449 document(en) met "Wat waar" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Vicente Saez onder woestijnzon • 1 maart 1993
Alleen gaat het er nu heel wat subtieler, en geraffineerder aan toe...Saez maakte deze koreografie na een reis door de woestijn waar hij, naar eigen zeggen, sterk onder de indruk kwam van de intense kracht van de natuur...En dat is het grote verschil met ENS, waar de keuze van de bewegingen en aankleding dit soort kruisbestuiving nagenoeg onmogelijk maakte

Geen superlatieven voor start lente-dansfestival in Le... • 19 maart 1993
Wat eigen is aan de scène, diepte en perspektief, is vervangen door een vlakke wand met uitsnijdingen, zodat je eerder naar een kollektie schilderlijsten kijkt dan naar een scène...zich zelf nauwelijks bewust zijn van wat er gebeurt...kommunikatie met het publiek dat dus noodgedwongen voyeur wordt bij iets wat het niet aangaat

"De Vere" niet te missen voor wie... • 26 maart 1993
al, bij voorbeeld met regies van Discordia's Matthias De Koning voor Stan en Dito'Dito'. Maar wat nu gebeurt, is toch wel biezonder...Op zijn manier geldt hier het motto: "het is plezant en je kan er nog wat opsteken ook". Geen ideologische, "zuivere" tekstbenadering, maar nu en dan een grol voor Damiaan De Schrijver of Maureen...komen, terwijl bij "Slissen" nu net een soort vertedering of een gezapige tevredenheid met een wereld waar alles in zijn plooi valt, opduikt

Verslag van leeservaring • 30 maart 1993
Dit oneindig verhaal wordt in Mazurka prachtig gesymbolizeerd door een wand met bierkratten vol lege flessen waar de drie akteurs, Waas Gramser, Kris Van Trier en André Simon voor staan...De net iets te nadrukkelijke ernst en bedachtzaamheid, de iets of wat potsierlijke verontwaardiging zijn vaak gehanteerde middelen

Ron Vawter in de huid van twee... • 20 april 1993
De speech amuseert of paait het publiek met smeuïge anekdotes, jut het op in scheldtirades tot ongekende haatgevoelens tegen alles wat vreemd is. De eigenaardige bewustzijnsvernauwing die een...En ook nu weer is het portret van Smith en dat waar hij voor stond, zeer indringend...Je moet zelf uitmaken wat de betekenis is van de man en zijn werk

Met busje naar toneel in verlaten huis • 21 april 1993
onthaald; je staat wat bedremmeld te kijken als ze met een lichtjes overdreven hartelijkheid iedereen om de hals vliegen, als was je zelf het kleffe feestvarken dat niet zo goed weet wat hij aan moet met al die...Dat is precies waar het in deze voorstelling om gaat: de overgang van de kindertijd naar de wereld van de grote mensen...Daardoor bevind je je wat in de positie van het kind dat probeert uit te zoeken waar het allemaal over gaat en dat is ook de vraag die op het einde gesteld wordt: "Zijn we niet allemaal een beetje

Ballet zonder blad voor de mond: "Limb's... • 24 april 1993
wat in de coulissen gebeurt minder interessant, zijn er wel coulissen nodig...Dat wat ze doen, krijgt het statuut van een mentale oefening die om zichzelf bedreven wordt, iets als joga, hoewel het daar formeel en qua intentie wellicht weinig mee te maken heeft...krioelende massa kijkt waar in toevalskombinaties plots grote massakomposities ontstaan

Jan Fabre vat zichzelf samen in jongste... • 26 april 1993
sound of one hand dapping", Fabres entomologisch observatorium van een wrede, door noodzaak geregeerde wereld waar alles uitwendigheid is, wordt door die spanning een meesterwerk...Het alziend oog dat de dansers dwong in hun starre klassieke posities is hier verdwenen, wat ontstaat, is een amorf gekronkel en gewriemel als van beesten

Ballett Frankfurt ongrijpbaar tussen sneeuwvlokjes • 3 mei 1993
Een beetje als van kinderen die in een geheimtaal bezig zijn met woorden en gebaren die ze ontleend hebben aan grote mensen -- de klassieke balletfiguren -- maar waar ze een volstrekt partikuliere...Een ervan, van Mishima, wordt bij de aanvang gereciteerd door Kaat Strong: "Elk jaar dat voorbijgaat, en nooit nalaat zijn tol te eisen, laat dat wat subliem was, verworden tot stof voor een klucht...het gestruktureerd of is wat we zien het resultaat van toevallige ontmoetingen tussen een willekeurig gebeuren en iets wat zich eerder in het hoofd van de toeschouwer afspeelt

La chambre blanche zo diepzinnig als pompwater • 11 mei 1993
Wat je ziet heeft veel meer te maken met video-clipstruktuur, waarin beelden opgebouwd worden met het oog op maximaal sfeereffekt...dit geval is dat een sfeer van menselijke ontreddering waar plots toch vreugde en levensdrift uit kan oplaaien...Je ziet vaak echt niet waarom een omhelzing zonder aankondiging omslaat in wat gespring, behalve dat de omhelzing zo lang aan het duren was dat iemand zich begint af te vragen wat dit nu te betekenen

Sagna misleidend en afstandelijk • 13 mei 1993
aan het tango-ritueel, waar de onderhuidse emotie in bedwang gehouden wordt binnen een complex en elegant spel van passen en houdingen...En plots, met een zetje in de rug door wat de titel van de voorstelling suggereert, weet je wat je ziet: Sagna suggereert en betrapt hier slaapwandelaars in hun dromen...Waar een danser altijd het publiek boeit door zijn meesterschap over en inzicht in wat hij aan het uitroeren is, lijken de dansers hier heel vaak zelf bevangen door een vervreemding van het wat en

Foto-album van Herman Sorgeloos over Rosas • 15 juni 1993
Waar nodig, als de foto's een reeks danssekwensen achter elkaar geven, zijn er uitklapbladen voorzien...tegenstelling tot wat vaak bij dergelijke herdenkingsalbmns van kunstenaars gebeurt krijg je hier alleen het werk te zien, en geen beelden van de al dan niet glamourvolle leefwereld van de kunstenares...zichzelf, op een origineel standpunt, op iets wat je normaal als toeschouwer niet kan zien, maar proberen ze juist zo korrekt mogelijk te laten zien wat de koreografie zelf wil laten zien

Hoe Fabriaanse landschappen ontstaan • 26 juni 1993
Bij voorbeeld door te registreren waar het de teatermaker niet gelukt is te tonen wat hij wou tonen, of door de nadruk te leggen op het "bedrog" van biezondere beelden, zoals Fressia die boven de...Voortdurend probeert hij zijn akteurs uiteen te zetten waar hij naartoe wil, wat hij wil zien, wat hij bij hen wil losmaken...Die gevaarlijke, konfrontatie tussen mens en dier, waar geen trucage aan te pas lijkt te komen, suggereert op een beslissende manier dat je hier toch wel getuige bent van wat anders dan een beetje

Het geheimzinnige leven van de objekten: Pat... • 23 augustus 1993
zoeken wat beschutting voor de zon in een prieeltje dat tegen een loods in de tuin is aangebouwd en ook dat herinnert aan het teaterwerk van Van Hemelrijck...Wat ik zag in Théâtre National trok mij eerlijk gezegd niet erg aan, en bovendien was de teaterwereld een heel gesloten wereld, waar je moeilijk toegang toe kreeg...En daaruit ontstonden de Radeistoestanden, met kortfilms, strips, feesten... We toonden alles in Kobbegem, waar ik toen een klein boerderijtje huurde

Mislukte oefening in welsprekendheid • 30 september 1993
Wat echter ook opvalt is dat deze konstruktie nogal slordig in elkaar gezet is. De opeenvolging van bewegingen gaat vaak voorbij aan de relatief beperkte technische bagage van de twee danseressen...Maar de hele koreografische architektuur, het uitzetten van lijnen en cirkels, waar duidelijk heel wat werk aan besteed is, gaat teloor door het gebrek aan zorg voor het detail van de uitvoering

Fabre toont sadistisch universum: Koreografie verwijst naar... • 1 oktober 1993
Het beeld roept ook hier weer de bevreemdende wereld van een terrarium op waar je beesten ziet verschijnen en verdwijnen in aardgangetjes...Dadelijk valt op wat een excellente groep Fabre deze keer rond zich verzameld heeft: de symmetrie op de verglijdende tonen en ritmes van de muziek is indrukwekkend

Little Nemo in de circustent • 2 oktober 1993
Wat de artiesten doen is echt gevaarlijk en echt moeilijk...En had je wel verwacht, omdat het Atelier St-Anne nu net een huis is waar men zich met "ernstig" teaterwerk bezighoudt

Dansen op een kerkhof • 12 oktober 1993
De publieke respons is nooit helemaal wat de danseres verwachtte; het publiek, anderzijds, wordt plots gedwongen zich rekenschap te geven van zijn voyeurisme...De danser verliest er ook al zijn menselijkheid mee, zijn gelaatstrekken lossen op in wat strepen en vlekken als in een schilderij van Francis Bacon...Met wie is Stuart bezig, waar reageert ze eigenlijk nog op

Klapstuk gaat tweemaal op zoek naar onverwachte... • 14 oktober 1993
Al wordt de voorstelling daarmee wat wijdlopig en onzeker in opbouw, je blijft geboeid kijken...Hij doet dat aan de hand van een tema: wat doet een groep mannen met niets om handen bij elkaar...Meteen het eerste huizenhoog cliché van de voorstelling: het platteland, in tegenstelling tot de stad, als de plaats waar de ware aard, de "onverwachte poëzie" van de mens bovenkomt

Klapstuk in zakformaat • 16 oktober 1993
Het is het soort voorstelling die nieuwsgierig maakt naar wat de man verder in petto heeft...wat misschien ook wel de dagelijkse realiteit is van een Turkse homo in een uiterst gewelddadige stad...Sagna koncentreert zich op de gelijkenissen en verschillen tussen mensen, op wat iemand uniek maakt