522 document(en) met "geen" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Een niet te missen droom van betovering:... • 28 januari 1989
Deze onwaarschijnlijke gebeurtenis is op een ongelooflijk efficiënte wijze uitgebeeld: geen enkele handeling is overbodig; alle geven een voortdurende nieuwe ontwikkeling aan

Subliem minimalisme: "Wittgenstein Incorporated" • 11 februari 1989
Er is bij Leysen dan ook geen zweem van bescheidenheid te vinden, maar nog veel minder een zweem van het navelstaren dat veel akteurs zo oninteressant maakt

Tekst van Lowry heeft geen "teater" nodig:... • 23 februari 1989

"Badeloch": gelul aan de zelfkant • 27 februari 1989
Daar helpt geen lievemoederen aan, zelfs niet de ironische vaststelling bij het projekteren van porno dat "alles projektie is". Allicht

Onafwendbaar labyrint: "Nachtwake" van De Blauwe Maandag... • 15 maart 1989
De tragiek van de figuren is eerder dat ze dat niet inzien, of weigeren het rouwritueel door te maken zodat er ook geen verwerking kan gebeuren van de intrinsiek als sterk verstoorde moeder-kind...laat aanvoelen waarom het zo'n labyrint is, hoe het komt dat geen van de personages echt zuiver te plaatsen is maar de perceptie ervan meer verschuift met de dialoog...Je zou bijna denken dat Vlamingen die iets kunnen, op het buitenland aangewezen zijn om hun projekten te financieren, want BMC is hierin geen alleenstaand geval

"L'horloge en folie": leven ontsnapt aan film • 4 mei 1989
Het leven en het verlangen zijn niet te registreren of te verklaren, en op het einde kan de kineast geen ander resultaat tonen dan een lege pellicule

Onbezoedeld verlangen: 't Stuc-dansproduktie "Bei mir bist... • 20 mei 1989
Maar hier is daar nog geen sprake van: op de eerste tonen van de muziek beginnen de schoentjes te huppelen en verleiden de jongen tot een enkele schuchtere pas, al is hij als dienstbode uitgesloten...De meisjes gaan bijvoorbeeld plots in een kring zitten, alsof ze geen belangstelling meer stellen in de jongens, sabbelend op een glinsterend stukje strass met zelfvoldaan welbehagen...de schaduwplooien van de gordijnen, in de ondergeschikte positie ook, ontwikkelt zich een duet tussen de jongen en de man, dat behoedzamer, in het halfduister, opgevoerd wordt; een verkenning die geen

Slechts schijnbaar een toneelstuk: "Op de hellingen... • 2 juni 1989
Leopardi, hier gespeeld door Jan Joris Lamers, was bepaald geen gelukkig man...De personages blijven losse monologen, er is geen aktie die de ontwikkeling aangeeft wat toch min of meer als een psychologisch drama kan gelezen worden

Kan iemand zeggen wat repertoire eigenlijk is?:... • 4 juli 1989
Drie uur praten leverde geen antwoord op de openingsvragen; alsof er geen was, of alsof zoveel mensen boter op het hoofd hadden dat ze niet recht voor de raap konden spreken...Theo van Rompay, die Bruzzle koördineert, drukte het kernachtig zo uit: als je naar die produkties gaat kijken, blijf je bijna altijd met de vraag zitten waarom ze dat stuk spelen; je voelt geen...Dat betekent niet dat er geen meningsverschillen zijn in die groep, wel dat ze voor een zekere periode vruchtbaar werken, tot ieder weer zijn eigen weg inslaat

Een ander repertoire • 4 juli 1989
Als je kijkt naar hun schitterende programmatie dit jaar, krijg je dadelijk een antwoord op hoe je "repertoire" ook zou kunnen begrijpen, al kwam daar in het debat geen antwoord op, en hielden de

Discordia met kritische lezing van "Oom Wanja":... • 5 juli 1989
Zoals regisseur Jan Joris Lamers opmerkte, is er geen generatie geweest die niet zijn psychologische, sociologische of literaire interpretatie heeft meegegeven aan het stuk

Akteurs missen rijpheid: "Het heengaan" van Jan... • 7 juli 1989
En dat des te meer omdat er nagenoeg geen tekst zit in de voorstelling, een enkel gedicht van Baudelaire (in geradbraakt Frans, helaas), enkele teksten van waarschijnlijk Rilke en een paar liedjes...Het heengaan is zeker geen onverschillig werk: je voelt de hand van een gedreven regisseur die op een essentiële manier met teater bezig is. Maar -- en dit is zeer subjektief uiteraard -- voor mij

Dehollander, Van Dijck en Turbiasz spelen Gombrowicz:... • 13 juli 1989
Er volgen allerlei kompleet zinloze gesprekken, waaruit je wel kan leren dat alle drie de heren een discours afsteken waar geen touw aan vast te knopen is, maar waaruit geenszins blijkt wie...Marche funèbre pour chat is geen onverdienstelijke voorstelling, maar zit nogal onevenwichtig in elkaar

"Das Interview das stirbt" jeugdwerk in gerijpte... • 9 september 1989
De handeling is daarbij heel beperkt, de spelers hebben geen psychologische tekening

De kommunikatie voorbij?: Jan Fabres "Die Reinkarnation... • 29 september 1989
Maar Fabre toont dat als een vreemde, kompleet fantasmatische wereld die buiten het meisje om geen realiteitsbinding meer heeft, maar alleen nog beantwoordt aan een eigen onverbiddelijke logika

Autentiek klassicisme: "Troiades" van Thierry Salmon • 3 oktober 1989
geen nutteloze energie besteed te worden aan de uiteenzetting van situaties, het spel gaat direkt voorbij de anekdotiek tot in de kern van de vrouwelijke hartstocht en het leed dat zij te verduren krijgen

"Simulation": beelden uit het dagelijkse bestaan • 7 oktober 1989
Dat mag dan al waar zijn, deze stelling maakt nog geen teater...Het type mens dat hij wil te kijk stellen volgens eigen zeggen, is juist in zijn publieke verschijning zeer behendig, is juist geen wanhopige verleider, maar iemand die neemt wat hij kan krijgen

Vroom verhaal maar stout teater: "O Boom"... • 10 oktober 1989
Het zijn geen fresko's, maar telkens dezelfde eenvoudige blauwe figuurtjes, twee per blad, het hele boek door

Spelen met ruimte: "Lijn 9" op Klapstuk... • 12 oktober 1989
Daarbij merkt ze ironisch op dat je geen angst moet hebben, want dat "het allemaal wel eens eerder vertoond is". Mary Poppins of van het dak springen...? Xavier Debeerst koos als lokatie de

Sterven en herleven in "La Anqâ" van... • 13 oktober 1989
Tot verdriet van de clown, Pierre-Maurice Nouvelle (ook in het werkelijke leven een clown en geen danser), die heimelijk verliefd op haar is, maar daar geen uiting aan kan geven...Door het direkte, bijna kitcherige en toch realistische karakter van de voorstelling, is er geen enkele barrière om je voluit in te leven in de personages