704 document(en) met "(7)Een" • Resultaten 581 tot 600 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Bevallige nachtmerries • 30 januari 1997
Het uitgangspunt van de schrijvende vrouw is voor Laurin alleen maar een gegeven dat veel stof biedt, om vrij virtuoze, lichtjes mysterieuze beelden op te bouwen, met een schijn van diepgang en...Dat leidt, ook door de kostumering van felgekleurde lappen stof met een "voorwereldlijk" uitzicht en de belichting met sterke clair-obscur effecten, tot een grote herkenbaarheid...Technische complexiteit maskeert een banale kijk op theater als een droomwereld

Pak slaag uitgelokt maar niet gekregen • 5 februari 1997
Renée Copraij zet hier, met een dans die verhoudingsgewijs ongehoord "fanciful" is, een karakter neer...Het openingsbeeld bepaalt de sfeer: een chaise longue waarin een vrouw verveeld noten ligt te kraken en er nauwelijks een oppeuzelt...Een bijzonder detail, een fluwelen kussentje vlak boven haar achterwerk, dat onder de jurk wellicht haar rondingen moet doen uitkomen, vestigt nu de aandacht op het achterwerk -- "the very seat

Vanrunxt belichaamt onpeilbare melancholie • 8 februari 1997
Via de dans, hoe onvolkomen die ook is, zien we een betrachting naar een buitengewone schoonheid, een "volheid" van het leven...Vanrunxt zelf omschrijft zijn Fortitudo als een verbeelding van de winter: het verval en de dood dragen in zich de kiemen van een nieuw leven dat op komst is. Een nieuw leven dat de sporen van het...uit de lop Berlin (op zich al een hoogtepunt van treurnis en depressiviteit in de rockmuziek). De scène is bedekt met een fijn laagje wit poeder -- een laagje ijs

Wondere wereld van het fin de siècle • 11 februari 1997
De compositie heeft vooral een intuïtieve samenhang, de houding bij de lezing en interpretatie van het tekstmateriaal heeft een ontwapenende (quasi-)naïviteit...Gemeenschappelijk aan beide verhalen, ondersteund door videobeelden van Sean Tuan John, is een gevoel van melancholie, verlies en rouw, met een sterke knipoog geserveerd...Het geheel vormt een cocktail met een ontwapenende charme

Fascinerende lichaamsbeelden in solo van Wim Vandekeybus... • 11 februari 1997
Op het einde van de twintigste eeuw leidt dat tot een radicaal nieuwe houding: het lichaam wordt niet meer als gegeven beschouwd, maar als een maakbaar, manipuleerbaar ding, met een maakbare en...Een kaderverhaal structureert dit: een fotografe manipuleerde zijn lichaam voor een tentoonstelling vol fantasmatische lichaamsbeelden...Na dit vermakelijke begin volgt een monoloog die versterkt wordt door een begeleidend ritueel: gekluisterd aan twee microfoons moet Vandekeybus zich door een vrouw gewillig laten beschilderen

Onschuldig sprookje met goede afloop : "De... • 24 februari 1997
Hier gaat de blik van de toeschouwer een belangrijke rol spelen: hij verdubbelt dit gedwongen voyeurisme...geschenk tussen de benen door overhandigd wordt -- en ontkenning -- de tafelsituatie maakt een andere wijze van overhandiging moeilijk -- opvoeren...De derde is een vriend van Dragomir, de emigrant Gritzka (Vincent Verbeeck), die aanstuurt op een ontknoping van het spelletje dat Dragomir en Florence spelen

Hoe verbeelding dans wordt: Emio Greco met... • 27 februari 1997
Daarin bracht hij een wellustige belichaming van een duivel, en een memorabele weergave van de doodsstrijd van een paard...Met een pruikje op het kale hoofd, en nog steeds in zijn wollen kleed, vliegt hij als een volleerd musicaldanser wervelend over de scène op de tonen van een vlot rockende song...Een uiterste beheersing van elke spier en elke beweging, die hem toelaten de meest onverwachte beelden en houdingen tevoorschijn te toveren met een schijnbaar vanzelfsprekend gemak

De Beweeging biedt schokeffect zonder inhoud • 5 maart 1997
De andere helft geven Pé Vermeersch zelf en Emilie De Vlam een eigen versie van dit soort expressionistische dans ten beste, gelardeerd met teksten met een ongewild komisch gehalte...Het laatste wat je kunt doen, is Javier De Frutos een gebrek aan theatraal kunnen of een duidelijke inzet verwijten...Volgt een lange vertoning waarbij je bij zoveel outing op den duur een plaatsvervangende schaamte bekruipt

Peter of Petra? • 13 maart 1997
Deze Peter Pan maakt van alle classificaties en geloofsartikels waarmee we gewoonlijk onze waarneming van de wereld ordenen een onzinnig slaatje, waarin de natuur een hoofdrol speelt...Zelfs dan -- met alle geslachtskenmerken voluit in beeld -- blijkt een kleine wijziging in stapritme, houding en blik op een overtuigende manier de transformatie van man naar vrouw mogelijk te maken...Op dezelfde manier draaft de groep ook wel eens op als een groep vrolijk parende konijntjes of als een fee en een bosfaun

Hoe je geweld niet kan tonen op... • 18 maart 1997
Geweld dat eerst in de intimiteit van een verhouding, en dan -- als een fantasmatische uitvergroting -- in een hele stad uitbreekt...Ze zijn vooral een allegorie van een teleurgestelde onschuld en een verrotte moraal...De twee protagonisten betreden een scène die meer wegheeft van een vervallen zolder dan van een hotelkamer: de hele regie suggereert zo van meetaf aan dat we hier met maatschappelijke verschoppelingen

De Parade wekt Foucault tot leven • 21 maart 1997
Uiteraard is het onmogelijk om binnen het bestek van een ruim uur een overzicht te geven van het denken en leven van deze man...Een uitgesproken misogynie bijvoorbeeld, of de bedenkelijke wijze waarop hij zijn vriend meesleept in zijn aidsbesmetting...Terwijl nu net een overtuigend spel de gedachten die ontvouwd worden op een aanschouwelijke manier kan belichamen

Vlinderen tussen geluk en ongeluk: Grace Ellen... • 25 maart 1997
Andere teksten, maar ook muziek en decor vormen een fijnmazig theatraal weefsel, dat steeds moeilijker voor een eenduidige interpretatie vatbaar is. Nordine Benchorf, Franck Chartier en Muriel...Ze is mee aanwezig aan de rand van scène, gezeten tussen een overheadprojector en een klankinstallatie...Af en toe gebruikt ze die om een textuur (een los geweven stof, haar eigen haar) op het decor te projecteren

Zwarte vervangt indiaan • 7 april 1997
kent de leefwereld van de indianen door en door, en is gaandeweg uitgegroeid tot een fervent verdediger van hun rechten...de enscenering van regisseur Wim Meuwissen wordt het dispuut voorgesteld als een modern "panelgesprek" tussen politici...Een beetje behoorlijke regie zou dit soort monsterlijfiieden schrappen, en zoeken naar specifiek-theatrale middelen om de confrontatie tussen Spanjaarden en indianen te tonen

José Navas tolt in alle richtingen • 9 april 1997
Maar Navas beperkt zich niet tot klassieke houdingen: er zijn de meer ingetogen fragmenten in een stuk als Postdata, of het betoverende spel met de handen in een stuk als Celestiales dat een (ironisch...Sterile fields wordt bijvoorbeeld aangekondigd als "een solo die het lichaam onderzoekt als een overgang naar een ander leven". Of Postdata: "niets meer dan het drama van het leven, de innerlijke...die transformaties speelt hij een spel van verdwijnen en verschijnen waarin onnadrukkelijk maar onmiskenbaar een zeker exhibitionisme opduikt

Kleurloze levens, kleurloos theater • 11 april 1997
En precies zij is het die in de ziekte een zekere geestelijke groei kent, zij het op een negatieve manier...Een lichamelijke verandering doet de illusie van liefde en intimiteit verdwijnen als sneeuw voor de zon...De herkenbaarheid van een alledaagse leefwereld, als in een rollenspel, zou gemakkelijk een "onthullend" effect kunnen hebben en roept vage herinneringen op aan het Werktheater

Langhoff beklemtoont onderstroom van geweld in Kafka • 19 april 1997
Niet alleen om wat er beschreven wordt -- een machine grift het gebod dat gevangenen overtreden met een geraffineerde mechaniek in hun huid, tot zij sterven -- maar ook om de wijze waarop...Nachtmerrie Niet alleen de locatie van Kafka's verhaal, maar ook de abstracte figuren erin krijgen hier plots een concrete gestalte, en zelfs een zekere herkenbaarheid en typering...Om die reden vult Langhoff de tekst van Kafka aan met een parallel verhaal: de boze droom van een man die op een boot telkens weer dezelfcle nachtmerrie van een elkaar uitmoordende bemanning meemaakt

Schaduw van drie coryfeeën kleurt solo op... • 22 april 1997
En was het een indruk, of kleurde er zelfs iets van de ervaring met Paxton (die ook in De Keersmaekers Toccata sporen naliet) af op een aantal sequenties...Hier verdubbelt de dans de beelden uit een oude pornohorrorfilm en een registratie van theater uit het Verre Oosten...Niet zozeer de verdubbeling choreograaf-danser trekt de aandacht, maar het vaak komische verschil tussen een werkelijk lichaam en de gemonteerde voorstelling ervan in een film

Stan op dreef in geestig stuk van... • 24 april 1997
Een bijzonder geestig stuk bovendien, gespeeld met een snedigheid en spelplezier die de scherpte van Cowards dialogen alle eer aandoen, zou ik er aan toevoegen...een wereld waar "om te lachen" vaak hetzelfde betekent als geënsceneerde hersenloosheid, is deze zwarte komedie een verademing...Coward zet hier vooral de vrouwen in een kwalijk daglicht, maar de allesoverheersende stemming is dat de doelloosheid van de upper class hoofdoorzaak is van deze bespottelijke situaties

Gekte met een donker randje • 25 april 1997
En zo gaat het maar door in dit stuk: drie professoren die oeverloos emmeren over de interpretatie van een tekst tot bij een van hen de stoppen doorslaan...een gezin waar vader en moeder het maar al te leuk zouden vinden als hun flinke dochter als toppunt van vooruitstrevendheid een buitenechtelijk kind zou hebben...Al wordt er soms net iets te gratuit grotesk geacteerd, zodat de evidente gelijkenis met reële situaties verdwijnt, is dit een uitstekende, zeer geestige voorstelling

Meg Stuart grensverleggend • 26 april 1997
Meg Stuart begon in 1996 onder de overkoepelende titel Insert skin met een reeks werken waarin beeldende kunstenaars verzocht werden "een beeld of een rekwisiet te creëren voor een lichaam in een...choreografie, zoals een "kostuum" kan beschouwd worden als een installatie voor een lichaam". Voor Insert skin #3, met de titel Splayed mind out werd dat meer: een intensieve samenwerking van een kleine maand met...Een kritiek op deze voorstelling kan niets anders zijn dan een gedetailleerde analyse van de wijze waarop deze fragmenten toch een compositie vormen en verwijzen naar de titel