693 document(en) met "maar" • Resultaten 501 tot 520 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


HardtMachin Group verstrikt in gags • 19 januari 1996
Maar al deze vondsten ten spijt blijft het onduidelijk waar het hem in dit stuk eigenlijk om gaat...Dat de regisseur erop stond om de teksten van Müller in het Duits te spelen, verergert dat alleen maar

"Quel moi est-ce que je peins" • 1 februari 1996
Hij begrijpt die niet enkel als de openbaring van een diepere waarheid, maar ook of vooral als het schilderen voor iedereen, in elk genre en elke stijl, maar steeds in een overtreffende trap: beter en...Maar wat verontrust zijn de heterogene fragmenten die zich langs de randen boven de kroonlijst bevinden: (...) een gezicht dat lijkt aangetast door een ongeneeslijke ziekte, extatisch uitgedoste...manier tot een soort lichaam - het huis wordt een huid, een kwetsbaar, bovenop de eerste huid gekweekt en eelterig vel waardoorheen een omineus Buiten gaten priemt... (...) Maar noch de optrekjes, noch de

Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
Maar het toonde ook dat een tekstgetrouwe interpretatie van het stuk geen loutere invuloefening is, maar wellicht een van de moeilijkste opgaven waar een regisseur en een actrice zich ooit voor...Die afwijzing kan zich ook uitbreiden tot de moedertaal, en Beckett schreef inderdaad een aanzienlijk deel van zijn oeuvre niet in het Engels maar in het Frans...Beckett was, bij wijze van spreken, niet goed wijs, maar: er zat systeem in zijn gekte

Neuer Tanz-schimmen laten interpretatie open • 2 februari 1996
Maar ook de dansers verdwijnen volkomen in het duister en net hun présence, met alle mogelijk voyeurisme vandien, bepaalt gewoonlijk heel sterk de ervaring van een dansvoorstelling...Zelfs niet als aan het slot een fragmentje hernomen wordt, maar nu met schril-helder licht en loeiende muziek...Die spreken deze interpretatie niet tegen, maar onderbouwen ze ook niet

Twee artiesten buiten kategorie • 3 februari 1996
Van alles wat dus, maar merkwaardig genoeg in beide gevallen en in alle onderscheiden disciplines, met veel bijval, zowel bij publiek als bij kritiek...Iedereen weet intussen dat het teaterlandschap in Vlaanderen en Nederland steeds meer verweven raakt, maar Laagland is de eerste organizatie die dat grensoverschrijdende expliciet in haar vaandel...Laagland wil zich ook niet enkel als zuivere teaterorganizatie profileren, maar op verschillende terreinen tegelijk aktief zijn: naast teater ook film, televisie, literatuur

"Niet zo absoluut een meesterwerk willen maken":... • 3 februari 1996
weten wel dat een man in een film niet echt door een kogel getroffen wordt, maar we denken daar niet aan...Bekijk ons maar als twee middelmatige talenten, die akteren en ook schrijven, maar vanuit het spelen...Een oude vrouw kan voortdurend leuteren over Marlène de Wouters, maar ze heeft een oorlog meegemaakt, ze heeft kinderen grootgebracht, ze heeft tal van dingen beleefd

Daniel Larrieu schept sfeer met zachte beeldenstroom • 3 februari 1996
De muziekfragmenten zijn niet achter elkaar gemonteerd, maar versneden...Maar op andere muziek krijg je ook andere "gedaantes" van het gezelschap...Een man probeert haar te benaderen, aan te raken, maar wordt door haar onstuitbare rondgang telkens weer omvergegooid

Hernieuwde kennismaking met Meg Stuart • 9 februari 1996
Natuurlijk is het lang geleden dat deze voorstelling hier nog te zien was, maar dat is niet de hoofdoorzaak van de verrassend nieuwe indruk die de herneming maakt...Meg Stuart toont ons lichamen die met meer verwijzen naar "iets anders", een innerlijke beleving bij voorbeeld, maar op een vervreemdende, storende manier pure lichamelijkheid, pure massa worden...Maar dat is slechts een tijdelijke zinsbegoocheling

Eerste stappen van een levend tijdschrift • 16 februari 1996
Maar geheel onlogisch is deze Blinddoek ook weer niet, omdat ze de "inhoudelijke ondersteuning" beter uitwerkt dan gewoonlijk het geval is. Bart Meuleman heeft een merkwaardige dubbelrol...Jan Joris Lamers gaf geen echte lezing, maar bouwde zijn exposé over de voordelen van televisie op als een diskussie met Bart Meuleman

Karin Vyncke toont diepste emoties in dans • 24 februari 1996
Vyncke wil namelijk niet zomaar mooie dans maken, maar gebruikt haar medium om de diepere emoties van de mens te openbaren...De denkbeeldige plaats Nerf is dus een gemeenschap waar de mensen zich wel overeind houden, maar gebukt gaan onder een zware last...De hele tijd laat ze dat willoos gebeuren, alsof ze zichzelf ook maar een ding vindt

Spel vol nuances in verhaal Dirk Roofthooft • 1 maart 1996
Maar het verhaal is lang niet zo rechtlijnig: dit is niet alleen het portret van een griezel, zelfs eerder van een verliezer...Maar voortdurend schemert door dat die plaats niet uit vrije wil zijn plaats is, dat het een poets is die de wereld hem gebakken heeft...Er zijn ook andere momenten, waarin spijt en verdriet weliswaar niet echt doorbreken, maar amper kunnen worden onderdrukt

Wim Vandekeybus richt chaos aan : "Bereft... • 3 maart 1996
Een van de mooiste is een scène uit een vroegere voorstelling van Vandekeybus, waarin drie naakte mannen zich douchen, maar paradoxaal genoeg onder roet bedolven worden...Ik vrees dat het antwoord negatief is. Hoogstens kan je opmerken dat de voorstelling inspeelt op een groter vermogen van de hedendaagse kijker om met visuele en auditieve chaos om te gaan: Maar dat...Vandekeybus richt wel chaos aan, maar laat ze daarna gewoon op zijn beloop

Camus' bezinning over terrorisme simplistisch: "De Rechtvaardigen"... • 11 maart 1996
Dora (Sara de Bosschere) en Yanek (Luc Nuyens), twee mensen die van elkaar houden, maar door de "goede zaak" moeten verzaken aan hun verlangen naar elkaar en dat daarom projekteren in een...Boria (Jan Joris Lamers), de vertwijfelde intellektueel, die geen weg terug meer ziet, maar tegelijk zeer goed het heilloze van zijn daden beseft...Maar hoe langer het stuk duurt, hoe meer je het gevoel krijgt dat Camus' personages bordpapieren konstrukties zijn, die alleen schijnbaar een verklaring bieden, maar ondertussen de aandacht afleiden

Vier vrouwen in een ondraaglijk isolement • 12 maart 1996
Kortom, dit is een voorstelling waarvan de afzonderlijke bouwstenen best wel tot iets hadden kunnen leiden, maar waar een kritische blik in de uiteindelijke montage volledig mankeert

Dafoe pakkend in "Hairy Ape" • 30 maart 1996
Maar precies daardoor begint "Yank" plots ook na te denken: hij valt niet meer samen met zijn werk en zijn lichaam en beseft dat hij enkel is wat hij in de ogen van anderen is. Vroeger hoorde hij als...Maar de gorilla, duidelijk terug Kate Valk met zijden gewaad en een gorilla-kap op het hoofd, drukt hem dood...Stemmen horen we nooit rechtstreeks, maar altijd vervormd via microfoons en vanuit alle richtingen tegelijk

Nova Zembla verveelt met "Play Strindberg" • 9 april 1996
Maar hier begint ook het probleem van de voorstelling...De twee echtelieden onthouden zich in hun acteren weliswaar van een rechtstreekse uitbeelding van wat ze, afgaand op de dialoog, doen (kaartspelen bijvoorbeeld), maar dat is het dan wel...Als neef Kurt (Peter Van de Velde) op het toneel verschijnt levert dat daarom wel plotverwikkelingen op, maar de spiraal van psychisch geweld tengevolge van zijn komst, zoals te zien bij Strindberg

"Heet en koud tegelijkertijd" : Driemaal Wooster... • 10 april 1996
Maar wat daar onveranderlijk fout gaat, toont hij aan, is dat de schokeffecten tot niets leiden, Zelden wordt ten gronde nagedacht over wat men na het schokeffect wil reveleren...Volgende uitspraak van Jac Heijer uit 1980 vat het goed samen: "Je houdt het niet voor mogelijk, maar Gray en LeCompte slagen erin twee bijna tegengestelde theaterstromingen van deze eeuw te verenigen

Wooster Group zet publiek subtiel op verkeerde... • 23 april 1996
Al was het maar omdat de scène-installatie en de acteurs dezelfde zijn gebleven...Het resultaat is een voorstelling waarin je nog net de draad van het verhaal kan volgen, maar van alle "inhouden" die wij verwachten, blijft bar weinig over...Op schermen rond de scène wordt in flarden een op het eerste gezicht bloedserieuze, maar in al zijn onbenulligheid hilarische documentaire over deze groep gebracht

Baervoets gaat op zoek naar vrijheid :... • 24 april 1996
Natuurlijk is deze geschiedenis in een notendop enigszins een karikatuur, maar ze gaat naar het hart van wat Alexander Baervoets bezighoudt...de derde "Ha" geeft Baervoets vrij baan aan mededansers Enid Gill en Natalie Mc Donnell en beperkt hij zichzelf tot twee korte, maar sterke interventies...Gill en Mc Donnell brengen het er niet slecht van af, maar op een of andere manier voel je in hun bevallig gehuppel niet de rijpheid en achtergrond van Baervoets

Mooie plaatjes redden het niet : Charleroi/Danses... • 2 mei 1996
Net als in het barok theater krijgen we niet de werkelijkheid van echte lichamen te zien, maar een gebeuren dat door de macht van de blik van de choreograaf ontstaat...Zij vertegenwoordigen alleen maar denkbeelden van Flamand...Maar wie met een greintje kritische zin kijkt naar wat de dans als lichamelijke ervaring te bieden heeft, of naar de relevantie van sommige beelden, ziet veel slordig maakwerk en banaliteit