31 document(en) met "pose aan" • Resultaten 1 tot 20 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Steve Paxton: De esthetiek van de zwaartekracht • 1 juni 1985
Als er een reden is voor wat ik doe, dan is het wel volgend gegeven: als je jezelf bewegingen ziet maken, dan kan je wel zeggen wat daar typisch aan is, maar als je jezelf erop betrapt exacte...Steve Paxton in 1984, na zijn optreden in 't Stuc, een uitspraak die Ave Nue lijkt aan te kondigen). Wat je op die dia's ziet: gezichten, geschilderde portretten en een naakt op een chaise...de anderen nog maar een moeizaam zoeken is. Alle dansen speelt zich af tussen twee gaasschermen die tegen de tribunes aan staan en opgeschoven worden naarmate de tribunes verder uiteenschuiven

Amerikaanse dans heeft meer oog voor lichaamsbeheersing:... • 15 oktober 1985
Terwijl buiten nog volop de verkiezingen aan de gang zijn...Ik beweeg op een onzekere, onstabiele manier vooruit, eerder dan van pose naar pose te gaan, waarbij het ritme af en toe tussen haakjes geplaatst wordt...Maar in deze tijd wordt iets nieuws snel oud, het lijdt snel aan bloedarmoede, tenzij je daarin een verband legt met de traditie van de dans, én met "non-dance" onderwerpen

Tsjechov in het spiegelpaleis: Nieuwe Stuc-produktie van... • 23 november 1985
ontleend aan Tsjechovs De Meeuw, maar ook in de tragi-komische sfeer en het grijnslachen vanaf de zijlijn blijft Peyskens, ondanks vele drastische ingrepen in de tekst, heel dicht bij zijn voorbeeld...De instelling om een vanuit een bepaalde pose, ontleend aan Tsjechov, andere poses te verkennen, is bepaald niet eenvoudig over het voetlicht (dat markant aanwezig is) te brengen...Een meisje, dat vaak op bezoek komt, voelt zich aangetrokken tot de jongeman, en voelt schijnbaar aan dat hij met iets "hogers" bezig is. Maar ze voelt zich ook aangetrokken tot het teater, en wordt

Een heel leven in zes dagen: Vrije... • 12 november 1988
Het duurt even voor je al die elementen aan elkaar kunt rijgen, en de repetitieve struktuur haar volle logika ontvouwt...Heel wat akteurs slagen er niet in die energie op te brengen en blijven steken in een gezwollen pose die voortdurend het karakter van een ritueel spel van levende mensen op een scène, dat de...Ondanks dat gebrek aan een rigoureuze uitwerking van de impliciete keuzen van de voorstelling -- het blijft net iets te veel bij een "vrije" variatie, een interessant intellektueel onderzoek -- biedt

Ongelijke voorstelling over erotiek: "Liqueurs de chair"... • 27 januari 1990
Eerst beroeren ze zijn lichaam voorzichtig met hun mond, maar na een tweede rondje worden ze al driester en zuigen aan een vinger van elke arm...Waar het openingsbeeld intrinsiek erotisch werkt, blijft de koreograaf hier aan de buitenkant staan, en dat is eerder klinisch dan suggestief erotisch...eigenlijk weinig toe aan de voorstelling

Decortes kijk op Woyzeck: "Dieje gast is... • 21 december 1990
steeds wisselende, maar door het kultiveren van tics ook heel herkenbare gedaanten maakte hij zijn publiek deelachtig aan zijn positie in "het leven". En het ziet er voorlopig niet naar uit dat aan...Een pose die voor velerlei uitleg vatbaar is. Het is een steek in de richting van publiek dat over steeds diepere en grotere betekenislagen dooremmert (met en passant een volledig gebrek aan inzicht...Terwijl het gelach tenslotte ook onmacht zou kunnen maskeren om met die tekst nog iets aan te vangen, al is dat met veel voorbehoud gezegd

Dans wikkelt zich om muziek in "Mozart/Koncertaria's" • 1 augustus 1992
ontmoeten met een uitgesproken individualiteit, maar ook met de uitgesproken waardigheid van het dansritueel waarin ze zich tegelijk aan elkaar vertonen én verhullen...bewegingen (dartel rondhuppelen, rollen, lopen, heupzwaaien) worden eindeloos doorgewerkt, met telkens kleine variaties in ritme en pose, overlappingen en verschuivingen en kostuumwisselingen...zeker opzicht is deze Mozart/Koncertaria's sterk verwant aan Ottone, Ottone waar de dans ook een koreografische dubbelganger van de muziek is. Maar de verscheurdheid en passie van Ottone maakten

Nieuwe Fabre is echte Fabre • 21 december 1992
Ook met de tekst is iets nieuws aan de hand: het gaat niet meer om een oude tekst die Fabre opduikelde uit de zolderkamers van zijn verleden, maar om een nieuwe met een nogal verbazende "ontknoping...En de liefde onttrekt zich aan rechtvaardiging of uitleg (anders is het een parodie of teater)". Tegenover de sprookjesachtige, onderkoelde onwerkelijkheid van Fabres vroegere voorstellingen is dat...Pose Daarbij kun je ook opmerken dat de aktrice maar half in haar rol stapt

Melancholische miniaturen: Anne Teresa De Keersmaeker danst... • 1 november 1993
kijken'. Met dit soort omschrijvingen zal het gezelschap wellicht de geschiedenisboeken ingaan, al doen ze allerminst recht aan wat een publiek ooit gezien heeft, of aan de groei van zo'n gezelschap...Het ontleent veel aan de muzikale structuur - het spel met doorgeven van bewegingen dat in Erts al uitgeprobeerd werd - en aan de klassieke voorstellingen van proportie en evenwicht — het gebruik van...De choreografe schuift de muziek naar voor als het belangrijkste waar zij schatplichtig aan is, alsof ze zeggen wil dat ze er misschien niet zoveel aan toe te voegen heeft

Verstilde poses van Piet Rogie • 4 maart 1994
Hij was nog maar weinig in België aan het werk en dat is wat verwonderlijk want de voorstelling Naakt in de Gentse Vooruit is wel geen meesterwerk, maar toont toch een koreograaf met een heel eigen en...Zelfs wanneer de vrouwen licht aarzelend dansen, is het duidelijk dat zij zich van die aarzeling rekenschap geven, ze tonen aan elkaar...Het subtiele gebruik van de stilering en de pose, het afgewogen zelfportret, zonder psychologisering, bij de twee vrouwen, tegenover de verlorenheid bij Rogie, is een interessant, en niet zo vaak

L'Esquisse piekert over nakende rampen • 22 februari 1995
hun inleidende tekst geven Bouvier en Obadia aan dat ze een voorstelling wilden maken over een wereld waar de staat van oorlog nakend is, of een ramp in de lucht hangt...het begin spreekt hij over de band tussen alle mensen (de oorlog is dan nog niet uitgebroken), op het einde klaagt hij aan dat zijn droom ver van verwezenlijkt is (de oorlog is uitgebroken). De...Die pose houdt ze pijnlijk lang vol tot ze uiteindelijk met een wild gegiechel, als iemand die behoorlijk overstuur is, pardoes achterovervalt

Geen twee voorstellingen van "Nievelt" ooit dezelfde • 4 mei 1995
Deze keer neemt Baervoets zelf deel aan de dans...Als hij die arm dan nog heen en weer beweegt voor zijn bewegingloze lichaam, lijkt de hand wel los te staan van het lijf waar ze aan vasthangt...Poses Naast de vele, wisselende en verrassende patronen die ontstaan, ontleent de dans een groot deel van zijn charme aan de verschillen tussen de dansers

Fabres wereld in een notedop • 13 mei 1995
Aan de ene zijde is er de kwelling en de pijnlijke dressuur van de opgelegde vorm, die haaks staat op het verlangen naar chaos en ontbinding...Aan de andere kant is er de pracht van het lichaam als het een perfekte beweging maakt, schoonheid wordt...Bij Greco, Beudeker en Copraij zit de klassieke taal niet "in de botten". Ze nemen die als pose aan

Fijnzinnig samenspel tussen muziek en dans :... • 23 mei 1995
Het toont aspekten van het bewegende lichaam waar je in het dagelijks leven nauwelijks aan zou denken...Maar de muziek brengt wel een veel sterkere interpunktie aan tussen de verschillende bewegingszinnen...Soms gaan de dansers zich in een bepaalde pose opspannen, om dan vanuit het élan van de muziek plots in beweging te schieten en een hele lijn te doorlopen

Pina Bausch sluit dansers op in eeuwig... • 9 september 1995
vissersboot, op de klippen gelopen op een rotspartij aan een strand...De foto van onszelf als publiek, als deelnemers aan de bijeenkomst, maakt de vraag nog acuter: wat zochten we hier zelf, wat was onze rol...Maar deze algemeenheden doen geen recht aan het vernuft waarmee Bausch deze emoties, met al hun dubbelzinnigheid en vreemde schakeringen, laat stollen in heldere beelden, die meer dan welke uitleg ook

Klapstuk '95 biedt zuiver dansfestival van jonge... • 20 oktober 1995
Tijdens Klapstuk voegde zij de nieuwe Solo P toe aan Solo M, waarin de symboolzwangere taal van Martha Graham aan de orde is. De P staat voor Anna Pavlova...De dansfiguur komt pas aan bod in de volgende twee solo's. Karakteristiek is de motoriek van de dansers, die erg schichtig en snel van een pose naar een andere overgaan...De beelden lijken zich aan de brute materie te ontworstelen, zoals bewegingsvolle beelden die uit de ruwe steen tevoorschijn komen

José Navas tolt in alle richtingen • 9 april 1997
Het aantrekkelijke aan Navas' werk is vooral de buitengewone virtuositeit en kracht die zijn dans uitstraalt...Dat zie je aan de precisie en elegantie waarmee hij zijn bewegingen plaatst...En even plots kan hij die energie weer "bevriezen" in een pose waaruit een maximum van ingehouden energie, spreekt

Danser laat zichzelf (niet) zien • 22 januari 1998
Op zich niet echt een bezwaar, ware het niet dat de retoriek van deze pose erg zwaar gaat doorwegen...een lang avondkleed en mét zenuwachtige vingers frunnikt aan dit gewaad dat zijn lichaam onbereikbaar maakt; een man ten slotte die, gelegen onder een glazen tafeltje, een boek leest dat er omgekeerd...Vanuit deze positie zet Hernandez een dans aan die in zijn soms nogal wilde nonchalance een soort ontsnapping lijkt te zijn uit de vroegere lethargische, verstarde voorstellingen

Onvoldragen werk • 24 oktober 1998
Samen met het bewegingsmateriaal leidt dat tot een enigmatische sfeer, waarbij de bewegingen onwillekeurig aan iets als hiërogliefen doen denken...Dat Bafdel zich liet inspireren door André Bretons gedachten over de droom, is daar wellicht niet vreemd aan...dit stuk zit zo weinig zelfreflectie en zoveel pose dat je de maakster wel moet verdenken van naïviteit, ofwel een overmaat aan navelstaarderij

Annamirl van der Pluijm: de dans als... • 19 april 1999
Zo duid ik aan dat het gaat over de dagelijkse realiteit, maar ook over mijn verbondenheid met de aarde en de natuur, over behoefte aan stilte, zelfs wat ascetisme...Wat mij overigens bijzonder fascineert aan het werk van Klimt is dat het om portretten gaat, om een pose, een oogopslag...Ook Solo M is opgebouwd uit de poses die Martha Graham innam voor foto's. Het gaat in zo'n pose telkens om een eenmalig moment dat gevangen blijft in het portret, terwijl buiten het portret alles