357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 201 tot 220 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Danser laat zichzelf (niet) zien • 22 januari 1998
person within the form and the individual human experience". Met enige goede wil kan je in de opzet van Edward ook zien hoe hij dat allerindividueelste opvat: als een pit die ontdekt wordt na het...En dan zie je pas goed dat Hernandez een uitstekend danser is. Op dat moment krijg je ook een werkelijk boeiend beeld van de man

Aan de andere kant van de Muur • 28 januari 1998
Waarom wil Peter van Kraaij dit stuk nu spelen...verschillende delen zie je hoe de figuren van Müller hun eigen vroegere misstappen proberen te rationaliseren, maar er toch niet mee in het reine komen...het laatste deel zie je bijvoorbeeld hoe privé-vetes uitgevochten worden door er het grote gelijk van de wereldgeschiedenis bij te slepen

Monniers radicale breekbaarheid • 2 februari 1998
Hier krijg je af en toe beelden die als vanzelf de namen van schrijvers als Beckett ("I wil go on"!) of Michaux oproepen, en die blijken achteraf inderdaad inspiratiebronnen geweest te zijn

Staalkaart van jong danstalent uit Israël • 24 februari 1998
Bij Lynda Gaudreau zie je veel sterker de dans-auteur op de voorgrond treden...Als steeds is er de spanning tussen enerzijds de concrete fysieke realiteit van de lichamen, het "beeldend materiaal" van de choreografe, en anderzijds de beelden die ze tevoorschijn wil toveren

Oogverblindende bouwwerken: Een ambitieus kijkboek over hedendaagse... • 26 februari 1998
een slordige vijfhonderd, rijkelijk met foto's verluchte bladzijden krijg je een overzicht van de beelden die de architectuur met grote A de jongste dertig jaar heeft opgeleverd...zijn inleiding stelt Steele uitdrukkelijk dat hij "de complexiteit van onderwerpen die de grondslag vormen van de hedendaagse architectuur" zonder bijbedoelingen wil behandelen...Dat wil zeggen: in tegenstelling tot anderen wil hij onbevooroordeeld kijken om aan alle verwarring een einde te maken zonder neerbuigen te doen tegenover de niet-geschoolde lezer

Van de vloer af omhoog: Choreograaf William... • 25 maart 1998
Dat wil zeggen dat je rond de dans kan lopen met een enkele monitor, om die dans vanuit elk standpunt te zien...Je zou kunnen bereiken dat de plek waar de dans zich afspeelt onmogelijk te zien is, maar dat het publiek ronddoolt door een galerij om de dans te zien...Je kunt letterlijk en figuurlijk insnijden op details, je kunt monteren en zo betekenissen en sensaties opwekken die op de scène onmogelijk zijn

Platel raapt theater van de straat: Bach... • 14 mei 1998
Hij wil het theater terug laten vollopen met de stedelijke werkelijkheid in al haar ongeëvenaarde en niet te imiteren complexiteit...Je bent verplicht om hier en daar een acteur te volgen, wel wetend dat daardoor een heleboel andere zaken je zullen ontgaan...een klein boekje bij de voorstelling kun je lezen in welke mate de vertwijfelde, maar ook anarchistisch-levenslustige vrijpostigheid van de vrouwen verweven is met een persoonlijk levensverhaal

Een deken voor de toeschouwers • 8 september 1998
Als je in een ruimte binnenkomt, word je er altijd volledig door omgeven, overspoeld, zou je kunnen zeggen...Je wordt een deel van het inwendige ervan...Net zoals je dat bij Buster Keaton vindt: het moment waarop de absurditeit van een situatie aan het licht komt

Meg Stuart vindt lichtere toonaard • 12 september 1998
De scène-inrichting van Hamilton bepaalt totaal je waarneming...Als dat door een danser langzaam weggetrokken wordt en als het ware "verteert" in zijn buik, zie je daaronder een fijne pel okerkleurige klei...Je ziet hoe Heine Avdal zijn hoofd begraaft in een brood, dat dan door Yukiko Shinozaki weer weggehapt wordt

Charmante verbeelding techno-tijdperk • 26 september 1998
Naargelang de belichting zie je door deze kaders de achterliggende ruimte of vormen ze juist een scherpe begrenzing van de speelvloer...Daar wordt erg eclectisch dansmateriaal voor ingezet, dat de retoriek van de vloeiende onvoorspelbare beweging zo sterk mogelijk recht wil doen...De vraag die je achteraf kan stellen is of het inderdaad allemaal zo nieuw is. Ik denk het niet

Hoe moeilijk is het om de anarchie... • 1 oktober 1998
Iets wat je als het 'echte' zou kunnen omschrijven: wat de acteurs in bijvoorbeeld Moeder en kind op de scène deden, was zo treffend, herkenbaar, dat je je nauwelijks kon voorstellen dat ze niet...Dat je je überhaupt de luxe van veel psychologie niet kan permitteren in zo'n situatie: eerder dien je een hoge borst op te zetten en hard te roepen...Je kan je voorstellen dat een grote maatschappelijke onzekerheid en een beschadigd zelfbeeld de jongen parten spelen, en dat wordt ook wel aangegeven, maar het blijft allemaal heel summier en te sterk

Spoorloos verdwenen herinneringen • 8 oktober 1998
Wat doe je als er een belangrijke periode uit je leven mankeert...Mij leek het alsof Barkey wil tonen dat je dat gat opvult met mengvormen van clichébeelden en flarden authentieke herinneringen...Op het eind zie je die opnames nog eens op een rijtje, als het samenraapsel van fragmenten dat ze in werkelijkheid zijn

Bert Van Gorp op de dool • 13 oktober 1998
Je moet vaststellen dat de makers van dit stuk recht in die val lopen...Eerder dan een soort inzicht in wat hier gebeurt -het failliet van een bepaalde levenskeuze- krijg je een reeks min of meer grappige en potsierlijke situaties voorgeschoteld...Daarmee krijg je uiteraard de lachers wel op je hand

Jan Fabre pakt oorlog aan: Jan Decorte... • 16 november 1998
Je ziet onmiddellijk dat het podium een gesloten kijkdoos is, opgesteld voor een steile tribune...De vraag is dan natuurlijk waarover deze allegorie gaat, wat ze ons wil vertellen...Dingen die je moeilijk kunt plaatsen in het geheel, terwijl de "moraal van het verhaal" - die wel duidelijk bovendrijft - soms al te simpel lijkt

Tijdeloze duurzaamheid: De gebouwde dromen van Charles... • 19 november 1998
oeuvreoverzicht, zodat je de keuze hebt tussen voortdurend heen en weer bladeren, of je verlaten op de miniscule afbeeldingen bij de tekst zelf...Je vermoedt plots dat in dit werk, dat op het eerste gezicht zo conventioneel is, heel wat meer op het spel staat dan op het eerste gezicht lijkt...leggen op wat hij precies wil zeggen

Jérôme Bel sterk in theatrale rebus: Franse... • 9 december 1998
zodat je ruim de tijd hebt om te "puzzelen". Dat is zo ongewoon, dat je de toedracht pas na lange tijd vaag begint te vermoeden...Ondertussen kijk je bepaald vreemd op van de gekke of verbazende dingen die voor je neus gebeuren...Die tafereeltjes geven op een kurkdroog-komische manier te denken over wat je ziet of wil zien op een scène

Discordia houdt zen-oefening • 18 december 1998
Discordia houdt zen-oefening Van onze medewerker LEUVEN -- Wat heb je nodig om theater te maken...Waarom doe je zoiets, tenzij vanwege een bijzonder soort toewijding aan het theaterwerk...Dat herleidt zijn personage helemaal tot een marionet, een verwarde stotteraar, een held tegen wil en dank

Voorspelbaar realisme bij jongste RITS-lichting • 29 januari 1999
Gelukkig is die rode draad er: anders zou je werkelijk niet weten wat de inzet van de tekst, een collage van fragmenten van zo uiteenlopende auteurs als Connie Palmen, Guus Vleugel, Eriek Verpale en...Want terwijl je op het scherm uiteraard de mogelijkheid hebt om wensfantasieën zeer levendig te tonen, krijg je hier povere imitaties, die een nog droeviger figuur slaan dan het beeld van de oude...Romeo wil Melisande huwen, niet uit liefde, maar als tactische zet in een machtsstrijd

Découflé speelt met spiegels: "Shazam!" zit boordevol... • 5 februari 1999
Op het scherm zie je echter goed hoe in- en uitzoomen, van standpunt veranderen, snijden naar een andere camera en locatie het lichaam van de danser veel dichterbij brengen, maar tegelijk ook vreemder...Wanneer een vingertje toch een teken van leven geeft, gaat het bij de andere net helemaal fout: zijn dans ontaardt in spasmen, waar hij schijnbaar luchtig, maar verontrust op reageert: "Je zou denken...dat het ons iets wil vertellen

Junge Hunde etaleren schaamteloos hun emoties • 22 februari 1999
Vier voorstellingen van jonge kunstenaars, afgevaardigd door Europese kunstencentra naar het "Junge Hunde"-festival in de Antwerpse Monty, maken onmiddellijk duidelijk wat je je bij dat begrip moet...Als je de treitering van vier beschamend ondermaatse voorstellingen tenminste volhoudt...Wie men een dienst wil bewijzen met dit soort Publikumsbeschimpfungis maar de vraag