704 document(en) met "En-Knap" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Vicente Saez onder woestijnzon • 1 maart 1993
Dat zie je aan de kledij -- de mannen in losse broek en los hemd, de vrouwen in zwarte kleedjes, en op een moment in rok en wit hemd zonder knopen -- maar ook in de bewegingen...Met brede, zelfbewuste armzwaaien en passen stellen zij zich op tegenover de zaal, om dan plots de opgeladen spanning vrij te geven in soepele, maar biezonder heftige sprongen waarbij armen en benen...En dat is het grote verschil met ENS, waar de keuze van de bewegingen en aankleding dit soort kruisbestuiving nagenoeg onmogelijk maakte

Beursschouwburg vertoont aprilse grillen in maart • 4 maart 1993
Voor het programma Flandriens/Tout court, Tout jardin/Off Side werden Van Dijck, Turbiasz en De Hollander, of anders gezegd "De vereniging van entoesiasten voor het reële en het universele...dit programma brengen zij de televisiebewerking van hun Een man alleen is in slecht gezelschap, een Nederlandstalige en Franstalige versie van Karamazov goes crazy en Kleine remedie tegen de hoest...En als compagnie Hopla ten slotte brengen ze de teatervoorstelling Hopla door het koren, in een Nederlandstalige en een Franstalige versie Het muzikale gedeelte wordt verder nog aangevuld met

Maguy Marin aan herbronning toe • 5 maart 1993
De tien dansers, vijf mannen en vijf vrouwen, zijn helemaal witgekalkt en gehuld in lompen, met gekromde ruggen, verkrampte handen en schouders...Hun individualiteit en hun sekse gaat bijna volledig verloren in de manier waarop ze mechanisch en in blok voortsjokken...De illuzie van de voorstelling is dat er een ultieme, en dus woordeloze, betekenis van Beckett s werk bestaat

Geen superlatieven voor start lente-dansfestival in Le... • 19 maart 1993
het randprogramma van het festival kan je lessen salondansen volgen, elke avond na de voorstellingen om 22 u. 15, en daarnaast kan je genieten van drie muziekavonden: Koba en de Big Band Back...Het bevreemdende van de voorstellingen lijkt ook op hen overgeslagen: ze bewegen en handelen op een eigenaardige manier, met priegelige, en tegelijk nogal mechanische bewegingen, en een blik alsof ze...Pas op het einde van de voorstelling treden ze buiten hun kaders en worden ze weer mensen van vlees en bloed

"De Vere" niet te missen voor wie... • 26 maart 1993
BRUSSEL -- "De Vere" is een gelegenheidsgroep van drie gezelschappen die hun krachten bundelen: de Nederlandse Maatschappij Discordia en de Vlaamse Stan en Dito'Dito'. Samenwerkingen waren er vroeger...Kortom, op een heel extreme manier wordt hier komaf gemaakt met de idylle van de akteur en zijn personage, en met de illuzie van het teater als een verhevigde vorm van leven...Tussen de opbouw van de grappen in Slissen en César en die in Kleur is alles ligt niet zo'n groot verschil, maar het effekt is bij Decorte verwoestend voor de taal en de personages die ermee tot leven

Verslag van leeservaring • 30 maart 1993
Het boek Mazurka voor twee doden van Camilo José Cela was de inspiratiebron voor dit stuk vol bizarre, gekke en wrede verhalen...Bij de overlevering worden fragmenten door elkaar gehaspeld en ontstaan nieuwe woorden en nieuwe betekenissen, op een organische manier...Door de verhalen verscheidene keren te vertellen, in een lichtjes andere vorm, en door de vele versprekingen en kleine verschuivingen wordt de sfeer van het dorp opgeroepen

Shakespeare door molen van Jan Decorte gedraaid • 31 maart 1993
De Moor ("De negerlieger"), Titus Andronicus en Tamora zijn zo ongeveer de enigen die overblijven, en de taal die ze hanteren staat mijlenver af van de welbespraaktheid van Shakespeare...Een ander element dat terugkeert is dat Decorte en Vinks een meisje uit het publiek halen om de "bijkomstige rollen" te spelen...Jan Decorte is hier een nar, die -- met grove, aanstootgevende gebaren en woorden en rampzalig knoeiwerk als akteur -- het stuntelig maakwerk dat we kennen als de menselijke konditie in een schril

Bert Van Gorp leuk alledaags • 1 april 1993
Alledaagse handelingen werden sterk gestileerd, met expliciete referenties naar mode, muziek en zeden van de jaren '50 en '60...Campos en Rodrigues tonen in hun hele houding een sterk bewustzijn van hun voorkomen, het effekt van hun handelen op een publiek...Op de voorrand van de scène, en kris-kras tegen de muren staan grote kartonnen dozen, alsof er net een verhuis is geweest en men nog niet goed weet waarmee men gaat uitpakken

Briljante videotranskriptie van "Golberg Variations" • 2 april 1993
Zoals vaak met vertrouwde ruimtes weet je intuïtief wel hoe de dimensies en de werking ervan zijn, maar de indruk is te complex om een beknopte en precieze omschrijving te geven...De camera is hier ten dele in de plaats getreden van de danser, en is er ten dele ook de tegenspeler van...Soms is de montage zeer nadrukkelijk aanwezig, en dat blijkt altijd weer zeer funktioneel

Ron Vawter in de huid van twee... • 20 april 1993
Het decor zelf is reuze-knoeiwerk, een aanfluiting van Arabische sensualiteit en ornamentiek, samengeraapt uit een allegaartje van doeken en oude meubels...Montage Hier troont Vawter, gehuld in allerlei bont-gekleurde sjaals, met een hoofddoek en een overvloed aan klatergoudkettingen om hals, armen en benen...En ook nu weer is het portret van Smith en dat waar hij voor stond, zeer indringend

Met busje naar toneel in verlaten huis • 21 april 1993
Plots tovert hij een stetoskoop en even later ontvangstapparatuur met een vreemde metalen wichelroede en een klein hoorapparaat te voorschijn om de bijna onmerkbare geluiden die in de muren hangen...Het verleden van de mensen die in het huis leefden duikt weer op en materializeert zich even later, als de meid, Adèle, uit een deur te voorschijn komt en, verschrikt bij het zien van de hele meute...Het lijkt alsof de tijd er is blijven stilstaan op de zevende verjaardag van de kleine Jérémie -- die je nooit te zien krijgt -- en de toeschouwers worden door tante Mathilde en grootmoeder uitbundig

Ballet zonder blad voor de mond: "Limb's... • 24 april 1993
Omdat er altijd zoveel tegelijk op de scène gebeurt, en je het dus gewoon niet allemaal tegelijk kan volgen, moet je oog wel heen en weer zwerven tussen de verschillende dansers...Geen van hen staat ooit in een hiërarchisch verband met de rest, niet als ze los verspreid staan in kleine groepjes, zoals in het eerste en tweede deel, en niet als ze in een groot verband optreden...Omdat de immense scène van de stadsschouwburg helemaal leeg gemaakt is -- je kijkt recht het achter- en zijtoneel en de toneeltoren in -- en omdat de belichting voortdurend opgebouwd wordt door de

Jan Fabre vat zichzelf samen in jongste... • 26 april 1993
De dansers schreeuwen, huilen, krijsen, brullen slogans; donderpreken en waanzinnige profetieën weerklinken, en plots ook regelrechte politieke teksten...Het is een feest voor het oog om te zien hoe Fabre die chaos provoceert, en maximaal gebruik weet te maken van energie van de dansers die in het eerste deel opgestapeld raakte...Als hij in het eerste deel de goddelijke koning is, en eenheid en rust oplegt, dan is hij in het tweede deel de baarlijke duivel, die met genoegen de menselijke zwakheid en wreedheid exploiteert

Ballett Frankfurt ongrijpbaar tussen sneeuwvlokjes • 3 mei 1993
Op gezette tijdstippen gaat een groot deel van de dansers op de achterste lijn krukjes zitten en maakt daar unisono gebaren, als semaforen waarvan we de tekentaal niet kennen...Ze valt en struikelt, springt en botst, maar het maakt haar niets uit...Het sublieme spektakel, de onwaarschijnlijke virtuositeit die de dansers tevoorschijn toveren, is gedoemd te verdwijnen en ondergesneeuwd te worden met de jaren

La chambre blanche zo diepzinnig als pompwater • 11 mei 1993
Maar met lompen en oude kledingstukken toveren ze zichzelf toch een toonbare verschijning bij elkaar...Ook daarin zit een subtiele manipulatie: gaandeweg, bij elke afgang en wederopkomst van de dansers, zijn enkele storende details uit de kledij verdwenen, zodat ze er gaandeweg steeds beter uitzien...En tot op zekere hoogte is dat ook wel vrij genietbaar, al is het dansante werk zeker niet zo briljant als het decor en de belichting

Sagna misleidend en afstandelijk • 13 mei 1993
Twee vrouwen en drie mannen, vrij elegant gekleed, maken zich langzaam los uit de schaduwen, en je merkt al snel dat er iets vreemds mee aan de hand is. De eerste maal dat een man en een vrouw tot op...Ze zakken neer op de grond en de man begint de vrouw te betasten en in allerlei houdingen tegelijk tegen zich aan te trekken...Waar een danser altijd het publiek boeit door zijn meesterschap over en inzicht in wat hij aan het uitroeren is, lijken de dansers hier heel vaak zelf bevangen door een vervreemding van het wat en

Foto-album van Herman Sorgeloos over Rosas • 15 juni 1993
De Keersmaeker zelf en Michèle-Anne De Mey; Rosas danst Rosas uit 1983, in een nieuwe bezetting met Joanne Fong, Samanthe Van Wissen, Cynthia Loemij en Anne Mousselet en de herwerkte versie uit 1993...Ten slotte wordt een nieuwe koreografie geprezenteerd, op muziek van Back, gespeeld door Jos Van Immerseel en Martine Chappuis, waarin Anne Teresa De Keersmaeker meedanst, en ook Fumiyo Ikeda...door korte stukjes gesprek met De Keersmaeker en Sorgeloos, versneden met een klein proza-verhaal, een inzicht probeert te geven in de verhouding tussen foto en herinnering, en de manier waarop De

Hoe Fabriaanse landschappen ontstaan • 26 juni 1993
Maar als de film vordert en je langzaam de uiteindelijke beelden ziet ontstaan, stap voor stap en vooral detail per detail, gebaar per gebaar, begin je te beseffen dat Fabre al van bij de aanvang zeer...doelbewust naar iets toe aan het werken was en op een dwingende manier zijn gedachtengang heeft weten in te planten bij zijn zangers en dansers...En het is net die wereld waar Fabres opera een uitzicht op geeft

Verknoeid staaltje van interbellum-architektuur • 30 juli 1993
Vader en zoon Driesmans genoten een grote faam als ontwerpers van bioskoopzalen, maar ook van hotels en privéwoningen...Het is een stijl die gebruik maakt van inzichten uit het zuivere modernisme, en dan vooral het weren van ornamentiek ten voordele van de machine- en stoombootestetiek, en nieuwe konstruktieve ideeën...De gevel staat als een scherm en uithangbord tegelijk voor de teaterzaal

De Parade ontleedt begeert: "Journalistiek Werk": repertoire-opbouw... • 19 augustus 1993
Vanaf 1991 kreeg het gezelschap een vaste struktuur met regisseur Rudi Meulemans en akteur Willem Carpentier, afgestudeerd aan de Studio in Antwerpen, als artistieke leiders, en Arthur Van Langenhof...Een mogelijke kandidaat wordt eerst uitgenodigd op een voorstelling, er volgen gesprekken en een werkweek, en pas dan valt de beslissing...Meulemans en Carpentier hadden trouwens nog enkele andere projekten klaarliggen, over andere tema's, en dat kunnen ze nu door de subsidie doorzetten