47 document(en) met "die tics" • Resultaten 1 tot 20 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Studenten herlezen Schillers "Don Carlos" • 5 maart 1986
En die wil nogal eens op het appèl ontbreken, met als gevolg een monotoon aaneenrijgen van akteurshoogstandjes, "tics" zo je wil...Die complexiteit werd veroorzaakt door de twintig jaar die Schiller aan het stuk gewerkt heeft, waardoor de personages steeds in een wisselend daglicht kwamen te staan, naarmate de ideeën van de...Omdat het hoofdpersonage Don Carlos een nogal zware rol toebedeeld kreeg, wordt hij hier door twee akteurs gespeeld, die elk een nogal afwijkende interpretatie van de figuur geven; maar door de eigen

"Om Eleanor", niet bang voor Virginia Woolf • 26 april 1986
Dat drie-in-één akteren lijkt zowel een scenische omzetting te zijn van Woolfs gedachtenstromen die steeds vanuit een andere hoek komen, als een heel direkte manier om de teatrale geboorte van...Daarbij koncentreren ze zich tematisch in hoofdzaak op het psychologische aspekt van het verhaal: een Victoriaanse vrouw die in de na-oorlogse periode enigszins verweesd achterblijft met haar...Maar het blijft een psychologie die weinig geartikuleerd wordt, zich vooral uit in tics en kleine voorvalletjes zonder veel samenhang

"Teater" leest Strindbergs "Met vuur spelen" radikaal:... • 17 oktober 1986
Ook het akteerwerk schijnt het resultaat te zijn van minutieus bestudeerde gedragingen van de akteurs zelf en observaties van gedragingen van mensen in pijnlijke konfrontaties, die net iets sterker...Dat werkt vaak zeer verhelderend, maar het is in die mate een gevaarlijk procédé, en dat zie je bijwijlen ook in de voorstelling, dat de akteurs gaan uitschuiven op de metode, de distantie tegenover...De voorstelling werkt dikwijls tegen de grens van die kentering, maar toch blijft het boeiend omdat de spanning tussen tekst en akteren, de worsteling van de akteurs met platvloers typetjes spelen

Gesprekken vol (zelf)bedrog: "Het kompromis" van Istvan... • 24 januari 1987
Het stuk vertelt over Zoltan, een oude Hongaarse historicus, die gehuwd is met een jonge aktrice en op sterven ligt...Hoewel hij bekend staat als onverbeterlijke opstandeling, zal hij na de dood van Zoltan, op ongeveer dezelfde manier als zijn vriend, die toegaf aan de partij, gerekupereerd worden door het systeem...Ook hierdoor steekt deze voorstelling gunstig af tegen de vorige produktie, waar het spel af en toe nogal sterk dreef op overdreven tics en hoogstandjes

"De bacchanten" blijft bij te veel geode... • 10 maart 1987
Het is niet zo eenvoudig om de vragen die Euripides in stuk aan de orde stelt, helder weer te geven, en tegelijk de tekst zoveel mogelijk te respecteren...Pentheus, de kleinzoon van Kadmos en zoon van Agave, die heerser is geworden van Thebe, verzet zich tegen de verwildering die de nieuwe verering meebrengt, en weigert de nieuwe god te erkennen...Daarbij weifelt de spelregie voortdurend tussen ene meer afstandelijke, hiëratische zegging en direct toegankelijk realisme, dat zich vooral uit in tics en spelvondsten

BKT speelt satire met wrange bijsmaak • 5 oktober 1988
Een aanleiding voor de akteurs, in het biezonder Jaak Vissenaken (als de grote, maar desondanks merkwaardig kleingeestige criticus die danig te kijk wordt gezet), om in de regie van Raf Reymen alle...Maar het is wellicht die eerste repliek van Rudi Van Vlaenderen die, al is ze een beetje patetisch, de kern van de enscenering uitmaakt, en de reden waarom het BKT het stuk uitgekozen heeft...Die wrange bijsmaak neemt niet weg dat De kunstopmeter een amusante voorstelling is. BKT, Kapellemarkt 8, Brussel, elke woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag om 20 u. 30 tot 29 oktober

"Simulation": beelden uit het dagelijkse bestaan • 7 oktober 1989
Die veruiterlijkt zich in een ternauwernood beheersen van het eigen lichaam, en vooral, een gekoketteer ermee die een diepgaande dubbelzinnigheid tegenover de eigen verleidelijkheid suggereert...Het wordt gekenmerkt door een beangstigende leegte en onverschilligheid, die gemaskeerd wordt door overdadige aktiviteit, spel, verleiding, puur effektbejag enz...Het type mens dat hij wil te kijk stellen volgens eigen zeggen, is juist in zijn publieke verschijning zeer behendig, is juist geen wanhopige verleider, maar iemand die neemt wat hij kan krijgen

Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
Op die manier ontstonden ook regelrechte komedies als Kleur is alles en de Aids-trilogie, waar het personage Jan Decortë sterk op het voorplan kwam...Een pose die voor velerlei uitleg vatbaar is. Het is een steek in de richting van publiek dat over steeds diepere en grotere betekenislagen dooremmert (met en passant een volledig gebrek aan inzicht...Terwijl het gelach tenslotte ook onmacht zou kunnen maskeren om met die tekst nog iets aan te vangen, al is dat met veel voorbehoud gezegd

Sleutelen aan Marivaux • 22 december 1990
Marivaux speelt in een volledig abstrakte ruimte: alleen de poef blijft staan als een noodzakelijk obstakel in de nachtelijke verwarring die later volgt...Maar tegen het einde van het stuk krijgen die tics een enorm belang dat haaks komt te staan op de intrige, die als bij toverslag opgelost wordt...Er zitten een paar heel mooie keuzes bij, zoals het verhaal van de man die bijna meer verliefd is op het portret van zijn geliefde dan op zijn geliefde zelf

Sterk teater naar Natalia Ginzburg • 12 januari 1991
BRUSSEL -- De aktrice Marlies Heuer maakte een teaterbewerking van de roman E stato cosi van de Italiaanse Natalia Ginzburg, en speelt die, onder de titel Gebeurd in Turijn, samen met de akteurs Tom...Tegen het advies van een nichtje in trouwde ze met een man die haar de stabiliteit noch de warmte kon geven die zij wilde hebben...Regelmatig verdwijnt hij voor lange periodes naar die vrouw

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
Ives Thuwis is er wel in geslaagd een heel onderhoudende voorstelling te maken, waarin het eenvoudige verhaal op een heel bevattelijke manier louter door dans wordt verteld, maar geen van die...Je leeft je in in het verdriet van de ene prins die door zijn slungeligheid en onhandigheid niet aan de bak komt, of in de teleurstelling van de prinses die merkt dat haar drie bewonderaars...De choreografie eet wat uit alle ruiven die je je kan inbeelden, en dat gaat van dans die sterk schatplichtig is aan diverse gevechtstechnieken (gewoon worstelen bij de mannen, oosterse

Tasso, reis vol onverwachte wendingen • 6 maart 1992
De groep raakt op die weg een heel eind, en dat maakt de voorstelling interessanter en ontroerender dan bij de doldrieste operatie die Maatschappij Discordia erop uitvoerde...Maar hij is ook een begenadigd kunstenaar, en iemand die minstens door de prinses bemind wordt om wat hij is. Precies die tegenstrijdigheden, de momenten van verdwazing en mateloze...En die Antonio van Sam Bogaerts is niet alleen de deugdzame, bezadigde staatsman, maar heeft minstens een cynisch trekje

Jong, maar weinig geweld • 25 november 1992
Ondanks regie (?) van Jan Devos, een oude kompaan van Jan Decorte, wordt hier een voorstelling van Schnitzlers Reidans getoond die 19de-eeuws en muf ruikt...Maatschappij Discordia volgt soms die strategie, al is de vraag naar het akteren an sich bij D.A.D.A...Meer dan eens vallen ze lerug op tics, die ontwikkeld worden los van het geheel

Maguy Marin aan herbronning toe • 5 maart 1993
Mensen die alleen nog teken van leven vertonen bij gratie van de meest elementaire funkties, maar verder meer op poppen lijken...Het gaat om de mens, die ondanks de aanwezigheid van anderen, reddeloos alleen staat in het universum...De redeloze angst die hem overmant kan hij alleen op een afstand houden door zich van alles af te keren

Ron Vawter in de huid van twee... • 20 april 1993
BRUSSEL -- Wie het werk kent van de Wooster Group, een teatergroep uit New York, kijkt wellicht met enige verbazing naar Ron Vawter, een van de akteurs van die groep...Hij speelt een rol, die niets met de werkelijkkheid van zïjn bestaan te maken heeft...Hij is de absolute nicht die zich verlustigt in kitsch en die verheft tot een eigen kunstvorm

Amerikaanse Droom op zijn Vlaams • 10 december 1993
Die jongeman beweert van zichzelf dat hij geen ziel of gemoed meer heeft, maar des te meer een prachtig lijf...acteur zouden kunnen gespeeld worden: je kan ze perfect interpreteren als het inwendige gebrom en gemopper van figuren die zich helemaal op hun eigen fantasmen teruggetrokken hebben...Omdat het een erg jong gezelschapje is, valt die schutterige onzekerheid wel te relativeren

Inventaris zonder begin of einde : "Oefening... • 22 september 1994
Even later lijkt zij een half-demente oude vrouw die vreemde kreten slaakt...Toch levert dat geen voorstelling op die op dezelfde manier boeit als de tekst...Door de wijze van ensceneren, waarbij de personages bedeeld worden met bepaalde tics -- hoe goed gekozen ook -- en bepaalde handelingen een niet te miskennen, min of meer freudiaans geïnspireerde

Tristero op drift in chaotische "Garga Shlink" • 15 oktober 1994
Het stuk zelf is biezonder ingewikkeld en chaotisch: het vertelt de strijd lussen de arme plattelandsbewoner Garga die in Chicago de touwtjes aan elkaar probeert te knopen voor hemzelf en zijn familie...Je ziet een snelle opeenvolging van scènes, waarin de herkenbaarheid van het gegeven, met veel tics en overdrijvingen in het spel, zeer sterk de overhand haalt op duiding en inleving...De ultieme konsekwentie van de speelstijl van het stuk, met zijn typetjes en tics, is dat hij zelf op korte tijd enkele sterk verschillende typetjes zou moeten belichamen

Autentieke emoties in "Witte nachten" • 26 oktober 1994
Hij verlangt naar grootse daden en grootse passies, maar schrikt ervoor terug om die verlangens ook in handelen om te zetten...Ze spelen deze ontmoetingen op een kaal houten speelvlak, in armtierige kledij, die het romantische cliché van de tekst extra in de verf zet...Toch zie je hier en daar wel wat typische tics (zoals wriemelen met de handen in de broekzak om verlegenheid te suggereren) opduiken

Meg Stuart op grens van toonbaar en... • 19 oktober 1995
De cynische ondertitel van dit stuk, A love story for six dancers staat haaks op de wrede blik van de koreografe, die de dansers onbarmhartig toont als stuiptrekkende stumpers...wel van dezelfde koreografe afkomstig kunnen zijn die je even te voren zo'n letterlijk storende en onthutsende want "onmenselijke" beelden te verteren gaf...Daardoor bereikt dit werk van Stuart niet dezelfde kracht als die van haar eerste drie werken