 september 1990
Vertèbre van Michèle Noiret was een intiem, maar nogal ijl werkstuk, Simplicicimuss van Francesca Lattuada bleek erg inventief, kleurrijk maar bleef sterk in de droomsfeer hangen, terwijl we met...Maar dat neemt niet weg dat Lattuada een leuke voorstelling maakte...Haar bewegingen zijn verwant aan de klassieke balletpassen, maar dan uiterst langzaam, beheerst-gespannen uitgevoerd, waardoor ze vaak gaan lijken of zelfs leentjebuur spelen bij stretching- en

"Julius Caesar" subtiel en zuiver in regie... • 3 oktober 1990
Het decor is deel van een groter kunstwerk van Jan Lauwers, maar werkt door de veelheid van interpretatiemogelijkheden erg sterk...Maar zelfs dan blijven de figuren een soort ondoorgrondelijkheid bewaren...En weer, het is een meerzinnig kommentaar: de machthebbers worden als kinderen op hobbelpaarden voorgesteld, dat is zeker, maar tegelijk wordt de dood hier voorgesteld als een vertrooster, een heler

Trisha Brown in Antwerpen • 5 oktober 1990
Maar ook als koreografe heeft ze, net als Steve Paxton in navolging van leermeester Merce Cunningham, een diepgaande invloed gehad op de dans in de jaren '70 en '80