449 document(en) met "Wat waar" • Resultaten 81 tot 100 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Speurtocht naar eigen danstaal: Canadese groep Jean-Pierre... • 22 september 1988
Ik probeer dan achteraf een evenwicht te vinden tussen wat ik en wat zij tot uitdrukking willen brengen...Ik moet mijn dansers voortdurend desoriënteren om te vermijden dat ze exact herhalen wat ze de avond ervoor deden, omdat dat b.v...Want vaak gaat bij een te langzame uitvoering heel wat spankracht verloren

Een heel leven in zes dagen: Vrije... • 12 november 1988
De voorstelling ontvouwt geleidelijk al die tema's, en het is duidelijk dat er heel wat energie gestopt is in het onderzoek naar aanknopingspunten tussen Het slot en Kafka's andere werk, zijn brieven...Heel wat akteurs slagen er niet in die energie op te brengen en blijven steken in een gezwollen pose die voortdurend het karakter van een ritueel spel van levende mensen op een scène, dat de...Wat namaakruïnes in karton, waar dan nog om onbegrijpelijke manieren mee rondgezeuld wordt, in godsnaam te maken hebben met dit stuk (dat het in Avignon in de ruïnes van een oud klooster werd

Onthutsende patetiek in "Rinus" • 18 november 1988
Die voorstelling ging toen vrij onopgemerkt voorbij, maar na de grote publieksbijval op het Teaterfestival in Rotterdam, waar de belangrijkste stukken van het afgelopen seizoen de revue passeerden...Eerst speelt hij de moeder, een verslaafd straathoertje dat leeft in een mytologische droomwereld -- de patetiek van deze vrouw, het schrijnend kontrast tussen wat ze denkt en haar povere realiteit...wordt schitterend in beeld gebracht door een onverschrokken patetiek en sentimentaliteit in het akteren, wat resulteert in een zeer cru vervreemdingseffekt -- om dan vervolgens als moeder in de huid van

Jean-Claude Gallotta een week in de Singel:... • 19 november 1988
Dat is wat Gallotta doet...Zozeer dat wat vaak begint als een tentatieve montage van bewegings- en klankmateriaal op basis van nauwelijks meer dan een titel, een los verhaaltje of zelfs maar een formeel idee, een stuk wordt dat...De titel slaat eigenlijk nergens op, het is gewoon het antwoord dat Gallotta op een bepaald ogenblik gaf op de vraag wat zijn volgende spektakel zou zijn

Woud betovert in betoverende dans: "Je ne... • 1 december 1988
En dat zonder dat er ook maar één lovertje groen op de scène te zien is. Het scènebeeld is inderdaad heel artificieel: er hangen plastic zeilen op aan de zijkanten van de scène, waar op de...vrije loop laten om te spelen met wat zich aanbiedt in het woud en het zich zo toeëigenen en anderzijds de verbeelding van het woud zelf, met zijn grillige beweging van takken en bladeren...Wat verwarrende veelheid en afwisseling lijkt, beroert je echter toch door zijn irrationele, sprookjesachtige samenhang

Een lach en een traan, wat wil... • 3 december 1988
Zoals ze al eerder op een perskonferentie aankondigden, plant Maatschappij Discordia voor dit jaar, na de cyclus 19de eeuw, een reeks hedendaagse stukken waar ze zelf schrijfopdrachten voor geven...Centraal in "Kras" staat Ina (Viviane De Muynck), een vrouw in de zeventig die al jaren gescheiden is en leeft in een huis vol kostbare huisraad en kunstwerken, waar ze "ingetrouwd" is. Alleen Do (Jan...Iets wat bijna symptomatisch is voor de manier waarop allen, behalve Mary (Frieda Pittoors), Theo's (Matthias De Koning) vrouw, behoedzaam laveren tussen de scherpe kantjes van het familiale leven

Dertigers toveren tienerfantazieën: "L'amour, la mort" van... • 21 december 1988
Dat is in essentie wat gebeurt in L'amour, la mort van Carrousel, in een regie van Lidwien Roothaan...dit een waar genoegen

Tragi-komedie van de wanhoop: "Tulpen Vulpen" van... • 10 januari 1989
De konstruktie woord-wederwoord is zo ontdaan van alle supplementaire informatie over wie, wat, waar, dat wat je leest, bijna onzin lijkt...Ongetwijfeld bevrijd van elk taboe, maar precies daardoor zo wanhopig op zoek naar iets wat nog zou kunnen opwinden, wat nog enige realiteit in zich draagt...Niet omdat het nog iets betekent, bijna alleen als stoplap of omdat seks zowat het enige lijkt waar ze nog wat betekenis aan kunnen hechten

Flip side van Steve Paxton • 12 januari 1989
Maar wat deze kreatie zeker belangwekkend maakt, is dat Paxton hier voor de eerste maal een aantal narratieve gegevens in zijn werk probeert te betrekken, om na te gaan hoe die de beweging inkleuren...Het verhaalsgegeven is dat van een grens waar doeaniers artiesten proberen het oversteken te beletten

Hoe vertel ik een verhaal?: "Plots/z" door... • 19 januari 1989
Het vangt aan met korte pantomimescènes, waar niet zo dadelijk een touw aan vast te knopen valt...Wat ze vertellen werpt een nogal fragmentair licht op de samenhang van wat je tevoren zag

Hoogst vermakelijk alkohol-delirium: "De eeuwige fietser" van... • 25 januari 1989
Aat Ceelen bewerkte O'Briens stuk voor teater en neemt zelf de rol van de alcoholicus-schrijver waar...Wat te voorschijn getoverd wordt, zijn niet alleen effekten maar ook voorwerpen die door de samenstelling uit bekende onderdelen vertrouwd aandoen, maar aangewend worden voor de konstruktie van

Een niet te missen droom van betovering:... • 28 januari 1989
voortdurend in elkaar verschuiven, op een manier waarop het achteraf bijna onbegonnen werk is om te rekonstrueren wat je gezien hebt...een fletse duisternis uit, alsof we ons in een verlaten landschap met dode bomen bevinden waar hier en daar in de verte een klein vlammetje oplicht

Subliem minimalisme: "Wittgenstein Incorporated" • 11 februari 1989
Maar dat is precies niet wat er gebeurt, en dat is wat "Wittgenstein Incorporated", een monoloog op tekst van de Nederlandse filozoof Peter Verburgt, geregisseerd door Jan Ritsema, zeer boeiend maakt...Ja en nee; niet als je akteren verstaat als: iets doen wat een bedrieglijke begrijpelijkheid geeft aan de tekst, een valse glans van helderheid waar het uiteindelijk om niets meer gaat dan slagroom...Minimaal akteren dus, nauwelijks meer dan wat zoekende armgebaren alsof de denkinspanning voorlopig nog wat ongericht een uitweg zoekt of alsof het nodig is de maat van het spreken aan te geven, maar

"Badeloch": gelul aan de zelfkant • 27 februari 1989
Na wat tegensputteren gaan de vier ermee akkoord iets uit te denken, te spelen...En dat wordt het verhaal van de verloedering van Amsterdam, met zijn troosteloze satellietsteden waar de vier uit afkomstig zijn...De situatie van de vier jongens is een absoluut nu, en wat de vrouw ook komt vertellen, het is een gratuit aanhangsel

Snel, hard, opwindend: "Les porteuses de mauvaises... • 1 maart 1989
De vloer wordt in de loop van de voorstelling opgebroken, met de vlonders worden torens gemaakt waar de dansers op klimmen om kledingstukken hoog aan het plafond weg te grissen, en ten slotte worden...Het is moeilijk achteraf uit te maken wat de voorstelling zo fascinerend maakt, want op de keper beschouwd is wat de akteurs doen wel spectaculair, maar is de waaier van bewegingen waar ze uit putten...Want al is het dan ook scenografisch mooi georganizeerd, zit de afwisseling van beelden goed, het is verder een nogal lege voorstelling: als je vergelijk met wat b.v

Onafwendbaar labyrint: "Nachtwake" van De Blauwe Maandag... • 15 maart 1989
Joosten heeft beseft dat een regie van deze -- al van zes tot vier uur ingekorte -- konversatie, niet voorbij kan gaan aan wat de titel zelf reeds impliceert...Al geven de personages zich daar niet per se rekenschap van, de spelregels van wat ze aan het doen zijn, zijn reeds bij voorbaat gegeven, en wat gebeurt, gebeurt met een onverbiddelijke logika...De konversatie is daarmee samen te vatten als een spel van schijnmaneuvers die in hun negatie van wat zich aandient des te sterker het onvermogen aanduiden van de vier om ermee om te gaan

"Ward Comblez" door Josse de Pauw • 22 maart 1989
Een akteren waar de verrteller door zijn precisie het denken bij de kijker een voetje voor blijft versus een akteren dat met zijn overrompelende emotionaliteit je ertoe dwingt de gapende leegtes...Want wat niet gezegd wordt, wordt gesuggereerd door de autenticiteit in De Pauws aanwezigheid en spreken...Je kan er iets in proeven van een soort gegeneerd geluk, alsof hij tegelijk zeer gelukkig is met wat hem overkomt, maar ook niet goed weet wat met dat geluk aan te vangen

Over een meisje dat engel wilde worden:... • 5 april 1989
Die gang van zaken zie je in een belangrijk fragment, een verjaardagsfeestje voor de kleine, waar mensen tegen elkaar op zitten te brallen in een Babylonische spraakverwarring...Want het verlangen van het meisje is niet dat van een naïef wicht: de manier waarop het op het podium staat, spreekt wat dat betreft boekdelen

Avant-garde op een zijspoor: "On wings of... • 12 april 1989
museumbewaarplaats van de NMBS, is het decor van een gesprek tussen twee kunstenaars die nooit de erkenning kregen waar ze zo lang naar getracht hebben...Deze pijnlijke anekdote is aanleiding voor zelfreflektie van Gerrit Timmers -- schrijver van dit stuk en een van de twee akteurs, maar ook zelf beeldend kunstenaar -- over wat iemand gaande houdt als...Want wat je te zien krijgt, is nog altijd niet echt een rechtlijnig verhaal, maar een bespiegeling, met veel zin voor zelfrelativering, over het kunstenaarschap

"L'horloge en folie": leven ontsnapt aan film • 4 mei 1989
Het is een grauwe en stoffige troep waar het oog van de regisseur een verhaal moet mee filmen dat het publiek zal verrukken met zijn schone schijn...De vluchtige aktualiteit probeert hij vast te leggen tussen de stomme voorwerpen waar hij tegen opbotst, ongeveer zoals Dzjiga Vertov's Man met de camera...Maar in L'horloge en folie is het precies alles wat "erbij komt" dat uiteindelijk de intenties van de maker verduidelijkt, terwijl het dansen zelf nogal selvallig van kwaliteit is, en niet zo akkuraat